tag:blogger.com,1999:blog-19621879348749740852024-03-06T00:31:32.234+02:00Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)ο δάσκαλος, ο λογοτέχνης, ο αγωνιστήςkravaritishttp://www.blogger.com/profile/02048380193600568167noreply@blogger.comBlogger129125tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-75582682001032998842023-08-01T20:15:00.000+03:002023-08-02T20:16:19.730+03:00Η αλήθεια για την απόδραση των κομμουνιστών εξόριστων του Αη Στράτη (17/7/1943) – Μια οφειλόμενη απάντηση<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN-mFYUdbMy3Jp6LPPb0-Cqz-fIpb47kZAXiKyY8qOs1xheHYtE1jQj-VYf_AkaotKXnVcdy-Ke3YWeN5384SZypp5D_T5YYkk7R69WLp6PKAiB08F0-GtTzcN2YMe87o8YoG55JmSyze3OpGyprpvA9tGEXGzqGh8uX6injkhl8kCd7jIrcuo3jboKZZC/s1057/ai-stratis1%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="793" data-original-width="1057" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN-mFYUdbMy3Jp6LPPb0-Cqz-fIpb47kZAXiKyY8qOs1xheHYtE1jQj-VYf_AkaotKXnVcdy-Ke3YWeN5384SZypp5D_T5YYkk7R69WLp6PKAiB08F0-GtTzcN2YMe87o8YoG55JmSyze3OpGyprpvA9tGEXGzqGh8uX6injkhl8kCd7jIrcuo3jboKZZC/s320/ai-stratis1%20(1).jpg" width="320" /></a></div><div><br /></div>Πρώτα απ’ όλα μια εξήγηση, σε πρώτο πρόσωπο, για το «Μια οφειλόμενη απάντηση…» στον τίτλο. Την οφείλω στη συνείδησή μου, ως άνθρωπος που νοιάζεται, ερευνά, διαβάζει, μελετά την ιστορία των εξόριστων του Αη Στράτη. Την οφείλω στη μνήμη των προγόνων μου και των αγωνιστών συντοπιτών μου που διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, δάρθηκαν, βασανίστηκαν, εκτοπίστηκαν στον Αη Στράτη και άλλους τόπους εξορίας γιατί δεν συμβιβάστηκαν με το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στον φασίστα εισβολέα και τους ντόπιους συνεργάτες-υποταχτικούς του, κόντρα στην «κανονικότητα» και τον «ρεαλισμό» της κυρίαρχης τάξης, και να πολεμήσουν για λευτεριά και για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον τόπο και τον λαό μας.<span><a name='more'></a></span><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Μας προξένησε κατάπληξη πρόσφατο ενυπόγραφο <a href="https://www.protothema.gr/stories/article/1392857/pos-o-stratos-papoutsakis-apeleutherose-tous-ellines-exoristous-apo-ton-ai-strati-to-1943/" rel="noopener" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;" target="_blank">άρθρο της ιστοσελίδας-εφημερίδας «Πρώτο Θέμα»</a> («Π.Θ.») με τίτλο <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Πώς ο Στράτος Παπουτσάκης απελευθέρωσε τους Έλληνες εξόριστους από τον Άη-Στράτη το 1943»</em> και υπότιτλο <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Η θαρραλέα επιχείρηση του Στράτου Παπουτσάκη στον Άη Στράτη και η μεταφορά των εξορίστων στο Άγιο Όρος»</em>. Όχι τόσο για την χρονική στιγμή (το άρθρο δημοσιεύτηκε μόλις μερικές μέρες πριν την 80<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">η</span> επέτειο της απόδρασης), ούτε γιατί δημοσιεύτηκε σε ένα μέσο με τον δοσμένο προσανατολισμό και ρόλο (υπηρέτης των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, λιβανιστήρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, μετερίζι του αντικομμουνισμού και της παραχάραξης-αναθεώρησης της Ιστορίας). Αυτό που προξενεί κατάπληξη είναι από τη μια το ίδιο το θέμα που αφορά μια υπόθεση η οποία δεν συγκέντρωσε ποτέ πάνω της τους προβολείς του ενδιαφέροντος, αλλά και η τόσο επιφανειακή προσέγγιση του αρθρογράφου, που καταδεικνύει ότι ο ίδιος έχει τόση σχέση με το θέμα που καταπιάστηκε, σχεδόν όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Όπως εύστοχα επισημαίνεται στην <a href="https://www.katiousa.gr/politika/anakoinosi-tis-te-limnou-tou-kke-gia-tin-apokatastasi-tis-alitheias-schetika-me-tin-apodrasi-ton-eksoriston-apo-ton-ai-strati/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">ανακοίνωση της ΤΕ Λήμνου του ΚΚΕ</a>, στο άρθρο <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια σε σχέση με την απόδραση των εξόριστων κομμουνιστών από τον Άη Στράτη, ανακατεύοντας πραγματικά με φανταστικά γεγονότα».</em> Αν αυτό οφείλεται στην άγνοια του αρθρογράφου, σε σκόπιμη διαστρέβλωση ή και στα δυο (ας το κρίνουν οι αναγνώστες του) δεν αλλάζει η ουσία…</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Πολύ σύντομο ιστορικό</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο Αη Στράτης χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σαν τόπος εξορίας στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Οι πρώτοι κομμουνιστές που εκτοπίστηκαν στο νησί διώχτηκαν με το «ιδιώνυμο» του Ελευθερίου Βενιζέλου. Και τα επόμενα όμως χρόνια οι κυβερνήσεις συνέχισαν να εκτοπίζουν εκεί μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, κάτι που πήρε μαζικές διαστάσεις μετά την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας (4<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">η</span> Αυγούστου 1936). Από το 1935 μέχρι στις 16 Ιούλη 1943, το μητρώο της ομάδας των εξόριστων κατέγραψε 950 περίπου αγωνιστές στο νησί αυτό του μαρτυρίου.</p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240672" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 1210px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240672" class="wp-image-240672 size-full" height="780" loading="lazy" sizes="(max-width: 1200px) 100vw, 1200px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as2.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as2.jpg 1200w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as2-300x195.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as2-1024x666.jpg 1024w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as2-768x499.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="1200" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240672" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Αη Στράτης (Αρχείο Βασίλη και Βύρωνα Μανικάκη) – Πηγή φωτογραφίας: “ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Φωτογραφικά Ίχνη 1940-1970”</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στο ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου μια ομάδα περίπου 250 πολιτικών εξόριστων, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στον Αη Στράτη. Στις 26 του Απρίλη 1941, δυο μέρες πριν οι Γερμανοί καταλάβουν το νησί, οι Έλληνες χωροφύλακες του μεταξικού καθεστώτος, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">με διοικητή τον Κουσκούση</span>, εμποδίζουν την φυγή των εξόριστων, πυροβολώντας εναντίον τους και σκοτώνοντας τρεις. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στη συνέχεια παραδίδουν τους πολιτικούς εξόριστους στους Γερμανούς. </span>Σε λίγο, νέα φρουρά εγκαθίσταται στο νησί από τους Γερμανοφασίστες καταχτητές, αποτελούμενη και αυτή από Έλληνες χωροφύλακες, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">με επικεφαλής τον Βουδικλάρη.</span> Ο δήμιος αυτός βάζει σε εφαρμογή σατανικό σχέδιο να εξοντώσει τους εξόριστους με όπλο την πείνα. Μόνη διαφυγή γι’ αυτούς η υπογραφή «δήλωσης μετάνοιας», δηλαδή αποκήρυξης του ΚΚΕ και της ιδεολογίας τους. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κάτω από φριχτές συνθήκες τον χειμώνα του 1941-42 πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες 43 εξόριστοι. Η πολιορκία του θανάτου έσπασε με νίκη των κομμουνιστών.</span> Στις 17 του Ιούλη 1943, έχοντας απομείνει λίγο περισσότεροι από 60 εξόριστοι καταφέρνουν να δραπετεύσουν εκτελώντας απόφαση και σχέδιο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ</span>. Με καΐκι του ΕΛΑΝ, και επικεφαλής τους «θαλασσόλυκους» <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Θανάση Στράντζαλη</span> και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Νίκο Χουρμούζη</span>, διοικητή του ΕΛΑΝ Χαλκιδικής και Θερμαϊκού, καταφεύγουν μετά από περιπετειώδη πλου στις ακτές της Χαλκιδικής, όπου τους περίμεναν ο αντιπρόσωπος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Παντελής Τσέγας</span>, άλλα στελέχη του Κόμματος και σύνδεσμοι του αντάρτικου. Μετά από ολιγόωρη ανάπαυση οι εξόριστοι χωρίστηκαν και εντάχτηκαν στις ένοπλες ομάδες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Δεν είναι λίγοι οι εξόριστοι του Αη Στράτη, που κατέγραψαν όσα προαναφέρθηκαν στο μικρό ιστορικό, σε βιβλία τους, ή οι μαρτυρίες τους διασώθηκαν σε βιβλία τρίτων ή άλλα έντυπα.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τον Μάρτη του 1947 το <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Εκδοτικό Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ</span> προλόγισε και εξέδωσε το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστα Μπόση <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»</em></span><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">.</em> <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ο Κώστας Πουρναράς</span> <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">(ψευδώνυμο Κώστας Μπόσης)</em> εξόριστος ο ίδιος στο νησί από την μεταξική δικτατορία, στο συνταρακτικό αυτό ντοκουμέντο αποτυπώνει τη μάχη των εξόριστων με την πείνα, τον θάνατο, αλλά και την απαράμιλλη πίστη τους στα ιδανικά του σοσιαλισμού.</p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240678" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 271px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240678" class="wp-image-240678" height="414" loading="lazy" sizes="(max-width: 261px) 100vw, 261px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis.jpg 1008w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis-189x300.jpg 189w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis-645x1024.jpg 645w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis-768x1219.jpg 768w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/kostas-bosis-968x1536.jpg 968w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="261" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240678" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Κώστας Μπόσης (Πουρναράς)</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Το βιβλίο του Κώστα Μπόση «ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941» επανεκδόθηκε το 1977 (φωτογραφική αναπαρωγή της πρώτης έκδοσης) με το σήμα «Ιστορικές Εκδόσεις» και το 1995 σαν ιδιωτική έκδοση με πρωτοβουλία και έξοδα συντρόφων και συχωριανών του συγγραφέα. Το βιβλίο <a href="https://kostasbosis.blogspot.com/2013/04/blog-post_21.html" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">διατίθεται και στο διαδίκτυο</a> ελεύθερα.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Επίσης ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span> δίνει λεπτομερή περιγραφή της απόδρασης της 17 του Ιούλη 1943 (στην οποία συμμετείχε) στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αναμνήσεις»</span> (1978). Το βιβλίο <a href="https://kostasbosis.blogspot.com/2013/05/blog-post_27.html" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">διατίθεται και στο διαδίκτυο</a> ελεύθερα.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τον Δεκέμβρη του 1950 κυκλοφορεί για πρώτη φορά από το <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Εκδοτικό «Νέα Ελλάδα»</span> το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Βάσου Γεωργίου «Γεια Χαρά – Έτσι γίνανε οι άνθρωποι»</span>, στο οποίο 120 σελίδες αφιερώνονται στον αγώνα των εξόριστων του Αη Στράτη τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, βασισμένο σε μαρτυρίες εξόριστων. Ξανακυκλοφόρησε χρόνια αργότερα από τη <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Σύγχρονη Εποχή»</span> με τον τίτλο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έτσι γίνανε οι άνθρωποι».</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τον Γενάρη του 1978 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Σύγχρονη Εποχή»</span> το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργη Καζάκου «Αη Στράτης»</span>, όπου μεταξύ άλλων δίνεται εκτενέστατη και με λεπτομέρειες περιγραφή της ζωής των εξορίστων, καθώς και της προετοιμασίας και εκτέλεσης της απόδρασης της 17 του Ιούλη 1943. Ο Γ. Καζάκος ήταν εξόριστος τότε στον Αη Στράτη, στέλεχος της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξορίστων και συμμετείχε στην απόδραση.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Γκριτζώνας</span> αφιερώνει στην απόδραση της 17 του Ιούλη 1943 ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Κόκκινοι δραπέτες 1920-1940»</span> που κυκλοφόρησε το 1985 από τις <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">εκδόσεις Γλάρος</span>. Ο Γκριτζώνας γράφει συλλέγοντας μαρτυρίες και δίνει <a href="https://kostasbosis.blogspot.com/2013/07/1761943_18.html#more" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">κατάλογο με τα ονόματα των εξόριστων που πήραν μέρος στην απόδραση</a>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Μαρτυρίες πρωταγωνιστών της απόδρασης της 17 του Ιούλη 1943, καταγράφονται στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</span> (Θεσσαλονίκη, 2012). Ο αξέχαστος σπουδαίος εικαστικός και λογοτέχνης, μαχητής της ΕΑΜικής Αντίστασης, βρέθηκε εξόριστος στον Αη Στράτη για μεγάλα χρονικά διαστήματα μετά το 1949. Επισημαίνει εξαρχής στο βιβλίο αυτό ο Γιώργος Φαρσακίδης: <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Για την “Μάχη της πείνας” θα πρωτομάθω από τα βιβλία του Κώστα Πουρναρά (Μπόση), Γιώργη Καζάκου, Βάσου Γεωργίου, και Γεράσιμου Αντωνάτου. Προσωπικά θα κουβεντιάσω με τους επιζώντες εκείνης της περιόδου: Χρήστο Κανάκη, Γιάννη Λίππα, Βάσο Γεωργίου, Ορθόδοξο Τοκαλή, Κώστα Σπηλιώπουλο, Μήτσο Μαλαγαρδή, Γιάννη Βαΐτση, Νίκο Βέτση και Κλεονίκη Κιουπτσή».</em></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Καλοί» Έλληνες, «κακοί» Ιταλοί-Γερμανοί</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» (δικές μας οι αγκύλες και οι υπογραμμίσεις):</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Ο γενναίος έμπορος και ιδιοκτήτης δύο καϊκιών Στράτος Παπουτσάκης απελευθέρωσε όλους αυτούς, ακριβώς πριν από 80 χρόνια, στις 16 Ιουλίου 1943, εκμεταλλευόμενος ένα μικρό χρονικό διάστημα <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">που δεν υπήρχε εχθρική φρουρά στον Άη Στράτη</u></span>». Και σε άλλο σημείο: «<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">Η ιταλική φρουρά [του Αη Στράτη]</u></span> αδιαφορούσε για την υγεία τους [των εξόριστων], ενώ και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">οι λιγοστοί Έλληνες Χωροφύλακες του Άη Στράτη αδυνατούσαν να τους βοηθήσουν</u></span>.»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Η λογική «καλοί» Έλληνες – «κακοί» ξένοι, επιπέδου δημοτικού σχολείου όταν αναφέρεται κανείς σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και όχι σε μυθοπλασία, δεν πατάει σε στέρεη βάση. Αντίθετα, η ίδια η ελληνική ιστορία την έχει καταρρίψει αμέτρητες φορές και όχι μόνο στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τον 20<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">ο</span> αιώνα. Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή στη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής, είναι παγκοίνως γνωστή η δράση των Ελλήνων δωσίλογων, των Ταγμάτων Ασφαλείας που αποτελούνταν από Έλληνες που ορκίζονταν <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ»</em>, άλλων προδοτικών οργανώσεων και ομάδων που υπό τον μανδύα της εθνικοφροσύνης συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς, Γερμανούς και Βούλγαρους φασίστες καταχτητές, διαπράττοντας αμέτρητα εγκλήματα κατά των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης, των κομμουνιστών, του λαού μας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Σε κανένα από τα προαναφερόμενα βιβλία, αλλά και σε όσες μαρτυρίες έχουν βρεθεί στα χέρια μας (κάποιες θα παραθέσουμε στη συνέχεια) <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">δεν γίνεται λόγος για <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«ιταλική φρουρά του Αη Στράτη»</em></span>. Αντίθετα, γίνεται λόγος ξεκάθαρα για <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">φρουρά Ελλήνων χωροφυλάκων που διοικούνταν από Έλληνες αξιωματικούς, οι οποίοι ορκίζονταν να υπηρετούν «την πατρίδα»,</span> και παρατίθενται μάλιστα ονόματα διοικητών και χωροφυλάκων. Γίνεται λόγος, βέβαια, πρέπει να σημειωθεί, και για έναν-δυο απλούς χωροφύλακες που δεν συναγωνίζονταν σε αγριότητα και βαναυσότητα τους προϊσταμένους και τους συναδέλφους τους, και εκδήλωσαν, κάποιες στιγμές, ανθρώπινη συμπεριφορά.</p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240686" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 469px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240686" class="wp-image-240686 size-full" height="455" loading="lazy" sizes="(max-width: 459px) 100vw, 459px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as8.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as8.jpg 459w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as8-300x297.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as8-150x150.jpg 150w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="459" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240686" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Η Κλεονίκη Κιουπτσή (αριστερά) με τον μικρό της τον Μανωλάκη, εξόριστοι και οι δυο στον Αη Στράτη με την συνεξόριστη Ελένη Αμπατζή – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Διοικητής της φρουράς του Αη Στράτη, την περίοδο πριν την εισβολή του ιταλικού φασισμού και τον πόλεμο του 1940, είναι ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Μουστάκας</span>. Το ποιόν του Έλληνα διοικητή Μουστάκα περιγράφεται αναλυτικά. Σημειώνουμε ενδεικτικά δυο αναφορές από το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργη Καζάκου «Αη Στράτης».</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Πρώτη: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Η αστυνομία του νησιού δυνάμωσε τα μέτρα κατά των εξορίστων. Ο Μουστάκας έσφιξε ακόμα περισσότερο τις “βίδες”. Κατάργησε και πάλι το “εγγυητικό δελτίο” για τους εξωτερικούς εργαζόμενους εξόριστους. Καθόρισε τρία, αντί ένα, “παρών” την ημέρα, για όλους τους εξόριστους, πράγμα που παρέλυε την παραγωγική μας δραστηριότητα, αφαιρούσε το ψωμί της ομάδας. Ενίσχυε τις νυχτερινές σκοπιές και τις περιπολίες. Απαγόρευε στους εμπόρους να έχουν δούναι-λαβείν με τους εξόριστους. Κατακρατούσε το επίδομα και τις επιταγές. Πήρε και μια σειρά άλλα μέτρα που χειροτέρευαν τη ζωή και την κατάσταση των εξορίστων».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Δεύτερη: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Αλλά ούτε οι απεγνωσμένες κραυγές των αρρώστων, ούτε οι αιμοπτύσεις των φυματικών είχαν κάποια επίδραση στις κρύες καρδιές του Μουστάκα και των οργάνων του. Αντίθετα, τούτοι, μαζί με ορισμένα ρεμάλια τους, τους πεζοναύτες και τους αλήτες σαν τον Ποθητό, Τσάρλεστο και Γαρυφάλλου, με τον βούρδουλα και τις κλωτσιές τούς πέταξαν έξω από το κτίριο της αστυνομίας. Πολλούς απ’ αυτούς, τους βαριά άρρωστους, υποχρεωθήκαμε να τους κουβαλήσουμε πίσω στις πλάτες και σε πρόχειρα φορεία. Ούτε και οι δύο επιτροπές χωρικών που παρουσιάστηκαν για το ίδιο ζήτημα είχαν κανένα αποτέλεσμα. Ο Μουστάκας ούτε καν δέχτηκε να μιλήσει μ’ αυτούς. Τους παράγγειλε, μάλιστα, να κάτσουν «στ’ αυγά» τους, για να μη βρουν το μπελά τους».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Αντικαταστάτης του Μουστάκα έρχεται στον Αη Στράτη ο δήμιος <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κουσκούσης</span>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει σχετικά ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργης Καζάκος</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αη Στράτης»</span>: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Με την επιστροφή των κρατουμένων συντρόφων από τη Μυτιλήνη και την αντικατάσταση του παλιού με το νέο βασανιστή μας, άρχιζε μια νέα περίοδος για τους εξόριστους του Αη Στράτη. Με το έμπα, λοιπόν, του 1940, τελείωνε η φάση του “μικροπολέμου” των εξόριστων με τον Μουστάκα και άρχιζε μια νέα, η φάση των μεγάλων αιματηρών συγκρούσεων με την ελληνική αντίδραση, με τον καταχτητή, που σε λίγο θα ερχόταν, με την πείνα».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Βάσος Γεωργίου</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έτσι γίνανε οι άνθρωποι»</span>, σημειώνει: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Ο Κουσκούσης ήρθε με εντολή να κάνει σεβαστό τον νόμο της 4<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">ης</span> Αυγούστου».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τον Απρίλη του 1941 και αφού οι αρχές παρέδωσαν τα κλειδιά του ελληνικού κράτους στους χιτλερικούς εισβολείς, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">οι κομμουνιστές πολιτικοί εξόριστοι στον Αη Στράτη ζητούν από την φρουρά (θυμίζουμε ότι την αποτελούν Έλληνες) να τους αφήσει ελεύθερους για να πολεμήσουν για τη λευτεριά της πατρίδας</span>. Ο διοικητής <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κουσκούσης</span> παραπλανώντας τους εξόριστους δήθεν αποδέχεται το αίτημά τους και τους καλεί στην πλατεία του χωριού για να συζητήσουν τα διαδικαστικά της αποχώρησης από το νησί. Όταν οι εξόριστοι συγκεντρώνονται αρχίζει <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο ίδιος να πυροβολεί στο ψαχνό με το περίστροφό του</span>, έχοντας δίπλα του το πρωτοπαλίκαρό του χωροφύλακα Ντουντουλάκη. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ο Κουσκούσης δίνει το σύνθημα και στους υπόλοιπους χωροφύλακες. </span>Ακολουθούν καταιγιστικά πυρά. Οι εξόριστοι, άοπλοι και αιφνιδιασμένοι τρέχουν να προφυλαχτούν.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span> βρίσκεται εκεί. Στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»</span> δίνει πλήρη περιγραφή του προμελετημένου εγκλήματος. Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Έριχνε ο Κουσκούσης κι ο Ντουντουλάκης. Την ίδια στιγμή γενικεύτηκαν οι πυροβολισμοί. Ρίχνανε στους κήπους μας. Ρίχνανε στους θαλάμους. Ρίχνανε πάνω στους μύλους. Ρίχνανε στο ύψωμα τ’ Αγίου Μηνά. ‘Οπου βλέπανε κίνηση δική μας. Από νωρίς είχανε επισημάνει μερικές τοποθεσίες, είχανε μοιράσει σε διάφορα μέρη τους εξοπλισμένους και μόλις δόθηκε το σύνθημα άρχισε η επίθεση. Είχανε, εκτός απ’ τους χωροφύλακες, μερικούς φαντάρους που φτάσανε απ’ τη Λήμνο και μερικούς πεζοναύτες του χωριού. Για την ιστορία αναφέρνω το Γ. Ποθητό και το Σιγάλα. Είχανε κι ένα πολυβόλο. Ο Σκυτούδης μπροστά κι εγώ πίσω μπήκαμε στο ταμείο. Ο Σκυτούδης έγειρε και ξάπλωσε μπρούμυτα στο πλακόστρωτο του υπόγειου (ούτε υπόγειο, ούτε ισόγειο ήτανε). Ο Παπαδάτος ήτανε ξαπλωμένος. Στο βάθος, πάνω σε κάτι βαρέλια και παλιοπράγματα ήτανε κουβαριασμένος ο Πέπας και βογκούσε. Στη σκάλα φώναζε ο Φίλιος. Σκηνές φρίκης και μεγαλείου. Αίματα, βογκητά, κατάρες και ζητωκραυγές».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Από τις σφαίρες του Κουσκούση και των χωροφυλάκων του θα χάσουν τη ζωή τους οι εξόριστοι Νίκος Παπαδάτος, Παναγιώτης Πέπας και Κώστας Σκυτούδης,</span> ενώ υπήρξαν επίσης πολλοί τραυματίες.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Έτσι, οι εξόριστοι παραμένουν στον Αη Στράτη και στη συνέχεια <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο διοικητής της Ελληνικής φρουράς, Κουσκούσης, θα τους παραδώσει στους Γερμανοφασίστες καταχτητές που λίγες μέρες μετά πατούν τη μπότα τους στο νησί.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941», </span>ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span>: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Αμπαρώσαμε καλά την εξώπορτα, βάλαμε τους πεθαμένους συντρόφους δίπλα-δίπλα, τούς σκεπάσαμε και το σούρουπο ένας-ένας περάσαμε στον άλλο θάλαμο. Κι από κει κρυφά φύγαμε για άλλους θαλάμους (θαλάμους λέγαμε τα σπίτια πού είχαμε νοικιασμένα). Μείναμε κλεισμένοι ως τη Δευτέρα που ήρθανε οι Γερμανοί. Η αστυνομία παρατάχτηκε στην αμμουδιά, οι χωροφύλακες παρουσιάσανε όπλα κι ο Κουσκούσης έδωσε αναφορά. Ύστερα μας παραδώσανε κανονικά στους Γερμανούς, κι αυτοί κρίνοντας απ’ την τελευταία τους πράξη -μας τουφεκίσανε γιατί θέλαμε να φύγουμε, είπανε- τούς θεωρήσανε έμπιστους κι άφησαν τους ίδιους να μας φυλάνε. Κι αυτοί με χαρά αναλάβανε. Η δουλειά η ίδια. Μόνο τ’ αφεντικά άλλαξαν. Κι όχι στην ουσία. Μόνα στο χρώμα και στο όνομα».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Όμως δεν τελειώνει εδώ η ιστορία με τους – σύμφωνα με τον αρθρογράφο του «Π.Θ.» – «καλούς» Έλληνες…</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τον Ιούνη του 1941</span> αποσύρουν τον Κουσκούση και την κουστωδία του και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">τοποθετούν στον Αη Στράτη νέα φρουρά, που αποτελείται και αυτή από Έλληνες χωροφύλακες, με διοικητή τον διαβόητο Βουδικλάρη, </span>που από τις μαρτυρίες των εξόριστων περιγράφεται ως ανθρωπόμορφο τέρας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Έφυγε ο Κουσκούσης, ο Ντουντουλάκης, ο Αυγουστής και στη θέση τους ήρθαν ο Βουδικλάρης, ο Ρεγκούτας, ο Ψαρρός και άλλοι. Τούτοι είχανε… καθαρά χέρια. Ήτανε γλυκομίλητοι και… πατριώτες»</em> γράφει στο βιβλίο του ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης).</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στα βιβλία των <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γ. Καζάκου – Β. Γεωργίου</span> αναφέρεται ότι ο Βουδικλάρης παρουσιάστηκε στους εξόριστους ως «αγγλόφιλος», <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«θαυμαστής του Τσώρτσιλ και του μεγαλείου της εγγλέζικης αυτοκρατορίας»</em>, ενώ στενό συγγενικό του πρόσωπο ήταν υπασπιστής του Τσολάκογλου. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ποιος ήταν ο Τσολάκογλου;</span> Ο Έλληνας στρατηγός που υπέγραψε τη συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού με τους <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">φασίστες καταχτητές</span>, οι οποίοι ανταμείβοντάς τον <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">τον τοποθέτησαν πρώτο πρωθυπουργό της κατεχόμενης Ελλάδας…</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Θα μπορούσαν να γραφτούν εδώ σελίδες για τις θηριωδίες του Βουδικλάρη ο οποίος μεταξύ άλλων <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">παρακινούσε τον Γερμανό αξιωματικό Μαξ, διοικητή τμήματος Ες-Ες</span> που έδρευε στη Λήμνο, αφού πρώτα τους πρόσφερε Λουκούλλειο φαγοπότι και τους μέθυσε, κατασυκοφαντώντας τους εξόριστους, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«να μαζέψουν του κομμουνιστές στην αυλή του σχολείου και να τους εκτελέσουν ομαδικά, για να “ξεβρωμίσει”, λέει, ο τόπος από τούτα τα “καθάρματα”</em></span><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">. Να όμως που η γερμανική πειθαρχία απέβη προς όφελος των εξορίστων. Ο Γερμανός είναι σε θέση να διαπράξει και το μεγαλύτερο έγκλημα. Πρέπει, όμως, να έχει γι’ αυτό διαταγή. Οι Γερμανοί, όσο μεθυσμένοι κι αν ήταν, δεν προχώρησαν στο στυγερό αυτό έγκλημα, επειδή το επιθυμούσαν τα ρεμάλια τους στο νησί. Και δεν δέχτηκαν, φαίνεται, γιατί δεν είχαν και εντολή».</em> (Γ. Καζάκου, «Αη Στράτης)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Παπουτσάκης»</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Πριν συνεχίσουμε με τον Βουδικλάρη, ας κάνουμε μια στάση στο επώνυμο «Παπουτσάκης». Από όσες πηγές (πολλές) καταφέραμε επί σειρά ετών μέχρι σήμερα να έρθουν στα χέρια μας, και σε όσες αναζητήσεις μας για τα τεκταινόμενα στον Αη Στράτη εκείνης της περιόδου, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">πουθενά δεν εντοπίσαμε το όνομα «Στράτος Παπουτσάκης».</span> Ούτε στο βιβλίο του «Αη Στράτης» ο Γιώργης Καζάκος, που ήταν στέλεχος της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξορίστων του νησιού, και αναφέρει άλλα ονόματα τροφοδοτών-εμπόρων που συνεργάζονταν ή και βοήθησαν τους εξόριστους. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Αυτό δεν σημαίνει ότι αμφισβητούμε την ύπαρξη του Στράτου Παπουτσάκη</span> και την όποια δράση του. Μπορεί να υπάρχουν αναφορές για τον ίδιο και τη δράση του σε μαρτυρίες άλλων-πηγές που εμείς δεν γνωρίζουμε. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Διαχωρίζουμε όμως εδώ το ζήτημα της απόδρασης των εξόριστων (17/7/1943), στο οποίο οι μαρτυρίες μεγάλου αριθμού συμμετεχόντων</span> (όπως θα δούμε στη συνέχεια), κατά τη γνώμη μας <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">συνιστούν ακλόνητα ντοκουμέντα και δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για το πώς διαδραματίστηκαν τα γεγονότα.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ τα εξής: Στα βιβλία των Κώστα Μπόση (Πουρναρά), Βάσου Γεωργίου και Γιώργη Καζάκου, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">υπάρχουν αναφορές στο επώνυμο «Παπουτσάκης» για την ίδια χρονική περίοδο.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»</span> ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span> γράφει: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Θα ήταν τέλη Αλωνάρη [1941] όταν έφτασε στο νησί μας ένας μοίραρχος απ’ τη Λήμνο. Παπουτσάκης, αν δεν με γελάει η μνήμη.»</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Βάσος Γεωργίου</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έτσι γίνανε οι άνθρωποι»</span>, σημειώνει: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«…και του Παπουτσάκη, του αρχιχωροφύλακα από τη Μυτιλήνη».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργης Καζάκος</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αη Στράτης»</span> γράφει: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Κι όλα αυτά, ως την ημέρα που ένα καΐκι ξεφόρτωσε στο νησί μας τον υπομοίραρχο κύριο Παπουτσάκη, διοικητή της Λήμνου, μαζί με κάμποσους χωροφύλακες κι ένα γραφιά. Για πρώτη φορά επισκεπτόταν το νησί μας μια τέτοια “υψηλή προσωπικότητα”. Τι συνέβαινε λοιπόν; Οι συζητήσεις στην Ομάδα άναψαν. Διατυπώνονταν διάφορες εικασίες, από την πιο απαισιόδοξη, ως την πιο αισιόδοξη και τολμηρή. Αλλά όλα λες και τα σκέπαζε ένα γενικό αίσθημα ανησυχίας. Τι θέλει ο κύριος Παπουτσάκης στο νησί μας;»</em>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Αυτός ο «κύριος» είχε καταφτάσει στον Αη Στράτη με ένα διαβολικό σχέδιο, όπως θα δούμε, που ξεγέλασε ακόμα και τους πιο έμπειρους εξόριστους. Και αν ο αναγνώστης αναρωτιέται πώς ξεγελάστηκαν <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">οι εξόριστοι</span>, θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι οι περισσότεροι εκείνη τη δοσμένη στιγμή <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">έκλειναν 5 ολόκληρα χρόνια απομονωμένοι (με όσα αυτό συνεπάγεται) πάνω σ’ ένα βράχο στη μέση του Αιγαίου πελάγους.</span> Και να προσπαθήσει να νοιώσει, αν μπορεί, έστω και λίγο, την ψυχολογία εκείνων των αγωνιστών, ακόμα και των πιο συνειδητοποιημένων και αλύγιστων που δεν έπαυαν όμως να είναι άνθρωποι.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span> γράφει στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»</span> τι κατάφερε ο Παπουτσάκης: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Μας ειδοποίησε να ετοιμαστούμε για την ηπειρωτική Ελλάδα. Πηδήξαμε απ’ τη χαρά μας. Θα βρισκόμαστε μέσα στο λαό, που θα μας βοηθούσε σε ώρα ανάγκης. Θα ερχόμαστε σ’ επαφή με τους δικούς μας. Θα γλιτώναμε απ’ το θάνατο, απ’ την πείνα, ακόμα κι από εκτελέσεις. Πού να μαντέψουμε από τότε το στρατόπεδο του Παύλου Μελά, το Κούρνοβο, το Χαϊδάρι, την Καισαριανή! Παρατήσαμε χωράφια, μαγκάνια, σπορά, καλλιέργεια. Μύλο, ζώα. Άλλος έπλυνε, άλλος έραβε. Τα πλυσταριά δούλευαν μέρα νύχτα. Βάλαμε στο σφυρί την παραγωγή. Κριθάρια, κουκιά κι ό,τι άλλο είχαμε και πουλιόνταν εύκολα. Τις πατάτες στο καζάνι. Να τις μεταφέρουμε ήταν αδύνατο. Δε μας άφηναν και θα σαπίζανε. Να τις πουλήσουμε ήταν δύσκολο. Πατάτες το πρωί. Πατάτες το μεσημέρι. Πατάτες το βράδυ, κι όσες ήθελε ο καθένας. Όσα είχαμε μαζέψει μήνες και μήνες, μ’ ένα σωρό στερήσεις τα σκορπίσαμε μέσα σε λίγες μέρες. Είμαστε όλοι μπαλωμένοι, πλυμένοι, έτοιμοι για δρόμο. Ένα πράμα έλειπε: το καΐκι. Κι αυτό δε φαινότανε. Οι μέρες περνούσανε. Γέμισε μήνας. Μας ζώσανε τα φίδια. Υποψιαστήκαμε παγίδα: να φάμε ότι είχαμε, να σταματήσουμε την καλλιέργεια και να πεθάνουμε το χειμώνα. Λύσαμε ξανά τα μπαούλα. Αρχίσαμε πάλι σαν τους κολασμένους. Μα τώρα ήταν πια αργά».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και θα ακολουθούσαν ακόμα χειρότερα…</p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240694" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 1022px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240694" class="wp-image-240694 size-full" height="1010" loading="lazy" sizes="(max-width: 1012px) 100vw, 1012px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as22.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as22.jpg 1012w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as22-300x300.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as22-150x150.jpg 150w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as22-768x766.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="1012" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240694" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">ΠΑΝΩ: Ο «κεντρικός θάλαμος» – παλιό σχολείο του Αη Στράτη, μέσα στον οποίο πέθαναν από πείνα οι κομμουνιστές εξόριστοι τον χειμώνα του 1941-42 –- ΚΑΤΩ: Στον ίδιο χώρο σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Δημοκρατίας (Φωτογραφία από την συμμετοχή μας στην επίσκεψη-προσκύνημα στον Αη Στράτη, που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο 11 του Ιούνη 2016, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ)</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Η μάχη της πείνας</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Οι Έλληνες χωροφύλακες χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να αποσπάσουν από τους εξόριστους την πολυπόθητη για το καθεστώς «δήλωση μετανοίας».</span> Το φθινόπωρο-χειμώνα του 1941, όταν όλες οι προσπάθειές τους έχουν αποβεί άκαρπες με διαταγή του Βουδικλάρη, οι χωροφύλακες απομονώνουν τους εξόριστους στο παλιό ερειπωμένο σχολείο του νησιού που οι εξόριστοι είχαν ανακαινίσει και ονομάσει «κεντρικό θάλαμο» (ο χώρος όπου τα τελευταία χρόνια στεγάζεται το Μουσείο Δημοκρατίας ). Φρόντισαν πρώτα <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">να αρπάξουν ό,τι τρόφιμα και χρήματα είχαν, ενώ τους απαγόρευσαν με την απειλή της εκτέλεσης να κυκλοφορούν</span> σε ακτίνα πέρα από λίγα μέτρα έξω από τη «φυλακή» τους. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στόχος η εξόντωση των κομμουνιστών εξόριστων από πείνα.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Οι εξόριστοι σύντομα έρχονται <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">αντιμέτωποι με το μαρτύριο της πείνας, την έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών υγιεινής, με τις αρρώστιες, με τον θάνατο</span>. Μετά από πολύμηνη μάχη <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">οι κομμουνιστές εξόριστοι θα βγουν νικητές</span>. Όμως 43 θα χάσουν τη ζωή τους από την ασιτία και τις αρρώστιες, επειδή αρνήθηκαν να προδώσουν την ιδεολογία τους. Δεκάδες επίσης ήταν εκείνοι που μεταφέρθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα (κυρίως στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη) και εκτελέστηκαν ως όμηροι.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στον Αη Στράτη διαπράχτηκε ένα από τα φριχτότερα εγκλήματα του φασισμού. Ο σκοπός του εγκλεισμού των πολιτικών κρατουμένων στον «κεντρικό θάλαμο» δεν ήταν απλά η απόσπαση της «δήλωσης μετανοίας». Μέσα από την με απάνθρωπα μέσα δοκιμασία της ανθρώπινης υπόστασης, επιχειρήθηκε ο εξευτελισμός των ιδανικών τους και η ταπείνωσή τους, έτσι που η προσδοκώμενη νίκη του φασισμού να πάρει τη μορφή θριάμβου. Οι Έλληνες συνεργάτες των καταχτητών <a href="https://www.katiousa.gr/istoria/ntokoumento-i-ekthesi-tis-frikis-epi-tis-ygeionomikis-kai-episitistikis-katastaseos-ton-politikon-kratoumenon-eis-agion-efstration/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">ξεπέρασαν σε επινοητικότητα και σαδισμό τ’ αφεντικά τους</a>. Ακόμα και ο Γερμανός διοικητής Λήμνου Φάσμερ, όταν επισκέφτηκε τον «κεντρικό θάλαμο» <a href="https://www.katiousa.gr/istoria/ntokoumento-i-ekthesi-tis-frikis-epi-tis-ygeionomikis-kai-episitistikis-katastaseos-ton-politikon-kratoumenon-eis-agion-efstration/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">δυσανασχέτησε από τις εικόνες φρίκης που αντίκρισε</a>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ο Βουδικλάρης και τα αφεντικά του έσπασαν τα μούτρα τους στον τοίχο που όρθωσε η ατσάλινη πίστη και αντοχή των κομμουνιστών…</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Με το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»</span> (έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1947) ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς</span> (ψευδώνυμο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Μπόσης</span>) κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως συγγραφέας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Για το βιβλίο αυτό θα γράψει ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Βάρναλης</span> σε βιβλιοκριτική στον <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Ρίζο της Δευτέρας»</span> στις 5/5/1947, μεταξύ άλλων: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«(…)Για το Χαϊδάρι μάς έγραψε ο Κορνάρος. Και τώρα για τον Άη Στράτη ο Κώστας Μπόσης. Το βιβλίο του συγκεντρώνεται σ’ ένα ειδικό θέμα: τη μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941. Ξέραμε τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Σολωμού. Ξέραμε το «Σπίτι των νεκρών» του Ντοστογιέφσκυ. Ξέραμε την «Κόλαση» του Ντάντε. Μα η κόλαση της πείνας των πολιτικών εξορίστων του Άη Στράτη, σαν ιστορία ξεπερνάει σε φρίκη και τρόμο την κόλαση των ποιητών και των μυθιστοριογράφων. Η πραγματική Κόλαση την Κόλαση της Φαντασίας. Ο ίδιος ο συγγραφέας λέγει: « Ήθελα το Δάντη να περνούσε από δω!» Και πραγματικά` παρ’ όλη την απλή, τη φυσική, τη ρεαλιστική και δίχως ρητορείες και φιοριτούρες περιγραφή του συγγραφέα, όλα φαίνονται τόσο απίθανα ― κι ας είχαμε μάλιστα δοκιμάσει όλοι μας αυτήν την τραγική περίοδο της πείνας! Κι όταν λέω «όλοι μας» εννοώ το λαό ― όχι τους «εθνικόφρονες» πλουτοκράτες, που είχαν πουλήσει την πατρίδα στον οχτρό και μαζεύανε λίρες(…)».</em></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240693" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 1022px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240693" class="wp-image-240693 size-full" height="1010" loading="lazy" sizes="(max-width: 1012px) 100vw, 1012px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as23.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as23.jpg 1012w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as23-300x300.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as23-150x150.jpg 150w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as23-768x766.