Απ' το παλιό στο καινούριο. «Το χέρσο χωράφι, και η ανάγκη να το ξεχερσώσουμε»

Στον πόλεμο μεταξύ του παλιού και του καινούργιου, κατά την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όπως ξεδιπλώνεται στο μυθιστόρημα του Κ. Μπόση «...και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα», επικεντρώνεται το κείμενο που παρουσιάζουμε.

Με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης»

Το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» συμπληρώνει δέκα χρόνια λειτουργίας στις 10 του Ιούνη και η επέτειος αυτή είναι μια αφορμή για να αναφερθούμε στην σημαντική προσφορά του Κέντρου γενικότερα, αλλά και στην συμβολή του στην έρευνα του ιστολογίου, για τη ζωή και το έργο του κομμουνιστή δάσκαλου και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση).

"Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε, μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε..."*

Στις 2 Απριλίου του 1994 έφυγε από τη ζωή ο δάσκαλος, ο λογοτέχνης, ο αγωνιστής Κώστας Πουρναράς (Μπόσης). Γεννημένος στην Κυψέλη Άρτας το 1908, βρέθηκε στα Γιάννενα μερικά χρόνια αργότερα ως σπουδαστής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Ήταν δάσκαλος. Οργανώθηκε στο ΚΚΕ και διώχτηκε από τη δικτατορία του Μεταξά. Εξορίστηκε στον Αη Στράτη, δραπέτευσε το 1942 και στη συνέχεια κατατάχτηκε στις γραμμές του ΕΛΑΣ.

Κ. Μπόση – Τ. Αδάμου: ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Οι πληγές που άφησε ο εμφύλιος ακόμα αιμορραγούν την εποχή που γράφτηκε το άρθρο των Κώστα Πουρναρά (Μπόση) – Τάκη Αδάμου «Μερικά ζητήματα της λογοτεχνίας στην αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα». Οι νικητές εδραιώνουν την σιδερένια εξουσία τους υπό την καθοδήγηση και προστασία των Αμερικανών (που, ουσιαστικά, είναι αυτοί που κυβερνάνε την Ελλάδα) χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο όπλο. Και η προπαγάνδα μέσα από τον γραπτό λόγο είναι ένα πολύτιμο όπλο.

Χρήστος Νταβαντζής: Το ταξίδι στη Ρουμανία και η συνάντηση με τον Κώστα Πουρναρά

Στο Βουκουρέστι, Ρουμανία, Αύγουστος του 1977.
Από αριστερά: Κώστας Πουρναράς (Μπόσης),
Χρήστος Νταβαντζής, Βασίλης Ζούνης, και
η οικογένεια Άγη Ρακόπουλου

Κατάγονται και οι δυο από τη Χώσεψη (σημερινή ονομασία Κυψέλη) Άρτας, το ορεινό χωριό των Τζουμέρκων που εκτός από το εξαίσιο φυσικό κάλλος έχει να επιδείξει την μεγάλη συνεισφορά των κατοίκων του (όχι όλων βέβαια…) στην τρισένδοξη Εαμική Εθνική μας Αντίσταση και στη συνέχεια στην αθάνατη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.