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="1012" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240693" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">ΠΑΝΩ: Το κοινό οστεοφυλάκιο των νεκρών πολιτικών εξόριστων του Αη Στράτη, στον λόφο του Αη Μηνά. Το έφτιαξαν οι εξόριστοι που βρέθηκαν στο νησί μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας. Ένα λιτό τσιμεντένιο μακρόστενο κουτί κι ένας σταυρός, τσιμεντένιος κι αυτός, στην κορφή, που δεν άντεξε στη φθορά του χρόνου κι έτσι τον αντικαθιστά ένας σιδερένιος. Στο εσωτερικό βρίσκονται τα κρανία των θυμάτων της «μάχης της πείνας», τον χειμώνα του 1941-42. Των κομμουνιστών που αποκλείστηκαν από τους Έλληνες δεσμοφύλακές τους, στον «κεντρικό θάλαμο», χωρίς τροφή και περίθαλψη και πέθαναν από την ασιτία, κρατώντας ψηλά τη σημαία των ιδανικών τους, μη υπογράφοντας «δήλωση μετάνοιας». Στο πλάι του μνημείου, μια μεταλλική πλάκα με χαραγμένα τα ονόματα των νεκρών πολιτικών εξόριστων του Αη Στράτη (Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…» — ΚΑΤΩ: Το κοινό οστεοφυλάκιο, σκεπασμένο με τα λάβαρα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ (Φωτογραφία από την επίσκεψή μας στον Αη Στράτη, στο προσκύνημα που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο 11 του Ιούνη 2016, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ)</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Καλοί» Έλληνες… (2)</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» (δικές μας οι υπογραμμίσεις):</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Στις 9 Ιουλίου 1943, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί αποβιβάστηκαν στη Σικελία, με επικεφαλής τους Πάτον και Μοντγκόμερι. Οι Σύμμαχοι κατευθύνθηκαν προς τη Ρώμη, ο Μουσολίνι εγκαταλείφθηκε απ’ όλους (στις 24/7/1943 συνελήφθη από τους ίδιους τους Ιταλούς) <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">και η ιταλική φρουρά του Άη Στράτη θα αποχωρούσε</u>.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">Το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής σε συνεργασία με την εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση</u></span> έμαθε ότι οι εξόριστοι του Άη Στράτη θα έμεναν αφρούρητοι για δύο μέρες, μετά τη φυγή των Ιταλών και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ότι οι Γερμανοί ετοίμαζαν απόσπασμα για να στείλουν από τη Λήμνο στο νησί, <u style="box-sizing: border-box; outline: none;">προκειμένου να εκτελέσει τους αιχμαλώτους</u></span> ή να τους μεταφέρει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">Στις 15 Ιουλίου 1943 ο Στράτος Παπουτσάκης βρισκόταν με το καράβι του «Άγιος Σπυρίδωνας» στο Κάστρο της Λήμνου. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">Ειδοποιήθηκε</u></span> μέσω ασυρμάτου που βρισκόταν στα βουνά της Λήμνου<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">, <u style="box-sizing: border-box; outline: none;">από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής να πάει στον Άη Στράτη,να παραλάβει όσους εξόριστους βρίσκονταν εκεί και να τους μεταφέρει στο Άγιο Όρος.»</u></span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Αντιγράφουμε από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (1939-1949, Β1 ΤΟΜΟΣ):</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Στο μεταξύ, από τις 17 Απρίλη, άρχισαν να φεύγουν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και πλήθος αυλικών. Τη νύχτα της 22 Απρίλη έφυγαν (εκτός από τον Μανιαδάκη και τον Σακελλαρίου) με το αντιτορπιλικό «Βασίλισσα Όλγα» υπουργοί και άλλοι επίσημοι: «Οι πλείστοι με τας οικογένειας των -γυναίκες και τέκνα, πεθερές και γκουβερνάντες- και με τας αποσκευάς των -μπαούλα, βαλίτσες με τουαλέτες, τζάντες με ρουχισμό, μερικοί με τα παιχνίδια των παιδιών και κάποιοι με τα χρυσαφικά τους», έγραψε ο ναύαρχος Αλέξανδρος Σακελλαρίου. Μαζί με τα μέλη της κυβέρνησης έφυγαν οι Βαρβαρέσος και Μαντζαβίνος, διοικητής και υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας αντίστοιχα. Η ελληνική κυβέρνηση είχε φυγαδεύσει στο Ηράκλειο από το Μάρτη τα αποθέματα του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας. Στις 23 Απρίλη έφυγαν από το Σκαραμαγκά για την Κρήτη με αγγλικό υδροπλάνο ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ με τον πρωθυπουργό Τσουδερό και τον Άγγλο πρέσβη Πάλερετ και την ίδια μέρα έφτασαν στη Σούδα.»</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και από εκεί όπως είναι γνωστό βρέθηκαν στη Μέση Ανατολή, όπου υπό την προστασία των Βρετανών, αλλά και σε διαπλοκή με τους συνεργάτες των καταχτητών, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">έκαναν σχέδια για το πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους την «επόμενη μέρα», παντελώς απόντες από τον αγώνα του ελληνικού λαού,</span> που οργάνωνε το ΚΚΕ εναντίον των καταχτητών και των… Ελλήνων συνεργατών τους.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Παίρνει όρκο ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» ότι αυτή η <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση»</em> νοιαζόταν για την τύχη των πολιτικών εξόριστων, των κομμουνιστών, και… φρόντιζε για την απελευθέρωσή τους;!</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Η απόδραση στις 17 Ιούλη 1943</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Η απόδραση των ηρωικών κομμουνιστών εξόριστων που είχαν απομείνει στον Αη Στράτη μετά το τέλος της μάχης της πείνας, σχεδιαζόταν πολύ καιρό από το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ και είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες (λεπτομέρειες δίνουν ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργης Καζάκος</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αη Στράτης» </span>και ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αναμνήσεις»</span>).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Κάποιο ξημέρωμα του Ιούλη του 1943, ένα καΐκι δένει σ’ ένα απόμερο όρμο του Αη Στράτη. Από μέσα ξεπηδούν οι <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Θανάσης Στράντζαλης</span> παλιός εξόριστος στον Αη Στράτη και <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Νίκος Χουρμούζης</span>, διοικητή του ΕΛΑΝ Χαλκιδικής και Θερμαϊκού, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με την Ομάδα και οργανώνουν την προετοιμασία.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Σε όλα τα προαναφερόμενα βιβλία σημειώνεται ότι η απόδραση έγινε <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">με απόφαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ και γίνεται αναφορά στον Θανάση Στράντζαλη και τον Νίκο Χουρμούζη και στο ρόλο τους ως βασικά στελέχη της απόδρασης</span>, εκτός από το βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Βάσου Γεωργίου «Έτσι γίνανε οι άνθρωποι»</span>, στο οποίο ο συγγραφέας δεν αναφέρει ονόματα <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">πλην όμως τους «φωτογραφίζει»</span>: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Παλιός αγιοστρατίτης εξόριστος ο ένας ναυτικός. Πολιτικός του ΕΛΑΝ ο άλλος. Σταλμένοι απ’ το Κόμμα, από την οργάνωση Μακεδονίας του ΚΚΕ. Το καΐκι του ΕΛΑΝ τους περίμενε στον κάβο του Αη Δημήτρη».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Σε άνιση μάχη…»</span> ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργος Φαρσακίδης</span>, σημειώνει: «<em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Οι πρωταγωνιστές του ριψοκίνδυνου εγχειρήματος ήτανε οι: Βασίλης Υψηλάντης. Ο Νίκος Σοφιάς, κυβερνήτης και ιδιοκτήτης του σκάφους (σκοτώθηκε πολεμώντας στον ΔΣΕ), ένας ναύτης και οι Νίκος Χουρμούζης και Θανάσης Στράντζαλης, φρουρά και υπερασπιστές της αποστολής».</em></p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240675" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 271px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240675" class="wp-image-240675" height="297" loading="lazy" sizes="(max-width: 261px) 100vw, 261px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as3-1.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as3-1.jpg 288w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as3-1-263x300.jpg 263w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="261" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240675" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Αλέκος Βασιλάκης – Πηγή φωτογραφίας: Ριζοσπάστης</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Η <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Λιλίκα Βασιλάκη</span>, σύζυγος του αείμνηστου αγωνιστή και στελέχους του ΚΚΕ, δικηγόρου <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Αλέκου Βασιλάκη</span>, που έζησε την ηρωική περίοδο 1936-1943 του στρατοπέδου των εξορίστων του Αη Στράτη <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">και συμμετείχε στη απόδραση</span> θα πει: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Στάθηκαν όμως τυχεροί </em>[εννοεί τους εξόριστους], <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">γιατί τις ίδιες μέρες είχε αράξει σ’ ένα μικρό ορμίσκο ένα καΐκι σταλμένο από τον ΕΛΑΝ Μακεδονίας, με επικεφαλής έναν παλιό εξόριστο στο νησί, τον Στράντζαλη. Οι εξόριστοι ειδοποιήθηκαν σπίτι – σπίτι και τη νύχτα της 17ης Ιούνη 1943 έφυγαν παίρνοντας μαζί τους τους χωροφύλακες με τα όπλα τους κι αφήνοντας τα υπάρχοντά τους στο νησί</em>». (Ριζοσπάστης, Κυριακή 17 Ιούλη 2005).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Να σημειωθεί ότι εκείνη τη χρονική στιγμή, σύμφωνα με τον Γιώργη Καζάκο υπήρχε άλλη, νέα φρουρά χωροφυλακής στον Αη Στράτη, καθώς <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο δήμιος Βουδικλάρης και οι υφιστάμενοί του είχαν ήδη αντικατασταθεί από τους Γερμανούς, με άλλους Έλληνες…</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τη νύχτα της 17<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">ης</span> του Ιούλη 1943, το πλήρωμα, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">62 εξόριστοι, ανάμεσά τους τρεις γυναίκες και δυο μικρά παιδιά,</span> και, σύμφωνα με μαρτυρία (ολόκληρη πιο κάτω) του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στέλιου Παπαδομιχελάκη</span>, Γραμματέα της Ομάδας, τρεις χωροφύλακες και η αδελφή ενός από αυτούς, επιβιβάζονται στο καΐκι.</p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240676" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 270px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240676" class="wp-image-240676" height="332" loading="lazy" sizes="(max-width: 260px) 100vw, 260px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as4.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as4.jpg 274w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as4-235x300.jpg 235w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="260" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240676" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Γιάννης Βουρνάς – Πηγή φωτογραφίας: Ριζοσπάστης</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Γκριτζώνας</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Κόκκινοι δραπέτες 1920-1940»</span> δίνει <a href="https://www.katiousa.gr/istoria/syntrofoi-ystera-apo-apofasi-tou-kommatos-tha-drapetefsoume-i-apodrasi-ton-62-eksoriston-kommouniston-tou-ai-strati/" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">κατάλογο με τα ονόματα των εξόριστων που πήραν μέρος στην απόδραση</a>, που συνέταξε σε συνεργασία με τους Γιάννη Βουρνά, Νίκο Βέτση και Δημήτρη Ζιάκα (και οι τρεις πήραν μέρος στην απόδραση), και από την προσωπική μαρτυρία του Γιάννη Βαΐτση (επίσης πήρε μέρος στην απόδραση).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Οι εξόριστοι φέρουν μαζί τους οπλισμό</span> που «απαλλοτρίωσαν» από τον σταθμό χωροφυλακής και όχι μόνο. <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Δεν ήταν μόνο τα όπλα που πήραμε από τον σταθμό. Ο Στράντζαλης είχε φέρει μαζί του 2 ημιαυτόματα Τόμσον, 6 πιστόλια και μερικές χειροβομβίδες. Μ’ αυτά τα όπλα και τις ατσάλινες καρδιές τους 62 κομμουνιστές του Αη Στράτη που μείναν ζωντανοί, στις 17 Ιούλη 1943, ώρα 12 τα μεσάνυχτα, απόδρασαν με κατεύθυνση το Άγιο Όρος»</em> αναφέρει ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιάννης Βαΐτσης</span> στη μαρτυρία του που φιλοξενείται στο ίδιο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστα Γκριτζώνα</span>. Στον οπλισμό αναφέρεται και ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στέλιος Παπαδομιχελάκης</span>: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Είχανε μαζί τους [εννοεί οι απεσταλμένοι του Κόμματος για την απόδραση] δύο αυτόματα, τέσσερα πιστόλια, οχτώ χειροβομβίδες. Προσθέστε και έξι όπλα που πήραμε , του σταθμού χωροφυλακής».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο αέρας λυσσομανάει και τα κύματα ορθώνονται πελώρια και σκάνε με δύναμη στα βράχια. Το παλιό καΐκι, ταλαιπωρημένο από τις φουρτούνες πολλών χρόνων, δεν εμπνέει σιγουριά. Οι εξόριστοι όμως δεν έχουν άλλη επιλογή.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης πώς ένα καΐκι γεμάτο εξόριστους, δηλαδή παράνομους στον έξω κόσμο, ξεκινούσε τον πλου του σε μια θάλασσα γεμάτη από εχθρικά σκάφη. Δεν θα τους καταδίωκαν μόλις λάβαιναν σήμα για την απόδραση; Το εγχείρημα ήταν εξαρχής ριψοκίνδυνο, αλλά οι εξόριστοι είχαν φροντίσει να κερδίσουν χρόνο που αποδείχτηκε πολύτιμος. Τι είχε συμβεί; <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ο πολυμήχανος Θανάσης Στράντζαλης που είχε κάνει χρόνια εξόριστος στο νησί </span>και ήταν υπεύθυνος για τις εξωτερικές δουλειές της Ομάδας, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">είχε διαδώσει ψεύτικες πληροφορίες για την κατεύθυνση των δραπετών.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</span> <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">που βρισκόταν πάνω στο καΐκι της απόδρασης</span>, γράφει σχετικά στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αναμνήσεις»</span>:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Ο μουντζουρωμένος καϊκτσής, αφού βεβαιώθηκε, πως όλα έγιναν με τάξη και ακρίβεια, ξεκίνησε τελευταίος. Σε μια ραχούλα τρεμόσβηνε φωτιά. Ζύγωσε. Δυο τσομπανόπουλα έψηναν καβούρια σε μια παλιοκαραβάνα και στην πλαγιά, απ’ την άλλη πάντα, έβοσκε ένα κοπάδι πρόβατα.</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">– Γειά σας, ωρέ!<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />Εκείνα γύρισαν, φοβισμένα.<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />– Με γνωρίζετε; Ποιός είμαι;<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />Στο μεταξύ είχε βγάλει τον επίδεσμο και είχε πλυθεί. Κείνα συνήρθαν γρήγορα και χαμογέλασαν.<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />– Ο Στράνζαλους! Ο Στράντζαλους!</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">(…)</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">– Εδώ πίσω έχω ένα υποβρύχιο, θέλετε να σας πάρω στην Αίγυπτο;<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />– Όχι! Όχι! Στράντζαλου, άρχισαν τα κλαψουρίσματα.<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />– Τότε, να μην πήτε σε κανένα τίποτα.<br style="box-sizing: border-box; outline: none;" />– Όχι! δεν θα πούμε. Μη μας παίρνεις».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Το παραπάνω περιστατικό επιβεβαιώνει η Κλεονίκη Κιουπτσή</span> (συμμετείχε στην απόδραση) σε μαρτυρία που έδωσε στον <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργο Φαρσακίδη </span>και κατέγραψε στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Σε άνιση μάχη…».</span></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240690" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 929px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240690" class="wp-image-240690 size-full" height="497" loading="lazy" sizes="(max-width: 919px) 100vw, 919px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as12.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as12.jpg 919w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as12-300x162.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as12-768x415.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="919" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240690" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Καΐκι του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού (ΕΛΑΝ) – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Με υπεράνθρωπες προσπάθειες το καΐκι καταφέρνει να κρατάει την πορεία του προς τη Χαλκιδική, αφού χρειάστηκε πρώτα ν’ αδειάσουν τ’ αμπάρια από το «περιττό βάρος». Για να μη βουλιάξουν, οι εξόριστοι που είχαν να φάνε ψωμί περισσότερο από δυο χρόνια, αναγκάζονται με πόνο στην καρδιά να πετάξουν με τα χέρια τους στο βυθό της θάλασσας πολλά τσουβάλια γεμάτα στάρι. Κάποια στιγμή το καΐκι σκεπάζεται από ένα τεράστιο κύμα και ένας εξόριστος βρίσκεται στα φουρτουνιασμένα νερά. Με δυσκολία το πλήρωμα τον τραβάει πάλι πίσω στη ζωή (ο Γ. Καζάκος αναφέρει ότι ήταν ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιάννης Βαΐτσης</span>).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Αγιορείτες μοναχοί και «διαβολοκαλόγερος»</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» (δικές μας οι υπογραμμίσεις):</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Πλησιάζοντας στο Άγιο Όρος, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο Στράτος Παπουτσάκης με ένα ξυλόφωνο έστειλε μήνυμα στους καλόγερους</span> ότι φτάνουν με πολύ κόσμο και αρρώστους <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">και ζήτησε να σπεύσουν να τους παραλάβουν και να τους περιθάλψουν. Έτσι και έγινε.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">Το πρωινό οι επιβαίνοντες στον «Άγιο Σπυρίδωνα» εξόριστοι έφτασαν με βάρκες στις ακτές και κρύφτηκαν σε ένα δάσος. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Από εκεί οι μοναχοί με μουλάρια και γαϊδουράκια τους μετέφεραν σε 3-4 μονές.</span> <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;"><u style="box-sizing: border-box; outline: none;">Οι Αγιορείτες περιέθαλψαν και φρόντισαν όλους τους εξόριστους</u></span> και μετά από λίγες μέρες τους προώθησαν μέσω Χαλκιδικής στα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου όπου εντάχθηκαν στις διάφορες αντάρτικες ομάδες.»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στις 18 του Ιούνη 1943 το πλήρωμα και οι εξόριστοι, καταπονημένοι μα ελεύθεροι, πατούσαν ξανά στεριά. Η δασώδης περιοχή της Χαλκιδικής ήταν γι’ αυτούς ο πρώτος σταθμός της λευτεριάς και παράλληλα η αφετηρία για καινούργιους αγώνες. Εκεί τους περίμεναν <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο αντιπρόσωπος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ, Παντελής Τσέγας</span>, και άλλα στελέχη του Κόμματος, και συγγενείς κάποιων εξόριστων από κοντινούς τόπους καταγωγής. Μετά από ολιγόωρη ανάπαυση οι εξόριστοι χωρίστηκαν σε ομάδες πήραν το δρόμο για να ενταχτούν στα ένοπλα τμήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργος Φαρσακίδης</span> παραθέτει στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έπεσαν για τη ζωή…»</span> τη μαρτυρία του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιάννη Βαΐτση:</span> <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«…Στις 18 του Ιούλη του 1943, λεύτεροι και ανυπόμονοι για καινούργιους αγώνες, πατούσαμε τη γη της Χαλκιδικής…</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Το πρωί βρήκαμε τη βρυσούλα, της συνάντησης… Κοντά της, πάνω σε λατσούδια, ψωμιά, τυριά, κρέατα… αλλά άνθρωπος πουθενά. Κι έξαφνα ξεπρόβαλλαν από το δάσος οι συγγενείς των εξόριστων από το Νεοχώρι και άλλα χωριά της Χαλκιδικής και χύθηκαν στις αγκαλιές των δικών τους…. Μαζί τους κι ο Παντελής Τσέγας από το Μακεδονικό Γραφείο του Κόμματος…</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">– Το Κόμμα μας σήμερα, θα μας πει, συγκεντρώνει την αγάπη και το σεβασμό όλων των πατριωτών που πυκνώνουνε, όλο και πιο πολύ, τις γραμμές των απελευθερωτικών οργανώσεων… Σύντροφοι, εδώ είναι ο πρώτος σταθμός σας, αλλά και η αφετηρία για καινούργιους αγώνες…»</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Σε κανένα από τα προαναφερόμενα βιβλία, αλλά και σε όσες μαρτυρίες συμμετεχόντων στην απόδραση έχουμε υπόψη (όχι λίγες) <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">δεν υπάρχει αναφορά για «μοναχούς» και «Αγιορείτες» που <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«περιέθαλψαν και φρόντισαν όλους τους εξόριστους»</em>.</span> Απεναντίας όλες οι μαρτυρίες «συναντιούνται», σε μια δασώδη ερημική περιοχή, καλά κρυμμένη ακόμα κι από τον ήλιο, για τον φόβο των αεροπλάνων των ναζί που έψαχναν να βρουν ίχνη των δραπετών εξόριστων.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Η θολή αχλή του χρόνου (οι μαρτυρίες καταγράφηκαν πολλά χρόνια μετά την απόδραση) θα μπορούσε να σκεπάσει στη μνήμη κάποιων αγωνιστών την ονομασία μιας τοποθεσίας, δεν θα μπορούσε όμως να σκεπάσει ένα τέτοιο γεγονός (αν είχε βέβαια συμβεί).</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Για την Ιστορία, αναφέρουμε ότι στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργη Καζάκου</span> <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αη Στράτης»</span> αναφέρεται ως τόπος καταφυγής η περιοχή της Καψάλας. Ο Γιάννης Βαΐτσης διηγείται: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Βγήκαμε πίσω από τη Στρατονίκη, κοντά στα Αρχαία Στάγειρα»</em> (περιοδικό «Εθνική Αντίσταση», 12/1963). Η Λιλίκα Βασιλάκη, σύζυγος του δραπέτη εξόριστου, Αλέκου Βασιλάκη: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«…και τελικά βγήκανε στο Χολομώντα».</em></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240673" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 745px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240673" class="wp-image-240673 size-full" height="505" loading="lazy" sizes="(max-width: 735px) 100vw, 735px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as1.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as1.jpg 735w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as1-300x206.jpg 300w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="735" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240673" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">“Το μετόχι του καλόγερου”. Χαρακτικό του Γιώργου Φαρσακίδη – Πηγή: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Δεν θα μπορούσε όμως στο σημείο αυτό να μην αναφερθεί <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο πάτερ Αμφιλόχιος, ένας μοναχός που άφησε το Άγιο Όρος και βρήκε στον Αη Στράτη τον επίγειο «παράδεισο».</span> Στον Αμφιλόχιο και τη δράση του εστιάζουν τα προαναφερόμενα βιβλία των Κ. Μπόση, Β. Γεωργίου, Γ. Καζάκου και Γ. Φαρσακίδη. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Διαβολοκαλόγερο» τον αποκαλούσαν οι εξόριστοι</span>, εξαιτίας του έκλυτου βίου του, που σύμφωνα με τις μαρτυρίες θα έπρεπε να βαρύνεται με κάμποσα άρθρα του ποινικού κώδικα… αν δεν τα είχε κάνει πλακάκια με τον δήμιο Βουδικλάρη και δεν <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">έπαιζε σημαντικό ρόλο στη μάχη της πείνας, εναντίον των πολιτικών εξόριστων…</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Πρωτεργάτες της απόδρασης</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Σ’ αυτά τα χρόνια άλλαξε η μορφή του πλανήτη μας. Κι ωστόσο ανάλλακτη μένει στη μνήμη μου η μορφή του Θανάση: Ψηλός, με μικρή καμπούρα, κόκκινος με γαλανά μάτια, σαν τον ξάστερο ουρανό της πατρίδας μας, και με κείνο το εκνευριστικό, το βασανιστικό «γκουχ-γκουχ». Κάποτε έκανε απόπειρα να φύγει απ’ την εξορία μ’ άλλους δυο. Στ’ ανοιχτά τους έπιασε θαλασσοταραχή κι έσπασε η σαπιόβαρκα. Έτσι αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω, καταμουσκεμένοι, κι απ’ την πούντα, που κόντεψε να τον στείλει στον τάφο, του έμειναν τα βρογχικά»</em> <a href="https://kostasbosis.blogspot.com/2013/05/1943.html" style="background-color: transparent; box-sizing: border-box; color: #ce0004; outline: none; text-decoration-line: none;">γράφει για τον <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Θανάση Στράντζαλη</span> ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Μπόσης</span></a> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αναμνήσεις»</span>.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργος Φαρσακίδης</span> στο δικό του βιβλίο, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έπεσαν για τη ζωή…»</span> μας δίνει ένα σύντομο βιογραφικό του κομμουνιστή ήρωα:</p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240685" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 269px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240685" class="wp-image-240685 size-full" height="305" loading="lazy" sizes="(max-width: 259px) 100vw, 259px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as7.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as7.jpg 259w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as7-255x300.jpg 255w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="259" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240685" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Θανάσης Στράντζαλης – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">«Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Θανάσης Στράντζαλης</span> γεννήθηκε το 1904 στην Στράντζα της Ανατολικής Θράκης κι έζησε στην Καβάλα. Δραστήριο μέλος της ΟΚΝΕ ο Στράντζαλης διώκεται για τη δράση του και εξορίζεται στον Αη Στράτη. Στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής υπήρξε Γραμματέας του ΕΕΑΜ Θεσσαλονίκης κι ο επικεφαλής των ενόπλων ομάδων της συμπρωτεύουσας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο Θανάσης Στράντζαλης μετέχει στα πρώτα σαμποτάζ κατά γερμανικών στόχων, την απόδραση κρατουμένων κομμουνιστών και το 1943 στην απελευθέρωση των εξόριστων του Αη Στράτη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Καταδιωγμένος μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, ο Στράντζαλης εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό και τοποθετείται σαν ταγματάρχης, Πολιτικός Επίτροπος της Θεσσαλονίκης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Το καλοκαίρι του 1949, ο Θανάσης Στράντζαλης, τραυματισμένος βαριά σε συμπλοκή με κυβερνητικό ένοπλο τμήμα, έξω από τη Θεσσαλονίκη, αρνείται να τον μεταφέρουν οι νεαροί συμμαχητές του που επιμένουν, έχοντας του μεγάλη αδυναμία, και αυτοκτονεί, διευκολύνοντας το τμήμα του να απαγκιστρωθεί από την περικύκλωση».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστας Μπόσης</span> στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Αναμνήσεις»</span>: <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Ανταμώσαμε ένα χρόνο αργότερα</em> [εννοεί μετά την απόδραση από τον Αη Στράτη] <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">στη Σαλονίκη. Η Συνδιάσκεψη της Επιτροπής Πόλης του Κόμματος έγινε κάπου εκεί ανάμεσα στην Αγία Τριάδα και Παπάφη σ’ ένα σπίτι μοναχικό, που είχε μεγάλη αυλή μπροστά, τριγυρισμένη με μαντρότοιχο. Τη δεύτερη μέρα, κατά το μεσημέρι, ακούστηκαν χτύποι στην αυλόπορτα. (…) Οι χτύποι, όλο και πιο δυνατοί, δευτέρωσαν, τρίτωσαν… Παγώσαμε. Να πιάσει η Γκεσταπό όλο το κομματικά απαράτ!…</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Έγινε ένα μικρό διάλειμμα κι ακούστηκαν οι χτύποι στον τοίχο τώρα, στην κρεβατοκάμαρα, απ’ το μέρος του δρόμου. Σταμάτησαν οι ανάσες μας. Ο Θανάσης ήρεμος, μασώντας κάτι να πνίξει το βήχα, σηκώθηκε. Μας έκανε νόημα να ξαπλώσουμε στο πάτωμα, αν συμβεί τίποτα, και πήγε στη γωνιά. Άνοιξε δυο βαλίτζες και δίνοντας ένα αυτόματο στον Ορέστη το Μακρίδη, του έδειξε το παράθυρο της κουζίνας κι αυτός με το άλλο έπιασε την πόρτα, που έβλεπε στην αυλή…</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">(…) ανάλλαχτη μένει στη μνήμη μου η μορφή του Θανάση. (…) πετιέται φρέσκη – ολοζώντανη μπροστά μου: Ψηλός με καμπουρίτσα, κόκινος με γαλανά μάτια, με κείνο το βασανιστικό «γκουχ-γκουχ » και την καρδιά τη γεμάτη απλότητα, παληκαριά κι αγάπη».</em></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240687" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 383px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240687" class="wp-image-240687 size-full" height="343" loading="lazy" sizes="(max-width: 373px) 100vw, 373px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as9.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as9.jpg 373w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as9-300x276.jpg 300w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="373" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240687" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Η δεκατετράχρονη Σοφία, κόρη της Μαίρης και του Θανάση Στράντζαλη, με τη θεία της στη Βουλγαρία – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Θανάσης Στράντζαλης</span> ήταν παντρεμένος με την αγωνίστρια <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Μαρίκα Βασιλειάδου</span> που στάθηκε άξια στο πλευρό του δίνοντας τη ζωή της στον αγώνα. Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Γιώργος Φαρσακίδης</span> γράφει στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Έπεσαν για τη ζωή…»</span>: «Η Μαίρη Βασιλειάόου – Στράντζαλη γεννήθηκε στο Νικηφόρο Δράμας. Στην περίοδο της Κατοχής, δουλεύοντας ράφτρα, σαν μέλος του ΚΚΕ, αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και της Ε.Α. ενάντια στους κατακτητές.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Μετά την απελευθέρωση, συνεχίζοντας την αγωνιστική της δραστηριότητα, πιάνεται και βασανίζεται φρικτά από την Ασφάλεια, όπου της ζητάνε να τους αποκαλύψει που κρύβεται ο άντρας της. Για την όλη ανυποχώρητη στάση της το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης την καταδικάζει σε θάνατο με βάση το νόμο που προβλέπει μόνο ποινή ειρκτής. Στις 16 Ιούνη του 1947 η Μαίρη Βασιλειάδου-Στράντζαλη έδωσε τη ζωή της για ένα καλύτερο μέλλον του λαού και του τόπου μας.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία της, πριν την εκτέλεση (όπως μου αφηγήθηκε οικογενειακή της γνωστή) της επέτρεψαν να φιλήσει τη δίχρονη κορούλα της και στη συνέχεια παράγγειλαν στο απόσπασμα «πυρ»!</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Μη χύσεις δάκρυα για το χαμό μου. Κλείσε βαθιά μες στη ψυχή σου τον λαό. Να είσαι περήφανη για το θάνατό μου», </em>είναι τα τελευταία λόγια που έγραψε για την κορούλα της η Μαίρη Στράντζαλη.»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Μετά τη θυσία των γονιών της, της Μαίρης και του Θανάση Στράντζαλη, η κόρης τους Σοφία έζησε με θεία της στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας.</p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240688" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 292px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240688" class="wp-image-240688" height="419" loading="lazy" sizes="(max-width: 282px) 100vw, 282px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as10.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as10.jpg 309w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as10-202x300.jpg 202w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="282" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240688" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Νίκος Χουρμούζης – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">«Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Νίκος Χουρμούζης</span>, ναυτοξυλουργός στο επάγγελμα, γεννήθηκε το 1917 στη Μικρά Ασία και έζησε στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη. Από νεαρή ηλικία αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της Ο.Κ.Ν.Ε., διώκεται από την κυβέρνηση Μεταξά κι εξορίζεται στον Αη Στράτη. Από τους πρώτους θεμελιωτές της Εθνικής Αντίστασης στη Μακεδονία, στέλεχος των μαχητικών ενόπλων ομάδων.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο Νίκος Χουρμούζης είναι από τους ιδρυτές και ο διοικητής του Ε.Λ.Α.Ν. της Χαλκιδικής και του Θερμαϊκού, με πλούσια δράση (απελευθέρωση των εξόριστων του Αη Στράτη, μεταφορά τμημάτων της 10<span style="box-sizing: border-box; font-size: 14.4px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">ης</span> Μεραρχίας, αγορά όπλων από τα παράλια της Μ. Ασίας κλπ).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Στάθηκε στη διάρκεια του εμφυλίου ο Νίκος Χουρμουζής από τους ιδρυτές και διοικητές των «ελεύθερων σκοπευτών» στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Με το βαθμό του ταγματάρχη, παίρνει μέρος σε εξαιρετικά επικίνδυνες αποστολές και σε μια απ’ αυτές, κυκλωμένος από το στρατό και τη χωροφυλακή, σκοτώνεται έξω από το Πανόραμα της Θεσσαλονίκης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Στη Χαλκιδική»,</em> γράφει ο Ν. Χουρμούζης σε σημείωμα του προς την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας (Ο.Μ.Μ.), <em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«η κατάσταση πάει καλά. Έχουμε επιστρατεύσει 16 σκάφη, έχουμε πιάσει 4 γερμανικά… είμαστε κυρίαρχοι της θάλασσας μέχρι τα Μουδανιά… Το μόνο που τα παιδιά δεν έχουν είναι ο ιματισμός… γιατί σκέψου τι γίνεται στη θάλασσα. Αν μπορείτε να μας δώσετε και κανένα βαρύ πολυβόλο…»</em></p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240689" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; float: left; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 284px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240689" class="wp-image-240689" height="343" loading="lazy" sizes="(max-width: 274px) 100vw, 274px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as11.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as11.jpg 277w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as11-239x300.jpg 239w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="274" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240689" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Παντελής Τσέγας – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο Γιώργος Φαρσακίδης μας δίνει το βιογραφικό και του Παντελή Τσέγα: «Ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Παντελής Τσέγας (Θανασάκης)</span> από τη Μεγάλη Παναγιά της Χαλκιδικής. Μέλος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ και ο μόνος που, χάρη στην πείρα και τις συνωμοτικές του αρχές, σε όλη τη διάρκεια της Μεταξικής δικτατορίας και της Κατοχής κατόρθωσε να παραμείνει ασύλληπτος.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ο Π. Τσέγας στάθηκε από τους πρωτεργάτες των Εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, υπεύθυνος για τις ένοπλες ομάδες της Μακεδονίας και την εξασφάλιση των εξόριστων που δραπέτευσαν από τον Αη Στράτη.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Προσωπικά, τον Π. Τσέγα (σαν Θανασάκη) τον είχα γνωρίσει για λίγο, περαστικό από το 2/31 Τάγμα Χαλκιδικής. Τον θυμάμαι γαλανομάτη, ψηλό, καστανό, με τα χαρακτηριστικά μεταλλικά δύο επάνω δόντια του. Ο Παντελής Τσέγας, ο θρυλικός Θανασάκης, πολεμώντας στις τάξεις του ΔΣΕ, σκοτώθηκε το 1949 στη μάχη της Φλώρινας».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Παραχάραξη της ιστορίας» και αντικομμουνισμός</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γράφει ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«Η παραχάραξη της ιστορίας της απελευθέρωσης των εξορίστων από τον Άη Στράτη»</span>:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Δυστυχώς η αριστερή προπαγάνδα όλα αυτά τα χρόνια αποσιωπά ή διαστρεβλώνει τα πραγματικά γεγονότα που αναφέραμε…»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Προφανώς για να προσθέσει στο γραφτό του «πόντους» αντικειμενικότητας…</span> «ρίχνει» στο άρθρο του μερικές φωτογραφίες της εποχής χωρίς λεζάντες, όπως καΐκι του ΕΛΑΝ, μνημείο του ΕΛΑΝ, μέχρι και φωτογραφία της αείμνηστης Κλεονίκης Κιουπτσή, με τον γιο της Μανωλάκη και τη συνεξόριστή της Ελένη Αμπατζή στον Αη Στράτη, χωρίς να αναφέρει ονόματα (άραγε τα γνωρίζει;)…</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και συνεχίζει με τις… <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">απαραίτητες δόσεις «ΚΚΕδολογίας» και αντικομμουνισμού</span>, που πρέπει να είναι ξεκάθαρες για το μέσο το οποίο φιλοξενεί το άρθρο του.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«(…)οι φυγαδευθέντες εξόριστοι ανήκαν στην παλιά νομενκλατούρα του Κόμματος (εξόριστοι γαρ από το 1936…), την ίδια ώρα που η νέα ηγεσία του οραματιζόταν εγκαθίδρυση σοσιαλιστικού καθεστώς στην Ελλάδα…»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και όλα «καλά» μέχρι εδώ. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Την… παράθεση του… «ντοκουμέντου» τι την ήθελε στο τέλος;</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Επίσης, τον Οκτώβριο του 1985 δημοσιεύθηκε στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» ποίημα του Γιάννη Χατζημιχελάκη, με την εξιστόρηση των πραγματικών γεγονότων.»</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ψάξαμε στο αρχείο μας και βρήκαμε το συγκεκριμένο τεύχος, στο οποίο ούτε ποίημα υπάρχει, ούτε βέβαια «Γιάννης Χατζημιχελάκης». <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ) αρθρογραφούσε επί σειρά ετών, στη στήλη «Στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης», ο Στέλιος Παπαδομιχελάκης,</span> που την περίοδο της απόδρασης ήταν ο Γραμματέας της Ομάδας των εξόριστων, και βέβαια πήρε μέρος κι ο ίδιος στο περιπετειώδες «ταξίδι» με το καΐκι του ΕΛΑΝ για τη Χαλκιδική.</p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240674" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 663px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240674" class="wp-image-240674 size-full" height="917" loading="lazy" sizes="(max-width: 653px) 100vw, 653px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/%CF%80%CE%B1%CF%802.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/παπ2.jpg 653w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/παπ2-214x300.jpg 214w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="653" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240674" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">«Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ), Οκτώβρης 1985</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Πρόκειται άραγε για γκάφα του αρθρογράφου του «Π.Θ.» ή για εσκεμμένο ψέμα; (γράψε ό,τι να ’ναι, ποιος θα κάτσει να το ψάξει;). Ας κρίνει ο αναγνώστης.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Ας δούμε όμως τι γράφει ο <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Στέλιος Παπαδομιχελάκης </span>για την απόδραση των πολιτικών εξόριστων, στο τεύχος του Οκτώβρη του 1985 της ΚΟΜΕΠ:</p><blockquote style="background-color: white; border-left: 5px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 10px 20px;"><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Με την άδειά σας ένα μικρό ξεστράτισμα. Χρόνια είχα να βρεθώ στην Αθήνα. Φυλακή, ύστερα εξορία, Αη Στράτη. Απ’ αυτό το νησί μόνο ώρες μακριά, μπορείς να βρεις στεριά. Από κει εφύγανε λέει, μια νύχτα λέει, τον Ιούλη του σαράντα τρία όλοι οι εξόριστοι. Πενήντα εννιά άνδρες, τρεις γυναίκες, δυο παιδιά έξι και τεσσάρων χρόνων. Των εξόριστων παιδιά.</em></p><div class="wp-caption alignleft" id="attachment_240684" style="box-sizing: border-box; float: left; max-width: 100%; outline: none; padding-right: 30px; width: 272px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240684" class="wp-image-240684" height="284" loading="lazy" sizes="(max-width: 262px) 100vw, 262px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as6.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as6.jpg 282w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/as6-276x300.jpg 276w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="262" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240684" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Στέλιος Παπαδομιχελάκης – Πηγή φωτογραφίας: Γιώργου Φαρσακίδη «Σε άνιση μάχη…»</p></div><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Επήρανε και τρεις χωροφύλακες και την αδερφή μιανού απ’ αυτούς. Όχι με τη βία. Κάτι τόθελαν, κάτι δεν μπορούσαν να κάνουν κ αλλιώς. Τι την έχουμε τη συγγένεια με τον Οδυσσέα; Όχι με τον Δυσέα τον Ανδρούτσο. Τον άλλον από το Θιάκι. Σχέδιο των εξόριστων. Σχέδιο που πέτυχε, καλό σχέδιο.</em></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Το κόμμα είχε στείλει ένα καΐκι. Παλικάρι καΐκι. Καπετάνιος παλικάρι. Μηχανικός παλικάρι. Συνοδοί δυο παλικάρια. Είχανε μαζί τους δυο αυτόματα, τέσσερα πιστόλια, οχτώ χειροβομβίδες. Προσθέστε και έξι όπλα που πήραμε, του σταθμού χωροφυλακής. Μάχη όχι, θα χάλαγε τη δουλειά. Σχέδιο.</em></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Μ’ ένα καΐκι. Στην κοιλιά του δεν μας χωρούσε. Στην κουβέρτα σκεπαστήκαμε οι μισοί, μ’ ένα καραβόπανο. Οι άλλοι στ’ αμπάρι. Ιούλης. Σκάσαμε από τη ζέστα τη μέρα. Γερμανικά καταδιωχτικά καΐκια με βαριά οπλοπολυβόλα όργωναν τη θάλασσα; Όρος – Λήμνος – Μυτιλήνη. Ήτανε ο δρόμος κείνων που φεύγανε στο Κάιρο για να «πολεμήσουν» τους Γερμανούς. Δεν τους βλέπανε στην Αθήνα.</em></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">Τι γίνηκαν οι χωροφύλακες; Πήγαν – τους πήγαμε στον ΕΛΑΣ. Πατριώτες. Πολέμησαν. Η κοπέλα στην Επιμελητεία».</em></p></blockquote><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Μένουμε στον Στέλιο Παπαδομιχελάκη και πάμε να δούμε τι γράφει ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» στο άρθρο του για τους εξόριστους:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«…εφοδιάστηκαν με δύο αυτόματα, τέσσερα πιστόλια και οχτώ χειροβομβίδες (…) Μαζί τους είχαν και έξι όπλα που πήραν από τον Σταθμό Χωροφυλακής του Άη Στράτη».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Και σε άλλο σημείο, για τον αριθμό των επιβαινόντων στο καΐκι ο αρθρογράφος του «Π.Θ.» γράφει:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding-left: 80px;">«Ήταν 59 άνδρες, τρεις γυναίκες, δύο παιδιά (6 και 4 ετών) και τρεις Χωροφύλακες, ο ένας από τους οποίους συνοδευόταν από την αδελφή του».</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Ο κάπως παρατηρητικός αναγνώστης δεν μπορεί να μη προσέξει την εκπληκτική ομοιότητα των γραφόμενων του αρθρογράφου του «Π.Θ.» με τα γραφόμενα του Στ. Παπαδομιχελάκη</span> στην ΚΟΜΕΠ. Κάποιος άλλος, πιο κακοπροαίρετος, θα το αποκαλούσε απλά αντιγραφή χωρίς αναφορά πηγής…</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τους πονάει το ΚΚΕ</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Την κυρίαρχη τάξη, τις κυβερνήσεις της, το πολιτικό της προσωπικό ευρύτερα, τους δημοσιολόγους της, τους παραχαράκτες της Ιστορίας που <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">αφού δεν μπορούν να σβήσουν την πρωτοπόρα δράση και προσφορά του Κόμματος στον τόπο και στο λαό μας, επιχειρούν να τη μειώσουν, να τη σκεπάσουν με αποπροσανατολισμό και προπαγάνδα</span>, τους πονάει το ΚΚΕ.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Γι’ αυτό, διαχρονικά <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">επιχειρούν να λερώσουν την ένδοξη ιστορία της λαϊκής αντίστασης και του απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας, με οργανωτή και μπροστάρη τα στελέχη και μέλη του ΚΚΕ, </span>κόντρα στους φασίστες καταχτητές και τους ντόπιους συνεργάτες-υποταχτικούς τους, αλλοιώνοντας την ιστορική μνήμη. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Για να δηλητηριάσουν τις συνειδήσεις κυρίως των νέων ανθρώπων</span> και να μπορούν να τους χειραγωγούν ανεμπόδιστοι<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">. Για να μη γίνονται αντικείμενο μελέτης ο φασισμός-ναζισμός, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ένδοξη ΕΑΜική Αντίσταση</span>. Κάνουν τα πάντα, χρησιμοποιούν κάθε μέσο προκειμένου <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">να μη γίνει συνείδηση από τους πολλούς πως όταν ένας λαός το αποφασίσει, συνειδητοποιώντας τη δύναμή του, μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλό του, ακόμα κι όταν μοιάζει ανίκητος.</span> Επιχειρούν να αποκρύψουν, ειδικά από τις νεώτερες γενιές, ότι <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">αυτό ακριβώς συνέβη την περίοδο 1940-1949, όταν ο λαός μας συσπειρωμένος στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ, στηρίχτηκε στη δύναμή του και έγραψε σελίδες μεγαλείου.</span> Αυτό θέλουν να σβήσουν από την Ιστορία.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τους πονάει όλους αυτούς που <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">οι ρίζες του ΚΚΕ στη λαϊκή συνείδηση είναι βαθιές, πολύ μεγαλύτερες από την εκλογική του δύναμη</span>. Τους πονάει <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">ο ακατάλυτος δεσμός του Κόμματος των ηρώων και των αγωνιστών με τους εργαζόμενους και τη νεολαία του σήμερα</span>, που παρά τις προσπάθειες του συστήματος δεν σπάει, δεν χαλαρώνει, αλλά αντίθετα διευρύνεται και αφορά όλο και περισσότερους. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τους πονάει που το ΚΚΕ αναδεικνύει την ιστορία του και του λαού μας (άρρηκτα δεμένες εδώ και 105 χρόνια) και δεν την τοποθετεί στο ράφι σαν μουσειακό έκθεμα, αλλά τη μελετά βαθιά, με επιστημοσύνη και καρδιά, αναγνωρίζει με θάρρος τα όποια λάθη του, εμπνέεται από την ιστορία του στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.</span></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240708" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 773px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240708" class="wp-image-240708 size-full" height="1030" loading="lazy" sizes="(max-width: 763px) 100vw, 763px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis11-1-1.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis11-1-1.jpg 763w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis11-1-1-222x300.jpg 222w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis11-1-1-759x1024.jpg 759w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="763" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240708" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">Η μεταλλική πλάκα με χαραγμένα τα ονόματα των νεκρών πολιτικών εξόριστων του Αη Στράτη, δίπλα στο κοινό οστεοφυλάκιο, στον λόφο του Αη Μηνά — (Φωτογραφία από την συμμετοχή μας στην επίσκεψη-προσκύνημα στον Αη Στράτη, που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το Σάββατο 11 του Ιούνη 2016, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ)</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει την εποποιΐα των πολιτικών εξόριστων του Αη Στράτη και των άλλων τόπων εξορίας. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τίποτα δεν μπορεί να σκεπάσει την μπόχα της φρίκης της «μάχης της πείνας» στον Αη Στράτη τον χειμώνα του 1941-42, στην οποία έχασαν τη ζωή τους δεκάδες κομμουνιστές εξόριστοι</span>, ενώ δεκάδες επίσης μεταφέρθηκαν αλλού και εκτελέστηκαν ως όμηροι. <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τίποτα δεν μπορεί να σκεπάσει τις οιμωγές των ετοιμοθάνατων σκελετωμένων ηρώων του «κεντρικού θαλάμου» που δεν λύγισαν μπροστά στο θάνατο και δεν απαρνήθηκαν την ιδεολογία και το Κόμμα τους, το ΚΚΕ.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει την πρωτοπόρα δράση και καθοδήγηση του ΚΚΕ, στον Αη Στράτη και στους άλλους τόπους εξορίας</span>, τα στελέχη και μέλη του οποίου ηγήθηκαν στην οργάνωση της καθημερινής ζωής, στη μόρφωση, στον πολιτισμό, <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">στην ιδεολογικοπολιτική μάχη με κάθε λογής διαλυτικά στοιχεία</span> που έπαιζαν το παιχνίδι των αρχών, στο ατσάλωμα της αντίστασης απέναντι στην ξένη και ντόπια αντίδραση<span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">, στο «χτίσιμο» καλύτερων ανθρώπων.</span> Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει ή να αμαυρώσει <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">την ηρωική απόδραση των 62 κομμουνιστών εξόριστων του Αη Στράτη που οργάνωσε και εκτέλεσε το Κόμμα τους, το τιμημένο ΚΚΕ.</span></p><div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_240709" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin-left: auto; margin-right: auto; max-width: 100%; outline: none; width: 1039px;"><img alt="" aria-describedby="caption-attachment-240709" class="wp-image-240709 size-full" height="772" loading="lazy" sizes="(max-width: 1029px) 100vw, 1029px" src="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis12-1.jpg" srcset="https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis12-1.jpg 1029w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis12-1-300x225.jpg 300w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis12-1-1024x768.jpg 1024w, https://www.katiousa.gr/wp-content/uploads/2023/07/ai-stratis12-1-768x576.jpg 768w" style="border: 0px; box-sizing: border-box; height: auto; max-width: 100%; outline: none; vertical-align: middle;" width="1029" /><p class="wp-caption-text" id="caption-attachment-240709" style="box-sizing: border-box; font-size: 0.86em; font-style: italic; line-height: 1.2em; margin: 5px auto 25px; outline: none; overflow-wrap: break-word; padding: 0px;">“Άμα ζήσεις να γράψεις δυο λέξεις για τον Άη Στράτη. Πρέπει να μάθει καθένας πως η λευτεριά δεν κερδίζεται με λόγια αλλά με θυσίες, μ’ αίμα. Σάρκες ανθρώπινες θέλει το δέντρο της λευτεριάς να ριζώσει…”</p></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Είναι «γραμμένα» με ανεξίτηλο αίμα τα λόγια του ετοιμοθάνατου κομμουνιστή εξόριστου Μπάμπη Κουσοβίτσα</span> προς τον φίλο και σύντροφό του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Κώστα Πουρναρά (Μπόση),</span> που ο συγγραφέας διέσωσε στο βιβλίο του <span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">«ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941»,</span> περνώντας τα στην αθανασία:</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">«Άμα θα νικήσετε βάλτε στα βιβλία σας και μια σελίδα μ’ επικεφαλίδα: « Άη Στράτης». Όχι για να τιμήσετε εμάς. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, πληρώσαμε τα χρέη μας στην ανθρωπότητα, πεθάναμε και τελείωσε. Όχι για μας. Για σας. Για τα παιδιά μας. Να μάθουν να μισούν το φασισμό τόσο που να μην χωράει άλλο και να μη συχάσουν αν δεν τον ξεριζώσουν με τη φωτιά και το σίδερο.</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><em style="box-sizing: border-box; outline: none;">(…) Και μια χάρη ακόμα. Άμα ζήσεις να γράψεις δυο λέξεις για τον Άη Στράτη. Πρέπει να μάθει καθένας πως η λευτεριά δεν κερδίζεται με λόγια αλλά με θυσίες, μ’ αίμα. Σάρκες ανθρώπινες θέλει το δέντρο της λευτεριάς να ριζώσει».</em></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"> </p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;"><span style="box-sizing: border-box; outline: none; text-decoration-line: underline;"><span style="box-sizing: border-box; font-weight: 700; outline: none;">Πηγές και σχετική Βιβλιογραφία (όχι πλήρης)</span></span></p><blockquote style="background-color: white; border-left: 5px solid rgb(238, 238, 238); box-sizing: border-box; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 17.5px; margin: 0px 0px 20px; outline: none; padding: 10px 20px;"><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">1.Κώστα Μπόση, «ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξόριστων στα 1941», Έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, 1947</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">2.Κώστα Μπόση, «Αναμνήσεις», Αθήνα 1978</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">3.Γιώργη Καζάκου, «Αη Στράτης», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» (2η), 1979</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">4.Βάσου Γεωργίου, «Έτσι γίνανε οι άνθρωποι», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» (4<span style="box-sizing: border-box; font-size: 13.125px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">η</span>), 1988</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">5.Κώστα Γκριτζώνα, «Κόκκινοι δραπέτες 1920-1940», Εκδόσεις «Γλάρος», 1985</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">6.Γιώργου Φαρσακίδη, «Σε άνιση μάχη…», Θεσσαλονίκη, 2012</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">7.Αρχείο Βασίλη Μανικάκη, «ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, Φωτογραφικά ίχνη (1940-1970)» – Υπουργείο Αιγαίου – Κείμενα: Γιώργος Νικολακάκης, Έκδοση της Κοινότητας Αγίου Ευστρατίου, 1999</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">8.«Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1939-1949, Β1 ΤΟΜΟΣ», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» (2η), 2019</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">9.«Έπεσαν για τη ζωή», Τόμος 7στ, Έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αθήνα 2013</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">10.«Οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης – Έκθεση ντοκουμέντων και αρχειακού υλικού», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 2016</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">11.«Στων φρουρών το πείσμα θα σταθούμε ορθοί, στις καρδιές ατσάλι φλόγα στην ψυχή», Έκδοση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, Αθήνα 2015</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">12.Κώστα Γκριτζώνα, «Ομάδες Συμβίωσης 1925-1974, η συντροφική απάντηση στη βία και τον εγκλεισμό», Εκδόσεις «Φιλίστωρ», 2000</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">13.Δημήτρη Σέρβου, «Παράνομες χειρόγραφες εφημερίδες απ’ τις φυλακές και τις εξορίες», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2003</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">14.Κώστας Βάρναλης, «Αϊ-Στράτης, θυμήματα εξορίας», Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">15.Γιώργου Φαρσακίδη, «Πολιτιστικά και ευτράπελα από τα στρατόπεδα εξορίστων», Αθήνα 2014</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">16.Μπερτ Μπερτλς, «Εξόριστοι στο Αιγαίο», Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας, Εκδόσεις: «Φιλίστωρ», 2002</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">17.Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, «Εικαστικές Τέχνες και Αντίσταση (Δικτατορία Μεταξά, Κατοχή-Αντίσταση-Εμφύλιος, Τόποι Εξορίας ως το 1967)», Αθήνα 2014</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto 20px; outline: none; overflow-wrap: break-word;">18.Margaret E. Kenna, «Η κοινωνική οργάνωση της Εξορίας – Πολιτικοί κρατούμενοι στο Μεσοπόλεμο», Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας, Εκδόσεις «Αλεξάνδρεια», 2004</p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px auto; outline: none; overflow-wrap: break-word;">19.Κυριακής Α. Καμαρινού, «Τα “πέτρινα” πανεπιστήμια – Οι αγώνες και η μόρφωση στις φυλακές και τις εξορίες. 1924-1974», Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» (2<span style="box-sizing: border-box; font-size: 13.125px; line-height: 0; outline: none; position: relative; top: -0.5em; vertical-align: baseline;">η</span>), Αθήνα 2015</p></blockquote><p style="text-align: right;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 17.5px;"><b>Νίκος Πουρναράς / Οικοδόμος</b></span></p><p><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 17.5px;"><i>Πρώτη δημοσίευση: <a href="https://www.katiousa.gr/istoria/gegonota/i-alitheia-gia-tin-apodrasi-ton-kommouniston-eksoriston-tou-ai-strati-17-7-1943-mia-ofeilomeni-apantisi/" target="_blank">Περιοδικό Κατιούσα</a>, Δευτέρα 31 Ιούλη 2023</i></span><br /></p>Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-45557385041078094832023-07-28T22:46:00.000+03:002023-07-28T22:46:25.812+03:00«Είμαστε εδώ. Δεν σας ξεχνάμε. Συνεχίζουμε…» - Ένα κόκκινο λουλούδι εκεί που «αναπαύεται» ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCumlPWBpCcUD1X6Gqwz8NcSh5UNhivvdu5zjprqRjVqKV2-qzRbiUezJQGpP3bApYmowmk2Nsi9qu5TWoFVEL0MtOCC176r_a_trjoxJTZUODvT4YyEEwj96fgbAFWUFAaSvWTs6C-z4V1cpTzk6vledc8z5eY8GZJ8lyRthBHo6zukgS1Tu7-POG6KWG/s1347/mposis-hosepsi-ai-thanasis-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="608" data-original-width="1347" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCumlPWBpCcUD1X6Gqwz8NcSh5UNhivvdu5zjprqRjVqKV2-qzRbiUezJQGpP3bApYmowmk2Nsi9qu5TWoFVEL0MtOCC176r_a_trjoxJTZUODvT4YyEEwj96fgbAFWUFAaSvWTs6C-z4V1cpTzk6vledc8z5eY8GZJ8lyRthBHo6zukgS1Tu7-POG6KWG/w400-h180/mposis-hosepsi-ai-thanasis-2.jpg" width="400" /></a></div><br />Το δείλι της Πέμπτης 27 του Ιούλη 2023, σύντροφοι και συχωριανοί
του Κώστα Πουρναρά (Μπόση), επισκέφτηκαν το κοιμητήρι του Αη Θανάση, στην
Κυψέλη Άρτας, όπου καθάρισαν και φρόντισαν τον τάφο του αείμνηστου αγωνιστή
δάσκαλου και σημαντικού λογοτέχνη, στολίζοντάς τον πριν φύγουν, ταπεινά, με ένα
κόκκινο μοσχομυριστό τριαντάφυλλο από αυλή του χωριού.<span><a name='more'></a></span><p></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Εκεί, στο «αγαπημένο χωριουδάκι» του, όπως συνήθιζε να αποκαλεί
προφορικά αλλά και στα γραφτά του, τη Χώσεψη (παλιά ονομασία της σημερινής
Κυψέλης του νομού Άρτας), στη σκιά των περήφανων Τζουμέρκων που ύμνησαν οι
θρύλοι και δοξάστηκαν από τους αγώνες του λαού μας, «αναπαύεται» ο αλύγιστος
λαϊκός αγωνιστής, στέλεχος του ΚΚΕ, εξόριστος από τη δικτατορία του Μεταξά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στον Αη Στράτη που επέζησε από τη μάχη με την
πείνα τον φριχτό χειμώνα του 1941-42, ο Πολιτικός Επίτροπος της 107ης
Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αρθρογράφος στα έντυπα του ΔΣΕ, ο πολιτικός
εξόριστος στην Τασκένδη της ΣΣΔ Ουζμπεκιστάν (ΕΣΣΔ) και στη ΣΔ Ρουμανίας, ο ακούραστος
εργάτης του Εκδοτικού Τμήματος και του Ραδιοφωνικού Σταθμού του ΚΚΕ, ο
συγγραφέας (με το ψευδώνυμο Κώστας Μπόσης) πολλών σημαντικών βιβλίων, όπως τα «Αη
Στράτης, η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941» (Έκδοση της ΚΕ του
ΚΚΕ), «…και το τραίνο τραβούσε για τα ξεχερσώματα» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) κ.ά.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL_dBnjKdWssy8_OCVK3Rno6jEDTQU7cZJmaoZkIV_fPmih4zQpdCcawS8NtdqdaJRP07FlVMZFokC9FTCsa0JGa8gq-HaJ5t4wqRsLR6fwZgfuj7hghBZHMeB-2JJ8wHvhWSOjf5YAzvIDwfPYU6h5FTk5qGppRLQYz1DPQiDOBfK5g6weNAHIhfHMNCp/s1347/mposis-hosepsi-ai-thanasis-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="608" data-original-width="1347" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL_dBnjKdWssy8_OCVK3Rno6jEDTQU7cZJmaoZkIV_fPmih4zQpdCcawS8NtdqdaJRP07FlVMZFokC9FTCsa0JGa8gq-HaJ5t4wqRsLR6fwZgfuj7hghBZHMeB-2JJ8wHvhWSOjf5YAzvIDwfPYU6h5FTk5qGppRLQYz1DPQiDOBfK5g6weNAHIhfHMNCp/w400-h180/mposis-hosepsi-ai-thanasis-1.jpg" width="400" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal">Γεννημένος στη Χώσεψη Άρτας το 1908, ο Κώστας Πουρναράς έφυγε
από τη ζωή στις 2 του Απρίλη του 1994, έχοντας βιώσει διώξεις, φυλακίσεις και
εξορίες, τραυματισμούς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(σε
μάχη με τον ΔΣΕ τραυματίζεται βαριά στο κεφάλι με αποτέλεσμα να χάσει την όραση
από το ένα του μάτι), την πικρή «γεύση» της υπερορίας (χωρίς ποτέ να
επαναπατριστεί) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που δεν στάθηκαν ικανά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να τον κάνουν να ξεστρατίσει από το δρόμο που
επέλεξε να βαδίσει.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Η τελευταία επιθυμία του ήταν η στάχτη από το ανθρώπινο
κουφάρι του να ταφεί στον τάφο των γονιών του, στο μικρό νεκροταφείο του χωριού
του, ψηλά στον Αη Θανάση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Στις 4 Σεπτέμβρη του 1994 η σύζυγος και συντρόφισσά του στον
αγώνα Ιλεάνα Πουρναρά (ρουμανικής υπηκοότητας) μετέφερε την τέφρα του στο χωριό
και μετά από μια σεμνή τελετή, όπου τον αποχαιρέτησαν παλιοί συμπολεμιστές και
σύντροφοι, συχωριανοί, φίλοι και συγγενείς του, αναπαύεται στο χώμα της
αγαπημένης του Χώσεψης. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Μετά από εκείνη την τελετή η Ιλεάνα διηγήθηκε το εξής
περιστατικό: Νιώθοντας ότι φτάνει η ώρα για το τελευταίο «ταξίδι» του, ο Κώστας
Πουρναράς της ζήτησε να του υποσχεθεί ότι μόλις φύγει από τη ζωή, η ίδια θα
μεριμνήσει να καεί η σορός του και η τέφρα του να μεταφερθεί στη Χώσεψη
(Κυψέλη). Η Ιλεάνα προσπάθησε να τον αποτρέψει από τις «κακές» σκέψεις. Αυτός
όμως επανήλθε και της το ζήτησε και άλλες φορές, μα κάθε φορά έπαιρνε την ίδια
απάντηση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ώσπου μια μέρα ο Κώστας Πουρναράς της είπε: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Δεν θέλω να στεναχωριέσαι. Αν δεν
καταφέρεις να μεταφέρεις την τέφρα μου στο χωριό μου, τότε, μια μέρα που θα
βρέχει, να την αδειάσεις σ’ ένα ρυάκι και είμαι βέβαιος πως θα βρει το δρόμο
και κάποτε θα φτάσει». </i>Η Ιλεάνα συγκινημένη του απάντησε ότι θα κάνει ό,τι
μπορεί για να εκπληρωθεί η επιθυμία του. Και την εκπλήρωσε…</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-51SV3_EyLfKljpkMAV8HFOtFjkiG1J_CZRIBEcDKyN59R0XH4pB62xWUXshK2Ia7Fn0jC_GoKQEQfy1nZ7GCapPrVSjgTJXFMerPalsGsvV5kulcqxx5MQMc5eXi9HeSj69uWJXQ7lb-kQEQBTWronwxjYkgyMnSUaNYXnPXjJ-qTU051pKVd2U42p73/s1347/mposis-hosepsi-ai-thanasis-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1347" data-original-width="608" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-51SV3_EyLfKljpkMAV8HFOtFjkiG1J_CZRIBEcDKyN59R0XH4pB62xWUXshK2Ia7Fn0jC_GoKQEQfy1nZ7GCapPrVSjgTJXFMerPalsGsvV5kulcqxx5MQMc5eXi9HeSj69uWJXQ7lb-kQEQBTWronwxjYkgyMnSUaNYXnPXjJ-qTU051pKVd2U42p73/w180-h400/mposis-hosepsi-ai-thanasis-3.jpg" width="180" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal">Μπροστά στον τάφο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση), οι σύντροφοι
και συχωριανοί του που βρεθήκαμε χτες εκεί, δώσαμε υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε
στον δρόμο του, ότι δεν πρόκειται ποτέ να προδώσουμε τους αγώνες του<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">·</span> τους
αγώνες όλων των κομμουνιστών, λαϊκών αγωνιστών, για να ξημερώσουν οι καλύτερες
μέρες για τη χώρα και τον λαό μας τις οποίες τόσο πόθησαν και κείνοι…<o:p></o:p></p>Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-30841192672075056872020-06-28T10:02:00.000+03:002020-06-28T10:02:58.515+03:00«Η τέχνη του μάχεται στην πρώτη γραμμή…» - Μενέλαος Μούστος (Δάφνης): «Αφηγήσεις για το Δημοκρατικό Στρατό»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5J1iptdjzdSBL6HWKiAYwUYC86SJFE_24Avyl73gDperWFygkOwce-ygEYAvwW0RfYPtYD-3nF_VyIOdkwCR7TiJVXIWFA8Gypr76F-fZszDJcAODBIQ3BlZBvFy4f5Vw5Eje41br2GYY/s1600/afigiseis-gia-to-dimokratiko-strato-menelaos-moustos-dafnis-kostas-mposis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5J1iptdjzdSBL6HWKiAYwUYC86SJFE_24Avyl73gDperWFygkOwce-ygEYAvwW0RfYPtYD-3nF_VyIOdkwCR7TiJVXIWFA8Gypr76F-fZszDJcAODBIQ3BlZBvFy4f5Vw5Eje41br2GYY/s400/afigiseis-gia-to-dimokratiko-strato-menelaos-moustos-dafnis-kostas-mposis.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στις 12 του Απρίλη 1947, στη Νιάλα των Αγράφων και μέσα σε
σφοδρή χιονοθύελλα, θα χάσουν τη ζωή τους πολλοί μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ,
στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού και άμαχοι πολίτες. Το τάγμα του Σοφιανού
(Γιώργου Ηλιάδη), μαζί με εκατοντάδες καταδιωκόμενους – μέλη των πολιτικών
οργανώσεων της Καρδίτσας και των οικογενειών τους (συνολικά 1.200 άτομα, στην
πλειοψηφία τους άοπλοι), είχαν επιχειρήσει να διασπάσουν τον κλοιό του
κυβερνητικού στρατού, διασχίζοντας τα βουνά της Νιάλας και των Αγράφων, κάτω
από εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες, γράφοντας μια από τις πλέον ηρωικές
στιγμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο λογοτέχνης <b>Μενέλαος Μούστος (Δάφνης)</b>, μετείχε ως μαχητής
του ΔΣΕ στο πέρασμα της Νιάλας και κατέγραψε όλη την εξέλιξη του ηρωικού αυτού
αγώνα στο βιβλίο του «Αφηγήσεις για το Δημοκρατικό Στρατό», που κυκλοφόρησε το
1954 από τις Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, στο Βουκουρέστι, που κυκλοφορεί
από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» σε φωτογραφική ανατύπωση. Από τις μάχες που
δόθηκαν λίγο έξω από την Καρδίτσα, το πέρασμα στα Πετρίλια, μετά στα Βραγγιανά
κι ύστερα απ' τη Νιάλα στη Σάικα. Την τραγωδία με τη χιονοθύελλα στον αυχένα ως
και την εκτέλεση των πολιτικών στελεχών του ΚΚΕ, που πιάστηκαν αφού πάγωσαν
πάνω στον αυχένα της Νιάλας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το βιβλίο (η αυθεντική έκδοση του έργου του 1954, από τις
Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις) δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και μέσω
διαδικτύου και του portal 902.gr και <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://www.902.gr/sites/default/files/MediaV2/20200626/afigiseis-gia-ton-dimokratiko-strato-ebook.pdf" target="_blank">διατίθεταιγια ελεύθερη αντιγραφή και ανάγνωση σε μορφή pdf ΕΔΩ</a></b>. Πρόκειται για μια προσφορά
του ΚΚΕ, που εκφράζει και με αυτό τον τρόπο τη στήριξή του στις δίκαιες
κινητοποιήσεις που διοργανώνουν σύλλογοι, φορείς και περιβαλλοντικές οργανώσεις
της Θεσσαλίας και της Ευρυτανίας ενάντια στην καταστροφή των βουνοκορφών των
Αγράφων. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η αδειοδότηση δυο αιολικών πάρκων, στον ιστορικό τόπο της
Νιάλας και στο οροπέδιο του Βοϊδολίβαδου, που παραβιάζει ακόμα και προβλέψεις
της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, η εγκατάσταση πάνω από 600 ανεμογεννήτριες στην
περιοχή, συνολικά η προωθούμενη παράδοση των βουνοκορφών των Αγράφων στα
επιχειρηματικά συμφέροντα που σχετίζονται με τις ΑΠΕ και την απελευθερωμένη
αγορά Ενέργειας, προαναγγέλλουν μια βιβλική καταστροφή του φυσικού
περιβάλλοντος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι «αφηγήσεις για το Δημοκρατικό Στρατό» περιέχουν δύο
ιστορίες. Δυο λόγια για το βιβλίο από τον συγγραφέα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Δεν είμαι συγγραφέας κι ούτε έχω τέτια αξίωση. Συνεπαρμένος απ’ το
ηρωικό μεγαλείο των μαχητών του ΔΣΕ, νιώθοντας το καθήκον απέναντι στο κόμμα
και στο λαό, γράφω αυτές τις γραμμές με τη σκέψη πως θα βοηθήσω σε κάτι. Η
“Νιάλα” και το “Μέσα από πύρινο κλοιό” είναι αληθινές ιστορίες, λαμπρές σελίδες
απ’ τη θρυλική εποποιία του ΔΣΕ. Οι τοποθεσίες και τα περιστατικά είναι
πραγματικά. Τα ονόματα αυτών που ζουν τα αλλάζω ξεπίτηδες. Δεν υπάρχει καμιά
υπερβολή στην αφήγηση. Αντίθετα είναι φτωχές οι εικόνες από απειρία της πένας.
Ας κάνουν κι οι άλλοι το καθήκον τους. Ο πλούσιος αγώνας μας, ο αιματηρός
αγώνας μας, ο σκληρός κι ανελέητος πόλεμος που έκανε ο ΔΣΕ για να λευτερώσει
την Ελλάδα, πρέπει να μαθευτεί παντού. Όμως έτσι θα μαθευτεί. Όταν ο καθένας
είτε συγγραφέας είναι είτε όχι, γράψει αυτά που έζησε, είτε του αφηγήθηκαν
άλλοι. Αυτό είναι σήμερα σοβαρό καθήκον. Ας το ξεπληρώσει ο καθένας όπως μπορεί
καλύτερα.»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkJDiPWQYbK2wLzKV3h9kK6lN9fOuTNOB2x7EZt65hgHtjxqYSCa0utDoDCLtSuFh_K_I9opYxWCfwAaR63UR4djusxuUn8vjhajLLYDhkj3kREKKhbV3N73iNilRhrWEcBUY4h5-Ld0GJ/s1600/afigiseis-gia-to-dimokratiko-strato-menelaos-moustos-eksofillo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="808" data-original-width="526" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkJDiPWQYbK2wLzKV3h9kK6lN9fOuTNOB2x7EZt65hgHtjxqYSCa0utDoDCLtSuFh_K_I9opYxWCfwAaR63UR4djusxuUn8vjhajLLYDhkj3kREKKhbV3N73iNilRhrWEcBUY4h5-Ld0GJ/s400/afigiseis-gia-to-dimokratiko-strato-menelaos-moustos-eksofillo.jpg" width="260" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο <b>Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</b> έχει γράψει ένα μικρό σημείωμα
στο περιοδικό Νέος Κόσμος με ημερομηνία 12/6/1955 με την είδηση του θανάτου του
Μενέλαου Μούστου (Δάφνη) με τίτλο «Αναμνήσεις από τη ζωή του συγγραφέα Μενέλαου
Δάφνη». Σε αυτό μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Με τον Δάφνη γνωρίστηκαν τον Οκτώβρη του 1948, του Αγίου
Δημητρίου, στο Βίτσι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μετά τη
νικηφόρα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μάχη του ΔΣΕ στο Πλατύ. Ο
Μπόσης βαριά τραυματισμένος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μεταφερόταν
από το Πλατύ και ο Δάφνης στο δρόμο για εκεί. Την επόμενη μέρα τραυματίστηκε
και ο Δάφνης και βρέθηκαν οι δυο τους δίπλα δίπλα στο πρόχειρο νοσοκομείο. Τα
βράδια κουβέντιαζαν για να ξεχνούν τον πόνο τους και ονειρεύονταν. Ο Δάφνης
ήθελε να γίνει τραγουδιστής και συγγραφέας και να υμνήσει τη Νιάλα, το
Γράμμο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τον Κλέφτη. Στο ΔΣΕ μπήκε
πολύ νωρίς και με την υποχώρηση ήταν επίτροπος τάγματος. Πέθανε πολύ νέος
μάλλον ως συνέπεια του βαριού τραυματισμού του στο κεφάλι. Πριν πεθάνει είχε
στείλει τα χειρόγραφα του έργου του «Αητοί της λευτεριάς».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Μενέλαος Μούστος (Δάφνης) γεννήθηκε στο Λαμπερό Καρδίτσας. Γράφει ο
Κ. Μπόσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για το θάνατό του: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Ο Δάφνης πέθανε πολύ νέος, πάνω στην άνοιξη
της λογοτεχνικής του δημιουργίας. Άφησε ένα κενό και στις καρδιές εκείνων που
τον γνώρισαν και στη λογοτεχνία. Ένα τέτοιο άνθρωπο τέτοιο μαχητή καλό
κομμουνιστή δεν μπορεί κανένας να τον ξεχάσει. Κι ο καλύτερος φόρος τιμής θα
είναι να θυμούμαστε πώς έγραφε τις τελευταίες μέρες της ζωής του και να
μιμηθούμε το παράδειγμά του.»<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Για το βιβλίο «Αφηγήσεις για το Δημοκρατικό Στρατό» ο Κώστας
Μπόσης σημειώνει: «Όσο του επέτρεπε η υγεία του, κι’ άρρωστος ακόμα, κι’ όλες
τις ώρες που είχε λεύτερες, ακούραστα επίμονα, με πάθος, ρίχτηκε στο γράψιμο.
Έβαλε όλη του την ψυχή να ζωντανέψει καλλιτεχνικά τους αγώνες του λαού μας. Το
πρώτο του βιβλίο «Αφηγήσεις για το ΔΣ» κυκλοφόρησε στις αρχές τούτου του χρόνου
[1954]. Ήταν η αρχή της λογοτεχνικής του δημιουργίας, κι αρχή με καλούς
οιωνούς. Το πρώτο του έργο στη μορφή έχει αδυναμίες. Το περιεχόμενο όμως είναι
απόλυτα ταξικό – λαϊκό. Η τέχνη στην υπηρεσία του [λαού](;) ολοκληρώνεται. Κάθε
παράγραφος και κάθε γραμμή φωνάζουν με το λαό, ενάντια στους εχθρούς του λαού.
Όπως ο συγγραφέας ήταν μαχητής στα πρώτα χαρακώματα έτσι και η τέχνη του
μάχεται στην πρώτη γραμμή.»</span><o:p></o:p></div>
<br />Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-89526602813950570962017-07-10T21:07:00.000+03:002017-07-10T21:10:33.414+03:00Απ' το παλιό στο καινούριο. «Το χέρσο χωράφι, και η ανάγκη να το ξεχερσώσουμε»<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjckXdMfYNmXuJIfY4TTt16fm6-nhBmK3huBubfmH0Dg-dOEY5iLNR69pfPNR71bYc7baPLu8R7GZkuJGbukomgmumRoGzQWw5h17QYagC0UvTghv_M_P552CeIEPosJ0y3asGgcEQxppcc/s1600/ksehersomata-kentriki1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="515" data-original-width="803" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjckXdMfYNmXuJIfY4TTt16fm6-nhBmK3huBubfmH0Dg-dOEY5iLNR69pfPNR71bYc7baPLu8R7GZkuJGbukomgmumRoGzQWw5h17QYagC0UvTghv_M_P552CeIEPosJ0y3asGgcEQxppcc/s400/ksehersomata-kentriki1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στον
πόλεμο μεταξύ του παλιού και του καινούργιου, κατά την περίοδο της οικοδόμησης
του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όπως ξεδιπλώνεται στο μυθιστόρημα του Κ. Μπόση «...και
το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα», επικεντρώνεται το κείμενο που
παρουσιάζουμε. </span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Οι
αντιθέσεις μεταξύ του «παλιού» ανθρώπου, αυτού δηλαδή που κουβαλάει τις
αδυναμίες και τα ελαττώματα που μπολιάστηκαν στο χαρακτήρα του στο σύστημα της
εκμετάλλευσης όπου γεννήθηκε κι έζησε, με τον νέο άνθρωπο που ανοίγει δρόμους
προς την εξύψωση του ίδιου και των συνανθρώπων του μέσα από τη νέα σοσιαλιστική
κοινωνία, οδηγούν αναπόφευχτα σε σύγκρουση, που «εικονογραφεί» με ρεαλισμό, ζωντάνια
αλλά και στοχασμό η πένα του συγγραφέα: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Να
τους δώσουμε να καταλάβουν πως ο σοσιαλισμός είναι δύσκολο πράμα ακριβώς γιατί
είναι μεγάλο πράμα. Δε φτάνει να πάρεις την εξουσία. Χρειάζεται να ζυμώσεις
ξανά τον άνθρωπο που τον έπλασαν οι αιώνες, και να φτιάξεις απ’ την αρχή,
καινούργιο…» </i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
μελέτη του σοσιαλισμού –και– μέσα από τη λογοτεχνία οδηγεί και στο
διάβασμα-μελέτη του διαχρονικής αξίας και πάντα επίκαιρου μυθιστορήματος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του Κ. Μπόση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">***</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«...και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα»</span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "verdana";">Του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) από τις εκδόσεις
«Σύγχρονη Εποχή»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μελέτη
του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε μέσα απ' τη λογοτεχνία; Γιατί όχι; Ένας τεράστιος
όγκος κειμένων είναι στη διάθεση του σημερινού αναγνώστη. Και με αφορμή τον
γιορτασμό των 100 χρόνων από την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, όλο κι
ανοίγουμε κάποιο βιβλίο για να μελετήσουμε αυτήν ή την άλλη πλευρά της
σοσιαλιστικής οικοδόμησης, πόσο μάλλον που παραμένει ανοιχτή η πληγή της
αντεπανάστασης, οπότε η μελέτη γίνεται ακόμα πιο επιτακτική. Έχει να δώσει σ'
αυτήν τη μελέτη κάτι και η λογοτεχνία; Έχει! Ειδικά όταν πρόκειται για βιβλία
όπως το «Και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα», του Κώστα Πουρναρά (Μπόση)
(εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή») που εκτός των άλλων έχει και μια ιδιομορφία που μας
αγγίζει άμεσα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
πυρήνας των χαρακτήρων που κινούνται μέσα στο βιβλίο είναι αντάρτες του ΔΣΕ και
το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή τους στο διάστημα 1949 - 1953. Δύσκολα χρόνια
τόσο για τους μαχητές του ΔΣΕ που αναγκαστικά βρέθηκαν πολιτικοί πρόσφυγες όσο
και για τους λαούς των σοσιαλιστικών και Λαϊκών Δημοκρατιών που μόλις έχουν
βγει από τη λαίλαπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικά για τη Σοβιετική Ενωση,
όπου τα πάντα όχι μόνο πρέπει να φτιαχτούν από την αρχή, αλλά - το κρισιμότερο
- πρέπει να κερδηθεί ο ανταγωνισμός με τον καπιταλισμό. Απ' την απόλυτη
καταστροφή στην αναγέννηση και την ανάπτυξη. Με πυρήνα το σχέδιο για τη
σοσιαλιστική οικονομία - κοινωνία και σημαντικότερο εργαλείο αυτό που έμεινε να
λέγεται «ο Σοβιετικός άνθρωπος».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
βιβλίο του Μπόση μπορεί να διαβαστεί άνετα σε έξι μέρες (είναι 600 σελίδες),
του αξίζει όμως να διαβαστεί λέξη λέξη πολύ προσεκτικά και σε άλλα επίπεδα
ανάγνωσης πέρα από την απόλαυση ενός μυθιστορήματος. Εκτενής αναφορά είχε γίνει
στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» <a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_12.html" target="_blank">στις 17 Γενάρη 1999</a>, με αφορμή τότε μία από τις
επανεκδόσεις του βιβλίου από τη «Σύγχρονη Εποχή».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στη
σημερινή αναφορά μας δεν θα σταθούμε κυρίως στην παρουσίαση των χαρακτήρων,
αλλά σε ψηφίδες που αντλήσαμε απ' αυτό ψάχνοντας υλικό για την ίδια τη
σοσιαλιστική οικοδόμηση. Οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες μάς βοηθούν πρόσθετα καθώς
πολλοί είναι «δικοί μας», μας διευκολύνει η σκέψη που πατάει ήδη στα δικά μας
βιώματα. Όμως, το βιβλίο δεν θέλει να πει μόνο μια ιστορία. Ο ίδιος ο τίτλος
περιέχει ένα συμβολισμό. Το χέρσο χωράφι, και η ανάγκη να το ξεχερσώσουμε ήδη
μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε παράλληλα. Όπως το χωράφι δουλεύεται για να
καλλιεργηθεί, έτσι και οι άνθρωποι δουλεύονται για να γίνουν καλύτεροι. Όχι
γενικά καλύτεροι, αλλά οι άνθρωποι της νέας εποχής. Κουβαλάνε μαζί τους τον
παλιό κόσμο αλλά και την πεθυμιά της αλλαγής που στην προκειμένη περίπτωση
σημαίνει ανατροπή. Όλο το βιβλίο διατρέχεται από αυτόν τον πόλεμο. Απ' το παλιό
στο καινούριο. Δεν το κάνει, όμως, με όρους κενού ηρωισμού. Είναι γήινο, σε
κάθε σελίδα του είναι δικό μας. Ταυτιζόμαστε, παίρνουμε μέρος στους διαλόγους,
συγκινούμαστε στους μονολόγους, παροτρύνουμε τους πρωταγωνιστές (όπως κάνει ένα
παιδί όταν βλέπει σινεμά). Αφορά σ' ένα τεράστιο πεδίο αντιλήψεων που πρέπει να
αλλάξουν γιατί αυτό που κυρίως πρέπει ν' αλλάξει είναι η ίδια η βάση της
κοινωνίας - οικονομίας, αυτό που πρέπει να 'ρθει δεν μπορεί να αφήνει κανένα
περιθώριο στην επιβίωση του παλιού. Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σε
μια από τις πολύ μικρές στιγμές του έργου, ο λεγάμενος προσπαθεί να ρίξει την
κοπελιά: «Γίνε δική μου και θα δεις. Θα σε κάνω βασίλισσα. Ο,τι θέλει η ψυχή
σου θα έχεις. Φορέματα, στολίδια, γλέντια, λεφτά. Θα κάθεσαι, δε θα
δουλεύεις...».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Για
να πάρει κοφτή την απάντηση: «Αυτό μοιάζει λιγάκι με σωματεμπορία». Δυο κόσμοι
σε σύγκρουση, χωρίς ανάσα. Ο κόσμος που χτίζεται έχει φύγει μπροστά. Κουβαλά
όμως μαζί του τον παλιό. Που φρενάρει και ξαναφρενάρει κι όπου μπορεί
ανατρέπει. Έχει σημασία να μην ξεχνάμε τον χρόνο. Γύρω στο 1950. Οι ανάγκες της
σοσιαλιστικής κοινωνίας τεράστιες, τα μέσα λίγα κι όλα πρέπει να ανακαλυφθούν
από την αρχή. Μαζί και οι άνθρωποι. Όχι στο κενό, αλλά εκεί στην ίδια την
παραγωγή, που είναι αμείλιχτη με ένα και μόνο προσόν: Είναι κοινωνική.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
κουβέντα στο εργοστάσιο είχε φουντώσει με αφορμή την αύξηση της νόρμας που σε
πρώτη φάση οδηγεί σε μείωση του μισθού. Οι κόντρες τεράστιες, οδηγούν έως και
σε ανοιχτό σαμποτάζ της παραγωγής. Καθοριστικός ο ρόλος του κομμουνιστή,
διευθυντή του εργοστασίου, που ξεχωρίζει τον πρωτοπόρο εργάτη και τον βάζει
μπροστά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">«Έτσι
που λες, σ. Σουλιώτη! Ανεβάσαμε τις νόρμες. Ξέρεις γιατί; Οσα βλέπεις ολόγυρά
σου και τα έτοιμα κι αυτά που γίνονται κάθε μέρα, δεν είναι δουλειά ενός
ατόμου. Για να βγάζεις εσύ 40 κομμάτια στο οχτάωρο δούλεψαν κι άλλοι πιο
μπροστά από σένα κι έφτιαξαν τη μηχανή σου, τα εργαλεία, τα κοπίδια. Και για να
βγάλεις αύριο πιο πολλά και πιο φτηνά, όχι μόνο εσύ, όλοι, και οι εργάτες και
οι αγρότες κι έτσι να δώσουμε στον κόσμο άφθονα υλικά αγαθά και να κατεβάσουμε
τις ώρες δουλειάς στις 7, στις 6 αργότερα - ποιος ξέρει; ίσως και παρακάτω -
χρειάζεται να παίρνουμε απ' τη γη όλο και περισσότερα υλικά, να φτιάχνουμε πιο
μοντέρνες μηχανές, να χτίζουμε καινούργια εργοστάσια. Πρέπει να ρίχνουμε στην
παραγωγή πιο πολλά λεφτά, με την ώρα κι όχι με το χρόνο. Πού θα τα βρούμε; Τι
κάνατε εσείς όταν πάλιωνε το βόδι και θέλατε να αγοράσετε άλλο; Οικονομίες απ'
το ψωμί, τα ρούχα, απ' όπου μπορούσατε. Κι όταν το αγοράζατε και το βάζατε στο
χωράφι βγάζατε κι εκείνα που είχατε ξοδιάσει. Έτσι κι εδώ. Γι' αυτό το βόδι,
μαζί με τη συμβολή όλου του λαού και τις οικονομίες του κράτους πήγαν και τα
δικά σου καπίκια. Και η κοινωνία σού τα γυρίζει πίσω. Δηλαδή, τα τοκίζεις και
με μεγάλο μάλιστα τόκο. Τα τοκίζεις για τον εαυτό σου, τα παιδιά σου, όλη την
ανθρωπότητα για τις μελλούμενες γενιές».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κι
όμως, θα νικήσουμε, είναι το μήνυμα. Όχι βερμπαλιστικά. Μα με τους πρωτοπόρους
που δοκιμάζοντας καινούριους δρόμους κάνουν και λάθη, σοβαρά λάθη. Όπως η
καταστροφή μιας μηχανής, έτσι φάνηκε σε πρώτη ματιά. Η εξέταση έδειξε πως ήταν
πρωτοπόρα η σκέψη που έφερε μια ζημιά, άνοιξε όμως έναν δρόμο. Χαρακτηριστικό
το απόσπασμα από την ομιλία του υπεύθυνου του εργοστασίου μετά από μια
δραματική εξέλιξη όπου η αντεπανάσταση, ο καριερισμός καραδοκούσαν:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">«Για
τις αιτίες που σας είπα παραπάνω, σύντροφοι, το πλάνο μένει πίσω. Χρειάζεται να
σφιχτούμε όλοι... Η διεύθυνση του εργοστασίου και το Γραφείο της Κομματικής
Οργάνωσης καλεί τους κομμουνιστές να ανασκουμπωθούν και να μπουν μπροστά. Πάρτε
παράδειγμα απ' τον Σαράβα. Δίνει στο εργοστάσιο, κι όταν λέμε εργοστάσιο
εννοούμε το σοβιετικό λαό, και πίσω απ' το σοβιετικό λαό στέκουν οι λαοί όλου
του κόσμου, όχι μόνο τις σωματικές του δυνάμεις αλλά και την ψυχή του και το
μυαλό του (...) Κι αν ξεχάσατε τις παλιές βελτιώσεις, την τελευταία που έκανε
τόσο ντόρο, την ξέρετε... Μπορεί φυσικά να μην πετύχει εκατό στα εκατό.
Μπορούσε να μην πετύχει και καθόλου. Αλλά ...κείνο που έχει σημασία στην
περίπτωση αυτή είναι το πώς πρέπει να βλέπει ο κομμουνιστής τη δουλειά, ποια
θέση πρέπει να παίρνει απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στο μέλλον...».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κι
ο Σαράβας, ο παλιός αντάρτης που έγινε πρωτοπόρος μηχανουργός, παίρνει τη
σκυτάλη: «Πρέπει να δουλέψουμε με περισσότερη όρεξη, σύντροφοι. Αυτό ξέρω να
πω. Και περισσότερες μηχανές θα φτιάξουμε και περισσότερα λεφτά θα πάρουμε και
δυνατότερη θα γίνει η Σοβιετική Ένωση. Για την καθυστέρηση του πλάνου φταίει
και το δικό μου ατύχημα. Έξι μέρες έχω να δουλέψω κι άλλες τόσες να κοιμηθώ.
Πόσο φαρμάκι ήπια κι εγώ δεν ξέρω (...) Τώρα ύστερα απ' αυτά που είπε ο σ.
Γραμματέας μπορώ να δουλέψω και δυο βάρδιες».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
βιβλίο, όπως αναφέραμε ήδη, αφορά σε ένα ευρύτατο πεδίο εμπειριών και
καταστάσεων. Επιλέξαμε να σταθούμε σ' αυτό το μικρό σημείωμα κυρίως στη διαπάλη
στο χώρο της παραγωγής. Όπως η κουβέντα που άνοιξε σε μια στιγμή για το πώς σ'
έναν πρωτοπόρο εργάτη επιβιώνουν παλιές αντιλήψεις:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">«Η
ζωή έτσι τον έμαθε να σκέφτεται. Ο παππούς του, ο πατέρας του, ακόμα κι αυτός ο
ίδιος στέκονταν με το όπλο στο χέρι μη τους πάρει ο διπλανός, ο γείτονας, ο
μπακάλης, το κράτος, την μπουκιά απ' το στόμα. Ο ένας πάλευε τους άλλους. Όποιος
κατάφερνε να μεγαλώσει το χωράφι, το κοπάδι ζούσε, ο άλλος αφανιζόταν. Ο πιο
δυνατός τον τσάκιζε χωρίς έλεος. Το ατομικό συμφέρον στεκόταν πάνω απ' όλα κι
ενάντια σ' όλα. Κι εκείνο που έφτιαξαν γενεές ολόκληρες δεν μπορεί ν αλλάξει
τόσο εύκολα (...) Εμείς έχουμε τόσα χρόνια σοβιετική εξουσία, χτίσαμε το
σοσιαλισμό κι όμως θα βρεις δικούς μας ανθρώπους και μάλιστα χρόνια εργάτες που
δουλεύουν με το πάσο τους για να μην τους ανεβάσουμε τη νόρμα, για να μη
ζοριστούν λιγάκι και προσφέρουν κάτι περισσότερο στην κοινωνία».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
πρωταγωνιστής του έργου, που εμφανίζεται ολοκληρωμένη συνείδηση, στις
τελευταίες σελίδες θα πει: «Ο Σοβιετικός άνθρωπος έμοιαζε με τη μάνα μου, που
κατάντησε μια χουφτούλα πετσί και κόκαλο απ' την πολλή δουλειά και τη μεγάλη
στέρηση, με τον πατέρα μου, που έχει τις απαλάμες σκληρές σαν αργασμένο δέρμα
κι απ' τα μαλλιά ποτέ δεν του απολείπουν τα χώματα, με την αδερφούλα μου, που
δεν έχει φουστάνι να φορέσει, και τον αγαπάς σα μεγαλύτερο αδερφό, σα φίλο
γκαρδιακό, και τον αγαπάς ακριβώς γιατί είναι άνθρωπος και όχι υπεράνθρωπος».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
έργο έχει κατά κύριο λόγο Έλληνες πρωταγωνιστές. Είναι λάθος να διαβαστεί έτσι.
Αφορά τον νέου τύπου άνθρωπο. Το νέο που είναι πράγματι νέο γιατί συγκρούεται
διαρκώς με το παλιό, καλύπτει διαρκώς νέες ανάγκες, ανακαλύπτει διαρκώς νέους
ορίζοντες. Ένα απολαυστικό βιβλίο που αξίζει τη μελέτη της κάθε του λέξης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">«Μέσα
σε λίγα χρόνια η στέπα θα είναι αγνώριστη... Θα ντυθεί... θα στολιστεί... θα
γεμίσει ο τόπος παλμό, κίνηση, ζωή...».<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><b><span style="font-family: "verdana";">Θ.</span></b></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana";">Ριζοσπάστης,
Σάββατο 3 Ιούνη 2017 - Κυριακή 4 Ιούνη 2017</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">***</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σχετικά
θέματα:</span></div>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2016/03/blog-post_21.html">Κριτική-παρουσίαση
του βιβλίου του Κ. Μπόση, "...και το τρένο τραβούσε για τα
ξεχερσώματα" (άρθρο συνεργάτη)</a></span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html">«Ήταν τον καιρό
που είχε παρθεί η απόφαση για τα ξεχερσώματα…»</a></span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_12.html">Ένα βιβλίο -
πρόκληση (Ριζοσπάστης)</a></span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"> </span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt; font-weight: normal;"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html">«…και το τρένο
τραβούσε για τα ξεχερσώματα»</a></span></h3>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-49293908381476760592017-06-05T19:07:00.001+03:002017-06-05T19:08:45.853+03:00Με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης»<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtHFGce88xI092I0RWat-riZZda8OpTay7LQYnTD2gckcOwoNpWH2xwpX7kuVBgcLy13e3LzfrIWZESGI4so-7LNXrhyT2SvEkfA5goYjp4lPu_QR8RWPQbkIjyPeEWOknKhylaZqD2s2x/s1600/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtHFGce88xI092I0RWat-riZZda8OpTay7LQYnTD2gckcOwoNpWH2xwpX7kuVBgcLy13e3LzfrIWZESGI4so-7LNXrhyT2SvEkfA5goYjp4lPu_QR8RWPQbkIjyPeEWOknKhylaZqD2s2x/s320/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Το
Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» συμπληρώνει δέκα χρόνια λειτουργίας στις
10 του Ιούνη και η επέτειος αυτή είναι μια αφορμή για να αναφερθούμε στην
σημαντική προσφορά του Κέντρου γενικότερα, αλλά και στην συμβολή του στην έρευνα
του ιστολογίου, για τη ζωή και το έργο του κομμουνιστή δάσκαλου και λογοτέχνη
Κώστα Πουρναρά (Μπόση).</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
Επιμορφωτικό Κέντρο, που στεγάζεται στο σπίτι όπου έζησε ο κομμουνιστής ηγέτης
Χαρίλαος Φλωράκης, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις ξεπέρασαν μέχρι σήμερα τις
100.000 τα ντοκουμέντα που είναι δημόσια αναρτημένα και πάνω από 3.000 οι τόμοι
σημαντικών βιβλίων (Τέχνης, κοινωνικών επιστημών και κομματικών επεξεργασιών)
έχουν βρει θέση στα ράφια της βιβλιοθήκης του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ιδιαίτερα
σημαντικός είναι ο ρόλος του Κέντρου στην έρευνα και μελέτη της Ιστορίας του
ΚΚΕ, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
και σημαντικών σταθμών της σύγχρονης Ιστορίας, καθώς, εκτός των άλλων, το
Κέντρο λειτουργεί ως πύλη πρόσβασης στο Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ, για <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κάθε ενδιαφερόμενο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Επίσης
μεγάλη η συμβολή του στη διοργάνωση εκδηλώσεων και θεματικών αφιερωμάτων από
οργανώσεις του ΚΚΕ και άλλους φορείς καθώς και στην κυκλοφορία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εκδόσεων, που βασίστηκαν στο υλικό που
προσφέρεται μέσα από το Επιμορφωτικό Κέντρο.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlQf4PSspiBZHG73AdGS7OjE0cbn5ZuQgkMCKSSvuMMbpMXq5nA4vwMkYZ0Bxv-CLDWnZ7M-OpcMa4kZMiALBmmpzXmGEa6FRClM5iMadZWY7vY6q5To0SoeCwWGiGI6h27M9in0NInIGp/s1600/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis2jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlQf4PSspiBZHG73AdGS7OjE0cbn5ZuQgkMCKSSvuMMbpMXq5nA4vwMkYZ0Bxv-CLDWnZ7M-OpcMa4kZMiALBmmpzXmGEa6FRClM5iMadZWY7vY6q5To0SoeCwWGiGI6h27M9in0NInIGp/s400/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis2jpg.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
πολύτιμο αρχείο του Επιμορφωτικού Κέντρου συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα υλικά
και τεκμήρια, ως αποτέλεσμα μιας σκληρής δουλειάς, βασισμένη σε επιστημονικά
πρότυπα και στην εθελοντική προσφορά μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana";">Τα δέκα χρόνια λειτουργίας
του Κέντρου θα γιορταστούν με μεγάλη εκδήλωση τη Δευτέρα 12 του Ιούνη στις 7.30
μ.μ. με κεντρική ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα και παρεμβάσεις από ερευνητές που
έχουν αξιοποιήσει αρχειακό υλικό του Κέντρου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» στήριξε την έρευνα του ιστολογίου <b><i><a href="http://kostasbosis.blogspot.com/" target="_blank">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</a></i></b> σχεδόν από τα πρώτα της βήματα, παρέχοντάς μας πρόσβαση σε
ό,τι υπήρχε διαθέσιμο στα αρχεία του. Η στήριξη δεν ήταν η τυπική συνεργασία
που συνήθως συναντά ο ερευνητής, αλλά βαθιά ουσιαστική. Στις αμέτρητες επισκέψεις
μας στο Κέντρο δεν νιώσαμε ούτε στιγμή «βάρος» ή ξένοι. Και βεβαιώνουμε μέσ’ από
τούτες εδώ τις γραμμές ότι την ίδια αντιμετώπιση είδαμε να επιφυλάσσουν οι υπεύθυνοι
και σε άλλους ερευνητές που έτυχε να βρίσκονται εκεί ταυτόχρονα με μας. Εκτός
αυτού, με τις γνώσεις τους, ο Νίκος και η Κατερίνα άνοιξαν δρόμους στην έρευνά
μας που δεν τους γνωρίζαμε ή δεν είχαμε υπολογίσει. Δεν θα ξεχάσουμε επίσης, την
προσωπική συμβολή του Νίκου (Παπαγεωργάκη) στην ...περιπετειώδη ανεύρεση ενός σπάνιου και δυσεύρετου
τεύχους του περιοδικού Νέος Κόσμος, το οποίο περιείχε το περίφημο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2013/11/1908-1938-46.html" target="_blank">κείμενο-πορτραίτο</a> του Κ. Π. (Μπ.) στον δολοφονημένο
ήρωα Γραμματέα της ΟΚΝΕ Χρήστο Μαλτέζο. Η έρευνά μας βέβαια δεν σταματά, όμως τους
ευχαριστούμε για μια ακόμα φορά και από εδώ.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3zJEhjXkZhM1anJOhMkeRkEpkOfWFqQ_sLvJXdyyTRNqOeayMoZN1rvGF7Iyq1HscULaxDtwPnRARdCpnxKhBOmoRG6qioblAKIGpZVBvr1Ijh5tTds6b7NOweUEKzfZsIbEhRrk7J0qU/s1600/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis3jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="1600" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3zJEhjXkZhM1anJOhMkeRkEpkOfWFqQ_sLvJXdyyTRNqOeayMoZN1rvGF7Iyq1HscULaxDtwPnRARdCpnxKhBOmoRG6qioblAKIGpZVBvr1Ijh5tTds6b7NOweUEKzfZsIbEhRrk7J0qU/s400/epimorfotiko-kentro-xarilaos-florakis3jpg.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
<i><b><a href="http://www.ekxf.gr/" target="_blank">Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης»</a></b></i> παρέχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε
ψηφιοποιημένο αρχειακό υλικό, διαθέτει βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο που είναι
ανοιχτά για το κοινό. Προσβάσιμος επίσης μέσα από το Κέντρο είναι ο κατάλογος
με τα στοιχεία 21.655 πεσόντων μαχητών και μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού
Ελλάδας, που βρίσκεται στο Αρχείο του ΚΚΕ.</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-69923873909903002002017-04-04T18:52:00.000+03:002017-04-04T19:00:44.449+03:00"Το δίκιο του αγώνα πολλά σου στέρησε, μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε..."*<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw_VP4ADUMIy7YAnGwl4r_hl76SHNo7o8obQVrJrxWRYPrHpHvA-12cU-G4IiG4AbqLnQQkJEO-nkEotGQHxmg7EHccQ6u28E2pazs9BhNOZ2G2ZqVzC7jD3UYrYWiAVN963kdgTwQEuDA/s1600/bosis20.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw_VP4ADUMIy7YAnGwl4r_hl76SHNo7o8obQVrJrxWRYPrHpHvA-12cU-G4IiG4AbqLnQQkJEO-nkEotGQHxmg7EHccQ6u28E2pazs9BhNOZ2G2ZqVzC7jD3UYrYWiAVN963kdgTwQEuDA/s200/bosis20.png" width="135" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Στις
2 Απριλίου του 1994 έφυγε από τη ζωή ο δάσκαλος, ο λογοτέχνης, ο αγωνιστής
Κώστας Πουρναράς (Μπόσης). Γεννημένος στην Κυψέλη Άρτας το 1908, βρέθηκε στα
Γιάννενα μερικά χρόνια αργότερα ως σπουδαστής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Ήταν
δάσκαλος. Οργανώθηκε στο ΚΚΕ και διώχτηκε από τη δικτατορία του Μεταξά.
Εξορίστηκε στον Αη Στράτη, δραπέτευσε το 1942 και στη συνέχεια κατατάχτηκε στις
γραμμές του ΕΛΑΣ.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μαχητής
του Δημοκρατικού Στρατού στο δεύτερο αντάρτικο ακολούθησε,βαριά τραυματισμένος,
τους δρόμους της πολιτικής προσφυγιάς μετά την ήττα. Ο δρόμος τον βγάζει πρώτα
στην Τασκένδη και στη συνέχεια στη Ρουμανία. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές και
επηρεάζουν καταλυτικά τη ζωή του και το λογοτεχνικό του έργο.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Στην Ελλάδα δεν επέστρεψε ποτέ παρά μόνο ως
στάχτη το Σεπτέμβρη του 1994. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σπουδαίος
λογοτέχνης, ο οποίος αν και ανήκει στη νέα γενιά των λογοτεχνών που ξεπήδησαν
μέσα από τους αγώνες του λαού μας στην Κατοχή και στην Αντίσταση, το κυρίως
λογοτεχνικό του έργο εντάσσεται στην πεζογραφία των πολιτικών προσφύγων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
πεζογραφία των πολιτικών προσφύγων αναπτύχθηκε και καλλιεργήθηκε από τους
λογοτέχνες εκείνους που βρέθηκαν στις λαϊκές δημοκρατίες μετά την ήττα του ΔΣΕ.
Οι λογοτέχνες αυτοί εμπνέονταν από την Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά, τον Εμφύλιο,
τις φυλακίσεις και τις εξορίες των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Μερικοί
αναφέρονται και στην προπολεμική περίοδο θέλοντας να παρουσιάσουν τις συνθήκες
που οδήγησαν στον Εμφύλιο. Υπάρχει και μια μικρή ομάδα έργων που αναφέρεται στη
ζωή των πολιτικών προσφύγων στις χώρες που ζούσαν. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κοινή
προσπάθειά τους η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και της πολιτιστικής τους
ταυτότητας. Τα έργα τους δεν έγιναν γνωστά στην Ελλάδα, εκτός από ορισμένα,
λόγω της θεματολογίας τους και των ιδιαίτερα δύσκολων συνθηκών στην επικοινωνία
τους με την πατρίδα. Επιπλέον αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από τα μέσα της
δεκαετίας του 1950 η λογοτεχνική παραγωγή των πολιτικών προσφύγων και οι
εκδόσεις τους υποχωρούν σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί το έργο των λογοτεχνών
στην Ελλάδα. Πολλά από τα έργα των πολιτικών προσφύγων δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε
ελληνικό έδαφος και ελάχιστα εκδόθηκαν μετά από χρόνια. Έτσι παρέμειναν
άγνωστα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
φωτογραφία από το ιστολόγιο Κώστας Μπόσης</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb4yzGUxRWZVq_a2b5dAasVKS3tlFPwQvxQyVDBGzl1VKvfFFROVr0z3BIUYPlwvyFKZFfeivtz3CGzVQI_MkeSZ6QZ5SLFL3zh1wMLld9hZ1-MoF_apyN-unpAbdbisTlqaR2ZO-tn7AG/s1600/mposis-kolaz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb4yzGUxRWZVq_a2b5dAasVKS3tlFPwQvxQyVDBGzl1VKvfFFROVr0z3BIUYPlwvyFKZFfeivtz3CGzVQI_MkeSZ6QZ5SLFL3zh1wMLld9hZ1-MoF_apyN-unpAbdbisTlqaR2ZO-tn7AG/s400/mposis-kolaz.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στη
μνήμη του ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημά του Ο Θωμάς ο Καρατζάς. Το
έγραψε το 1971 αλλά εκδόθηκε το 1978. Πρόκειται για μια τοιχογραφία της
νεότερης ελληνικής ιστορίας και κοινωνίας από το 19ο αιώνα έως και τα
μεταπολεμικά χρόνια. Παράλληλα με την πορεία των ηρώων του παρακολουθούμε και
την διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης του συγγραφέα. Με τη φωνή των προσώπων του
μυθιστορήματος αναπτύσσει τις απόψεις του σε κρίσιμα ζητήματα του
κομμουνιστικού κινήματος και των γεγονότων που ακολούθησαν την Εθνική
Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">***</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ψηλά
στο δασάκι κάθονταν οι δυο τους. Τα μάτια της - υγρά, φωτεινά - λάμπουν σαν τον
πρωινό ξάστερο ουρανό. Το πρόσωπο του άντρα είναι σοβαρό και δείχνει πως κάποια
σκέψη τον βασανίζει. Αυτά τα χρόνια εκείνη υπόφερε. Κόντεψε να πεθάνει. Τότε,
όταν χώρισαν, φοβήθηκε μήπως τη γονατίσουν οι δυσκολίες. Αργότερα, στη δίκη,
πίστεψε πως το κακό είχε γίνει. Και σήμερα τη βρήκε πιο ήρεμη κι αποφασισμένη
να συνεχίσει το δρόμο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, όμως τούτη η κατάσταση
δεν πρέπει να συνεχιστεί.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">-
Να εκμεταλευτούμε την αναλαμπή, μουρμούρισε κάποια στιγμή. Αν περιμένουμε να
τελιώσει πρώτα ο αγώνας!...Κι αυταπάτες δεν πρέπει να έχουμε. Οικογένεια, όπως
τη φανταζόμαστε όταν είμασταν νέοι, δεν πρόκειται να φτιάξουμε...Έτσι, χώρια,
πιο δύσκολη γίνεται η ζωή μας...Να προσαρμοστούμε στις συνθήκες...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
Κατίνα τον κοιτάζει επίμονα. Με αιματηρές οικονομίες είχε μαζέψει λίγα λεφτά
και σχεδίαζε να του κάνει κάποια έκπληξη. Τώρα έμπαιναν άλλα έξοδα στη μέση. Ο
Γιώργος σα να μάντεψε τη σκέψη της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">-
Λέω να κάνουμε το γάμο στο χωριό. Είναι η μόνη χαρά, που μπορούμε να δώσουμε
στους γέρους...Μου έστειλε ο Λευτέρης ένα δικό του κοστούμι μεταχειρισμένο. Ο
μπάρμπα - Στέφος θα το φέρει στα μέτρα μου...Εσένα σου χρειάζεται ένα φουστάνι,
έστω και φτηνό. Παπούτσια, κάνουν κι αυτά που έχεις...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Οι
κοπέλες, χρόνια και χρόνια ονειρεύονται τη μέρα της παντριάς: Φορέματα,
στολίδια, τραγούδια και βιολιά, πλούσια γαμήλια πομπή...Και η ζωή τα φέρνει,
όπως τα θέλει αυτή. Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Τυχαίνει να παντρευτούν δυο νέοι
από αγάπη και να ξανοίγεται μπροστά τους χαρούμενη ζωή, όμως στις περισσότερες
περιπτώσεις - για το φτωχόκοσμο γίνεται λόγος - ο γάμος μετατρέπεται σε σκληρή
ανάγκη, σε παζάρεμα για το αύριο...Στα δικά τους αισθήματα δεν υπήρχε τίποτα
απ' αυτά. Η Κατίνα δεν ήταν σήμερα κοπέλα 18 χρονώ και κείνα τα νεανικά όνειρα
- κι αν υπήρχαν κάποτε - έσβησαν από καιρό. Και τα άλλα τα πιο φτωχά, να
γινόταν ησυχία, να είχαν κι αυτοί ένα δικό τους δωματιάκι, έστω και
νοικιασμένο, να χώριζαν το πρωί για δουλιά, σφίγγοντας τα χέρια, να βιάζονταν
τα βράδια να ανταμώσουν, να φρόντιζαν το μικρό τους νοικοκυριό...και δίπλα να
προσφέρναν κι αυτοί το δικό τους μερτικό στον αγώνα, πάνε κι αυτά. Και το αύριο
μόνο φουρτούνες θα έχει. Στον ένα χρόνο, στα δυο και αραιότερα θα συναντιούνται
μια φορά, ύστερα θα χωρίζουν πάλι και θ' αρχίζουν ξανά οι πίκρες, η αναμονή, η
αγωνία...Και θα ανταμώνουν πάλι, αν δεν μεσολαβήσει και τίποτε χειρότερο, και
πάλι θα τραβάει ο καθένας το δικό του δρόμο. Κι έπειτα από κάμποσα χρόνια θα
είναι γέροι πια και θα συλογιούνται με πόνο πως έφυγαν τα νιάτα, σε λίγο θα
φύγει κι η ζωή, κι αυτοί δεν τα κατάφεραν να ανταμώσουν. Και η παντριά δεν θα
άλαζε την κατάσταση, κι όμως, τούτη η απλή λύση τής έφερε ανείπωτη χαρά. Εκεί
στην Ακρόπολη, όπου συναντήθηκαν την πρώτη φορά, θα ζούσαν μαζί, όσο θα
βαστούσε η αναλαμπή, και, όταν θα ξεσπούσε πάλι μπόρα, θα είχε το δικαίωμα να
επισκεφτεί τον άντρα της στο κρατητήριο, στη φυλακή ...να του στείλει ένα
γράμμα, ένα δέμα...να μοιράζεται μαζί του τις χαρές και τις λύπες...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">-
Αύριο κιόλας, αποκρίθηκε κι απότομα σώπασε. Απ' τη ματιά της πέρασε μια σκιά.
Αύριο κιόλας, δευτέρωσε, αλλά, αν κάνουμε παιδιά, τι θα γίνουν;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">-
Θα μεγαλώσουν, όπως μεγαλώσαμε κι εμείς, όπως μεγαλώνουν τα παιδιά όλου του
κόσμου. Ο αγώνας θα έχει κι ένα σκοπό περισότερο δικό μας. Θα μας δίνουν
κουράγιο στις δύσκολες στιγμές...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOsyjVzbDJUS-Kw2tGYsnUTk5LbbMXKCu-Aaerw3NY2pNGQy-CyZUWlJFcKQAZCvBoP1SgSgKV7G5Dy191pa9aG6OAoqoGZvP9-B8AR3C6QjSNDn5j5-SkDZUySDqwqzXhmlBoo3YPArLx/s1600/AFM.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOsyjVzbDJUS-Kw2tGYsnUTk5LbbMXKCu-Aaerw3NY2pNGQy-CyZUWlJFcKQAZCvBoP1SgSgKV7G5Dy191pa9aG6OAoqoGZvP9-B8AR3C6QjSNDn5j5-SkDZUySDqwqzXhmlBoo3YPArLx/s200/AFM.jpg" width="135" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Κώστα
Μπόση, Ο Θωμάς ο Καρατζάς, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1978</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">*Ο
τίτλος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από το τραγούδι Τίποτα δεν πάει
χαμένο σε στίχους του Μανόλη Ρασούλη</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο </span></b><a href="http://ofisofi.blogspot.gr/2017/04/blog-post_3.html" target="_blank"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">ofisofi</span></b></a></div>
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-50009440625380048212017-02-13T21:23:00.002+02:002017-02-13T22:11:23.151+02:00Κ. Μπόση – Τ. Αδάμου: ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo80_39R35cc7dPKolIFQONyLZIvDalTlqDLAbGerCIb_btYuRJsaF9ueCiKzIDrH1maGokmnsi-3DBMQKMwoBfFdgkQJKAAR-Fwa_OUPxp_rBvaec6ND8pSc8SdUBHrvX6eQgNFxtB4JA/s1600/kostas-mposis-takis-adamos-neos-kosmos1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo80_39R35cc7dPKolIFQONyLZIvDalTlqDLAbGerCIb_btYuRJsaF9ueCiKzIDrH1maGokmnsi-3DBMQKMwoBfFdgkQJKAAR-Fwa_OUPxp_rBvaec6ND8pSc8SdUBHrvX6eQgNFxtB4JA/s320/kostas-mposis-takis-adamos-neos-kosmos1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Οι
πληγές που άφησε ο εμφύλιος ακόμα αιμορραγούν την εποχή που γράφτηκε το άρθρο
των Κώστα Πουρναρά (Μπόση) – Τάκη Αδάμου «Μερικά ζητήματα της λογοτεχνίας στην
αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα». Οι νικητές εδραιώνουν την σιδερένια εξουσία τους
υπό την καθοδήγηση και προστασία των Αμερικανών (που, ουσιαστικά, είναι αυτοί
που κυβερνάνε την Ελλάδα) χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο όπλο. Και η προπαγάνδα
μέσα από τον γραπτό λόγο είναι ένα πολύτιμο όπλο.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Το άρθρο που
παρουσιάζουμε σήμερα δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβρη του 1954 στο περιοδικό του ΚΚΕ
"Νέος Κόσμος" (ευχαριστούμε θερμά το Επιμορφωτικό Κέντρο Βιβλιοθήκη - Αρχείο <span style="font-family: "verdana";">"</span>Χαρίλαος Φλωράκης<span style="font-family: "verdana";">"</span>, που μας το παραχώρησε). Γ</span>ράφτηκε από δυο άξιους λογοτέχνες και στελέχη
του ΚΚΕ (Επιτροπή Διαφώτισης – Λογοτεχνικός Κύκλος) που εκείνη την περίοδο ζουν
στην πολιτική προσφυγιά, στη Σ.Δ. Ρουμανίας (στο Βουκουρέστι βρίσκεται τότε και
η έδρα του κομματικού μηχανισμού). Είναι βούληση του Κόμματος, μέσω της σχετικής
αρθρογραφίας και των βιβλίων που θα γράψουν οι κομμουνιστές λογοτέχνες της
αναγκαστικής υπερορίας, να ενισχυθεί η μαζική λαϊκή διαφώτιση στην καταπολέμηση
του αμερικάνικου τρόπου ζωής και της αντιλαϊκής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας,
να ξεσκεπαστεί ο σκοταδισμός της αμερικανοκρατίας και της αμερικανοδουλείας
(κυβέρνησης και άλλων πολιτικών κομμάτων και προσωπικοτήτων) και να αναδειχτούν
οι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«εθνικές λαϊκές παραδόσεις μας, τα
έργα των πατριωτών συγγραφέων» και η «νέα σοσιαλιστική κουλτούρα».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
άρθρο κατονομάζονται λογοτέχνες υπηρέτες της αστικής τάξης στην Ελλάδα, και
λογοτεχνικά έργα που εξυμνούν τις ΗΠΑ (ΕΠΑ), που καθαγιάζουν μέχρι και το
ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις και επιχειρούν με την προπαγάνδα να
επιβάλλουν ως «ελευθερία» όλα εκείνα τα νοσηρά φαινόμενα που σκλαβώνουν τον
άνθρωπο, τον αποξενώνουν από το κοινωνικό σύνολο και τον οδηγούν στην
απομόνωση, καθιστώντας τον έρμαιο του εκμεταλλευτικού συστήματος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Περιγράφεται
η προσπάθεια της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα να πειστούν οι νέοι λογοτέχνες ότι
είναι διαφορετικοί από τους όλους τους άλλους ανθρώπους και πως δεν πρέπει να
έχουν επαφή με τα προβλήματα και την καθημερινή ζωή που απασχολούν το λαό, αλλά
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οφείλουν να στρέψουν το ταλέντο τους, ευνουχισμένο
από κάθε αγωνιστική διάθεση, μακριά από την υπηρεσία του λαού, δείχνοντάς του το
δρόμο προς τη φυγή, τη μοιρολατρεία και την παραίτηση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Γίνεται
αναφορά στις κατηγορίες των συγγραφέων που στρέφονται ενάντια στο λαό και τους
αγώνες του, όπως πχ αυτοί που καλλιεργούν τη μοιρολατρεία και τον
κοσμοπολιτισμό, την υποταγή, την απομάκρυνση από τα κόμματα και την πολιτική
κλπ.,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και επισημαίνεται ότι όλες αυτές
οι κατηγορίες «εξυπηρετούν την αμερικανική κατοχή». Επίσης γίνεται συσχετισμός
του περιεχομένου των έργων αυτών με την κρίση της λογοτεχνίας στην
αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στον
αντίποδα των παραπάνω οι Κ. Μπόσης και Τ. Αδάμος τοποθετούν τα πατριωτικά
βιβλία «που εμπνέονται απ’ το λαό και γράφονται για το λαό», και αποδεικνύουν
με στοιχεία (συγγραφείς, τιράζ, πωλήσεις κλπ.) ότι το καλό πατριωτικό βιβλίο
αγοράζεται και διαβάζεται· δίνουν έτσι και μια απάντηση στη διαχρονική επωδό
«αφού "τέτοια" θέλει ο λαός»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των υποστηρικτών-ντίλερ
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των προϊόντων-σκουπιδιών της
υποκουλτούρας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παρουσιάζουν
επίσης στοιχεία για το διωγμό που υφίσταται από την αμερικανοκρατία και την
αμερικανοδουλεία στην Ελλάδα (δεν διστάζουν να «τα βάλουν» ακόμα και με τον
Αριστοφάνη!) το πατριωτικό βιβλίο και οι συγγραφείς του που βρίσκονται
φυλακισμένοι ή εξόριστοι για τις ιδέες τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Αφού
αναφερθούν στο άρθρο τους στην αγωνία πολλών συγγραφέων στην Ελλάδα για το
τέλμα στο οποίο βουλιάζει εκείνη την περίοδο η λογοτεχνία τοποθετώντας τη
νοσηρή αυτή κατάσταση στο ίδιο κάδρο με την προνομιακή μεταχείριση των συγγραφέων που ζουν και δημιουργούν στα
κράτη όπου επικράτησε ο σοσιαλισμός, οι δυο κομμουνιστές συγγραφείς δίνουν το
μήνυμα ότι καθήκον όλων των προοδευτικών δυνάμεων είναι να βοηθήσουν τους
ταλαντευόμενους συγγραφείς «να βρουν το δρόμο τους», που δεν είναι άλλος από αυτόν που
τους οδηγεί δίπλα στο λαό, τις αγωνίες και τους αγώνες του, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την πάλη του για τα συμφέροντά του, για το
δίκιο του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Λόγω
του μεγάλου όγκου του, το μετατρέψαμε σε μορφή αρχείου </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">pdf</span><span style="font-family: "verdana";"> και το ανεβάσαμε στο «ράφι» της </span><a href="https://www.scribd.com/user/212487593/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82" target="_blank"><b><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">e</span></b></a><span style="font-family: "verdana";"><a href="https://www.scribd.com/user/212487593/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82" target="_blank"><b>-βιβλιοθήκης μας</b></a>, από όπου μπορείτε να το διαβάσετε
ή να το «κατεβάσετε».</span><br />
<br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--><span style="font-family: "verdana";">«Πατώντας»
στη λέξη </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">Scribd</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana";"> </span><span style="font-family: "verdana";">(γαλάζιο χρώμα, κάτω αριστερά) το αρχείο προβάλλεται σε μεγαλύτερο
μέγεθος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="display: block; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
<a href="https://www.scribd.com/document/339204783/%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91-%CE%96%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%9F%CE%A4%CE%95%CE%A7%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%91%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%97-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91#from_embed" style="text-decoration: underline;" title="View ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ on Scribd">ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ</a> by <a href="https://www.scribd.com/user/212487593/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82#from_embed" style="text-decoration: underline;" title="View Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)'s profile on Scribd">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</a> on Scribd</div>
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="0.7068965517241379" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_10460" scrolling="no" src="https://www.scribd.com/embeds/339204783/content?start_page=1&view_mode=scroll&access_key=key-zHf2hJzwRCO3QI9pPAOE&show_recommendations=true" width="100%"></iframe>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Καλή
ανάγνωση!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Δευτέρα 13 Φλεβάρη 2017. </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-30710531904353315602017-01-06T19:21:00.002+02:002017-02-13T22:09:16.057+02:00Χρήστος Νταβαντζής: Το ταξίδι στη Ρουμανία και η συνάντηση με τον Κώστα Πουρναρά<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiygZ-fSU3VSAoJ1rMNO2ptf_Ncqp8MTeuWXpbXBGhyphenhyphenO9KMQwXuqJFbEpo9d1uAFkum2z9_490U9S6AhyphenhyphenyP67OFal8PiCcXlqBS_gkzrKjCl-D1-2-2s_JjkMnDevkZTFjO7_AQbLSbfyi2/s1600/ntavantzis-bosis2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiygZ-fSU3VSAoJ1rMNO2ptf_Ncqp8MTeuWXpbXBGhyphenhyphenO9KMQwXuqJFbEpo9d1uAFkum2z9_490U9S6AhyphenhyphenyP67OFal8PiCcXlqBS_gkzrKjCl-D1-2-2s_JjkMnDevkZTFjO7_AQbLSbfyi2/s400/ntavantzis-bosis2.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="font-family: "trebuchet ms"; font-size: 12.0pt;">Στο
Βουκουρέστι, Ρουμανία, Αύγουστος του 1977.</span></b><br />
<b><span style="font-family: "trebuchet ms"; font-size: 12.0pt;">Από αριστερά: Κώστας Πουρναράς (Μπόσης),
<br />Χρήστος Νταβαντζής, Βασίλης Ζούνης, και <br />η οικογένεια Άγη
Ρακόπουλου</span></b><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Κατάγονται
και οι δυο από τη Χώσεψη (σημερινή ονομασία Κυψέλη) Άρτας, το ορεινό χωριό των
Τζουμέρκων που εκτός από το εξαίσιο φυσικό κάλλος έχει να επιδείξει την μεγάλη
συνεισφορά των κατοίκων του (όχι όλων βέβαια…) στην τρισένδοξη Εαμική Εθνική
μας Αντίσταση και στη συνέχεια στην αθάνατη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού
Ελλάδας.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
πρώτη τους συνάντηση σημειώνεται τον Αύγουστο του 1936. Ο μαθητής του δημοτικού
σχολείου Χρήστος Νταβαντζής συναντά στο κρησφύγετό του τον κομμουνιστή δάσκαλο
Κώστα Πουρναρά, που κρύβεται για να γλιτώσει από το κυνηγητό των χωροφυλάκων
της μεταξικής δικτατορίας. Θα γνωριστούν και θα συζητήσουν και η συνάντηση αυτή
θα είναι καθοριστικής σημασίας για την πορεία που θα ακολουθήσει στη ζωή του ο
Χρήστος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μεταξύ
τους θα δημιουργηθεί μια φιλική και συντροφική σχέση που θα παραμείνει συμπαγής απέναντι στα
χτυπήματα που θα δεχτεί το κίνημα μετά την ήττα του ΔΣΕ και αλώβητη από το
πέρασμα του χρόνου. Ο
Χρήστος θα κρατήσει επαφή με τον συγγραφέα πια Κώστα Μπόση όταν ο τελευταίος, θα
καταφύγει αναγκαστικά αρχικά στην ΕΣΣΔ και αργότερα στη Ρουμανία (Σιμπίου), όπου
θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων οι
δυο άντρες διατηρούν τακτική αλληλογραφία, ενώ ο Χρήστος θα επισκεφτεί τον Πουρναρά
δύο φορές στη Ρουμανία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
συναρπαστικό, όσο και διδακτικό βιβλίο του ενενηντάχρονου σήμερα αγωνιστή της
Εθνικής Αντίστασης Χρήστου Νταβαντζή «Όσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας
ζωής» (κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό - <b><a href="http://e-oikodomos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_47.html" target="_blank">δείτε εδώ</a></b> μια πρώτη παρουσίαση του βιβλίου και βιογραφικό του συγγραφέα) περιγράφονται και
αναφέρονται σημαντικά γεγονότα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από την
φασιστική κατοχή και μετέπειτα, στη Χώσεψη και την ευρύτερη περιοχή των
Τζουμέρκων και του νομού Άρτας, αλλά και γενικότερα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από τις σελίδες του βιβλίου δεν θα μπορούσαν
να λείπουν οι αναφορές του συγγραφέα στον Κώστα Πουρναρά (Μπόση).</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXyCODI-qIGQfzlgnKOtqCuRU9ugyUJYKnEhSsu-wU0EN1_G_YUQXIlh8XltmQ1X4_83m80XCjo1d-TPn0dVsZjMpcNvrD57rWaW3THshnhfs4lOloUYuUyimXRqH44TvIRlOHor5rmg3r/s1600/ntavantzis_vivlio9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXyCODI-qIGQfzlgnKOtqCuRU9ugyUJYKnEhSsu-wU0EN1_G_YUQXIlh8XltmQ1X4_83m80XCjo1d-TPn0dVsZjMpcNvrD57rWaW3THshnhfs4lOloUYuUyimXRqH44TvIRlOHor5rmg3r/s320/ntavantzis_vivlio9.jpg" width="231" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από
το βιβλίο μεταφέρουμε το κεφάλαιο που αναφέρεται στο ταξίδι του Χρήστου
Νταβαντζή στη Ρουμανία και στη συνάντησή τους, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες απ’
όταν είχαν συναντηθεί για τελευταία φορά. Οι φωτογραφίες είναι και αυτές από το
βιβλίο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">Στη
Ρουμανία με τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
1976 επισκέφτηκα για πρώτη φορά σοσιαλιστικές χώρες.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ξεκινήσαμε τον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αύγουστο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>δύο αυτοκίνητα για το Σιμπίου της Ρουμανίας, για να επισκεφτούμε τον
Κώστα Πουρναρά (Μπόση). Ο Άγης Ρακόπουλος με την οικογένειά του από το χωριό
Ναζαίοι Άρτας κι εγώ με το αυτοκίνητό μου. Στο δρόμο, για να μην είμαι μόνος,
ήρθε συνοδηγός μου ο πεθερός του Άγη. Ο πατέρας του Άγη ήταν δάσκαλος, φίλος
και σύντροφος του Κώστα Μπόση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όταν
περάσαμε στη Βουλγαρία και φθάσαμε στη Σόφια είπαμε πως ήταν ευκαιρία να πάμε
να δούμε το Μαυσωλείο του Δημητρώφ. Ρωτώντας προχωρήσαμε και αντικρίσαμε μια
μεγάλη πλατεία που ήταν το κέντρο της Σόφιας. Εκεί βρισκόταν και το Μαυσωλείο.
Μας πλησίασαν δειλά–δειλά τρία άτομα σε απόσταση ο ένας απ’ τον άλλον και μας
κάνανε νοήματα. Με σπαστά ελληνικά μάς ζητάγανε ένα δολάριο προς τρία ή και
προς τέσσερα λέβα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Εμείς τους είπαμε
«νο».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πήγαμε
στο Μαυσωλείο του Δημητρώφ. Ήταν πολύ ωραίο. Μετά συνεχίσαμε το δρόμο μας για
τη Ρουμανία. Βλέπαμε στον δρόμο τάξη στην κίνηση των αυτοκινήτων. Οι δρόμοι
ήταν πολύ καλοί και με σωστή σήμανση κι έτσι δεν χαθήκαμε πουθενά. Εντύπωση μας
έκανε όταν συναντούσαμε φορτηγά αυτοκίνητα, που όταν μας βλέπανε οι οδηγοί
πιάνανε την δεξιά λωρίδα και βγάζαν το χέρι τους και μας κάνανε σινιάλο να
προσπεράσουμε. Το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σχολιάσαμε αυτό με τον
συνοδηγό μου και είπαμε «πού να δεις τέτοια συμπεριφορά στην Ελλάδα». Φτάνοντας
στα σύνορα Βουλγαρίας-Ρουμανίας η αστυνομία μάς ρώτησε από πού είμαστε. Τους
απαντήσαμε «Έλληνες-παρτιζάνοι». Ρώτησαν «σιγαρέτ;», τους δώσαμε δύο πακέτα,
μετά έριξαν μια ματιά στ’ αυτοκίνητά μας και μας έκαναν σινιάλο να περάσουμε
σηκώνοντας τη μπάρα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μόλις
φτάσαμε στο Βουκουρέστι πήρα τηλέφωνο τον Βασίλη Ζούνη, που ήταν εκεί πολιτικός
πρόσφυγας, με τον οποίο συναντηθήκαμε και μας πήγε σ’ ένα ξενοδοχείο και
μείναμε το βράδυ. Την άλλη μέρα πήγαμε μια βόλτα στο κέντρο του Βουκουρεστίου.
Συναντήσαμε πάλι την ίδια κατάσταση με τα δολάρια, όπως και στη Σόφια. Μάς
μπήκαν ερωτηματικά, για τα οποία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ρώτησα
αργότερα τον Κώστα (Μπόση).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πηγαίνοντας
προς το Σιμπίου για να συναντήσουμε τον Κώστα, περάσαμε μέσα από έναν μεγάλο
κάμπο όπου εργάτες τσιγγάνοι σκαλίζανε με τσαπιά. Μόλις είδαν τα αυτοκίνητά μας
που είχαν ξένο αριθμό κυκλοφορίας, άρχισαν να μας φωνάζουν «σιγαρετ…σιγαρέτ…».
Σταματήσαμε σε μια άκρη του δρόμου, έφτασαν δύο απ’ αυτούς και τους δώσαμε δυο
πακέτα τσιγάρα, μας ευχαρίστησαν και συνεχίσαμε το δρόμο μας και φθάσαμε στο Σιμπίου,
μια πόλη περίπου στο μέγεθος της Άρτας. Είχα τη διεύθυνση μαζί μου, ρωτήσαμε
και βρήκαμε το σπίτι του Κώστα. Το βράδυ μείναμε όλοι μαζί στο σπίτι του Κώστα
και της Ρουμάνας συζύγου του Ιλεάνα Μπιρσάν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Την
άλλη μέρα γινόταν εκεί μια εκδήλωση, παρέλαση εργατών και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>υπαλλήλων της περιοχής. Η Ιλεάνα δούλευε
λογίστρια σ’ ένα εργοστάσιο υφασμάτων και ήταν μέλος του ΚΚ Ρουμανίας. Μας πήρε
και πήγαμε στο μέρος της παρέλασης η οποία ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Εκατοντάδες
συμμετείχαν με συνοδεία μουσικής. Είχε επίσης ένα τμήμα με όπλα, νοσοκόμους με
φορεία, γιατρούς κλπ. Ο Κώστας πήγε κι έκλεισε δωμάτια σ’ ένα ξενοδοχείο για
την οικογένεια Ρακόπουλου, διότι δεν επιτρεπόταν οι ντόπιοι να φιλοξενούν
ξένους στα σπίτια. Το απόγευμα βγήκαμε βόλτα όλοι μαζί και στη συνέχεια θα μας
πήγαινε ο Κώστας στο ξενοδοχείο, να φάμε και να γλεντήσουμε με μουσική.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στην
βόλτα που πηγαίναμε απομακρυνθήκαμε αρκετά και κάποια στιγμή κατάλαβα ότι μας
έλειπε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Κώστας. Περιμέναμε λίγη ώρα μα
δεν τον βλέπαμε. Λέω στην παρέα θα γυρίσω πίσω να δω τι έγινε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Περπάτησα<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>περίπου 250 μέτρα και βλέπω μια ομάδα παιδάκια καθιστά γύρω-γύρω και τον
Κώστα μισοξαπλωμένο ανάμεσά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους, να
παίζουν βόλους! Έμεινα έκπληκτος. Του λέω «Κώστα σε χάσαμε και ανησυχήσαμε».
«Με παρέσυραν τα παιδιά Χρήστο. Γίνομαι κι εγώ παιδί όταν τα συναντώ» μου είπε
και σηκώθηκε, τα χαιρέτησε ένα-ένα και φύγαμε. Στη συνέχεια μας πήγε στο
ξενοδοχείο και περάσαμε πολύ ωραία. Ο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Κώστας πλήρωσε όλα τα έξοδα και το δωμάτιο για την οικογένεια
Ρακόπουλου, εμένα με πήρε στο σπίτι του. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
δρόμο που πηγαίναμε μου έδειξε το κτίριο του ραδιοφωνικού σταθμού «Φωνή της
Αλήθειας» όπου ο Κώστας ήταν καθοδηγητής. Φθάσαμε στο σπίτι του και όλη τη
νύχτα δεν μας πήρε ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ύπνος, με ρωτούσε
για το χωριό και για όλους τους χωριανούς και μιλούσαμε και για πολιτικά. Του
έβαλα τα ερωτήματα για τα δολάρια. Μου είπε ότι «πριν πεθάνει ο Στάλιν, η
κατάσταση βελτιωνόταν παρά τις αδυναμίες που υπήρχαν, όταν όμως πέθανε, το
σοσιαλιστικό σύστημα άρχισε να κλείνει δεξιά και δεν ξέρω που θα φτάσει…». Του
είπα και για τους τσιγγάνους που συναντήσαμε στον κάμπο και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου είπε ότι «ο Τσαουσέσκου είχε πάρει
απόφαση να τους απαγορεύσει να ζουν σε τσαντίρια, έφτιαξε πολυκατοικίες και
τους είπε να μπουν μέσα, αυτοί αντέδρασαν, τους πήρε με το ζόρι και τους έβαλε
μέσα και αυτοί για εκδίκηση έκαψαν τα πατώματα.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Μπήκε τότε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η αστυνομία και τους
τάραξε στο ξύλο και σιγά-σιγά ηρέμησαν και εγκαταστάθηκαν στις πολυκατοικίες
και πήγαιναν και στις δουλειές όπως όλοι οι εργαζόμενοι Ρουμάνοι». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Επίσης
ο Κώστας μού εκμυστηρεύτηκε και ένα πολύ προσωπικό του ζήτημα. Το είχε καημό
που δεν είχε παιδιά. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Μου είπε «Χρήστο, εγώ αγαπάω πολύ
τα παιδιά. Είπα στην Ιλεάνα ότι εγώ πέρασα πολλές κακουχίες στη ζωή μου και δεν
κάνω παιδιά, κοίταξε να βρεις ένα νέο και γερό άντρα να πας μαζί του και το
παιδί θα είναι δικό μου. Όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>δεν
μπόρεσα να την πείσω». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf4IeLJS1tZbY0GFm3CRH2_t_6bqeP51gTFZhJnl7xnYy4Rr2xysH6kPFJuOedWgnJLYIDtZNE6j8muG3J4OlBeCvhicexQlOOBHTSTpbZOLKRgTdN9VVzDUuc6kjzNnbj35kSdfm18mHq/s1600/ntavantzis-bosis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf4IeLJS1tZbY0GFm3CRH2_t_6bqeP51gTFZhJnl7xnYy4Rr2xysH6kPFJuOedWgnJLYIDtZNE6j8muG3J4OlBeCvhicexQlOOBHTSTpbZOLKRgTdN9VVzDUuc6kjzNnbj35kSdfm18mHq/s400/ntavantzis-bosis.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="font-family: "trebuchet ms"; font-size: 12.0pt;">Στην πόλη
Κωστάντζα της Ρουμανίας, το 1976.<br />Από αριστερά: Κώστας Πουρναράς
(Μπόσης), <br />η αδελφή του Αγγέλω, ο Χρήστος Νταβαντζής,<br />η
Γεωργία Χ. Σιόντη, ο Χρήστος Γ. Σιόντης<br />και όρθια η σύζυγος του Κώστα Πουρναρά,
Ιλεάνα Μπιρσάν</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "verdana";"><br />Και
τις δυο φορές που πήγα στο Σιμπίου της Ρουμανίας έμεινα στο σπίτι του Κώστα
Πουρναρά όπου έζησα πολύ συγκινητικές στιγμές. Αυτός ο άνθρωπος είχε μεγάλη
δίψα για την πατρίδα του. Τα βράδια που με φιλοξένησε εγκατέλειψε το κρεβάτι
που κοιμόταν με τη σύζυγό του και έστρωσε στο σαλόνι ένα στρώμα για να
κοιμηθούμε δίπλα-δίπλα. Το αποτέλεσμα ήταν να κοιμηθούμε ελάχιστα γιατί όλη τη
νύχτα συζητούσαμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Με ρώταγε για το
χωριό, για όλους τους χωριανούς και για το πόσο άλλαξε η κατάσταση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στα χρόνια της απουσίας του. Στη συνέχεια μου
διηγήθηκε τις περιπέτειές του τόσο από τον Άη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Στράτη όσο και από τον ΔΣΕ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από
την πρώτη επίσκεψή μου στο Σιμπίου (1976) έφερα στην Ελλάδα τα χειρόγραφα του
βιβλίου του “Αναμνήσεις”, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1978. Η μεταφορά τους ήταν
περιπετειώδης. Επειδή από τις ρουμανικές αρχές απαγορευόταν να βγουν τα
χειρόγραφα απ’ τη χώρα, πρότεινα στον Κώστα Πουρναρά και δέχτηκε να ξηλώσω τα
καθίσματα του αυτοκινήτου μου και να ράψω τα χειρόγραφα μέσα σ’ αυτά. Για να
είμαστε σίγουροι ότι δεν θα υπάρξει κάποιο απρόοπτο στα σύνορα, με συνόδεψε
μέχρι εκεί ο Κώστας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
Σιμπίου που συζητούσαμε μου είπε ότι το 1945 έγραψε το βιβλίο “ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, η
μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941” που εκδόθηκε για πρώτη φορά
το 1947 από το εκδοτικό τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ. Με ρώτησε αν το έχω. Εγώ δεν
γνώριζα γι’ αυτό το βιβλίο, ούτε το είχα δει ποτέ. Μου είπε όταν γυρίσω στην
Αθήνα να ψάξω και αν το βρω να το δώσω στο Κόμμα να το επανεκδώσει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ερεύνησα για το βιβλίο και δεν το βρήκα
πουθενά. Στα βιβλιοπωλεία μου λέγανε ότι δεν πρόκειται να το βρω γιατί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από το 1947 που το Κόμμα βγήκε στην παρανομία
και μετά χάθηκαν αυτά τα βιβλία, τα κατέστρεψαν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έτσι σταμάτησα την έρευνά μου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
1994, στις 2 Απρίλη, ο Κώστας Πουρναράς πέθανε. Είχε αφήσει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εντολή να τον κάψουνε και επιθυμία του ήταν
να μεταφερθεί η τέφρα του στον τόπο που γεννήθηκε, στη Χώσεψη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πριν
πεθάνει, ήταν άρρωστος ακόμα, μου είχε στείλει ένα γράμμα που έλεγε
περιληπτικά: «Χρήστο, ίσως όταν λάβεις το γράμμα μου, εγώ να μη ζω. Να ξέρεις
όμως και εσύ και το Κόμμα ότι δεν υπήρξα ποτέ προδότης ούτε διασπαστής.
Παραμένω όλα τα χρόνια μου πιστός στο ΚΚΕ και στο λέω αυτό για να μη
διαρρεύσουν διάφορες φήμες μετά το θάνατό μου ότι ο Κώστας Πουρναράς έφυγε από
το Κόμμα. Όπως ξέρεις και τα είπαμε και όταν ήρθες στο σπίτι μου, εδώ στη
Ρουμανία υπήρξε η πηγή του οπορτουνισμού και αυτοί οι «κύριοι» εμένα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με διαγράψανε δυο φορές, διότι μέσα στις
συνελεύσεις τούς έλεγα ότι το Κόμμα παίρνει δεξιά απόκλιση. Γι’ αυτό με
διαγράψανε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτοί ήταν εκείνοι οι οποίοι
έσπασαν τον ραδιοφωνικό σταθμό της «Φωνής της Αλήθειας» στο Σιμπίου με τη
βοήθεια της αστυνομίας του Τσαουσέσκου. Έτρεξα και πήρα ό,τι μπόρεσα από τα
αρχεία που είχαμε στο ραδιοφωνικό σταθμό, για να τα διαφυλάξω και να μείνουν
στο Κόμμα, όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα πιο πολλά τα πήραν
αυτοί και τα εξαφάνισαν». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όταν
συζητούσαμε με τον Κώστα Πουρναρά στο Σιμπίου για το Κόμμα μού είπε:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Εγώ δεν έπαψα ποτέ να είμαι με το Κόμμα και
θα είμαι δίπλα στο Κόμμα μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Πιστεύω στο Κόμμα και
πως κάποια μέρα θα βρεθούν άνθρωποι να το βάλουν στο σωστό δρόμο». Και έτσι
έκανε. Ήταν δίπλα στο Κόμμα αν και διαγραμμένος και δούλευε για το Κόμμα στις
μεταφράσεις. Η Κομματική Οργάνωση του Βουκουρεστίου του έδινε δουλειά και ο
Κώστας την διεκπεραίωνε χωρίς να παίρνει τα λεφτά που του πρόσφεραν. «Δεν
πληρώνομαι, το κάνω για το Κόμμα», έλεγε. Αυτό μου το επιβεβαίωσε και ο Βασίλης
Ζούνης που ήταν τότε στην Κομματική Οργάνωση στο Βουκουρέστι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">***</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Τον
Οκτώβρη του 1994, όταν μετά από θεομηνία πλημμύρισαν τα γραφεία του ΚΚΕ στον
Περισσό, εργάστηκα εθελοντικά στη διάσωση και αποκατάσταση του αρχείου του
Κόμματος που υπέστη μεγάλες καταστροφές. Εκεί, μια μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα
έγγραφο που έλεγε ότι μια λοχαγός του Δημοκρατικού Στρατού απ’ την Καστοριά
συνάντησε την 107η Ταξιαρχία του ΔΣΕ, της οποίας Πολιτικός Επίτροπος ήταν ο
Κώστας Πουρναράς (Μπόσης). Ο Κ. Πουρναράς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>της έδινε εντολή να πάρει το λόχο της<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>και να πάει γρήγορα για ενίσχυση κάπου που υπήρχε ανάγκη και αυτή το
έπραξε. Από τους επικεφαλής συντρόφους είχαμε εντολή να μην πάρουμε ούτε ένα
έγγραφο στην τσέπη μας. Στη διάσωση και αποκατάσταση του Αρχείου εργάστηκα
εθελοντικά για 17 μέρες, πήρα μικρόβιο και αποχώρησα για θεραπεία.</span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Περισσότερα
για Χρήστο Νταβαντζή - Κώστα Πουρναρά (Μπόση) μπορείτε να διαβάσετε <b><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/search/label/%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82%20%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82" target="_blank">εδώ</a></b>, ενώ
αξίζει βέβαια να προμηθευτείτε και να διαβάσετε το βιβλίο του Χρήστου Νταβαντζή, για περισσότερους λόγους.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Παρασκευή 6 Γενάρη 2017. </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-41144325574980179122016-12-14T20:49:00.001+02:002017-01-05T20:22:10.558+02:00Στο Γράμμο και στο Βίτσι: Όταν ο Πωλ Ελυάρ συνάντησε τους «ήρωες του πιο δίκαιου ιδανικού» (ντοκουμέντα)<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivpdBMFurSfDcfBiZzEbXW5ZqhTsAhypqq8BMY_mkw1l7iUwKpnLm8-Yq6f5Ry5K3uBFLrarbIsbQvyxm6OYx6byNAnffvVDyLePTgvPs08_awAO6L49SFmCPAxXoEhBg6ia9tCkU8MM2m/s1600/kostas-bosis-pol-eliar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivpdBMFurSfDcfBiZzEbXW5ZqhTsAhypqq8BMY_mkw1l7iUwKpnLm8-Yq6f5Ry5K3uBFLrarbIsbQvyxm6OYx6byNAnffvVDyLePTgvPs08_awAO6L49SFmCPAxXoEhBg6ia9tCkU8MM2m/s320/kostas-bosis-pol-eliar.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Από αριστερά:<b> Ανρί Μπασίς, Κότσο Τζιότζιο,</b></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">πίσω ο<b> Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">.</span></b> </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Στο δεξί άκρο διακρίνεται ο<b> Πωλ Ελυάρ</b></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">(φωτογραφία: Απόστολος Μουσούρης)</span></span><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Την
1<sup>η</sup> του Ιούνη 1949 το πρακτορείο «Ελεύθερη Ελλάδα» αναγγέλλει την
άφιξη στην Ελεύθερη Ελλάδα ομάδας Γάλλων διανοουμένων και πολιτικών:</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";"> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γαλλική αντιπροσωπεία, που αποτελείται από
τους κυρίους <b>Πωλ Ελυάρ</b>, τον ένδοξο Γάλλο ποιητή, <b>Ιβ Φαρζ</b>, τέως υπουργό, μέλος
της μόνιμης επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, <b>Ζαν Μορίς Ερμάν</b>,
ηγετικό στέλεχος του αριστερού σοσιαλιστικού κινήματος της Γαλλίας και <b>Ανρί
Μπασίς</b>, Γραμματέα της Επιτροπής Βοήθειας για την Ελλάδα, βρίσκεται από χθες
στην περιοχή της Ελεύθερης Ελλάδας. Η αντιπροσωπεία έγινε δεχτή στην Έδρα του
ΓΑ από τους συν. Μήτσο Παρτσαλίδη, Πρόεδρο της ΠΔΚ, και τους υπουργούς Μήτσο
Βλαντά, Πέτρο Κόκκαλη, Μήτσο Παπαδημήτρη, Κώστα Καραγιώργη, Γιώργη Τσαπακίδη,
Γιάννη Βουρνά, Πασκάλ Μητρόφσκυ, Στέφανο Σαββίδη και Παρμενίωνα Αβδελλίδη.
Λόχος Πεζικού του ΔΣ απέδωσε τιμές και η στρατιωτική μουσική έπαιξε τη
Μασσαλιώτιδα και τον ύμνο του ΕΛΑΣ. Από σήμερα το πρωί η αντιπροσωπεία
περιοδεύει στο μέτωπο.»</i>[1]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Αναμφισβήτητα
η παρουσία του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή Πωλ Ελυάρ στις περιοχές της Ελεύθερης
Ελλάδας, αποτελεί από μόνη της ένα ξεχωριστό γεγονός. O Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα:
Ευγένιος Αιμίλιος Πωλ Γκριντέλ), ποιητής παγκόσμιας ακτινοβολίας και κορυφαίος
εκπρόσωπος της σχολής του υπερρεαλισμού, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γεννήθηκε στις 14 του Δεκέμβρη 1895. Κατά τη
διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση, από τις τάξεις
του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Έφυγε από τη ζωή στις 18 του Νοέμβρη
1952.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";"><i>«Σκοπός
του ταξιδιού μας δεν είναι να διαπιστώσουμε μονάχα τι κάνατε, παρά να
βοηθήσουμε τη νίκη σας διαδηλώνοντας στον κόσμο αυτά που θα δούμε. Η λευτεριά
είναι αδιαίρετη. Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα αφορούν όλους τους ανθρώπους.
Ελπίζω πως θα κάνουμε ολοένα και περισσότερα για σας που είστε ήρωες του πιο
δίκαιου ιδανικού και υπέροχοι αγωνιστές της λευτεριάς και της ειρήνης», ανέφερε
στο χαιρετισμό του κατά την τελετή υποδοχής»</i>[2] θα τονίσει στον χαιρετισμό του
ο ποιητής, απαντώντας στην προσφώνηση του προέδρου της Προσωρινής Δημοκρατικής
Κυβέρνησης Μήτσου Παρτσαλίδη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ελυάρ ερχόταν στην
Ελλάδα. Είχε προηγηθεί επίσκεψή του το 1946, μετά από πρόσκληση της ΕΠΟΝ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
<b>Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</b> εκείνη την περίοδο έχει επιστρέψει ήδη από τη Λ.Δ.
Ουγγαρίας όπου είχε νοσηλευτεί μετά τον βαρύ τραυματισμό του στο κεφάλι (με
αποτέλεσμα να χάσει την όραση από το δεξί του μάτι) και δημοσιογραφεί στην
καθημερινή εφημερίδα του ΔΣΕ «Προς τη Νίκη». Μαζί με τους <b>Γιώργο Σεβαστίκογλου</b>,
σκηνοθέτη, υπεύθυνο του κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ, <b>Απόστολο Μουσούρη</b>,
φωτογράφου και οπερατέρ και <b>Μάνο Ζαχαρία</b>, σκηνοθέτη, ακολουθούν κατά βήμα τη
γαλλική αντιπροσωπεία αποτυπώνοντας στο χαρτί και σε φιλμ τις εκδηλώσεις κατά
τη διάρκεια της περιήγησής της στις βουνοκορφές της Ελεύθερης Ελλάδας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Χαρακτηριστικά
τα δυο ντοκουμέντα από το Αρχείο του ΚΚΕ και τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής
Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Πρόκειται για ένα χειρόγραφο ραδιοτηλεγράφημα και μια
φωτογραφία. Το ραδιοτηλεγράφημα (ΑΣΚΙ) φέρει αυξ. αριθμό 116 και υπογραφή το
αρχικό (πιθανότατα ψευδώνυμου) Μ. και παραλήπτη κάποιον Γ. Ο αποστολέας ζητάει
να διαπιστευτούν οι τέσσερις προαναφερόμενοι. Αντιγράφουμε: <b><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Γ. Μαζί με γάλλους Κυριακή θα περάσουν για
Γράμμο Καραγιώργης και Κόκκαλης και 4 δημοσιογράφοι κινηματογραφιστές, οι
Μπόσης, Μουσούρης, Σεβαστίκογλου και Μάνος. Φρόντισε για άδεια. Μ.»</i></b></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXCibNnM5Rf8nFdmqdzzXiP090TVNKYMzKelBlU7ZiuJAimoNlh41FO_AtjvMyAZX3xEZAsLThF3Ba6t5VgLIFTODPd5zOoSEfVNgQAf-xjvpitPnwp6SBJqKcJ9FOLv1viuhPlLhv8GBn/s1600/bosis-radiotilegrafima.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXCibNnM5Rf8nFdmqdzzXiP090TVNKYMzKelBlU7ZiuJAimoNlh41FO_AtjvMyAZX3xEZAsLThF3Ba6t5VgLIFTODPd5zOoSEfVNgQAf-xjvpitPnwp6SBJqKcJ9FOLv1viuhPlLhv8GBn/s400/bosis-radiotilegrafima.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
φωτογραφία (κεντρική της ανάρτησης) περιλαμβάνεται στο λεύκωμα <i>«Απόστολος
Μουσούρης, Φωτογραφίζοντας το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας»</i>, εκδ. Σύγχρονη Εποχή,
2016, που περιέχει 1000 περίπου φωτογραφίες από το αρχείο του Απόστολου Μουσούρη,
που παραδόθηκε από τους απογόνους του στο Αρχείο του ΚΚΕ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
γαλλική αντιπροσωπεία έφτασε στην Ελλάδα, μέσω Αλβανίας και τη συνόδευε ο <b>Κότσο
Τζιότζιο</b>, εκπρόσωπος του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας. Για δυο βδομάδες θα
περιηγηθεί στα πεδία των μαχών, στο Γράμμο και το Βίτσι, όπου ο Δημοκρατικός
Στρατός Ελλάδας μάχεται κατά συντριπτικά υπέρτερων αριθμητικά δυνάμεων και θα συγκλονιστεί
από το μεγαλείο ψυχής και τον ηρωισμό των μαχητών-μαχητριών του. Θα επισκεφτεί τα
νοσοκομεία,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μικρές και μεγάλες μονάδες
του ΔΣΕ, την έδρα του Γενικού Αρχηγείου, θα παραβρεθεί σε καλλιτεχνικές
εκδηλώσεις για τους μαχητές και τους κατοίκους των χωριών. Ο ίδιος ο Ελυάρ θα
βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου και θα απευθύνει με τηλεβόα μήνυμα στους
στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μια
συγκινητική στιγμή από την επίσκεψη της αντιπροσωπείας στο Γράμμο ήταν η τελετή
κατά την οποία απονεμήθηκε στον Ελυάρ μετάλλιο από νεκρό μαχητή του ΔΣΕ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">«Η γαλλική αντιπροσωπεία με τους αητούς
του Γράμμου</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Στο πυκνό δάσος που ποτέ μια αχτίνα
ήλιου δεν περνάει, είναι ένα ίσωμα σαν πλατεούλα κι ένας διάδρομος ανάμεσα απ’
τα δένδρα. Ελατοκλώναρα ολόγυρα και συνθήματα. Εκεί συγκεντρώθηκαν τα τμήματα
της IX Μεραρχίας. Λίγο πιο κάτω μια χαραδρούλα κι από κει ο εχθρός. Δεξιά,
αριστερά απ’ το διάδρομο, παραταγμένοι οι μαχητές και οι μαχήτριες. Μια ομάδα
με ομοιόμορφη στολή παρουσιάζει όπλα. Η μουσική παίζει τον ύμνο του ΕΛΑΣ.
Περνάει η αντιπροσωπεία, ο υπουργός σ. Κόκκαλης και η</span> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">διοίκηση
της Μεραρχίας χαιρετίζοντας. Στην πλατεούλα με γρηγοράδα και τάξη το τμήμα.
Δίνονται παραγγέλματα. Ο στρατηγός σ. Παλαιολόγου παίρνει αναφορά και δίνει
στον υπουργό. Και ύστερα ξεσπάνε τα τραγούδια, τα συνθήματα, οι φωνές και τα
χειροκροτήματα. Οι φαντάροι ακούν το βουητό σα νεροποντή. Ακούν τον αχό του
τραγουδιού σα μήνυμα ειρήνης.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Δύο κόσμοι ανταμώθηκαν για μια φορά
ακόμα στις 2.30 η ώρα στις 8 του Ιούνη. Ο ένας τραβάει προς τον τάφο, το
σκοτάδι. Ο άλλος προς το φως, τη ζωή, σκορπώντας γύρω χαρά, τραγούδια. Ύστερα
σιγή. Τίποτα δε σαλεύει. Ο στρατηγός προχωράει στον Ελυάρ. Χαιρετά και
καρφιτσώνει το παράσημο «Λιτόχωρο» και αργά, καθαρά, χτυπητά, σα να θέλει να
φτάσουν τα λόγια ως τα κατάβαθα της ψυχής, να πετάξουν ως τις άκρες της Γης, λέει:
«Η Λεύτερη Ελλάδα, μέσω της IX Μεραρχίας, σας προσφέρει το παράσημο
"Λιτόχωρο", παρμένο απ' το νωπό τάφο του ήρωα νεκρού μας ταγματάρχη
Ανδρεάδη (ήταν από τους πρωτεργάτες της μάχης του Λιτόχωρου).» (...)</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ύστερα μας μιλάει ο Ελυάρ: Σύντροφοι,
σας ευχαριστώ για το μετάλλιο. Νιώθω πως δεν αξίζω. Μα το δέχομαι γιατί θα το
φορώ στ' όνομα όλων των Γάλλων που παλεύουν και πάλεψαν όπως εσείς. Σας δίνω
όρκο πως το μήνυμα του νεκρού συντρόφου σας Ανδρεάδη θα γίνει γνωστό σ' όλο τον
κόσμο. Όλοι οι τίμιοι Γάλλοι ξέρουν τη δύναμη και τη λάμψη του αγώνα σας. Η
νίκη που κερδίζεται μ' αίμα και δάκρυα θα δώσει πιο όμορφη ζωή σ' όλους τους
λαούς. Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο στρατόπεδα, όπως και στη χώρα σας.
Κείνο που πολεμάει για τη ζωή και κείνο που πολεμάει για θησαυρούς.»[3]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpN4sKxrivSvd6XGE7_lPwMR3wiejp6MTBVclALul9SOiK4ei33xKqmwD-gFnLDat9opX0VOw6_QOLO3sxrJfL7Eb6XYiVp5V1xn28xbDnFHlm9ZPTPOv8I1P1g_zbu6jT5SRK3gO97Z3C/s1600/eliar-basis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpN4sKxrivSvd6XGE7_lPwMR3wiejp6MTBVclALul9SOiK4ei33xKqmwD-gFnLDat9opX0VOw6_QOLO3sxrJfL7Eb6XYiVp5V1xn28xbDnFHlm9ZPTPOv8I1P1g_zbu6jT5SRK3gO97Z3C/s400/eliar-basis.jpg" width="298" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>Ανρί Μπασίς</b> και <b>Πωλ Ελυάρ</b> </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: large;">(φωτογραφία: Απόστολος Μουσούρης)</span></span><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Στις
18 Ιούνη του 1949 ο Πωλ Ελυάρ θα παραβρεθεί και θα μιλήσει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο Εθνικό Ουγγρικό Συνέδριο για την Ειρήνη, στη
Βουδαπέστη. Η ομιλία του ήταν αφιερωμένη στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">"Δε μου ήταν δυνατό να μιλήσω για
οτιδήποτε άλλο, παρά γι’ αυτό που έζησα δυο βδομάδες στην</span> </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ελλάδα.
Δυο βδομάδες που ήταν για μένα ολόκληρη ζωή, που θ’ αποτελέσει το σημαντικότερο
μέρος της ζωής μου. Επιστρέφω από μια χώρα όπου η ζωή δεν έχει τίποτα το κοινό
με την υποταγή. Σε κανένα μέρος του κόσμου δε θα μπορούσε να αιστανθεί κανένας
πιο έντονα ότι ο αγώνας για λευτεριά και ειρήνη είναι ο μοναδικός φυσικός
δρόμος του πολιτισμένου ανθρώπου. Σε κανένα μέρος του κόσμου δε θα μπορούσε να
καταληφθεί από έναν τέτοιο σεβασμό μπροστά στα νικηφόρα νιάτα του ανθρώπου,
μπροστά σε μια τέτοια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Υπάρχουν δύο πραγματικότητες στην
Ελλάδα. Η μία είναι των δημίων και της φρίκης και η άλλη της ελπίδας και των
ηρώων... Και αν ρωτήσεις όλες αυτές τις μαυροφορεμένες γυναίκες που βρήκαν
καταφύγιο στην Ελεύθερη Ελλάδα, πάντα θ' ακούσεις την ίδια τραγική απάντηση.
«Χωροφύλακες σκότωσαν τους δικούς μου, έδειραν, βίασαν γυναίκες, έκαψαν το
χωριό, ο γιος μου σκοτώθηκε κλπ.» Δεν είναι πια αυτά παράπονα, αλλά η
εξιστόρηση της πιο βαριάς προσβολής που μπορεί να γίνει στον άνθρωπο. Το φως
σχεδόν έσβησε στα μάτια αυτών των γυναικών που τόσο πόνεσαν και που τόσο
υπέφεραν. Όμως τα χείλη γελούν ακόμα για να σας βεβαιώσουν: «Θα σωθεί η χώρα
μας. Πρέπει να τσακιστεί ο φασισμός. Αν το πείτε στη δική σας χώρα, τότε και η
δική μας θα σωθεί.»</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αυτή είναι η μία πραγματικότητα. Ένας
ολόκληρος κόσμος ορθώνεται και βροντάει τ' άρματα, γεμάτος πίστη στη νίκη.
Είναι μια στρατιά γιγάντων ηρώων που μισεί τον πόλεμο και που δεν πιστεύει παρά
στα όπλα του. Νέοι και γέροι. Έλληνες και Σλαβομακεδόνες, αξιωματικοί και
μαχητές αδελφικά ενωμένοι αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην
τελευταία φρουρά της βαρβαρότητας. Ο ΔΣΕ είναι ένας στρατός της ειρήνης. Είδα
τόσο στο μέτωπο όσο και στα μετόπισθεν με τι σεβασμό προς τον άνθρωπο φέρεται
και στους αιχμαλώτους."</span></i><span style="font-family: "verdana";">[4]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Με
την επιστροφή του στη Γαλλία ο Πωλ Ελυάρ θα αποτυπώσει σε μια σειρά ποιημάτων,
με γενικό τίτλο «Ελλάδα, ρόδο του λόγου μου», τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε
στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας. Έξι από αυτά τα ποιήματα κυκλοφόρησαν το 1949
στο Παρίσι, σε ένα λεύκωμα, με τίτλο «Grece, ma rose de raison»,
εικονογραφημένο με έξι χαρακτικά της Ζιζής Μακρή, το οποίο τύπωσε στο χέρι, σε
50 αντίτυπα, ο σύντροφός της και γλύπτης Μέμος Μακρής και τα οποία διακινήθηκαν
χέρι - χέρι, για την ενημέρωση των προοδευτικών Γάλλων διανοουμένων για τον
αγώνα του ΔΣΕ.</span><span style="font-family: "verdana";"> </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana";">Ο
Γράμμος<br />Ο
Γράμμος είν' λίγο τραχύς<br />οι
άνθρωποι τον γλυκαίνουν<br />Τους
βάρβαρους σκοτώνουμε<br />μικραίνουμε
τη νύχτα<br />Κι
απ' το μπαρούτι πιο κουτοί<br />μας
αγνοούν οι εχθροί μας<br />Δεν
ξέρουν τίποτα απ' τον άνθρωπο<br />ούτε
απ' την έξοχη τη δύναμή του<br />Η
καρδιά μας στιλβώνει την πέτρα.</span></i></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πωλ
Ελυάρ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana";">(Απόδοση
στα ελληνικά: Ελένη Μπιμπίκου – Αντωνιάδη)</span></i></div>
</blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">[1]
Εφημερίδα “Προς τη Νίκη”, αρ. φύλλου 106, 2 του Ιούνη 1949<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">[2]
Εφημερίδα “Προς τη Νίκη”, αρ. φύλλου 107, 3 του Ιούνη 1949<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">[3]
Εφημερίδα “Προς τη Νίκη”, αρ. φύλλου 117, 13 του Ιούνη 1949<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">[4]
Εφημερίδα “Προς τη Νίκη”, αρ. φύλλου 125, 21 του Ιούνη 1949<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-10468201090155885812016-10-16T17:45:00.000+03:002016-10-16T18:00:19.125+03:00Μήτσος Αλεξανδρόπουλος: «…να πω δυο λόγια έστω για τον ίδιο τον Μπόση»<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQKwPK5o-g-yjdx3hjIEzhJDk4yqH-CF0UxlQdb2VO7GT2OQFCzg3GAVQwrHqjhFS57_hBj8qOrgNn6yh1QfCn8aC93fxRsu2C96jvR9fHj6PMiIrmwmVrY0EfMEHGiy4DFVHcT2MLkQBr/s1600/alex6bb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQKwPK5o-g-yjdx3hjIEzhJDk4yqH-CF0UxlQdb2VO7GT2OQFCzg3GAVQwrHqjhFS57_hBj8qOrgNn6yh1QfCn8aC93fxRsu2C96jvR9fHj6PMiIrmwmVrY0EfMEHGiy4DFVHcT2MLkQBr/s320/alex6bb.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Τύχη
καλή έφερε από καιρό στα χέρια μας το δίτομο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έργο του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου με γενικό τίτλο
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ. Πρόκειται για μια συγκέντρωση αυτοβιογραφικών αναφορών και μνήμης,
ένα «συναξάρι» μιας πολυκύμαντης ζωής, πλημμυρισμένο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από ακριβά αποστάγματα σκέψεων και κρίσεων για
μια εποχή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ταραγμένη και σκληρή, που σημάδεψε
για πάντα όσους την έζησαν και έμεινε γνωστή στις νεώτερες γενιές ως «τα πέτρινα
χρόνια».</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος εξέχουσα μορφή της αγωνιστικής λογοτεχνίας μας (ο ίδιος υπήρξε μαχητής του ΔΣΕ) και των γραμμάτων γενικότερα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στις σελίδες των δυο αυτών τόμων <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«μαζεύει ό,τι έχει μείνει μέσα του από
ανθρώπους και περιστατικά και (…) προσπαθεί να τα τοποθετήσει όλα στη θέση τους
καθώς αυτά ακολουθούν ένα δρόμο και σε καλούν να τον βρεις και να τον περάσεις»</i>,
όπως πολύ εύστοχα σημειώνει η φίλη του ιστολογίου μας </span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">ofisofi</span></i><span style="font-family: "verdana";"> στην παρουσίαση του έργου του (διαβάστε <a href="http://atexnos.gr/%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ac-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf/" target="_blank">εδώ</a>).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από
τον πρώτο τόμο το απόσπασμα που ακολουθεί:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">“(…)Και
πάλι πρέπει να σταματήσω λίγο και να πω δυο λόγια έστω για τον ίδιο τον Μπόση.
Είναι ο συγγραφέας του Αη Στράτη, ενός χρονικού αξιότατου να μένει στη μνήμη
για τους εξόριστους στο νησί του Αιγαίου τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Για
το Κομμουνιστικό κόμμα, για τις κεντρικές του επιτροπές, τα συνέδρια, τις
ολομέλειες και τις αποφάσεις τους, τόσους άθλους κι άλλα τόσα στραβοπατήματα, ο
κόσμος έτσι κι αλλιώς θα έπαυε μια μέρα να μιλεί, όπως και να διαμορφωνόταν το
χρονικό της πολιτικής ιστορίας. Μα η ανθρώπινη περιπέτεια, εκείνη ιδιαίτερα που
κρατά στη μνήμη κάποιες έκτακτες στιγμές ψυχικής υπερέντασης, όπου τόσο συχνά
έφεραν και τους δικούς μας αγωνιστές οι κομμουνιστικές σταυροφορίες μας, η
ανθρώπινη στάση, μνημειωμένη μέσα στην τέχνη, θα μένει αξιοπρόσεχτη και
συγκινητική για τους ανθρώπους έστω εκείνους που έχουν μέσα τους τόπο και δίψα
για δυνατά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βιώματα, εκείνα που ο
άνθρωπος μπορεί να τ’ αναζητά πέρα από το όριο που βαστάνε συνήθως οι δυνάμεις
του. Και ο Αη Στράτης του Μπόση είναι μια τέτοια μνημείωση, γραμμένη από έναν
άνθρωπο που έζησε με προσωπική γενναιότητα κι ένα τέλειο δόσιμο τις
περισσότερες δοκιμασίες που πέσαν στη μοίρα του Έλληνα κομμουνιστή, αρχίζοντας
από εκείνα τα πρωτοκομμουνιστικά χρόνια, έως τις μέρες των άλλων σεισμών και
των καταστροφών που είπα μόλις πιο πάνω(…)”</span></div>
</blockquote>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana";">Αυτά
που μένουν, τ.1, σελ. 423-424, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000</span></i></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-77893146772364838512016-09-26T20:04:00.000+03:002016-09-27T11:19:02.462+03:00Με το τουφέκι και την πένα στη «φωτιά» του Γράμμου – Λογοτέχνες μαχητές του ΔΣΕ<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Ys-GxXscXBRmmeMPF9k13rRpv-fIBapsWp97MDicyPx6sp1bPIUQxBgaF0mhEAehn3PQjMlvJw6IfmMmrP_Mgm1uEj9Yl9GLEa7WpKolFOvGu0WnUCAoJRG_lLh55Uw4FuCN7cTnrse7/s1600/bosis-dse4aaa1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Ys-GxXscXBRmmeMPF9k13rRpv-fIBapsWp97MDicyPx6sp1bPIUQxBgaF0mhEAehn3PQjMlvJw6IfmMmrP_Mgm1uEj9Yl9GLEa7WpKolFOvGu0WnUCAoJRG_lLh55Uw4FuCN7cTnrse7/s400/bosis-dse4aaa1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παράλληλα
με την μεγάλη έκθεση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού, καθώς και αντικειμένων μαχητών του ΔΣΕ, την παρουσίαση νέων εκδόσεων, την κυκλοφορία του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">cd</span><span style="font-family: "verdana";"> με τα τραγούδια του ΔΣΕ, την έκθεση εικαστικών
μαχητών του ΔΣΕ κλπ. ένα μεγάλο μέρος των πολιτιστικών εκδηλώσεων του 42<sup>ου</sup>
Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή ήταν αφιερωμένο στα 70 χρόνια από την ίδρυση του
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Την
Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη 2016 πραγματοποιήθηκε στο Στέκι Πολιτισμού του Φεστιβάλ
εκδήλωση-ομιλία με θέμα <i>«Λογοτεχνικές σελίδες για τον ΔΣΕ από συγγραφείς -
μαχητές του»</i>. Ομιλήτρια ήταν η Ελένη Μηλιαρονικολάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και
υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του Κόμματος. Στην εκδήλωση
παρουσιάστηκαν έργα λογοτεχνών μαχητών του ΔΣΕ, όπως του <b>Κώστα Πουρναρά
(Μπόση)</b>, Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, Δημήτρη Χατζή, Νίκου Κυτόπουλου, Δημήτρη
Ραβάνη - Ρεντή, Γιώργου Λαμπρινού κ.ά. που είτε γράφτηκαν την περίοδο του ΔΣΕ,
είτε αναφέρονται στον αγώνα του. Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στην προετοιμασία
για το 5<sup>ο</sup> Επιστημονικό Συνέδριο της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί
στα 100 χρόνια του Κόμματος, το 2018, με θέμα την επίδραση του εργατικού και
κομμουνιστικού κινήματος στην ελληνική λογοτεχνία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Απομαγνητοφωνήσαμε
και παρουσιάζουμε την ομιλία της Ελ. Μηλιαρονικολάκη, μαζί με τα αποσπάσματα
που παρουσιάστηκαν από τα βιβλία του <b>Κώστα Πουρναρά (Μπόση)</b> <i>Εμείς θα νικήσουμε</i>
και <i>Δύσκολες μέρες (Α΄ τόμος)</i>. Την ομιλία εκτός από να τη διαβάσετε εδώ,
μπορείτε και να την παρακολουθήσετε στο σχετικό βίντεο του 902.γρ (<a href="https://www.youtube.com/watch?v=8IGBAiDIbdc" target="_blank">εδώ</a>), μαζί
με όλα τα αποσπάσματα που παρουσιάστηκαν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">Στη
εικόνα της ανάρτησης βλέπουμε τα εξώφυλλα των βιβλίων του <b>Κώστα Πουρναρά
(Μπόση)</b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><i>Εμείς θα νικήσουμε</i> και <i>Δύσκολες
μέρες (Α΄ τόμος)</i>, και τον συγγραφέα φωτογραφημένο από τον Απόστολο Μουσούρη στο
Γράμμο (1948 ή 1949).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ολόκληρη
η ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Λογοτεχνικές σελίδες για τον ΔΣΕ από
συγγραφείς - μαχητές του</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">«Χτυπάτε
αλύπητα, η φοβερή εποχή μας το καλεί,/ γεια και χαρά σας, οι ίδιοι πάντα και
πιο καλοί». Έτσι τελείωνε ένα ποίημα του λογοτέχνη του Δημοκρατικού Στρατού
Ελλάδας (ΔΣΕ) Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, που μοιραζότανε στους μαχητές της
Μουργκάνας Θεσπρωτίας, στη διάρκεια αυτής της μεγάλης μάχης την άνοιξη του
1948.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
«φοβερή εποχή μας» εξακολουθεί και σήμερα να καλεί σε σκληρές μάχες. Για να
μπορέσουμε όμως να μοιάσουμε, να συγκριθούμε κι αν θέλετε να γίνουμε πιο καλοί
από τους χιλιάδες κομμουνιστές αγωνιστές που διαπαιδαγώγησε το Κομμουνιστικό
Κόμμα Ελλάδας στην εκατοντάχρονη ιστορία του, δεν αρκεί μονάχα να τη
διαβάσουμε.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χρειάζεται να την καταχτήσουμε
και με τους τρεις τρόπους που ο άνθρωπος φτάνει στην αλήθεια: τον επιστημονικό,
δηλαδή τη μελέτη της ιστορίας, τον πραχτικό, δηλαδή την κοινωνική δράση, αλλά
και τον αισθητικό, την Τέχνη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σ’
αυτόν τον αισθητικό δρόμο προσέγγισης του αγώνα του ΔΣΕ είναι αφιερωμένο ένα
μεγάλο κομμάτι του πολιτιστικού προγράμματος του 42<sup>ου</sup> Φεστιβάλ ΚΝΕ –
Οδηγητή, στην επέτειο των 70χρονων του ΔΣΕ, με την κρυφή φιλοδοξία μέσα από τα
διάφορα είδη Τέχνης, τη μουσική, το θέατρο, τα εικαστικά και τη λογοτεχνία, να
βοηθήσουμε τους επισκέπτες του όχι μόνο να γνωρίσουν τον αγώνα του ΔΣΕ, αλλά
και να τον νιώσουν και, πάνω απ’ όλα, να νιώσουν πόσο μεγάλος είναι ο άνθρωπος
όταν συνειδητοποιεί τη θέση του και τα συμφέροντά του στην ταξική κοινωνία. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Και
ποιοι καλύτερα θα μπορούσαν να μιλήσουν στην ψυχή μας για την Ιστορία μας, αν
όχι οι λογοτέχνες μαχητές του ΔΣΕ, αυτοί που πέρασαν σχεδόν όλες τις δοκιμασίες
της πιο αδυσώπητης ταξικής σύγκρουσης του 20<sup>ου</sup> αιώνα στη χώρα μας,
πέφτοντας και με τα δυο όπλα, το αυτόματο και την πένα, στη φωτιά του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όλοι
τους ήταν δοκιμασμένοι στην εαμική και ελασίτικη αντίσταση ως μέλη του ΚΚΕ. Οι
τριάντα χρονών και λίγο πιο πάνω, όπως ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας
Μπόσης</b>, ο Δημήτρης Χατζής και ο Τάκης Αδάμος, είχαν οργανωθεί στο ΚΚΕ από
τη δεκαετία του ’30, έχοντας γνωρίσει την παρανομία, τις φυλακές και τις εξορίες
της δικτατορίας του Μεταξά, ενώ οι λίγο νεώτεροι είχαν γίνει μέλη του ΚΚΕ μέσα
στην Αντίσταση. Πολλοί απ’ αυτούς τους λογοτέχνες, μάλλον αρκετοί, βρέθηκαν στο
ΔΣΕ απευθείας από την εξορία στην οποία τους είχε καταδικάσει το αστικό κράτος
αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, όπως ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</b>, ο Τάκης Αδάμος που είχε δραπετεύσει από
την εξορία στην Ικαρία, και ο Νίκος Κυτόπουλος που είχε αφεθεί ελεύθερος από
την εξορία στη Σαμοθράκη επειδή ήταν προστάτης εφταμελούς οικογένειας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος και ο Δημήτρης Χατζής πέρασαν στον ΔΣΕ έχοντας
αυτομολήσει από τον αστικό στρατό όπου υπηρετούσαν τη θητεία τους, ενώ ο Νίκος
Παπανδρέου προσχώρησε στο ΔΣΕ μαζί με όλο το τάγμα του, των μακρονησιωτών
φαντάρων, του αστικού στρατού. Κάποιοι άλλοι ήρθαν στο ΔΣΕ από το Μπούλκες της
Γιουγκοσλαβίας όπου είχαν καταφύγει ως διωκόμενοι αγωνιστές της εαμικής και
ελασίτικης αντίστασης, όπως ο Βασίλης Πηγής, ο Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής, ο
Γιώργος Λαμπρινός και ο Αλέξης Πάρνης. Βέβαια, όπως μπορεί να καταλάβει ο
καθένας, όλοι τους βαρύνονταν με καταδίκες σε θάνατο για λιποταξία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
συγγραφική και η καλλιτεχνική δραστηριότητά τους στον ΔΣΕ (καλλιτεχνική, γιατί
ο Τάκης Αδάμος συμμετείχε και στον περιοδεύοντα θίασο που είχε συγκροτηθεί με
επικεφαλής τον ηθοποιό Αντώνη Γιαννίδη), σε καμιά περίπτωση δεν συνεπαγόταν
ειδικά προνόμια και λιγότερο επικίνδυνες αποστολές. Όλοι τους βρισκόντουσαν
στην πρώτη γραμμή του μετώπου, συμμετέχοντας στις μάχες. Ο Μήτσος
Αλεξανδρόπουλος, μάλιστα, και ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας
Πουρναράς (Μπόσης)</b> τραυματίστηκαν βαριά σε μάχες και στάλθηκαν γι’ αυτό το
λόγο, προσωρινά, σε νοσοκομεία των σοσιαλιστικών χωρών για να νοσηλευτούν· ο δε
Γιώργος Λαμπρινός, ο οποίος ήταν δημοσιογράφος του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ριζοσπάστη</i> και κριτικός μελετητής της ελληνικής λογοτεχνίας, κάτω από
τις σκληρές συνθήκες που επικρατούσαν στα τμήματα του ΔΣΕ της νότιας Ελλάδας,
αρρώστησε βαριά, έπεσε στα χέρια του εχθρού και εκτελέστηκε στα 1949. Οπότε δεν
είναι καθόλου παράδοξο ότι πολλοί από αυτούς τους λογοτέχνες αναδείχτηκαν σε
στελεχικές θέσεις του ΔΣΕ, όπως ο ποιητής Άνθος Φιλήτας (Άνθιμος Χατζηανθίμου)
και ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</b> που
αναδείχτηκαν σε θέσεις Πολιτικού Επιτρόπου Ταξιαρχίας, υπεύθυνοι δηλαδή για την
οργάνωση της πολιτικής δουλειάς στο ΔΣΕ, ο θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Σεβαστίκογλου,
που ήταν και ο σκηνοθέτης του κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ, ο οποίος
ήταν Πολιτικός Επίτροπος τάγματος και προήχθηκε σε ταγματάρχη, ο Τάκης Αδάμος
που επίσης ήταν ταγματάρχης, ο Βασίλης Πηγής που ήταν λοχαγός του πυροβολικού
και ο Αλέξης Πάρνης, υπολοχαγός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
βασική χρέωσή τους ήταν στην κεντρική διαφώτιση ως πολεμικοί ανταποκριτές και
συντάχτες της εφημερίδας του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εξόρμηση</i>, που το 1949 μετονομάστηκε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Προς τη Νίκη</i>, δημοσιεύοντας με έξυπνο χιούμορ, εξαιρετική ζωντάνια
και ειρωνικό πνεύμα για την αστική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία,
χρονογραφήματα, στοιχειοθετημένες ανταποκρίσεις από τις μάχες και ποιήματα, με
στόχο όχι απλά την πολιτική ενημέρωση των μαχητών αλλά, προπαντός, τη
διαπαιδαγώγησή τους. Ανάμεσα στους συντάχτες της εφημερίδας του Γενικού
Αρχηγείου του ΔΣΕ ήταν και ο Απόστολος Σπήλιος, δημοσιογράφος του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ρίζου της Δευτέρας</i>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κάτω
από τις εκρήξεις των όλμων και τα διασταυρούμενα πυρά των πυροβόλων οι μαχητές
λογοτέχνες έγραψαν την περίοδο 1948-49, μετά από μια εκτίμηση ότι υπάρχει
καθυστέρηση στην καλλιτεχνική και λογοτεχνική δουλειά του ΔΣΕ, μια σειρά από
χρονικά μεγάλων μαχών, καθώς και διηγήματα που, όπως μας πληροφορεί ο Νίκος
Κυτόπουλος στον πρόλογο του χρονικού του για τη μάχη της Νάουσας,
συγκαταλέγονταν στις εκδόσεις του βουνού και βρίσκονταν στο σακίδιο κάθε
μαχητή, μαζί με μεταφράσεις αριστουργημάτων της σοβιετικής λογοτεχνίας που
αναφερόντουσαν κυρίως στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο του σοβιετικού στρατού
ενάντια στις χιτλερικές ορδές, όπως για παράδειγμα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η ιστορία ενός πραγματικού ανθρώπου</i>, του Μπορίς Πολεβόι, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πώς δενότανε τ’ ατσάλι</i>, του Νικολάι
Οστρόφσκι, και άλλα πολλά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ας
ακούσουμε όμως πώς περιγράφει τη σχέση των μαχητών με το βιβλίο μια από αυτές
τις εκδόσεις του βουνού, η συλλογή διηγημάτων του Αλέξη Πάρνη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είμαι μαχητής του ΔΣΕ</i>.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Να
λοιπόν γιατί ήταν τόσο σημαντική η παρουσία του βιβλίου στο ΔΣΕ, τόσο
επιβαλλόμενη, που οι μαχητές του μπορεί να κοιμόντουσαν στα άχερα, συχνά δίχως
ψωμί, όμως δεν τους έλειπε η βιβλιοθήκη· γιατί το βιβλίο, όπως και τα άλλα μέσα
πολιτικής και ιδεολογικής διαπαιδαγώγησης (οι εφημερίδες, οι μπροσούρες, το
ραδιόφωνο, τα μαθήματα, το συλλογικό διάβασμα και συζήτηση) διαμόρφωναν τους
αγωνιστές σε συνειδητούς ταξικούς μαχητές με επίγνωση του γιατί και με ποιον
τρόπο πολεμούν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όλη
η λειτουργία και η οργάνωση του ΔΣΕ, από τη συνέλευση της διμοιρίας όπου
γινόταν συλλογική αποτίμηση της δράσης της, καθώς και της δράσης των μαχητών
της, την ανάδειξη των στελεχών με βάση τις ικανότητες, το ήθος και τη
συμπεριφορά τους, ως την οργάνωση της καθημερινής ζωής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και την ψυχαγωγία των μαχητών, όλα σε ένα
πράγμα αποσκοπούσαν: στην καλλιέργεια μιας ανθρώπινης προσωπικότητας με κρίση,
βούληση και συναίσθημα· δηλαδή με συναίσθηση της ανθρωπιάς τους. Άλλωστε, από
τη συμπεριφορά και τη στάση των μαχητών του ΔΣΕ απέναντι στον άμαχο πληθυσμό
και στους φαντάρους του αστικού στρατού εξαρτιόταν η ικανότητα του ΔΣΕ να
συσφίγγει, να δένει τους δεσμούς του με το λαό και να κερδίζει, να αποσπά
εφεδρείες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
ΔΣΕ ήταν ένας άλλου τύπου στρατός γιατί άλλου τύπου ήταν ο πόλεμος που
διεξήγαγε από την πλευρά του. Πόλεμος δίκαιος που αντικειμενικά εξέφραζε τα
συμφέροντα των καταπιεσμένων απέναντι στους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές
τους, σύσσωμη την αστική τάξη και τα κόμματά της, καθώς και τους ξένους
―εγγλέζους και αμερικάνους― συμμάχους τους. Με λίγα λόγια ήταν ένας στρατός
λαϊκός στον αντίποδα του κυβερνητικού και κάθε αστικού στρατού με τους κατά
κανόνα άβουλους φαντάρους, που σέρνονται άψυχοι στους άδικους πολέμους από το
φόβο του αξιωματικού και του τουφεκισμού. Παρ’ ότι και στην περίπτωση του ΔΣΕ,
στο αντίπαλο στρατόπεδο υπήρχαν και πολλοί αντικομμουνιστές που πολέμησαν με
πείσμα, αντιμετωπίζοντας τη σύγκρουση αυτή από την αστική σκοπιά. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">«Απλοί άνθρωποι, φτωχογέννητοι και
φτωχαναθρεμμένοι, εργάτες και γραμματικοί, βοσκοί και ζευγολάτες, είναι στο
στρατό μας»</span></i><span style="font-family: "verdana";"> γράφει ο Δημήτρης
Χατζής στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μουργκάνα</i>, έκδοση, κι
αυτή, του βουνού. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Μα πιστεύουν στο δίκιο
τους και γι’ αυτό πολεμούνε καλά. Έχουν συνείδηση για το χρέος τους, γι’ αυτό
πειθαρχούν στην ομάδα τους και πεθαίνουν όταν χρειάζεται. Είναι απλοί και
χαρούμενοι, γι’ αυτό τραγουδάνε τόσο πολύ. Αγαπούνε τη ζωή, τ’ αγαθά της, την
ειρήνη. Έτσι είναι όλοι τους. Πολεμούνε καλά, τραγουδάνε πολύ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και δακρύζουνε με το τίποτα.»</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όχι,
δεν πρόκειται για υπερβολή, ούτε για εξιδανίκευση. Η ηθική υπεροχή και η
ευαισθησία των μαχητών του ΔΣΕ, χαρακτηριστικό των δυνατών και όχι των αδύναμων
ανθρώπων, ξεπηδά από όλο το έργο των λογοτεχνών του, μαζί και η χαρά του αγώνα.
Ο αναγνώστης θα βρει την έκφρασή της ακόμα και στα πιο ρεαλιστικά μυθιστορήματα
που γράφτηκαν μετά την ήττα, δηλαδή έξω και πέρα από τις ανάγκες εμψύχωσης και
τόνωσης του ηθικού των μαχητών, όχι μόνο στο χορό και το τραγούδι, αλλά και στα
αστεία παρατσούκλια, τα περιπαιχτικά σχόλια και τα πειράγματα ή τα ευτράπελα
περιστατικά που βρίσκει κανείς μέσα στις σελίδες τους. Χόρευαν και τραγουδούσαν
όχι μονάχα στις λαϊκές γιορτές, τις επετείους, όχι μονάχα μετά το τέλος μιας
εξαντλητικής μάχης, αλλά ακόμα και σε δραματικές στιγμές, όπως ήταν η πορεία των
1200 αόπλων, με συνοδεία ενόπλων τμημάτων, από τη Ρούμελη στο Γράμμο, που
κράτησε 42 μέρες, όντας αντιμέτωποι με τα πυρά του εχθρού, από στεριά, θάλασσα
και αέρα, με το πολικό κρύο, το χιονιά, την άγρια πείνα, όπως προκύπτει από ένα
ακόμα ανάγνωσμα του βουνού με τον τίτλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ηρωική
πορεία – Ταξιαρχία αόπλων της Ρούμελης</i>, του Πέτρου Ανταίου, που ήταν τότε
στέλεχος του ΔΣΕ. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Φαίνεται
μάλιστα πως από όλα τα είδη της Τέχνης, μετά το τραγούδι ο χορός ήταν εκείνος
που κατάφερνε καλύτερα να φέρει στην επιφάνεια ό,τι καλύτερο, ό,τι ωραιότερο
κρύβει η ψυχή κάθε μαχητή του ΔΣΕ, καθώς υπάρχουν αρκετές λογοτεχνικές αναφορές
σε δράματα ανταρτών που, αν και ήταν πρώτοι στο χορό τραυματίζονταν και έχαναν
τα πόδια τους. Ο Βασίλης Πηγής έχει γράψει ένα πολύ συγκινητικό διήγημα - έκφραση
της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης ανάμεσα στους μαχητές με τίτλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το πόδι</i>. Το <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διήγημα αναφέρεται σε μια πανέμορφη μαχήτρια
που τραυματίστηκε στα πόδια και προτίμησε να πεθάνει παρά να ακρωτηριαστεί και
στην απεγνωσμένη προσπάθεια ενός συντρόφου της να την μεταπείσει, χορεύοντας,
κουτσός, μ’ ένα προχειροφτιαγμένο ξύλινο πόδι που ξανάνοιξε τη νωπή πληγή του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πέρα
από τη συμβολή που είχε η Τέχνη στην ψυχική καλλιέργεια και ανάταση των
μαχητών, υπήρχε κάτι πιο βαθύ που δυνάμωνε την αντοχή τους και την ικανότητά
τους να σηκώνουν το φοβερό βάρος του άνισου αυτού πολέμου. Ήταν η πανάκριβη
κληρονομιά του ανυποχώρητου αγώνα του ΚΚΕ, η μακριά αιματόβρεχτη αλυσίδα της
θυσίας των χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών που τράβηξαν «πολύ ψηλά, δύσκολο
πια, από δω και μπρος να χαμηλώσουν». Ας ακούσουμε ένα σχετικό απόσπασμα από το
χρονικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η μάχη της Νάουσας</i>, του Νίκου
Κυτόπουλου, που αναφέρεται στην πορεία προς τη Νάουσα (η πορεία ήταν το πιο
δύσκολο σημείο για να πραγματοποιηθεί μια μάχη), με πρωταγωνιστή τον Πολιτικό
Επίτροπο της Μεραρχίας Νίκο Μπελογιάννη. Η φάλαγγα έχει σταματήσει γιατί είχαν
χάσει το δρόμο, οι μαχητές νιώθουν το κρύο να τρυπώνει στην καρδιά τους, να
παραλύει τα νεύρα και το μυαλό, κι ένας ύπνος γλυκός και ακατανίκητος, αυτός
που φέρνει τον ύπουλο θάνατο από παγωνιά, τους παραμόνευε. Εκεί δεν έφτανε μόνο
το τραγούδι…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
μεγάλο ποσοστό των γυναικών στο ΔΣΕ, που έφταναν το 25% σε συνθήκες που στη
χώρα μας επικρατούσε, κυριαρχούσε, η συντηρητική, αντιδραστική αντίληψη για την
κατωτερότητα των γυναικών, αλλά και η ισάξια με τους άντρες συνεισφορά τους
στον αγώνα του ΔΣΕ, αποτέλεσμα της ειδικής δουλειάς που γινότανε στις γυναίκες
από τις υπεύθυνες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της γυναικείας
δουλειάς κάθε τμήματος, δείχνει ότι ο ΔΣΕ πρωτοπορούσε όχι μονάχα σε σχέση με
τον αστικό στρατό, αλλά ακόμα και σε σχέση με τον ΕΛΑΣ. Η εξύψωση των γυναικών
στο ΔΣΕ αποτελεί αγαπημένο θέμα της λογοτεχνίας του. Γράφει ο Νίκος Κυτόπουλος
στο δεύτερο τόμο της μυθιστορηματικής τριλογίας του που αναφέρεται στην εποποιία
της Εαμικής Αντίστασης και στον αγώνα του ΔΣΕ, με τον τίτλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η δοκιμασία</i>:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Αυτό
το άλμα της γυναίκας από την αφάνεια στο προσκήνιο της Ιστορίας, που
πραγματοποιήθηκε πολλαπλάσια στο ΔΣΕ απ’ ότι στην Εαμική Αντίσταση, δεν
μπορούσε παρά να εμπνέει, να γοητεύει και να προσελκύει τις ανήσυχες λαϊκές
κοπέλες. Γράφει ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος στη συλλογή διηγημάτων του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αρματωμένα χρόνια</i>:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ας
δούμε όμως την επίδραση που είχε η παρουσία των γυναικών στις γραμμές του
αντίπαλου στρατοπέδου, του αστικού στρατού και ειδικά στους φιλικούς προς το
ΔΣΕ φαντάρους, μέσα από τις σελίδες της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μουργκάνας</i>,
του Δημήτρη Χατζή:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όπως
είναι φανερό, η συγγραφική εργασία στο ΔΣΕ ήταν προσανατολισμένη στις ανάγκες
του πολέμου για αξιόμαχο δυναμικό με ψυχή βαθιά. Τα μαρτύρια στον «Παρθενώνα»
της Μακρονήσου καταγραμμένα από τον Γιώργο Λαμπρινό στη μπροσούρα του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μακρόνησος</i> (έκδοση κι αυτή του βουνού),
μέσα από τις διηγήσεις των Μακρονησιωτών φαντάρων που είχαν προσχωρήσει στο
ΔΣΕ, εκτός από το να υπογραμμίζει, μέσα απ’ αυτό το έργο, το δίκιο του αγώνα,
είχε και έναν στόχο, όπως φαίνεται, να εξυπηρετεί την ανάγκη μιας ιδιαίτερης
δουλειάς στους Μακρονησιώτες φαντάρους του αστικού στρατού, για να βρουν τον
εαυτό τους προσχωρώντας στο ΔΣΕ. Υπήρχε μάλιστα και απόφαση του Γενικού
Αρχηγείου του ΔΣΕ, από τον Ιούνη του 1948, σύμφωνα με την οποία εκείνοι οι
δημοκρατικοί φαντάροι που είχαν υποχρεωθεί με τη βία να υπογράψουν δήλωση
μετάνοιας, σε περίπτωση που προσχωρούσαν στον ΔΣΕ θεωρούνταν να μην έχουν κάνει
αυτή τη δήλωση. Η μπροσούρα συνοδεύεται από τέσσερις καλλιτεχνικές συνθέσεις
του Γιώργου Δήμου, του οποίου τα έργα φιλοξενούνται στην έκθεση των εικαστικών
μαχητών του ΔΣΕ, που έχουμε έξω [σε χώρο του Φεστιβάλ]. Ο Γιώργος Δήμου είχε
εικονογραφήσει, αργότερα, στην πολιτική προσφυγιά που κατέφυγε και αυτός,
πολλές εκδόσεις βιβλίων μαχητών του ΔΣΕ, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η συλλογή
διηγηματικών χρονογραφημάτων <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σφυριές</i>,
του Απόστολου Σπήλιου, που περιλαμβάνει και πολλά διηγήματα από εκείνα που
είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα του Γενικού Αρχηγείου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
απροθυμία πολλών στρατιωτών του αστικού στρατού να πολεμήσουν για μια ξένη γι’
αυτούς υπόθεση, η νοσταλγία τους για τη ζεστασιά του σπιτιού τους και για
ειρήνη, όπως είναι γνωστό αξιοποιήθηκε και καλλιεργήθηκε από τον ΔΣΕ με
καθημερινή διαφωτιστική δουλειά, η οποία καλούσε σε συμφιλίωση και προσχώρηση
στον ΔΣΕ, σύμφωνα με το ταξικό τους συμφέρον, μέσα από τα χωνιά, με συνοδεία καλλιτεχνικού
προγράμματος και με μοίρασμα προκηρύξεων κοντά στα εχθρικά συρματοπλέγματα. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Συναδέλφωση, αντάρτες φαντάροι είμαστε όλοι
παιδιά του λαού», </i><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι ένας στίχος
από το τραγούδι που είχε γραφτεί ειδικά γι’ αυτό το σκοπό πάνω στη μουσική του
στρατιωτικού εμβατήριου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η Ελλάδα ποτέ δεν
πεθαίνει</i> (περιλαμβάνεται στο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">cd</span><span style="font-family: "verdana";">
της ΚΝΕ). </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Για
το θέμα αυτό ξεχωρίζουμε μια νουβέλα του Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή, του στιχουργού
του ύμνου του ΔΣΕ <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Βροντάει ο Όλυμπος και
πάλι</i>, όπως και πολλών άλλων αντάρτικων τραγουδιών της προηγούμενης περιόδου
και της μετέπειτα (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πέσατε θύματα, Ο
Μπελογιάννης ζει </i>κ.ά.). Ο τίτλος της νουβέλας είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Τα δύο τάγματα</i>. Γραμμένη αργότερα, το 1954, στην πολιτική
προσφυγιά, έχει την πρωτοτυπία η υπόθεσή της να ξετυλίγεται μέσα στο αντίπαλο
στρατόπεδο (όπως μαρτυρεί και ο υπότιτλος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σελίδες
ημερολογίου ενός φαντάρου του μοναρχοφασιστικού στρατού</i>) περιγράφοντας την
κατάσταση της τυφλής υποταγής, της τρομοκρατίας, της απαγόρευσης της σκέψης και
της απουσίας ιδανικού που επικρατούσε σε αυτό, το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντίπαλο στρατόπεδο. Σύμφωνα με τη νουβέλα,
οι φαντάροι ενός τάγματος, προς το τέλος του εμφυλίου, αποφασίζουν τελικά να
αντιδράσουν στον άδικο πόλεμο, που δε λέει να τελειώσει, μοιράζοντας
προκηρύξεις. Η παράνομη δουλειά τους έχει τόσο καλά σχεδιαστεί που ο
ταγματάρχης τους, ο Παρθενίου, δεν μπορεί να τους ανακαλύψει γι’ αυτό, και
προκειμένου να δικαιολογηθεί απέναντι στους ανώτερούς του, παριστάνει ότι οι
προκηρύξεις προέρχονται από το διπλανό τάγμα…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">[απόσπασμα]</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
απόσπασμα αυτό είναι αντιπροσωπευτικό του ταξικού διεθνιστικού περιεχόμενου που
διαπερνά εντονότερα τη λογοτεχνική δημιουργία των μαχητών του ΔΣΕ, συγκριτικά
με την αντιστασιακή λογοτεχνία των προηγούμενων χρόνων, όπου κυριαρχεί το
εθνικοαπελευθερωτικό περιεχόμενο. Ο Μποδοσάκης, ο Λαναράς και άλλοι
καπιταλιστές επικρίνονται με διάφορες αφορμές στα κείμενα των λογοτεχνών του
ΔΣΕ, ενώ σε ένα διήγημα του Τάκη Αδάμου για μια εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας στη
Νάουσα, ο Λαναράς πρωταγωνιστεί. Σε ορισμένα έργα διαγράφεται μάλιστα και η
αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ωστόσο,
οι διαπιστώσεις μας αυτές δεν αναιρούν το γεγονός ότι ο κεντρικός
προσανατολισμός είναι για την κατάργηση της ξένης, αγγλοαμερικάνικης
επικυριαρχίας, τη δημοκρατική ομαλότητα και την ειρήνευση. Οι αντιφάσεις αυτές
βέβαια δεν χρεώνονται στους λογοτέχνες του ΔΣΕ, αντανακλούν την αδυναμία του
Κόμματός μας να πραγματοποιήσει την αποφασιστική στροφή στη στρατηγική του,
βάζοντας σα στόχο την κατάχτηση της εργατικής εξουσίας, και τον εγκλωβισμό του
στην ουτοπική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προγραμματική θέση για
λαοκρατική πολιτική διακυβέρνηση χωρίς την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων
παραγωγής, την κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων ιδιοκτησίας. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στα
έργα του δασκάλου και λογοτέχνη <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστα
Πουρναρά (Μπόση),</b> τη νουβέλα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εμείς θα
νικήσουμε</i>, γραμμένο το 1953 και το μυθιστόρημα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες μέρες</i> (Α΄ τόμος), γραμμένο το 1956 (από αυτό γράφτηκε
μονάχα το πρώτο μέρος· το δεύτερο μέρος όπως φαίνεται δε γράφτηκε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γιατί μεσολάβησαν το 20<sup>ο</sup> συνέδριο
[ΚΚΣΕ] και η καθαίρεση και διαγραφή του Ζαχαριάδη και όλα τα υπόλοιπα που
δρομολογήθηκαν στη συνέχεια) είναι εμφανής η προσπάθεια προσδιορισμού της
συμπεριφοράς των χαρακτήρων από τις σχέσεις ιδιοκτησίας. Ο δε σοσιαλισμός ως
καρπός του αγώνα του ΔΣΕ καταγράφεται χωρίς περιστροφές. Αντιγράφω
χαρακτηριστικά ένα χαριτωμένο διάλογο ανάμεσα σε μια έξυπνη και με ανοιχτό
μυαλό αντάρτισσα, τη Δήμητρα, και τον Πίδα, κεντρικό πρόσωπο στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εμείς θα νικήσουμε</i>. Η αντάρτισσα
αποστομώνει τον Πίδα και όλη την αντρική ομήγυρη για τις συντηρητικές απόψεις
τους πάνω στο θέμα της σχέσης των δυο φύλων, αποσπώντας τον θαυμασμό τους. Μετά
απ’ αυτό, λέει ο Πίδας: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">«Σκάζω απ’ το κακό μου γιατί δεν
είμαι νεώτερος. Αν ήμουνα θα γινόσουνα δική μου… </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Μπα;! Κι αν δεν ήθελα;</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Βρε Δήμητρα, τι είν’ αυτά που λες;
Κι η μπουρζουαζία δε θέλει να μας δώσει την εξουσία, αλλά εμείς θα την
πάρουμε.»</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
μεγαλύτερη έκταση αυτών των έργων, αλλά και το γεγονός ότι γράφτηκαν μετά το
τέλος του αγώνα του ΔΣΕ, δίνουν τη δυνατότητα στο συγγραφέα να χρησιμοποιεί τη
σοσιαλιστική ρεαλιστική μεθοδολογία χωρίς εξιδανικεύσεις και ωραιοποιήσεις
γιατί <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«έτσι είναι η ζωή και δεν πρέπει
μπροστά της να κλείνουμε τα μάτια μας»</i>, όπως κάπου γράφει. Στόχος του
είναι, μέσα από την περιγραφή των δυσκολιών στη θανάσιμη αυτή αναμέτρηση, να
ατσαλώσει τον αναγνώστη για τις επόμενες σκληρές μάχες που είναι βέβαιος ότι θα
’ρθουν:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">“Στο Δημοκρατικό Στρατό και
λιποτάχτες;! Αυτό δεν είναι σαν τ’ άλλα. Κι ο νους ξετυλίγει τα περιστατικά…</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Όξω από το καλύβι που
χρησιμοποιούνταν και για τσαγκαράδικο, γιατί κει έμνησκε ο τσαγκάρης, ο Πίδας
παιδευόταν να μπαλώσει την αρβύλα. Μέσα γινόταν συζήτηση. Το περασμένο βράδυ
είχε λιποταχτήσει ο Μαυρίδης. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Ήταν λαίμαργο παιδί, έλεγε ένας. Πεινούσε
φοβερά. Έκλαιγε στον ύπνο του. Τους τέτοιους είναι να τους λυπάσαι.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Να τους λυπάσαι; Βρε πούθε
κατέβηκες; Αυτοί θέλουν ψήσιμο. Ζεμάτισμα με «καυτό μολύβι, μαντέμι και λάδι».</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Βρε τον προδότη να λυπηθούμε; Αυτοί
είναι χειρότεροι απ’ τους μπουραντάδες. Για να φανεί καλός οχιά θα γίνει.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Όχι, επέμεινε ο πρώτος. Εγώ πιστεύω
πως ότι έκανε-έκανε, πιότερο κακό δε θα κάνει. Θα τραβηχτεί στο χωριουδάκι του
και θα ψευτοζεί. Και θα δείτε…</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ο Πίδας άναψε. Κρατώντας το παπούτσι
στο χέρι, κούτσα-κούτσα μπήκε στο καλύβι.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αυτόν, άρχισε, όχι μόνο θα τον
στείλουν στο χωριό του να καθήσει ήσυχα, αλλά θα του βγάλουν και σύνταξη και θα
του πουν: «φάε, πιε και ευφραίνου». Αχ μωρέ πού σας πήγαιναν οι φραγκοπαπάδες!
Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του 47 μάς λιποτάχτησε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Χρ. Περδίκης. Ήταν ένας αντρούκλας ως κει
πάνω. Έδειχνε τίμιος άνθρωπος. Μα να που δεν ήταν έτοιμος να τα δώσει όλα για
όλα. Όταν έφυγε βρήκαμε στο γυλιό του ένα γράμμα. Έγραφε: «Παλιοί σύντροφοι, στην
πείνα και τον κατατρεγμό, στη μάχη και στο θάνατο λύγισα. Δεν άντεξα. Είμαι
προδότης. Μα πιστέψτε με κει που θα πάω δε θα τους εξυπηρετήσω. Θα χωθώ σε μια
τρύπα στο χωριό μου και θα κλαίω την κατάντια μου. Αυτό σας το ορκίζομαι».</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Δεν είναι ανάγκη να σας πω πως αυτά
ήταν λόγια της καραβάνας. Μπορεί, τότε και να το πίστευε. Όμως το ζήτημα είναι
να μη γλιστρήσεις κι ύστερα αυτοί ξέρουν να σε σπρώξουν στο βούρκο. Το τι
είπε;! Ό,τι ψευτιά, ό,τι βρωμιά κι ό,τι ατιμία του είπαν, τάπε. Έφτασε σε
τέτοιο σημείο που κι ένας αιχμάλωτος μιλούσε με σιχασιά γι’ αυτόν. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Δυο μήνες αργότερα πήγα γι’
αναγνώριση. Δυο ώρες σύρθηκα σαν το φίδι. Κρύφτηκα μέσα στα χαμόκλαδα, δίπλα σ’
ένα λόχο κι άκουγα:</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Άιντε, η πρώτη διμοιρία να πάει για
ενέδρα στη βρυσούλα, φώναξε ένας.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Θάχει νάρκες, φώναξε δεύτερος.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Θα πάνε τα «συντρόφια» μπροστά,
απάντησε ο πρώτος χαχανίζοντας.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Τότε άκουσα μια κακομοιριασμένη φωνή.
Τη γνώρισα κι ανατρίχιασα. Ήταν του Περδίκη.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Τι; πάλι εμείς μπροστά; Κάθε βράδυ
το ίδιο θάχουμε;</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Αμ ποιος θέλετε να βγάλει τις
νάρκες; Δικές σας είναι, φώναξε ο άλλος γελώντας.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Μα τώρα εμείς είμαστε από σας.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Ναι! Αλλά όπως και νάναι κάποια
συγγένεια έχετε με τα «συντρόφια».</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Άιντε τσογλάνια μπροστά. Συζήτηση
θα κάνουμε; άλλος.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Μπρος προδότες. Άιντε ψοφίμια, άλλος.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Τόβαλα πείσμα να πιάσουμε τον
Περδίκη. Σύρθηκα κάμποσο κι ύστερα φωτιά. Πήγαμε πρώτοι στη βρυσούλα και
στήσαμε ενέδρα. Και νάτους έρχονται. Πρώτος αυτός. Πατούσε σα σε κάρβουνα.
Πέτρα-πέτρα. Ήταν φεγγάρι και τον έβλεπα καθαρά.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Πάτα στη γης να μη σου την ανάψω,
φώναξε κάποιος από πίσω. Δε μπορούμε να πατάμε όλοι στις πέτρες.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Τους αρχίσαμε βροχή, φωνάζοντας: Το
νου σας έχει νάρκες. Μη σκοτώνεστε τσάμπα. Σκοτώθηκαν μερικοί. Άλλοι
τραυματίστηκαν. Κι οι υπόλοιποι σκόρπισαν. Εγώ έτρεξα να βρω το φίλο. Ήταν
τραυματισμένος στο πόδι και στο χέρι. Με γνώρισε.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Πίδα, μου είπε. Δέσε μου τις
πληγές.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Βρε προδότη. Εγώ να σου τις δέσω;
Εγώ έλεγα να σε πιάσω ζωντανό και να σε κάνω κομματάκια. Και τώρα που τα
πράματα ήρθαν πιο βολικά να χάσω την ευκαιρία; Δε θα σε σκοτώσω. Θα σ’ αφήσω να
πεθάνεις από αιμορραγία. Να πεθάνεις απ’ την πείνα και τη δίψα. Να σε φάνε τα
σκουλήκια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και οι μύγες.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Νόμισα πως θάναι πέρα για πέρα
σκουλήκι. Νόμισα πως θα κλαίει και θα παρακαλεί, μα, παράξενο, τίποτα απ’ αυτά.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Καλά, όπως θέλεις, είπε σταθερά.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Τον άφησα και κίνησα να φτάσω τους
άλλους. Όμως ο τόνος της φωνής του μου τάραξε τα νεύρα. Μ’ έκανε να νιώσω κάτι
σαν ντροπή. Λίγο πιο πάνω σταμάτησα. Ακούω κάποιο σούρσιμο και πετραδάκια να
κυλιούνται. Έπιασα μια θέση και περίμενα να δω τι είναι. Τον είδα να σέρνει το
πόδι με κόπο και βογκώντας να προχωράει.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Πού πας; του λέω</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Σε σας, μ’ απάντησε.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Βρε θα σε σκοτώσουμε εκεί!</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Γι’ αυτό κι εγώ έρχουμαι. Λίγα
λεφτά προτού πεθάνω θέλω να ξεπλύνω ό,τι μπορεί απ’ την προδοσία μου, Θέλω να
δουν οι αντάρτες ζωντανή την κατάντια του προδότη για να μπορούν παλικαρίσια να
τα βγάζουν πέρα και με την πείνα και με το κρύο, και με το χάρο.”</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
μυθιστόρημα του <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστα Πουρναρά (Μπόση)</b>
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δύσκολες μέρες</i> αναφέρεται στην
περίοδο αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και ως την άνοιξη του 1947, πριν
δηλαδή την απόφαση της 3<sup>ης</sup> Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ με την οποία
γενικεύεται η ένοπλη ταξική αναμέτρηση (για όσους δεν το γνωρίζουν, μέχρι τότε
η ένοπλη πάλη, δηλαδή ο ΔΣΕ,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>χρησιμοποιούταν ως δευτερεύον, ως βοηθητικό μέσο πίεσης για ομαλές
δημοκρατικές εξελίξεις). </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στις
σελίδες του αποτυπώνεται το ανελέητο ανθρωποκυνηγητό με συλλήψεις αγωνιστών, με
κλοπές, με βιασμούς, με καταστροφές κομματικών γραφείων και γραφείων εαμίτικων
οργανώσεων, με βασανισμούς, δολοφονίες και εκτελέσεις όσων βοηθούσαν ή
υποπτεύονταν ότι μπορεί να βοηθούν τους κομμουνιστές και τους αντάρτες.
Παράλληλα όμως παρουσιάζονται επικριτικά σχόλια όχι μονάχα για την παράδοση των
όπλων , αλλά και για την κατεύθυνση του Κόμματος να μην προκαλεί, με αποτέλεσμα
να πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα της ωμής βίας και των ξυλοδαρμών, καθώς και
οι απώλειες αγωνιστών του ΕΑΜ που, μη αντέχοντας στις μεγάλες, αυξημένες
απαιτήσεις αυτού του αγώνα, μεταπηδούσαν στο αντίπαλο στρατόπεδο εξαργυρώνοντας
αυτή τη στάση τους με θέσεις, χρήματα, και άλλα ανταλλάγματα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παρ’
ότι το μυθιστόρημα δεν αμφισβητεί ανοιχτά την κομματική κατεύθυνση για
συμφιλίωση μέσα από τη νόμιμη πολιτική δραστηριότητα, στην πράξη την υπονομεύει
με την καθηλωτική περιγραφή του αδιέξοδου των προσπαθειών του Κόμματος να
συγκροτήσει τις διαλυμένες κομματικές οργανώσεις του· τόσο σε πολλές πόλεις όσο
και στα χωριά. Αποφυλακισμένοι σύντροφοι, για παράδειγμα, συλλαμβάνονται λίγο
μετά αφότου βγουν από την πόρτα της φυλακής γιατί δεν μπορούν να επανασυνδεθούν.
Ας ακούσουμε όμως, καλύτερα, ένα απόσπασμα για την κατάσταση που αντιμετωπίζει
ο κομματικός υπεύθυνος κάποιας περιοχής, ο Πέτρος, στην προσπάθειά του να
συγκροτήσει τις οργανώσεις στο χωριό:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">«Ο Πέτρος γυρίζει από χωριό σε χωριό.
Καμιά σχεδόν νύχτα δεν κοιμήθηκε. Ώρες και ώρες περπατούσε. Περνούσε χωριά,
γεφύρια, υποχρεωτικές διαβάσεις, για ν’ ανταμώσει τους ανθρώπους του. Τη μέρα,
απ’ τους δρόμους δε μπορούσε να κινηθεί. Απ’ τις γιδόστρατες και το λόγγο ο
κίνδυνος δεν ήταν μικρός. Και τη νύχτα δεν ήξερε που του είχε στήσει ο χάρος
καρτέρι. Αράδιαζε τη μια πετρίτσα πάνω στην άλλη και παρακολουθούσε με κομμένη
ανάσα και με καρδιοχτύπι να δει να ψηλώνει το σπιτάκι που του ανέθεσε το κόμμα
να χτίσει σε τούτη τη γωνιά. Μα δεν πρόφταινε να το καμαρώσει, δεν προλάβαινε
να χαμογελάσει, ερχότανε ένα κύμα και γκρέμιζε ό,τι έχτιζε με κόπο και με
μόχτο. Ό,τι έχτιζε στύβοντας της καρδιάς του το αίμα. Ώσπου να συγκροτήσει μια
επιτροπή σε τούτο το χωριό, σκορπούσαν την άλλη πούχε φτιάξει χτες στ’ άλλο
παραπέρα. Ώσπου να συμμαζέψουν τα ορφανά από την επιδρομή, καινούργια ορφανά
έμνησκαν στους δρόμους. Γυρίζανε τα χαράματα από τη δουλειά όπου κολλούσανε
χειρόγραφες προκηρυξούλες και το βράδυ έπρεπε να ξεκινήσουν πάλι, γιατί κάπου
αλλού έγιναν καινούργια εγκλήματα. Η ζωή τον κερνούσε στο ίδιο ποτήρι την
απογοήτευση που έφερνε η αποτυχία, την πίκρα που έδινε η προδοσία και τη μεγάλη
χαρά που δίνει η αγάπη του κόσμου.»</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όμως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και η αγάπη του κόσμου πιο δύσκολα δινότανε
πια. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια αντάρτισσα κατεβαίνει στο χωριό ν’ αναζητήσει
σε δυο εαμίτικα σπίτια τροφή για τον Πέτρο που βρίσκεται τραυματισμένος μέσα σε
μια σπηλιά και βρίσκει το ένα γκρεμισμένο και στο άλλο, κατοικημένο όπως
φαινόταν, χτυπάει, ξαναχτυπάει, μιλιά από μέσα, νέκρα. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">“― Βρε Ανάστω, την κουφή κάνεις;
άνοιξε!</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Ποια είσαι μωρή; </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Η Λενιώ.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Η Λενιώ;! Φεύγα, δε σ’ ανοίγω, θα
με κάψεις.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Ανάστω άνοιξε αλλιώς δε φεύγω.
Κατάλαβέ το, είναι ανάγκη.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ακούστηκε ένα σπίρτο και φάνηκε φως.
Άναψε το λυχνάρι κι ύστερα τράβηξε το σύρτη. Η Λενιώ μπήκε κι έπεσε εξαντλημένη
σε μια κασέλα. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Λέγε τι θέλεις; Δε σταμάτησες
ακόμα; Σε τρώει το κεφάλι σου μου φαίνεται. Δε βλέπεις που δεν έμεινε
κανένας;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μόνο που πήραν τον κόσμο στο
λαιμό τους. Αμ έχουν πλάτες οι άλλοι, δεν είναι ρεμπεσκέδες σαν κι αυτούς. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Άστα αυτά τώρα Ανάστω. Δως μου
τίποτα για φαΐ. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Για σένα;</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Και γι’ άλλους.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Για τμήμα ή για τραυματίες;</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Τι θες και ρωτάς; Δώσε ό,τι έχεις.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Δε σου δίνω τίποτα, Να σου δώσω
λίγο ψωμί κι ένα κρεμμύδι να το φας εσύ κι αυτοί ας ψοφήσουν.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Βρε Ανάστω τι έπαθες; Να σου δώσω
ό,τι φοράω και να περπατήσω γυμνή!</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Φώναξε και πήδα όσο θες. Ορκίστηκα,
δεν ξανανακατεύουμαι, φτηνά τη γλίτωσα. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Τράβηξε κάτι από το ντουλάπι και
δίνοντας της ξανάπε:</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">― Να, φάτα εδώ μπροστά στα μάτια μου,
αλλιώς σου τα ξαναπαίρνω.</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Η Λενιώ παρακάλεσε, έκλαψε, φώναξε.
Της θύμισε τον ΕΛΑΣ, τον άντρα της που τον εκτέλεσαν, μα τίποτα. Στάθηκε
αδύνατο να μαλάξει την ψυχή της. </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Όταν η Λενιώ διηγήθηκε αυτά στον
Πέτρο και τούκανε παράπονα πως ο κόσμος χάλασε, εκείνος αποκρίθηκε: «Οι τέτοιες
καταστάσεις,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Λενιώ, έχουν και τέτοια
πράγματα. Πρέπει να πούμε πως περνούμε μια δύσκολη καμπή, ίσως τη δυσκολότερη. Αντί
να κυνηγούμε τον εχθρό μάς κυνηγά, κι αυτό καταλαβαίνεις τι επίδραση έχει.
Περίμενε ο κόσμος όπως το διψασμένο χώμα τη βροχή, όπως οι πρώτοι χριστιανοί τη
Λαμπρή. Πάθαμε ζημιές, μεγάλες, μικρές ποιος ξέρει. Τόσες μέρες τώρα ούτε μια
τουφεκιά δεν ακούστηκε. Ο κόσμος πικράθηκε, μερικοί φοβήθηκαν, άλλοι
απογοητεύτηκαν κι άλλοι μούδιασαν και κουμπώθηκαν. Ο περισσότερος κόσμος δε
χάλασε. Πάνω από δυο χρόνια τώρα καταπίνει τα δάκρυα, δένει τις πληγές του,
μαζεύει μέσα του οργή και μίσος, ελπίζει και παλεύει όπως μπορεί. Και αύριο,
πρέπει να ελπίζουμε, θάναι καλύτερα. Μα αν το αύριο θάναι χειρότερο, γιατί
μπορεί να γίνει κι αυτό, το μεθαύριο θάναι οπωσδήποτε καλύτερο.»”</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Με
λίγα λόγια, στο μυθιστόρημα αυτό, κι ακόμα περισσότερο στο δεύτερο τόμο της
τριλογίας του Κυτόπουλου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δοκιμασία</i>,
διαφαίνεται ότι η επιλογή του Κόμματος να χρησιμοποιήσει την ένοπλη πάλη σαν
βοηθητικό μέσο πίεσης για ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις, από το 1946 ως τα τέλη
του 1947, λειτούργησε σε βάρος τελικά της τελικής αναμέτρησης. Στο χρόνο που
χάθηκε ο αντίπαλος ανασύνταξε τις δυνάμεις του, επέφερε καίρια χτυπήματα στις
κομματικές οργανώσεις, ειδικά των πόλεων, εξορίζοντας, φυλακίζοντας και
εκτελώντας χιλιάδες κομμουνιστές, ερήμωσε τα χωριά και έτσι στέρησε τον ΔΣΕ από
τις εφεδρείες του, και ανέτρεψε τελικά σε όφελός του το συσχετισμό δύναμης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όλοι
οι πρωτοπόροι λογοτέχνες στους οποίους σήμερα αναφερθήκαμε, μετά το τέλος των
πολεμικών επιχειρήσεων φιλοξενήθηκαν στις χώρες του σοσιαλισμού όπου εργάστηκαν
σαν συγγραφείς, σαν δημοσιογράφοι ή εκπαιδευτικοί, ενώ αρκετοί απ’ αυτούς
πραγματοποίησαν σπουδές στη λογοτεχνία. Οι περισσότεροι έμειναν μέχρι το τέλος
πιστοί στην υπόθεση που με τόση θέρμη αγκάλιασαν στη νιότη τους και, παρ’ ότι
πέρασαν μια σκληρά δοκιμασμένη αλλά πάμπλουτη σε βιώματα και σε συγκινήσεις ζωή
(ίσα-ίσα, ακριβώς γι’ αυτό), συνέχισαν να δημιουργούν σπουδαίο λογοτεχνικό
έργο· ορισμένοι από αυτούς απόσπασαν πάμπολλα βραβεία τα οποία τους βοήθησαν
και στον επαναπατρισμό τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
μόνος που δεν επαναπατρίστηκε είναι ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας
Πουρναράς (Μπόσης).</b> Τα έργα του, που αποσπάσματά τους διαβάσαμε σήμερα,
όπως και αποσπάσματα άλλων λογοτεχνών του ΔΣΕ, έχουν εκδοθεί από το Εκδοτικό
Νέα Ελλάδα και τις Πολιτικές & Λογοτεχνικές Εκδόσεις και δεν κυκλοφορούν
πλατιά στη χώρα μας. Συνεχίζοντας όμως την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει η
Σύγχρονη Εποχή εδώ και χρόνια με τη δημοσίευση έργων –και λογοτεχνικών– για τον
ΔΣΕ, θα φροντίσουμε το επόμενο διάστημα να εκδοθούν κάποια απ’ αυτά τα έργα που
δεν κυκλοφορούν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Το οφείλουμε άλλωστε σ’ αυτούς τους
λογοτέχνες γιατί η αστική και η οπορτουνιστική κριτική αποσιωπά ή απαξιώνει
ειδικά αυτό το μέρος της λογοτεχνικής τους δημιουργίας, ακριβώς γιατί αποτελεί
ένα πολύ επικίνδυνοι όπλο για τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όπως
έγραφε ο Δημήτρης Χατζής <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«υπάρχουνε μάχες
στον πόλεμο που δεν έχουνε άλλη δόξα έξω από τη δόξα της κερδισμένης νίκης, και
είναι μάχες χαμένες που μ’ αυτές κερδήθηκε ο πόλεμος».</i> Με άλλα λόγια, ο
Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας μπορεί να ηττήθηκε, όμως η πείρα και τα διδάγματα
από την κορυφαία αυτή ταξική σύγκρουση στη χώρα μας είναι ίσως η πιο πολύτιμη
παρακαταθήκη σε όλη την Ιστορία του Κόμματός μας, για να κερδίσουμε τελικά τον
πόλεμο που συνεχίζεται. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ή,
όπως κλείνει ο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</b>
το ομώνυμο βιβλίο του που γράφτηκε μετά την ήττα: τι κι αν χάθηκε ο Γράμμος; <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Εμείς θα νικήσουμε.</b></span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-82880941251140415612016-09-16T21:18:00.001+03:002016-09-17T12:07:20.788+03:00"Λογοτεχνικές σελίδες για τον ΔΣΕ από συγγραφείς μαχητές του"<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVQXSg-YonpDJ_tsp3NQp-yPzRJlBrNUUJzPmh85dMvzhbNVd0enXi_oq1H0B4A7Gl79chzACdsRGOViGZNwnrecDWaf15cHvR7sBm7svmZ_t39Z2lGP4BHh-vVj-eLEJybnryFP4l-XnO/s1600/dse-festival42.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVQXSg-YonpDJ_tsp3NQp-yPzRJlBrNUUJzPmh85dMvzhbNVd0enXi_oq1H0B4A7Gl79chzACdsRGOViGZNwnrecDWaf15cHvR7sBm7svmZ_t39Z2lGP4BHh-vVj-eLEJybnryFP4l-XnO/s320/dse-festival42.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Φέτος
συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Σ'
αυτό το πλαίσιο, και εν όψει των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ
(συμπληρώνονται το 2018) στο χώρο του <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>42<sup>ου</sup>
Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή θα φιλοξενηθεί μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στο μεγαλειώδη,
τρίχρονο (1946 - 1949) αγώνα του ΔΣΕ. Την έκθεση επιμελούνται η Ιδεολογική
Επιτροπή και η Επιτροπή Νέων Γυναικών του ΚΣ της ΚΝΕ, αξιοποιώντας τη
βιβλιογραφία, ντοκουμέντα και υλικά <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από
το Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
έκθεση θα περιλαμβάνει πλήθος φωτογραφικού υλικού από τον αγώνα του ΔΣΕ,
αξιοποιώντας το αρχείο του Απόστολου Μουσούρη (οπερατέρ του ΔΣΕ) και θα συνοδεύεται
από πρωτότυπα εκθέματα όπως έγγραφα, ντοκουμέντα και εφημερίδες, χάρτες μονάδων
του ΔΣΕ, στολές μαχητών, προσωπικά αντικείμενα, χειρόγραφα σημειώματα μαχητών
και αξιωματικών <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του ΔΣΕ κ.ά.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Η</span> δεύτερη μέρα του </span><span style="font-family: "verdana";">Φεστιβάλ </span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">είναι αφιερωμένη στους δεκάδες λογοτέχνες, ηθοποιούς, καλλιτέχνες που με το όπλο
αλλά και με την τέχνη τους υπηρέτησαν τον αγώνα του ΔΣΕ. Στις 19:00, θα
παρουσιαστεί από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ η παράσταση "ΑΡ.Δ. 1621",
που είναι εμπνευσμένη από το Θέατρο του ΔΣΕ.</span> </span><br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "verdana";">Την<b> </b></span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";"><span style="color: #666666;"><b>Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη, </b>στις</span></span> <span style="color: #666666;"><b>20:00</b></span>, στο <span style="color: #666666;"><b>ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ</b></span> </span><span style="font-family: "verdana";">του </span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";">42<sup>ου</sup>
Φεστιβάλ </span>θα
πραγματοποιηθεί εκδήλωση-συζήτηση με θέμα <b><i>"Λογοτεχνικές σελίδες για τον
ΔΣΕ από συγγραφείς μαχητές του"</i>.</b> Στην εκδήλωση θα μιλήσει η <b><span style="color: #666666;">Ελένη
Μηλιαρονικολάκη</span></b>, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της
ΚΕ. Θα παρουσιαστούν έργα λογοτεχνών, όπως των Ν. Κυττόπουλου, Μ.
Αλεξανδρόπουλου, Κώστα Πουρναρά - Μπόση, Δ. Χατζή, Δ. Ραβάνη - Ρεντή. Γ.
Λαμπρινού κ.ά., που είτε γράφτηκαν την περίοδο του ΔΣΕ, είτε αναφέρονται στον
αγώνα του. Η εκδήλωση εντάσσεται στην προετοιμασία για το 5° Επιστημονικό
Συνέδριο της ΚΕ, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στα 100 χρόνια του Κόμματος, το
2018, με θέμα την επίδραση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην
ελληνική λογοτεχνία.</span></blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όπως
κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή αποτελεί συνάντηση αγώνα,
διασκέδασης και ψυχαγωγίας, με δεκάδες εκδηλώσεις, συναυλίες, συζητήσεις,
αφιερώματα και άλλες δραστηριότητες. Με σύνθημα «Αγώνας, Γνώση, Τόλμη, Αντοχή
"Να προχωράς κι εσύ, καθώς προβαίνει μπρος η Ιστορία!" (Ναζίμ
Χικμέτ)», οι εκδηλώσεις του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή που πραγματοποιούνται
πανελλαδικά, κορυφώνονται στο κεντρικό τριήμερο της Αθήνας, στις 22, 23 και 24
Σεπτέμβρη στο πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», στο Ίλιον. </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-7675658418707500662016-08-24T21:07:00.000+03:002016-08-24T21:17:49.726+03:00Αη Στράτης: Με τους αλύγιστους της ταξικής πάλης (φωτογραφικό αφιέρωμα)<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdI2W9uqiKNC3p8oBu1BKBCwf946a7ALZUPXuqzuA7MTMhCOtSflbc2_5vtVweBOj0nu2bbg9p6KEBZY3qsDYDCckoYE8g9jcka5v_6n-AWhc_nbVtCTrLPzUrZb-JQOrGBT9Ul6WaO_U/s1600/alygistoi1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdI2W9uqiKNC3p8oBu1BKBCwf946a7ALZUPXuqzuA7MTMhCOtSflbc2_5vtVweBOj0nu2bbg9p6KEBZY3qsDYDCckoYE8g9jcka5v_6n-AWhc_nbVtCTrLPzUrZb-JQOrGBT9Ul6WaO_U/s320/alygistoi1.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><i><span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12.0pt;">(«Κλικ!» στις φωτογραφίες για μεγαλύτερο μέγεθος)</span></i><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]--></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">«Οι αλύγιστοι
της ταξικής πάλης» ήταν ο τίτλος της έκθεσης τιμής που πραγματοποιήθηκε στο 41<sup>ο</sup>
Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(8-10 Οκτώβρη
2015) και ήταν αφιερωμένη σε όλους όσοι κράτησαν ψηλά τη σημαία του αγώνα στις
πιο δύσκολες συνθήκες των εκτοπίσεων, της φυλακής και των εκτελέσεων· στους
κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες που με θυσίες και βάσανα, αλλά και με αίμα
έγραψαν την ηρωική ιστορία του ΚΚΕ.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisuo5JVRejG71cp49bSQWB28jPDeTXbrTptQh2M2_9VLIcV3yKVW-aSWyXkofa1I6vjjj1JsuU82jLSH5pmcQ6SjfaCLlX5QkwZS_P0FXgEvY461ddh_japSoSfP6mObvgaa8MlXMJOtDS/s1600/alygistoi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisuo5JVRejG71cp49bSQWB28jPDeTXbrTptQh2M2_9VLIcV3yKVW-aSWyXkofa1I6vjjj1JsuU82jLSH5pmcQ6SjfaCLlX5QkwZS_P0FXgEvY461ddh_japSoSfP6mObvgaa8MlXMJOtDS/s400/alygistoi2.jpg" width="400" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Η έκθεση αναφερόταν
σε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τόπους εξορίας και φυλακών και έπιανε
από την περίοδο πριν τη μεταξική δικτατορία μέχρι και τα χρόνια της χούντας των
συνταγματαρχών.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8h7N-80gCir50pqE050Io5_jejySfZ91KUQVFZqa2NC11OH4bOxj20O-9NlKDiPuxIB02ptQhW_zUv_yEiSTOT9cNNhtHraIB69zL85pumqFq5PHEE-4D5woUYv6fZ1bJdaDPglme9yov/s1600/alygistoi3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8h7N-80gCir50pqE050Io5_jejySfZ91KUQVFZqa2NC11OH4bOxj20O-9NlKDiPuxIB02ptQhW_zUv_yEiSTOT9cNNhtHraIB69zL85pumqFq5PHEE-4D5woUYv6fZ1bJdaDPglme9yov/s400/alygistoi3.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Μέσα από
τα καλαίσθητα ταμπλό και τις προθήκες της παρουσιάστηκαν στους χιλιάδες
επισκέπτες του Φεστιβάλ φωτογραφίες, χάρτες, χειρόγραφα, επιστολές, σπάνια
έντυπα και αντικείμενα των εξόριστων.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzNZcZtLchDIre583WPcjiS0duAG8gHLzK-Ol4BQ1fYpEYC8dO2PlM7r6NqpcIzr_z4gQr69Lm8E7fElcoQ2AXwWzNTZxJIlNUW2yqC3boF8Uvdt236EUDorIs2lMIC7EUQLtPvVxaSKT/s1600/alygistoi4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzNZcZtLchDIre583WPcjiS0duAG8gHLzK-Ol4BQ1fYpEYC8dO2PlM7r6NqpcIzr_z4gQr69Lm8E7fElcoQ2AXwWzNTZxJIlNUW2yqC3boF8Uvdt236EUDorIs2lMIC7EUQLtPvVxaSKT/s400/alygistoi4.jpg" width="300" /></a></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Το 41<sup>ο</sup>
Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή ήταν ενταγμένο στην πορεία γιορτασμού των 100 χρόνων του
ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ, που συνεχίζεται και φέτος με πολύμορφες
εκδηλώσεις που θα κορυφωθούν το 2018.</span></span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWZKGYjnUYIBm3DXNsSXiMpXYmIwljAO9vIwVela4i_ORwEQhMfPhbCm0E1gL0EKWltzkAnx-SXxhbAYEAyrsuLlSRbRZaIXj2MgWGugy7boTtEQoMNo2fryZQ7Iu3sp2Qycojr10KBTq/s1600/alygistoi5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuWZKGYjnUYIBm3DXNsSXiMpXYmIwljAO9vIwVela4i_ORwEQhMfPhbCm0E1gL0EKWltzkAnx-SXxhbAYEAyrsuLlSRbRZaIXj2MgWGugy7boTtEQoMNo2fryZQ7Iu3sp2Qycojr10KBTq/s400/alygistoi5.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Σκοπός
της έκθεσης σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν <i>«οι νέες γενιές να έρθουν σε επαφή
και να γνωρίσουν την ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, συνολικότερα του εργατικού –
λαϊκού κινήματος. Να προβάλλουμε τα συμπεράσματα από την ιστορική πείρα που μας
κάνουν πιο ικανούς στον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού
συστήματος».</i></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4D5Lf25raD758O2qXDCzne7OhoDo0p66aD6OV44CE0tKxW55DNeuiWpGMKo03cfj9GJ5VBngSDNaznJY1z7PzJ-7qR_HnOqeTMJThpKFAZ270whBKpZw6kDIURBHoJugF6wLm7fPLFxFE/s1600/alygistoi6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4D5Lf25raD758O2qXDCzne7OhoDo0p66aD6OV44CE0tKxW55DNeuiWpGMKo03cfj9GJ5VBngSDNaznJY1z7PzJ-7qR_HnOqeTMJThpKFAZ270whBKpZw6kDIURBHoJugF6wLm7fPLFxFE/s400/alygistoi6.jpg" width="300" /></a></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Η έκθεση
κατακλύστηκε από χιλιάδες επισκέπτες, στην πλειοψηφία τους νέες ηλικίες και για
να καταφέρουμε να την παρακολουθήσουμε με προσοχή και να πάρουμε τις
φωτογραφίες του αφιερώματός μας χρειάστηκε να την επισκεφτούμε δυο φορές, τη
μια νωρίς το απόγευμα μόλις άνοιξαν οι πύλες του Φεστιβάλ, λίγο πριν την
κοσμοσυρροή.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRvwOE8EQf8hyphenhyphenZr8rQF7Xyy3NUFwCai2CuhKUdaWCX7SID2DUwfEd2YMcrA0oey-hGQ6UVKUpLeQwMVZT53q6P8sSPGyTddd4LX8htqAg9_wJwr9knQblhn1BxjuFNhU8sQmsEHdq7DGZG/s1600/alygistoi7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRvwOE8EQf8hyphenhyphenZr8rQF7Xyy3NUFwCai2CuhKUdaWCX7SID2DUwfEd2YMcrA0oey-hGQ6UVKUpLeQwMVZT53q6P8sSPGyTddd4LX8htqAg9_wJwr9knQblhn1BxjuFNhU8sQmsEHdq7DGZG/s400/alygistoi7.jpg" width="400" /></a></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Όπως ήταν
φυσικό κάναμε μια μεγάλη στάση στον χώρο που ήταν αφιερωμένος στον μαρτυρικό Αη
Στράτη που «φιλοξένησε» στην άνυδρη γη του εξόριστους κομμουνιστές και άλλους
αγωνιστές από το 1929 έως το 1962.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDxrVCISf6RTnlzdCdLuFeqtHpCHP48GqpOksQbcDWZCDZAmEV7O1Asnb2avaLNtN76H0R7MEpTw-_ZBzi9JnGBqfXRMRpRDy6ewdKvVtVeGMI87hugdorbF_J6Skw7y0cpE9Wywtjga4m/s1600/alygistoi8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDxrVCISf6RTnlzdCdLuFeqtHpCHP48GqpOksQbcDWZCDZAmEV7O1Asnb2avaLNtN76H0R7MEpTw-_ZBzi9JnGBqfXRMRpRDy6ewdKvVtVeGMI87hugdorbF_J6Skw7y0cpE9Wywtjga4m/s400/alygistoi8.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Στα
ταμπλό της έκθεσης έγινε αναφορά σε περιόδους και γεγονότα που σημάδεψαν για
πάντα το νησί και στιγμάτισαν ανεξίτηλα τον ανθρώπινο πολιτισμό.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkrrmVErNZXPZO5ONjMkoHXSa_f7d9eYX_XIZ-qgllrGg5NaO5tVI3VeSXMN1prFWGtK6pMCZRblNt46CTlvge3bQahWd4QuhmjCuzbDorQxdbDCO8pxrbkq2WxYDItM2Ap5cGut8DlCrY/s1600/alygistoi9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkrrmVErNZXPZO5ONjMkoHXSa_f7d9eYX_XIZ-qgllrGg5NaO5tVI3VeSXMN1prFWGtK6pMCZRblNt46CTlvge3bQahWd4QuhmjCuzbDorQxdbDCO8pxrbkq2WxYDItM2Ap5cGut8DlCrY/s400/alygistoi9.jpg" width="300" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Το πιο φριχτό,
η μάχη των εξόριστων με την πείνα τον χειμώνα του 1941-42, όπου 33 εξόριστοι
διάλεξαν περήφανα να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να την ατιμάσουν υπογράφοντας
«δήλωση» αποκήρυξης της ιδεολογίας τους.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNX1mUjMOua-4s4OGl5UNKY1PKU0R_NbwsdK1wruWzOJTw_uWk07KTTzHg7EHRjL9UVP-i2ZwCwE0XFDujWwnG71A08IGDdCZ528dTEYrweEivk52gimN82LTUiLhqHhUf7uS76VhyQi4k/s1600/alygistoi11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNX1mUjMOua-4s4OGl5UNKY1PKU0R_NbwsdK1wruWzOJTw_uWk07KTTzHg7EHRjL9UVP-i2ZwCwE0XFDujWwnG71A08IGDdCZ528dTEYrweEivk52gimN82LTUiLhqHhUf7uS76VhyQi4k/s400/alygistoi11.jpg" width="400" /></a></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Στα
ταμπλό ξεχωρίσαμε μεταξύ άλλων τη φωτογραφία του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«κεντρικού» θαλάμου όπου ξεψύχησαν από την
πείνα οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης, προθήκη με τα ονόματα των νεκρών ηρώων
και ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) </span><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">«Αη Στράτης, η μάχη της πείνας των
πολιτικών εξορίστων στα 1941» </span>στο οποίο, όντας εξόριστος
ο ίδιος εκεί την ίδια περίοδο, κατέγραψε το μεγαλείο της θυσίας των
κομμουνιστών.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgFeWNQ8dU_m6Nn21olXBaHeKX7HorYifeAh6a-T-AJb_IqqEYIyOxP1UtPJ4gNJTKyOlBU1Tyt6j_HseBn6qP8K7w1FlFqTK-vCcEtOnzs8KPo5mj0y_xylhGs4-fJmKrRgcy0VHcaTD/s1600/alygistoi10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdgFeWNQ8dU_m6Nn21olXBaHeKX7HorYifeAh6a-T-AJb_IqqEYIyOxP1UtPJ4gNJTKyOlBU1Tyt6j_HseBn6qP8K7w1FlFqTK-vCcEtOnzs8KPo5mj0y_xylhGs4-fJmKrRgcy0VHcaTD/s400/alygistoi10.jpg" width="300" /></a></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Τα
αφιερωμένα στον Αη Στράτη ταμπλό της έκθεσης περιελάμβαναν επίσης αναφορές στην περίοδο
εκτοπισμού του Δημήτρη Γληνού και του Κώστα Βάρναλη (1935), την απόδραση των
εξόριστων που επέζησαν από τη μάχη της πείνας (1943), τον εκτοπισμό των
γυναικών και των μικρών παιδιών τους, εικαστικά έργα του εξόριστου Γιώργου
Φαρσακίδη, προσωπικά αντικείμενα του επίσης εξόριστου Θέμου Κορνάρου,
χειρόγραφες εφημερίδες, βιβλία κλπ.</span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1P1vjDwxj5DIjTj3aX7Ow82EaDpB-2MEyfly8TAqhd-Jw9-ltUAlP7EoQMUHtEGniGTp-im-w2LAqvyHq-CBZ-ahaF_9FLm5AN539Q0qul2nx1SivX66hCKTL44Dz7zEV1UaveiAXP2oc/s1600/alygistoi12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1P1vjDwxj5DIjTj3aX7Ow82EaDpB-2MEyfly8TAqhd-Jw9-ltUAlP7EoQMUHtEGniGTp-im-w2LAqvyHq-CBZ-ahaF_9FLm5AN539Q0qul2nx1SivX66hCKTL44Dz7zEV1UaveiAXP2oc/s400/alygistoi12.jpg" width="300" /></a></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><b><span style="font-family: "verdana";">Το
απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Μπόση που παρουσιάστηκε στην έκθεση</span></b></span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana";"></span></span></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana";">“…Φοβάσαι
μη λυγίσω; Άκου, φίλε μου, να κάνω δήλωση γιατί; Να κερδίσω τι: δυο μήνες ζωή
κι ύστερα; πάλι θα πεθάνω. Κι αν ζήσω χίλια χρόνια μήπως θα χορτάσω; Θα πω
νυσάφι; όχι! Δεν έχει σημασία πόσο θα ζήσει κανένας, μα πώς θα ζήσει. Η ποσότητα
δε βαραίνει, αλλά η ποιότητα. Αξία έχει το πώς θα πεθάνεις. Με το κεφάλι ψηλά,
περήφανα ή μίζερα, κακομοίρικα. Ο χάρος τι θα πάρει: πτώμα ή αγωνιστή; Ακόμα
αξία έχει αν θα πας σαν το σκυλί στ' αμπέλι ή ο θάνατός σου θα 'ναι έστω ένα
μικρούτσικο αστράκι πού θα δείχνει στους άλλους το δρόμο του καθήκοντος, της
θυσίας, του αγώνα. 'Έχω σαράντα χρόνια και δεν είδα άσπρη μέρα, οι γονιοί μου
με φέρανε στη ζωή χωρίς κι αυτοί να το θέλουν. Σκέβρωσα και δε χόρτασα,
παντρεύτηκα γι' αποκατάσταση και λάσπωσα περισσότερο, πήρα στο λαιμό μου
γυναίκα και παιδιά. Έσερνα τη μίζερη ζωή μου, ώσπου κάποτε είπα:</span></span></span></i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana";">«Αυτά
δεν είναι ζωή, αυτός ο δρόμος βγάζει στην καταστροφή, άλλος δρόμος χρειάζεται».
Κι από τότε άλλαξα στράτα, από ανάγκη, ακούς; από στυγνή ανάγκη. Με τους
άλλους, τ' αδέρφια μου -σκέφτηκα- ή στη σωτηρία ή στο χαμό. Και γύρισμα δεν
έχει, δε μπορώ. Κέρδος δεν έχει. Θα προχωρήσω, κι ο θάνατός μου θα βοηθήσει…”</span></span></span></i><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><b><span style="font-family: "verdana";"></span></b></span></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><b><span style="font-family: "verdana";">(Κ.
Μπόση, ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ - Η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941)</span></b><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><b></b></span></span></span></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"></span></span></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";">
</span></span></blockquote>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-Cl5FKueROeeRW2RFXpnYHIFKrUp_15ytd1cb444DiuYUWkkqZBAg2ovXZVlkUj2vvO1xG94drxfGtt5UZYLBejbOXlVS2DOMs4que0Z6DeZwxpHUiizZ_Had2Qohf7SVYaI1h8z8OgT/s1600/alygistoi14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG-Cl5FKueROeeRW2RFXpnYHIFKrUp_15ytd1cb444DiuYUWkkqZBAg2ovXZVlkUj2vvO1xG94drxfGtt5UZYLBejbOXlVS2DOMs4que0Z6DeZwxpHUiizZ_Had2Qohf7SVYaI1h8z8OgT/s400/alygistoi14.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Μετά τη
λήξη του Φεστιβάλ η έκθεση ταξίδεψε σε διάφορες περιοχές της Αττικής και
πόλεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της χώρας, ενώ από τις εκδόσεις
Σύγχρονη Εποχή κυκλοφόρησε λεύκωμα με το
περιεχόμενό της.</span></span> </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMKF9pzlI8plF2JCKHRiG_fAmF7OWGWN-KYpFt_RbYMu7tl2RpjoWX1nyRV7c7jy1mADBp0omAVJa17dnBwbcpeq61ldL2nT4ofEoQwODmGIymaCq-HKLmUNlJM92p4YvjTF7vviUWb6y/s1600/alygistoi15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCMKF9pzlI8plF2JCKHRiG_fAmF7OWGWN-KYpFt_RbYMu7tl2RpjoWX1nyRV7c7jy1mADBp0omAVJa17dnBwbcpeq61ldL2nT4ofEoQwODmGIymaCq-HKLmUNlJM92p4YvjTF7vviUWb6y/s400/alygistoi15.jpg" width="300" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Η έκθεση
για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, όπως και πολλές ανάλογες εκδηλώσεις που
πραγματοποιήθηκαν από τότε και θα πραγματοποιηθούν στη συνέχεια δεν έχει
μουσειακό χαρακτήρα.</span> </span></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD0abf48VQ39PmOSGBaAsTU8i-Et2mJet50rMBJj8EO5EANcxTSwhJYFwor32ePKEtP8VcqgdR3u9LuHzOkbGqB-VJcJ7mcSjoiEBUmyiO61_F-EjgmkpuL_IifJUovj7HcewVW0iGD3ty/s1600/alygistoi16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD0abf48VQ39PmOSGBaAsTU8i-Et2mJet50rMBJj8EO5EANcxTSwhJYFwor32ePKEtP8VcqgdR3u9LuHzOkbGqB-VJcJ7mcSjoiEBUmyiO61_F-EjgmkpuL_IifJUovj7HcewVW0iGD3ty/s400/alygistoi16.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></span></span></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Οι
αλύγιστοι της ταξικής πάλης δεν ήταν μυθικά πρόσωπα που η ζωή και η δράση τους κοσμούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ταμπλό και γεμίζουν σελίδες αφηγήσεων.</span></span> </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgceQY6gnsbAbov16oLzxEshf6TqXSVQ3PDP5gWBaZRjEYyJxFsKs0VXYIiEIpWxRy4AJo3x8_rcKkM2keUka_34H8STAr0_PzyBDERtv_ZRL3BLnhcJdf1ITyrrMfU9bWsLBR_NKUOVADT/s1600/alygistoi17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgceQY6gnsbAbov16oLzxEshf6TqXSVQ3PDP5gWBaZRjEYyJxFsKs0VXYIiEIpWxRy4AJo3x8_rcKkM2keUka_34H8STAr0_PzyBDERtv_ZRL3BLnhcJdf1ITyrrMfU9bWsLBR_NKUOVADT/s400/alygistoi17.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Ήταν
λαϊκοί αγωνιστές που ανδρώθηκαν στο καμίνι της ταξικής σύγκρουσης μέσα από την
ιδεολογία του ΚΚΕ, όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στο σύστημα της
εκμετάλλευσης και τους υπηρέτες του και φώτισαν τις «λεωφόρους του μέλλοντος»
του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Η προσφορά τους, η θυσία τους δεν πήγαν <span style="mso-spacerun: yes;"></span>χαμένα.</span></span> </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi27I5Q9X2DJd9pK2zxU-Z-cTpTGa4nmL8yC0-sfS-TzBfGhxSQc9sMGCTgD-KrYBoEGnxW9klSMJnPvVH0YbDR2ieIkbKyqH5SwsbPKGn8g7CCCG5WstSSXx34_RPK7Y5ePdu5sLTYYFWB/s1600/alygistoi19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi27I5Q9X2DJd9pK2zxU-Z-cTpTGa4nmL8yC0-sfS-TzBfGhxSQc9sMGCTgD-KrYBoEGnxW9klSMJnPvVH0YbDR2ieIkbKyqH5SwsbPKGn8g7CCCG5WstSSXx34_RPK7Y5ePdu5sLTYYFWB/s400/alygistoi19.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: "trebuchet ms";"></span></span><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Συνεχίζουν
να εμπνέουν τις νεώτερες γενιές στην ταξική πάλη, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σήμερα, στον αδυσώπητο αγώνα μέχρι οι
καταπιεσμένοι να σπάσουν τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς και να καταργήσουν την εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana"; font-size: 12.0pt;">Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016. </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-41227848282369138022016-07-25T19:43:00.000+03:002017-01-05T20:26:05.466+02:00Χωσεψίτες πολιτικοί εξόριστοι και διωκόμενοι αγωνιστές μετά τη Βάρκιζα<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjzhpU7sFNRXgkGv8dDsWK2Isvmdg0eHz0w5muCDQcxhzp2M9Gs9NOUBysh85N-jp8SW7iUbT9mKw-aewKGYGvwwhy_JiEgKM3bzAxZuw3v-futrtRCaY7HYRAFnKK4lPGcbdahzxfzXQY/s1600/195a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjzhpU7sFNRXgkGv8dDsWK2Isvmdg0eHz0w5muCDQcxhzp2M9Gs9NOUBysh85N-jp8SW7iUbT9mKw-aewKGYGvwwhy_JiEgKM3bzAxZuw3v-futrtRCaY7HYRAFnKK4lPGcbdahzxfzXQY/s320/195a.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μετά
τη συμφωνία της Βάρκιζας (23/2/1945) άρχισε ένα ανηλεές κυνηγητό<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των μελών, στελεχών και οπαδών της ΕΑΜικής
Αντίστασης, από τον κρατικό μηχανισμό και ομάδες παρακρατικών εγκληματικών
στοιχείων που, με την παρότρυνση και προστασία των Άγγλων και «φορώντας» τον
μανδύα της «εθνικοφροσύνης», δολοφονούσαν, βασάνιζαν, βίαζαν,
πλιατσικολογούσαν, ρήμαζαν περιουσίες, έκαιγαν σπίτια, κυνηγούσαν και
τρομοκρατούσαν κομμουνιστές, αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
Χώσεψη (Κυψέλη) Άρτας, το ορεινό χωριό των Τζουμέρκων που γεννήθηκε ο Κώστας
Πουρναράς (Μπόσης), είχε δυσανάλογα μεγάλη προσφορά στην ΕΑΜική Αντίσταση, σε
σχέση με τον πληθυσμό της και τις ελάχιστες υλικές αντοχές των κατοίκων της.
Ήταν επόμενο λοιπόν αμέσως μετά τη Βάρκιζα να πληρώσει βαρύ «τίμημα».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
βιβλίο του Χωσεψίτη αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης <b>Χρήστου Νταβαντζή «Όσα
επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής»</b> που κυκλοφόρησε πρόσφατα [<i>μια πρώτη
παρουσίαση και στοιχεία για τον συγγραφέα μπορείτε να δείτε <a href="http://e-oikodomos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_47.html" target="_blank"><b><span style="color: #3366ff;">πατώντας εδώ</span></b></a></i>] περιγράφονται και αναφέρονται
σημαντικά γεγονότα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που καθόρισαν τις
εξελίξεις από την φασιστική κατοχή και μετέπειτα, στη Χώσεψη και την ευρύτερη
περιοχή των Τζουμέρκων και του νομού Άρτας, αλλά και γενικότερα. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ο ενενηντάχρονος Χρήστος Νταβαντζής παρών ο
ίδιος και πρωταγωνιστής σε κάποια από αυτά έχει συγκεντρώσει αξιόλογο ιστορικό υλικό που
συμπληρώνει επάξια «Όσα επέζησαν στη μνήμη» του (που είναι πολλά) και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του μας δίνει ένα
«Οδοιπορικό μιας ζωής» συναρπαστικό, διδακτικό αλλά και ενθαρρυντικό και
αισιόδοξο μπροστά στις σημερινές δυσκολίες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ένα
ξεχωριστό σε όγκο και αξία μέρος του βιβλίου αποτελεί το παράρτημα φωτογραφιών
που αριθμεί μερικές δεκάδες σελίδες. Ανάμεσα στα πρόσωπα και τις σκηνές της
Αντίστασης που περιγράφονται εκεί βλέπουμε και Χωσεψίτες και Χωσεψίτισσες που
αψήφησαν τις αντιξοότητες και τους κινδύνους της αντίστασης στον καταχτητή και
τους Έλληνες υποταχτικούς και συνεργάτες του, αλλά και δεν δείλιασαν να
συνεχίσουν τον αγώνα για τα ιδανικά τους και στη συνέχεια, όταν έφυγε ο
Γερμανός καταχτητής και ήρθε στη θέση του ο μέχρι πριν λίγο «σύμμαχος»
Άγγλος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παραθέτουμε ενδεικτικά μερικές φωτογραφίες του βιβλίου με πρόσωπα τέτοιων αγωνιστών και αγωνιστριών. Οι
σύντομες αναφορές που τις συνοδεύουν είναι επίσης από το βιβλίο, στο οποίο υπάρχουν
βέβαια πολλά περισσότερα στοιχεία και εκτενείς <span style="mso-spacerun: yes;">περιγραφές</span><span style="mso-spacerun: yes;"></span> και αναφορές στη δράση των εικονιζόμενων, αλλά και πολλών άλλων ακόμα.</span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";"><b>***</b> </span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Χωσεψίτες πολιτικοί εξόριστοι στα
Κύθηρα (1947)</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";"> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3bvir-aO_F_9DHQhVXOCJPCTG2xEuvFcuGO2m1JZYr3tiIuPJs6SYImNdCiF2gmSZM1cg0skf60e-kJ_YPnO2aSc_6uFyPPQQi7o2nxDjnqDFBer7ZdrnVT7FNetU0zpvKV9csO4DWq5U/s1600/195a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3bvir-aO_F_9DHQhVXOCJPCTG2xEuvFcuGO2m1JZYr3tiIuPJs6SYImNdCiF2gmSZM1cg0skf60e-kJ_YPnO2aSc_6uFyPPQQi7o2nxDjnqDFBer7ZdrnVT7FNetU0zpvKV9csO4DWq5U/s400/195a.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Όρθιοι
από αριστερά: Γεώργιος Κ. Κουτσοπάνος, Βασίλειος Τσούνης, Ανδρέας Κ. Κραμπής.
Καθιστοί από αριστερά: Νίκος Χ. Πουρναράς, Βασίλειος Ευαγγέλου Μακαβέλος,
Γεώργιος Ι. Πουρναράς. Όλοι Χωσεψίτες εκτός του Β. Τσούνη (από Αβαρίτσα –
Παλαιοκάτουνο).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Γιώργος Ι. Νταβαντζής (Φτελιάς)</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">(αδελφός
μου)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUInq79t4kwYXfnMDwNTYygkw4-2mrmyMoYfoK4_14t3Nq9AHThMjiyHRh7ZPzJz80UkXjoLbcvr4vpxlTR10tGMRY_cS2P5mWDg2k11hIqVHi8YF1ypcPZ1z6daiYxZIKV8i7z0q9f3Ml/s1600/165a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUInq79t4kwYXfnMDwNTYygkw4-2mrmyMoYfoK4_14t3Nq9AHThMjiyHRh7ZPzJz80UkXjoLbcvr4vpxlTR10tGMRY_cS2P5mWDg2k11hIqVHi8YF1ypcPZ1z6daiYxZIKV8i7z0q9f3Ml/s320/165a.jpg" width="243" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Μέλος
του ΚΚΕ από προπολεμικά, εξορίστηκε από την δικτατορία του Μεταξά στη
Φολέγανδρο, δραπέτευσε και εντάχθηκε στο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην κατοχή. Μετά τη
συμφωνία της Βάρκιζας, διωκόμενος μαζί με άλλα στελέχη της περιοχής μας, έφυγε
προς Θεσσαλία. Ο Βαγγέλης Γκονέζος (δάσκαλος και αξιωματικός του ΕΛΑΣ και του
ΔΣΕ), τον οποίο συνάντησα μετά την επιστροφή του από την Τασκένδη, στο σπίτι
του στην Πλατεία Αττικής, μου είπε ότι ο Γιώργος Νταβαντζής ήτανε στο Μπούλκες
και γύρισε με τον Παλιούρα. Με τη δημιουργία του ΔΣΕ ήταν στο αρχηγείο των
Τζουμέρκων. Σκοτώθηκε τον Απρίλη του 1947 στις Μελάτες Άρτας. Ήταν με το τμήμα
του Παλιούρα. Του έκοψαν το κεφάλι και μαζί με άλλα κεφάλια τα κρέμασαν στην
πλατεία Μονοπλιό της Άρτας για τρομοκρατία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Βαΐτσα σύζ. Γιώργου Ι. Νταβαντζή</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDlUB9HSXQyVqXLyE-gdPFwu0VXvfBdILjRNU2Krr9kcW3BhmAKOg1uyG3CDi3F0QuzWoWuKgGK4iOw6-fYFUb9SKVaRoZRWHrW0bMjG2q1OlfAgUcMgUUAkqNrLwVzVxIoLfq4fiej33/s1600/187a.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDlUB9HSXQyVqXLyE-gdPFwu0VXvfBdILjRNU2Krr9kcW3BhmAKOg1uyG3CDi3F0QuzWoWuKgGK4iOw6-fYFUb9SKVaRoZRWHrW0bMjG2q1OlfAgUcMgUUAkqNrLwVzVxIoLfq4fiej33/s200/187a.jpg" width="162" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Υπέστη
τα πάνδεινα διότι ο άντρας της (ο αδελφός μου Γιώργος Νταβαντζής) ήταν αντάρτης
του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Τη νύχτα που θέλησε ο ΕΔΕΣ να τον αφοπλίσει ήταν μέσα στο
σπίτι τους με τα 4 παιδιά τους και έζησαν τον όλεθρο των πυροβολισμών ως το
πρωί. Φεύγοντας οι ΕΔΕΣίτες πήραν μαζί τους και τον άντρα της. Αυτό έγινε το
1943. Το 1944 οι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΕΔΕΣίτες έκαψαν το
σπίτι τους. Από το 1945 και ύστερα (διωκόμενος ο Γ. Νταβαντζής) την καταπίεζαν
και την απειλούσαν οι εθνοφύλακες και οι παρακρατικοί. Τελικά το 1947 ο Γιώργος
σκοτώθηκε στις Μελάτες, στην μάχη που έδωσε το Αρχηγείο Τζουμέρκων ΔΣΕ, του
Παλιούρα, με τους ΜΑΥδες και παρακρατικούς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Λευτέρης I. Νταβαντζής</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">(αδελφός μου)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEfZeFbsqMRf2jVv-XX4_vOC7mVhzv0BffZmW7wHzW94OwzxqNk3bewYGqx-wigB0Mpj_zi62TrEKUbs0kJrpPONr08Sf5k0BTt_VaBeJuDQ1wrL9R4E6KdA4DtXOX-Ko8i75USpOy4l25/s1600/165b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEfZeFbsqMRf2jVv-XX4_vOC7mVhzv0BffZmW7wHzW94OwzxqNk3bewYGqx-wigB0Mpj_zi62TrEKUbs0kJrpPONr08Sf5k0BTt_VaBeJuDQ1wrL9R4E6KdA4DtXOX-Ko8i75USpOy4l25/s200/165b.jpg" width="188" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Επονίτης
και αντάρτης του ΕΛΑΣ στο 3/40 Σύνταγμα. Μετά εντάχτηκε στο ΔΣΕ. Ο Λευτέρης με
τον Χαριλόη, από τη θέση «Κούκος» της Χώσεψης κατέβηκαν στα Ζυγοχώρια Άρτας. Ο
Χαριλόης έστειλε τον Λευτέρη στην Άρτα με ειδικό σημείωμα για τον Μίμη
Γιωργονίκο. Με το συμβάν του Χαριλόη (βλ. κεφάλαιο «Η συνάντηση με τον Λευτέρη
στην Άρτα») αποκόπηκε από τη δράση του και στις 25 Νοέμβρη του 1947 πέθανε από
καλπάζουσα φυματίωση.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Βελισσάρης Δ. Πουρναράς (Μπέης)</span></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">[αδελφός του Κώστα Πουρναρά Μπόση)]</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ9JQhwk_hzx5ykCu6QnvgwKYt0ENdIDCC72DmhZa7qT5xgq2JSRqn-btOOGrGiJVHbBYNEifBQzK5D-Sid06XD2rDEpmV1B_vDaiJ31aMgQO2mPgZ3BiMYyBWnVthVQReILs0qw8TKwN_/s1600/171b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ9JQhwk_hzx5ykCu6QnvgwKYt0ENdIDCC72DmhZa7qT5xgq2JSRqn-btOOGrGiJVHbBYNEifBQzK5D-Sid06XD2rDEpmV1B_vDaiJ31aMgQO2mPgZ3BiMYyBWnVthVQReILs0qw8TKwN_/s320/171b.jpg" width="208" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Αδελφός του Κώστα Πουρναρά (Μπόση). Νωματάρχης
Χωροφυλακής. Στην Κατοχή από τους πρώτους αντάρτες του ΕΛΑΣ περιοχής Τζουμέρκων
Άρτας, και πάλι πρώτος στον ΔΣΕ το 1946. Ήταν στο Αρχηγείο Τζουμέρκων με
επικεφαλής τον καπετάν Παλιούρα. Σκοτώθηκε το 1947 σε ενέδρα στο χωριό
Παλιοκαριά Τρικάλων. Σύμφωνα με αυτόπτη μάρτυρα, ανθυπολοχαγό του κυβερνητικού
στρατού, του προτάθηκε να παραδοθεί με την υπόσχεση να του δώσουν το βαθμό του
μοιράρχου. Ο Βελισσάρης δεν δέχτηκε και αντιστάθηκε μέχρι που έπεσε νεκρός από
τις σφαίρες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-size: large;">Αντώνης Δ. Γαλαζούλας</span> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeSybh8oIDvXqcjd1LeYLSDP3DbEKWkePdDL14tV4oCvlXmmaQgo-xLMkPnmAUgr1_Ie_5PaZ8yGevWmWranXhHRWJJP9hZpbWQ35QslQTsNi9W7ZXuqxJuXb_DgoehNHaJNk0CLTl9o8Z/s1600/177b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeSybh8oIDvXqcjd1LeYLSDP3DbEKWkePdDL14tV4oCvlXmmaQgo-xLMkPnmAUgr1_Ie_5PaZ8yGevWmWranXhHRWJJP9hZpbWQ35QslQTsNi9W7ZXuqxJuXb_DgoehNHaJNk0CLTl9o8Z/s320/177b.jpg" width="204" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Αντάρτης του ΕΛΑΣ και εκπαιδευτής υπαξιωματικός.
Έλαβε μέρος στη μάχη στα Άγναντα με τους Γερμανούς και στη μάχη στο Πετροβούνι
με τους ΕΔΕΣίτες. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, τον συλλάβανε στη Χώσεψη μαζί
με πολλούς άλλους και υπέστη βασανιστήρια, μέχρι που του βγάλανε τα μαλλιά του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Νίκος Χ. Πουρναράς</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjedC80Ryt7A51PYe_brddUsfN5d1Cvv9fAAG0wjBUHc01EwFPezorqko1n-rbvX1s1dYCH4OCnVfX9mKew1EmWOpgm5vXuMcZJnwbKvLhVR-p_hxbhS21hCC3yKZbSxcrqul1ohytHtax9/s1600/1+019.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjedC80Ryt7A51PYe_brddUsfN5d1Cvv9fAAG0wjBUHc01EwFPezorqko1n-rbvX1s1dYCH4OCnVfX9mKew1EmWOpgm5vXuMcZJnwbKvLhVR-p_hxbhS21hCC3yKZbSxcrqul1ohytHtax9/s320/1+019.jpg" width="254" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Γεννήθηκε το 1905. Έλαβε μέρος στο Αλβανικό μέτωπο
το 1940-41. Στην κατοχή εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Μετά τη
συμφωνία της Βάρκιζας πέρασε στην παρανομία, πιάστηκε για την πατριωτική του
δράση και εξορίστηκε στα Κύθηρα, στη Λήμνο για να καταλήξει στο Μακρονήσι.
Πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη,
δημοκρατία και ειρήνη. Έμεινε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ ως το τέλος της ζωής
του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Χωσεψίτες πολιτικοί εξόριστοι στο
Τρίκερι (1948)</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieqn0pCdZHVEcHOi-mgvkd8P25e-ItMAyTx6TvTa4sgyVfK30OItatWS7husUBvGxRSoHYKKa98q2xD3o5gb7baiiII-3FotTdz-gNeHVxtABOfp6jv1Vm_cwh40Y965NRa54w7WRhyphenhyphenXlo/s1600/195b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieqn0pCdZHVEcHOi-mgvkd8P25e-ItMAyTx6TvTa4sgyVfK30OItatWS7husUBvGxRSoHYKKa98q2xD3o5gb7baiiII-3FotTdz-gNeHVxtABOfp6jv1Vm_cwh40Y965NRa54w7WRhyphenhyphenXlo/s400/195b.jpg" width="271" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
αριστερά: Γιώργος Δημ. Σιόντης, Παντελής Γ. Πουρναράς, Γιώργος Χρ. Σκανδάλης
και καθιστός ο Κώστας Χρ. Παπάς ή Αναγνώστης Παπαχρήστος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Κώστας Χ. Παππάς</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTJ7R8s8YiTR9NBybVBBKouDdX-sY2Op8orYl9nuJMxSZyHMmml7__vZGrHdpIQNIj0kV92c8_guzroaeWfjHo_UmYt5ArFFqo6fMdRdqBXZrE9XZrxIdU8j_jSJzKdWXlFQPiqewxbDJr/s1600/178a.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTJ7R8s8YiTR9NBybVBBKouDdX-sY2Op8orYl9nuJMxSZyHMmml7__vZGrHdpIQNIj0kV92c8_guzroaeWfjHo_UmYt5ArFFqo6fMdRdqBXZrE9XZrxIdU8j_jSJzKdWXlFQPiqewxbDJr/s200/178a.jpg" width="190" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Αντάρτης του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην Κατοχή. Μετά τη
συμφωνία της Βάρκιζας, διωκόμενος και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι συχωριανοί,
κατατάχτηκε στο ΔΣΕ, στο τμήμα Παλιούρα – Αρχηγείο Τζουμέρκων. Στη μάχη στις
Μελάτες με το τμήμα Παλιούρα, το 1947, διέφυγε τον κλοιό από τις κυβερνητικές
και παρακρατικές δυνάμεις και μετά από περιπέτεια παραδόθηκε σκηνοθετημένα. Τον
πέρασαν από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στρατοδικείο στα Γιάννενα,
δικάστηκε σε θάνατο και μετά από διάφορες παρεμβάσεις παραγόντων αναθεωρήθηκε η
ποινή του σε ισόβια. Στη συνέχεια αλλάζοντας οι κυβερνήσεις απολύθηκε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Παντελής Καραλής</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBeLyoejNbe38O8G6DdwXCc757mk2u5KZ0kog1Qc1qqSJmthRVqf6LonII0Y2grzzLX4k0jQkoQk_TKH-UHcJgdh65EcLxabW_7AHx2aajbYhPiXBp1LSgOSNvZA6rIheyeDdKTO7_ZVu/s1600/178b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmBeLyoejNbe38O8G6DdwXCc757mk2u5KZ0kog1Qc1qqSJmthRVqf6LonII0Y2grzzLX4k0jQkoQk_TKH-UHcJgdh65EcLxabW_7AHx2aajbYhPiXBp1LSgOSNvZA6rIheyeDdKTO7_ZVu/s200/178b.jpg" width="145" /></a></div>
<span style="font-family: "verdana";">Γεννήθηκε
το 1918 στο χωριό Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Πήρε μέρος στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο
και το 1943 κατατάχθηκε με άλλους συχωριανούς στον ΕΛΑΣ της περιοχής
Τζουμέρκων, με έδρα το χωριό Μελισσουργοί. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας
έρχεται διωκόμενος με τα πόδια στην Αθήνα και δουλεύει στην Εθνική Αλληλεγγύη.
Περνάει στην παρανομία, πιάνεται για τη δράση του και καταδικάζεται από
στρατοδικείο σε ισόβια. Μένει στις φυλακές Κεφαλονιάς – Λευκάδας και Καλαμίου
Κρήτης απ’ όπου αφήνεται ελεύθερος στις 7 Νοέμβρη του 1954. Συνεχίζει τον αγώνα
μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ και μένει μέχρι την τελευταία του πνοή πιστός στις
αρχές της Εθνικής Αντίστασης και του ΚΚΕ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Γιώργος Στ. Αγγέλης</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw7LnuoVpt_b8o0GvOYr0WHt9iihNNWV5R_b-scz2QKl_yC0q-0uaYWRydioz4LJlMgeekrqjvEmKUR9jcltkmVUDUq4Rd7F7rhiwj9R7iKJUxh-VbdbNj-IIJy2qfIMFUAul0k0gUvCbb/s1600/181b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw7LnuoVpt_b8o0GvOYr0WHt9iihNNWV5R_b-scz2QKl_yC0q-0uaYWRydioz4LJlMgeekrqjvEmKUR9jcltkmVUDUq4Rd7F7rhiwj9R7iKJUxh-VbdbNj-IIJy2qfIMFUAul0k0gUvCbb/s200/181b.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Δολοφονήθηκε στο τμήμα της Χωροφυλακής Βουργαρελίου
Άρτας, στις 18 Αυγούστου του 1947.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-size: large;">Χρυσόστομος Φ. Μακαβέλος</span> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj55C0MDfKm_JuN6NtIr1QWqlJ9f2RUBGi36aQzqrPtbrl8HUe5WukZIG3BQR88Djk7ktdPZrHwxqycR-qe79NbMjleYKcxRN4gxINhKULCTLxXtbn84jvRAmjHHD73rXF1SwuZqbzmw4lx/s1600/181a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj55C0MDfKm_JuN6NtIr1QWqlJ9f2RUBGi36aQzqrPtbrl8HUe5WukZIG3BQR88Djk7ktdPZrHwxqycR-qe79NbMjleYKcxRN4gxINhKULCTLxXtbn84jvRAmjHHD73rXF1SwuZqbzmw4lx/s1600/181a.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Μέλος του ΚΚΕ, στην κατοχή ΕΛΑΣίτης. Μιλώντας με τον
Χρυσόστομο μου διηγήθηκε: «Το 1943 δώσαμε μια μάχη με τον ΕΔΕΣ στο χωριό
Πράμαντα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Καπετάνιος ήταν ο Χρήστος
Μπάκος. Ήμουν μαζί του στο ίδιο πρόχωμα όταν οι ΕΔΕΣίτες μάς φώναζαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«παραδοθείτε». Ο Μπάκος ήταν λίγο βαρύκοος,
με ρώτησε «τι φωνάζουν αυτοί;». Του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είπα
και μου λέει «ετοιμάσου με τις χειροβομβίδες και όταν πλησιάσουν θα τους
ρίξουμε». Μόλις πλησίασαν τους πλακώσαμε με τις χειροβομβίδες, τους τσακίσαμε.
Όσοι γλίτωσαν εξαφανίστηκαν. Λίγο πιο πέρα από μας, ήταν ο Βαγγέλης Πουρναράς
του Δημητρίου. Την ώρα που φώναζαν αυτοί ανασηκώθηκε λίγο να πάρει καλύτερη
θέση και τον βρίσκει μια σφαίρα στο μάτι. Τότε ο Μπάκος έδωσε εντολή και τον
πήγαν στο γιατρό». Στις 12 Νοέμβρη του 1946 ο Χρυσόστομος πιάστηκε από
παρακρατικούς και χωροφύλακες. Μεταφέροντάς τον στην Άρτα, τον δολοφόνησαν εν
ψυχρώ στο χωριό Ανεμορράχη. Ήταν παλικάρι, καλός οικογενειάρχης, εργατικός και
θετικός στην ιδεολογία μας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αριστείδης Μπαλάφας</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWHWu_trK55sHpFoB0Xk1DfNaToL1ONOJ1Yx1KKrqwTEHOgSDTn-jPv89rOekOCIGKFwJBFO1NiO95G7sZwaYxPrnM1Ow5hyDkY8O4GSXQx2rrEuGBxzkNHGQEHzgv97ZmjYf95BVfd-7k/s1600/184a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWHWu_trK55sHpFoB0Xk1DfNaToL1ONOJ1Yx1KKrqwTEHOgSDTn-jPv89rOekOCIGKFwJBFO1NiO95G7sZwaYxPrnM1Ow5hyDkY8O4GSXQx2rrEuGBxzkNHGQEHzgv97ZmjYf95BVfd-7k/s320/184a.jpg" width="196" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Στην
κατοχή αντάρτης στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Συνελήφθη στο χωριό του Κυψέλη (Χώσεψη)
Άρτας, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Με ψεύτικες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κατηγορίες καταδικάστηκε σε θάνατο από το
έκτακτο στρατοδικείο των Ιωαννίνων και εκτελέστηκε το 1948.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ηλίας Ν. Σκανδάλης</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7L5_oXZSocFIR1d-IvT5qQOC1sbQamX4Xhuk5Eyk4MOoDXUsz_eFSSmVWKMi1KdsjK6ev4HWYINYQlsboVJkGma2Tpi7kSmAEGwrXkmjUzMDcpmtvAT2cN7f7ddfCSwZ_OCbbqxT7UzZ/s1600/184b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR7L5_oXZSocFIR1d-IvT5qQOC1sbQamX4Xhuk5Eyk4MOoDXUsz_eFSSmVWKMi1KdsjK6ev4HWYINYQlsboVJkGma2Tpi7kSmAEGwrXkmjUzMDcpmtvAT2cN7f7ddfCSwZ_OCbbqxT7UzZ/s320/184b.jpg" width="219" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Αντάρτης
του ΕΛΑΣ στην κατοχή. Συνελήφθη στο χωριό του Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας, κατά την
διάρκεια του εμφυλίου. Με ψεύτικες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κατηγορίες καταδικάστηκε σε θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο των
Ιωαννίνων και εκτελέστηκε το 1948.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Χωσεψίτες πολιτικοί εξόριστοι στο
Καραβόσταμο Ευδήλου Ικαρίας (1948)</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFSra_vNmDuG2PJjMeOkcDkckI6VHWmRCox-KW6FnkJJywxNUYGQAzRwMjnjzBceMIwk9RDkToE2wWW_yJCmi8Fh5Ky7kIATGnQP45gR_olodjNNj5__2XMp3YuytCf4EQSZxFde83_6BR/s1600/195c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFSra_vNmDuG2PJjMeOkcDkckI6VHWmRCox-KW6FnkJJywxNUYGQAzRwMjnjzBceMIwk9RDkToE2wWW_yJCmi8Fh5Ky7kIATGnQP45gR_olodjNNj5__2XMp3YuytCf4EQSZxFde83_6BR/s400/195c.jpg" width="271" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Όρθιοι
από αριστερά: Αριστείδης Χ. Πουρναράς, Χρήστος Μπαλάφας και Αντώνης Δ.
Γαλαζούλας. Καθιστός ο Γιώργος Σιόντης. Αντάρτες του ΕΛΑΣ στην κατοχή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αντώνης Β. Αγγέλης</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZREC2TKqqE5qNDCB8MY6MTm4ttgEhq6azveKUf6LIvNqTKJXNSZI2jR7fpa4hp-hE2uNuBIWfrfWfWlsOUZECPiQZTxBx6RsH3yAfSqFHKunVlie0JMUDf2hFbNDn_TTFG-kQtNIfy7_Z/s1600/182a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZREC2TKqqE5qNDCB8MY6MTm4ttgEhq6azveKUf6LIvNqTKJXNSZI2jR7fpa4hp-hE2uNuBIWfrfWfWlsOUZECPiQZTxBx6RsH3yAfSqFHKunVlie0JMUDf2hFbNDn_TTFG-kQtNIfy7_Z/s200/182a.jpg" width="189" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Αντάρτης του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην κατοχή. Μέλος του ΚΚΕ,
διώχτηκε μετά την Βάρκιζα. Κατέφυγε στο ΔΣΕ στο τμήμα του Παλιούρα, Αρχηγείο
Τζουμέρκων. Σκοτώθηκε τον Απρίλη του 1947 στο χωριό Ραφτόπουλο. Ήταν σε ομάδα
μαζί με τους Δήμου Γιάννη από τη Μεγάρχη Άρτας, Δήμου Δημήτρη από το Πετροβούνι
(Λούτζουνο, Γιάννενα), Κόκαλη Γιώργο από τη Νεράιδα και Κόκαλη Γρηγόρη από τη
Μεσοχώρα. Αυτή η ομάδα πήγε σ’ ένα μαντρί να φάνε και, κατά πληροφορία, τους
προδώσανε, τους μπλοκάρανε και τους σκότωσαν όλους. Υποχρέωσαν έναν από το
χωριό να τους κόψει τα κεφάλια και να τα γυρίζει στο χωριό. Τα ακέφαλα σώματα
τα έθαψαν σε μια τοποθεσία που λέγεται Κρεβατάκια, έξω από το χωριό Ραφτόπουλο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Μάνθος Β. Αγγέλης</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt4MWeLXd5Zh2IxWGZho4c5mo2lNcdM2CyocSOtZbw_3X_lcu1O-0L1QQp0ChJnMpIpJnCZ9fivrtuDi8FjkLtogSEceqBYtZLxIXI5jb7qrdYmFBxhzwq0JE_sXwOGfNf0ntN14x7zimq/s1600/182b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt4MWeLXd5Zh2IxWGZho4c5mo2lNcdM2CyocSOtZbw_3X_lcu1O-0L1QQp0ChJnMpIpJnCZ9fivrtuDi8FjkLtogSEceqBYtZLxIXI5jb7qrdYmFBxhzwq0JE_sXwOGfNf0ntN14x7zimq/s200/182b.jpg" width="188" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Από
την Κυψέλη (Χώσεψη) Άρτας. Αδελφός του Αντώνη. Μέλος της ΕΠΟΝ και μέλος του
ΚΚΕ, διώχτηκε μετά τη Βάρκιζα. Κατέφυγε στο ΔΣΕ στο τμήμα του Παλιούρα,
Αρχηγείο Τζουμέρκων. Διέφυγε τον κλοιό της μάχης και πιάστηκε άρρωστος σε
ενέδρα στο δυτικό Κόζιακα- Τρικάλων. Τον δολοφόνησαν αργότερα μαζί με έναν άλλο
Θεσσαλό αντάρτη και τα κεφάλια τους τα έκοψαν και τα κρέμασαν σ’ έναν έλατο και
τα έβαλαν σημάδι για σκοποβολή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Ελένη σύζ. Βασίλη Αγγέλη</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjicVDJlflko760eXSscMCYXOzuJCBKchxjECCSbwYIPF3whnxKxzXhj_yhan_zOcfdnaoTIdNlaGNCZngVmhrz5KLoG6v_iC5ELanihM8iIajmNfX_bcawHS1VHopqK_eFIfQui9Aa5Oku/s1600/187b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjicVDJlflko760eXSscMCYXOzuJCBKchxjECCSbwYIPF3whnxKxzXhj_yhan_zOcfdnaoTIdNlaGNCZngVmhrz5KLoG6v_iC5ELanihM8iIajmNfX_bcawHS1VHopqK_eFIfQui9Aa5Oku/s200/187b.jpg" width="170" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Μάνα
του Αντώνη και του Μάνθου (η «μπάμπω»). Υπέστη βασανιστήρια από την εθνοφυλακή
και παρακρατικούς γιατί τα παιδιά της υπήρξαν αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.
Αυτό ήταν το «αδίκημά» της. Όμως στάθηκε γενναία και τους αντιμετώπισε
ψύχραιμα, παρόλο που την έστειλαν εξορία στο Τρίκερι, Μακρόνησο και Πρέβεζα,
μαζί με την Βαγγελή Δ. Πουρναρά σύζ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αρ.
Σκανδάλη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "verdana";">Αναστασία σύζ. Αντώνη Αγγέλη</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB9PMLMjvBPevUN5NjeNRfPpLnmk_U1AMPX_sU40eXdAVyiDljI2l_ozCXSJRuGLZFU2CH_LdTH1US0bqH53pTnwWfNZu-JyPydk2sck9ENNPmDFFv7fGOZC_x8jzFQFYg6tvj3cAHjX6n/s1600/188a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB9PMLMjvBPevUN5NjeNRfPpLnmk_U1AMPX_sU40eXdAVyiDljI2l_ozCXSJRuGLZFU2CH_LdTH1US0bqH53pTnwWfNZu-JyPydk2sck9ENNPmDFFv7fGOZC_x8jzFQFYg6tvj3cAHjX6n/s200/188a.jpg" width="162" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Με
τα τέσσερα παιδιά της υπέστη πιέσεις και τρομοκρατία από τους εθνοφύλακες και
παρακρατικούς, γιατί ο άντρας της υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Αυτή
όμως αντιστάθηκε ψύχραιμα. Την πήγαν στην φυλακή στα Γιάννενα.</span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";"><b>***</b> </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πρέπει
να τονιστεί ότι <b>το αφιέρωμά μας δεν είναι ολοκληρωμένο.</b> Η εισφορά της Χώσεψης
την περίοδο της Εθνικής μας Αντίστασης και κατά την τρίχρονη εποποιία του
Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας <b>δεν εξαντλείται σε αυτά τα πρόσωπα.</b> Πολλοί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ακόμα Χωσεψίτες αγωνιστές, πολλές ακόμα Χωσεψίτισσες
αγωνίστριες, πολέμησαν για τη λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία και τα δίκια του
λαού και έπεσαν στη μάχη από το Αλβανικό Μέτωπο μέχρι το Γράμμο και άλλοι μπροστά στα
εκτελεστικά αποσπάσματα· πολλοί ακόμα συμμετείχαν στον αγώνα ως σύνδεσμοι, στην
επιμελητεία, στην περίθαλψη και αλλού· πολλοί φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν,
σακατεύτηκαν και <span style="mso-spacerun: yes;"></span>άλλοι αναγκάστηκαν
κυνηγημένοι να πάρουν τον δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς <b>(στο
βιβλίο του Χρήστου Νταβαντζή υπάρχουν εκτενείς αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα).</b>
Όπως άλλωστε και ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) στον οποίο ο Χρήστος Νταβαντζής
αφιερώνει ξεχωριστά κεφάλαια στο βιβλίο του, που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον
με ξεχωριστές αναρτήσεις.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";"><b>Μια
πρώτη παρουσίαση του βιβλίου και σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα, μπορείτε να
δείτε <a href="http://e-oikodomos.blogspot.gr/2016/12/blog-post_47.html" target="_blank"><i><span style="color: #3366ff;">πατώντας εδώ</span>.</i></a></b> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNRsH43zF5iUW8xw2cLcbCRrbUCu7T2ZfjkuHsdymw4XmZYtEEGrmnt6FNqGxTbJsTu2sb5GyU_sa3hP2auUE6si7jlPooXWwzE9FRRR3Vj-dZrDAQIyZ5Mb6AEanRCsntyskkTYV11MFI/s1600/ntavantzis_vivlio9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNRsH43zF5iUW8xw2cLcbCRrbUCu7T2ZfjkuHsdymw4XmZYtEEGrmnt6FNqGxTbJsTu2sb5GyU_sa3hP2auUE6si7jlPooXWwzE9FRRR3Vj-dZrDAQIyZ5Mb6AEanRCsntyskkTYV11MFI/s320/ntavantzis_vivlio9.jpg" width="231" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Το
βιβλίο του <b><i>Χρήστου Νταβαντζή «Όσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής»</i></b>,
Αθήνα 2016, προλογίζουν ο <b>Χρήστος Τσιντζιλώνης</b>, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης
Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) και ο <b>Κώστας
Μαραγκουδάκης</b>, πρόεδρος του Ιδρύματος Περίθαλψης Ηλικιωμένων «Το Σπίτι του
Αγωνιστή» και το εξώφυλλό του κοσμεί ένα θαυμάσιο εικαστικό του ζωγράφου-χαράκτη και λογοτέχνη,
αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης <b>Γιώργου Φαρσακίδη</b>.</span><br />
<span style="font-family: "verdana";"><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<u><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";">Σχετικά θέματα στο ιστολόγιό
μας (<span style="font-family: "verdana";">"κλικ" στους τίτλους)</span>:</span></span></u><br />
<u><span style="font-family: "verdana";">
</span></u><span style="font-family: "verdana";">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana";"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_27.html" target="_blank"><span style="font-family: "verdana";">Η δράση* των φασιστών και των ληστοσυμμοριτών στη Χώσεψη (Κυψέλη) Άρτας, αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας</span></a></span><br />
<span style="font-family: "verdana";">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana";">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana";"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5.html" target="_blank"><span style="font-family: "verdana";">Ληστές, βιαστές, πλιατσικολόγοι, γερμανοντυμένοι δολοφόνοι του λαού, τα ινδάλματα των σύγχρονων φασιστικών συμμοριών</span></a></span></div>
<span style="font-family: "verdana";">
</span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana";"><br /></span></div>
<span style="font-family: "verdana";">
<div class="MsoNormal">
<a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html" target="_blank"><span style="font-family: "verdana";">Αθάνατοι οι αγωνιστές από την Κυψέλη Άρτας (Χώσεψη) που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα</span></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2014/07/blog-post_29.html" target="_blank"><span style="font-family: "verdana";">Ο Τζουμερκιώτης στο «κόκκινο χωριό των Τζιουμέρκων, (στ)η Χώσεψη…»</span></a><span style="font-family: "verdana";"> </span></div>
</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-27296785480274438112016-07-11T11:33:00.000+03:002016-07-27T09:50:05.757+03:00Τοποθέτηση αναμνηστικής μαρμάρινης πλάκας στη Χώσεψη<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY4eMA5fkp-f2FvS95AqHwNtUziMxkSho9BmjJfc_SJ6MAHwxQ_7f8ZqO5jRiPfPZLCQSImd8ZGXVag9H5vR_3miptPwDSPY34MoNfR67WbKy1ZB0j5J4YuPkcWtzMlJ1iOqc4OTkrQhgK/s1600/100_9198a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY4eMA5fkp-f2FvS95AqHwNtUziMxkSho9BmjJfc_SJ6MAHwxQ_7f8ZqO5jRiPfPZLCQSImd8ZGXVag9H5vR_3miptPwDSPY34MoNfR67WbKy1ZB0j5J4YuPkcWtzMlJ1iOqc4OTkrQhgK/s320/100_9198a.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στην
πλατεία της αγαπημένης του Χώσεψης (Κυψέλης), μερικά βήματα από την πέτρινη
βρύση όπου κοντοστέκεται για να ξαποστάσει το δροσερό νερό που ξεκινά το ταξίδι
του από τα σπλάχνα των αδούλωτων Τζουμέρκων· στην πρόσοψη του πατρικού του
σπιτιού.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";"> Εκεί, από την Τετάρτη 6 του Ιούλη 2016, βρίσκεται τοποθετημένη η μαρμάρινη
αναμνηστική πλάκα: «Εδώ γεννήθηκε ο δάσκαλος και λογοτέχνης Κώστας Πουρναράς
(Μπόσης) 1908 – 1994».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σεμνά
και αθόρυβα όπως ταιριάζει στον ίδιο και τη γενιά του, η πλάκα τοποθετήθηκε από
συχωριανούς του: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ως
απειροελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης για την προσφορά του Κώστα
Πουρναρά (Μπόση) στον γενέθλιο τόπο του, την πατρίδα και το λαό.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG_kbetvhYDsFmZjzT31lSfCKlIi_N_eUvHG5HMQGDchWmQOp2ffDC_KUy7VPuIcZdX8QMhx3IuklJsf82cJsqU_q3RS8mUwFrXkaJRq89enzcj_7cCG74wFonuNEfEbmM0nKyFCEiBK4U/s1600/100_9192a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG_kbetvhYDsFmZjzT31lSfCKlIi_N_eUvHG5HMQGDchWmQOp2ffDC_KUy7VPuIcZdX8QMhx3IuklJsf82cJsqU_q3RS8mUwFrXkaJRq89enzcj_7cCG74wFonuNEfEbmM0nKyFCEiBK4U/s400/100_9192a.jpg" width="300" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Για
να θυμίζει σε όλους ότι αυτό είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε και έκανε τα πρώτα
του βήματα ο δάσκαλος, ο λογοτέχνης<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>συγγραφέας, ο κομμουνιστής λαϊκός αγωνιστής. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Για
να «παρακινεί» όσους δεν γνωρίζουν, και τους νεώτερους, να ρωτήσουν, να αναζητήσουν,
να μάθουν. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ως
σιωπηρή υπόμνηση ότι αυτός ο χώρος πρέπει να διασωθεί από την προδιαγεγραμμένη
κατάληξή του (αν συνεχιστεί η εγκατάλειψη <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>― το σπίτι αυτό, με παραπάνω από εμφανή τα
σημάδια από την επίθεση του χρόνου και την έλλειψη συντήρησης, αποτελεί σήμερα
αποθηκευτικό χώρο παρακείμενου καταστήματος), και να διαμορφωθεί σε κοιτίδα διαφύλαξης
και ανάδειξης της ιστορικής μνήμης, της συμβολής της Χώσεψης στην εποποιία
της Εθνικής μας Αντίστασης και της προσφοράς και του έργου του Κώστα Πουρναρά
(Μπόση).</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4_9u1eCMCzyZWBjpxLQAOyBQpXnrb4OC1Nf_e-56Sb1q6S0kRsirARYb0DYFwBHmzmk_cprMvRyr9MFm7hksEY7Be5D0mKMFx8y4NHiY2jwl6iVQ_r9e55NKLvJRDyssm3ul5xTnK0XJ/s1600/100_9199a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN4_9u1eCMCzyZWBjpxLQAOyBQpXnrb4OC1Nf_e-56Sb1q6S0kRsirARYb0DYFwBHmzmk_cprMvRyr9MFm7hksEY7Be5D0mKMFx8y4NHiY2jwl6iVQ_r9e55NKLvJRDyssm3ul5xTnK0XJ/s320/100_9199a.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
χρωστάμε στη μνήμη του, στην ιστορία, στις σύγχρονες και μελλοντικές γενιές.</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-10053726290906183362016-06-18T10:04:00.000+03:002016-07-27T09:48:29.218+03:00Αη Στράτης: Οδοιπορικό μνήμης και τιμής εκεί που ως κι ο θάνατος νικήθηκε <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ8Hfac_RzkJJIiNQYEvSWx4Zu06nEMCLYWba_kfBmMiwLbREau__SiLo9tuP5qDjUF1lGGLu0zNm0zGvi2GJpJZW7vnniWNYk8q57-mPay5lkWTFHpk6of_oFKzFaigh5VPddv5ymvygU/s1600/ai_straths_9062a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ8Hfac_RzkJJIiNQYEvSWx4Zu06nEMCLYWba_kfBmMiwLbREau__SiLo9tuP5qDjUF1lGGLu0zNm0zGvi2GJpJZW7vnniWNYk8q57-mPay5lkWTFHpk6of_oFKzFaigh5VPddv5ymvygU/s320/ai_straths_9062a.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">80 χρόνια πριν. Δίπλα στις μηχανές του πλοίου. Ο θόρυβος ανακατεύεται
με τον ήχο των κυμάτων και με τον χρόνο τον ατέλειωτο. Σειρές δεσμωτών,
καθιστοί. Δεν μιλάνε. Μετράνε τις στιγμές της λευτεριάς που άφησαν σε
κάποια στεριά. Κάποιος πιάνει και ξεκινά ένα τραγούδι. Προορισμός: Αη
Στράτης.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9059a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9059a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20100 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9059a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">80 χρόνια μετά. Μια κιθάρα στη μέση ενός κύκλου. «Εγώ Αη Στράτη δε
φοβάμαι…τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν…». Ένα πολύχρωμο πολύβουο
πλήθος απλωμένο στα καταστρώματα. Τραγούδια, γέλια, λόγια ανακατεύονται
με τον ήχο των μηχανών του πλοίου, βάζουν «χρώματα» στη μονοτονία του
ατέλειωτου μπλε και την ηρεμία της θάλασσας. Προορισμός: Αη Στράτης.
Στην επίσκεψη – προσκύνημα που οργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ στο πλαίσιο των
εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/xartis2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Εξώφυλλο χάρτη που μοιράστηκε στους επισκέπτες του Αη Στράτη" border="0" class="wp-image-20097 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/xartis2.jpg" height="320" width="241" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Εξώφυλλο χάρτη που μοιράστηκε στους επισκέπτες του Αη Στράτη</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στον τόπο όπου μαρτύρησε η ελπίδα, δοκιμάστηκε η αντοχή, ατσαλώθηκε η
πίστη. Εκεί που νικήθηκε ο θάνατος. Ο Σιντό, ο Μανώλης, ο Μπάμπης, ο
Σεραφείμ και άλλοι, περιμένουν. Ξόφλησαν το χρέος τους και περιμένουν.
Δεν σας ξεχάσαμε σύντροφοι! Είχαμε πολλά να αντιμετωπίσουμε, πολλές
μάχες να δώσουμε, πολλούς εχθρούς, πολλές δυσκολίες, μα δεν σας
ξεχάσαμε. Ερχόμαστε.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">«Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές ποτέ τους δεν λυγίσανε οι
κομμουνιστές», δονείται η ζεστή και υγρή ατμόσφαιρα καθώς πέφτει ο
καταπέλτης. Σύντροφοι απ’ τον Αη Στράτη, τη Λήμνο, τη Λέσβο μας
υποδέχονται με συνθήματα και κόκκινες σημαίες. Πολλά ανθρώπινα ρυάκια
ξεχύνονται απ’ την κοιλιά του καραβιού και ενώνονται σ’ ένα μακρύ βοερό
κόκκινο ποτάμι.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9057a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Εκτός από τους συντρόφους… μας υποδέχτηκαν και τα όργανα της τάξης. Πίσω τους, ψηλά στην κορφή του βράχου, το πανό γράφει: <Με το λαό για το σοσιαλισμό»" border="0" class="size-full wp-image-20102 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9057a.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Στο
λιμάνι δεν μας υποδέχτηκαν μόνο οι σύντροφοι… </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Πίσω, ψηλά στην κορφή
του βράχου, το πανό γράφει: </i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>"Με το λαό για το σοσιαλισμό"</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το λιμάνι και τα στενά δρομάκια του νησιού είναι στολισμένα με πανό,
εικόνες της εξορίας και στίχους ποιητών. Κόκκινες σημαίες παντού. Με
συνθήματα και τραγούδια παίρνουμε το δρόμο για το λόφο του Αη Μηνά.
Κάνει ζέστη. Στο πλήθος πλειοψηφεί η νεολαία, βλέπεις όμως και αρκετά
σκαμμένα πρόσωπα με άσπρα μαλλιά. Κάποια χέρια τρέμουν κρατώντας σφιχτά
ένα μπαστούνι. Κάποια χείλη τρέμουν από συγκίνηση. Όλες οι καρδιές
χτυπάνε δυνατά.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9060a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9060a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20104 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9060a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τα πρώτα σπίτια που αντικρίζεις σα να ξεπήδησαν λες από κάποιο
εικαστικό του –εξόριστου και εδώ- Γιώργου Φαρσακίδη. Είναι τα ελάχιστα
κτίσματα που επέζησαν από την επέλαση του χρόνου και των στοιχειών της
φύσης και δίνουν στην είσοδο του νησιού μια νότα απαράμιλλης ομορφιάς
και νοσταλγίας.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9062a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9062a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20108 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9062a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Λίγο νωρίτερα… Καθώς το καράβι προσεγγίζει το νησί η εικόνα του
τοπίου προκαλεί δέος. Τόπος ξερός, άγριος, αφιλόξενος, στη μέση του
πουθενά. Χώμα λιγοστό, όπου δεν έφτανε η πέτρα. Βράχος ψηλός, απότομος,
σα να ’κοψες το νησί γύρω γύρω με μαχαίρι, και τραχύς απ’ την αιώνια
πάλη του με τα κύματα της θάλασσας.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9050a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9050a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20106 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9050a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ελάχιστα δέντρα σκόρπια εδώ κι εκεί και λίγοι θάμνοι. Ένα σφίξιμο στο
στέρνο σπρώχνεται με κείνον τον κόμπο που κάποιες φορές έρχεται και
κλείνει το λαιμό κι εμποδίζει τις έτσι κι αλλιώς λιγοστές λέξεις, να
φτάσουν στα χείλη. Το αντίθετο συμβαίνει με τις σκέψεις. Στο νου
έρχεται, χωρίς να το θέλεις η <a href="http://e-oikodomos.blogspot.gr/2012/05/27-2012.html" target="_blank"><b>Μακρόνησος.</b></a>
Πόσο μοιάζουν η γη, η θάλασσα, οι βράχοι, ο πόνος… Και μια δεύτερη
έρχεται να συμπληρώσει την πρώτη. Ξέραν «αυτοί» πια νησιά να διαλέξουν,
για να «σωφρονίζουν» και να «αναμορφώνουν»…</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9079a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9079a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20112 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9079a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από τη ρίζα του λόφου ξεκινάει μια γραμμή από εκατόν εβδομήντα
σκαλοπάτια που οδηγούν στο μνημείο των δολοφονημένων ηρώων του Αη
Στράτη. Σαν ανηφορική «λεωφόρος του μέλλοντος». Μια κόκκινη γραμμή που
δεν έχει σταματημό την ανεβαίνει.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9096a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9096a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20113 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9096a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το ’φτιαξαν οι εξόριστοι που βρέθηκαν στο νησί μετά τη Βάρκιζα. Ένα
λιτό τσιμεντένιο μακρόστενο κουτί κι ένας σταυρός, τσιμεντένιος κι αυτός
στην κορφή του, που δεν άντεξε στη φθορά του χρόνου κι έτσι σήμερα τον
αντικαθιστά ένας σιδερένιος. Στο εσωτερικό του βρίσκονται τα 33 κρανία
των θυμάτων της «μάχης της πείνας», τον χειμώνα του 1941-42. Των
κομμουνιστών που αποκλείστηκαν από τους Έλληνες δεσμοφύλακές τους, στον
«κεντρικό θάλαμο», χωρίς τροφή και περίθαλψη και πέθαναν από την ασιτία,
κρατώντας ψηλά τη σημαία των ιδανικών τους, μη υπογράφοντας «δήλωση
μετανοίας».</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9093a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9093a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20114 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9093a.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στο πλάι του μνημείου, μια μεταλλική πλάκα με χαραγμένα τα ονόματα
των νεκρών εξόριστων του Αη Στράτη. Μια κόκκινη σημαία και λίγα κόκκινα
γαρίφαλα, λόγω της μέρας, το σκεπάζουν.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9083a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9083a" border="0" class="wp-image-20116 size-full no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9083a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_20116" style="text-align: center; width: 810px;">
<div class="wp-caption-text">
<i>Από
τον λόφο του Αη Μηνά. Χαμηλά το λιμάνι. </i></div>
<div class="wp-caption-text">
<i>Αριστερά η παραλία (δε
διακρίνεται). </i></div>
<div class="wp-caption-text">
<i>Δεξιά ο λόφος του Αη Γιάννη με το νεκροταφείο του χωριού.</i></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από το λόφο του Αη Μηνά η θέα δεν μπορεί να περιγραφεί απλά σαν ένα
κομμάτι της φύσης, ξεκομμένο από σκέψεις και συναισθήματα. Μπροστά και
κάτω το λιμάνι και αριστερά του μια μικρή παραλία. Δεξιά, απέναντι και
προς τα μπροστά ο λόφος με το εκκλησάκι του Αη Γιάννη και το νεκροταφείο
του χωριού. Στη σκιά του τα ερείπια του παλιού οικισμού που κατέστρεψε ο
μεγάλος σεισμός.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9087a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9087a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20119 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9087a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Απ’ την ίδια πλευρά και προς το εσωτερικό του νησιού χαμηλές πλαγιές
και ανάμεσά τους κάμποσος ήμερος τόπος, δαμασμένος απ’ τον άνθρωπο σε
πλατιά επίπεδα σαν πεζούλες. Αν παρατηρήσεις προσεχτικά θα διακρίνεις
απομεινάρια από τις λιθόχτιστες βάσεις των αντίσκοινων των εξορίστων.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9089a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9089a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20120 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9089a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αριστερά από τον Αη Μηνά, κοιτάζοντας πάντα προς το λιμάνι, ο τόπος
είναι λίγο πιο μαλακός, με λίγα δέντρα. Εδώ βρίσκονταν οι περισσότερες
σκηνές των εξόριστων. Αν στρίψεις το κορμί και βάλεις πλάτη τον Αη Μηνά
τότε επανέρχεται το σφίξιμο σαν εκείνο όταν πρωταντίκριζες το νησί απ’
τη θάλασσα… Η γη ξερή σαν καμένη, διψασμένη, απωθητική, αφιλόξενη. Σε
κάθε σου βήμα χούφτες ακρίδες τινάζονται τρομαγμένες για να προσγειωθούν
λίγα μέτρα πιο πέρα.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9128a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Η ομορφιά και η καλαισθησία αντιστέκονται στον χρόνο…" border="0" class="size-full wp-image-20122 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9128a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Η ομορφιά και η καλαισθησία αντιστέκονται στον χρόνο…</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής προς τον οικισμό κατεβαίνουμε την
ίδια «λεωφόρο» με τα σκαλοπάτια. Περπατάμε ανάμεσα στα σπίτια του
χωριού. Τα περισσότερα, σύγχρονα «μνημεία» νεοελληνικού πολιτισμού. Εδώ
δεν υπάρχει το «χρώμα» που, έστω για λίγο, συναντάς μπαίνοντας στο
λιμάνι. Λίγα είναι ανοιχτά. Κάποιοι ντόπιοι μας καλωσορίζουν. Κάποιοι
άλλοι μας κοιτάνε αμίλητοι και ανέκφραστοι. Όσοι ρωτήθηκαν πώς θα
φτάσουμε στο μουσείο, προσφέρθηκαν να μας δείξουν το δρόμο.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9108a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9108a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20124 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9108a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η συγκίνηση κορυφώνεται. Λίγα μέτρα μας χωρίζουν στο ανηφορικό και με
στροφές μονοπάτι, από τον «κεντρικό θάλαμο», τον χώρο όπου
κονταροχτυπήθηκαν με τον χάρο οι κομμουνιστές εξόριστοι τον χειμώνα του
1941-42 και τον νίκησαν. Σήμερα στεγάζεται εδώ το <a href="http://www.mouseiodimokratias.gr/greek/index.asp" target="_blank"><b>Μουσείο Δημοκρατίας.</b></a>
Βρίσκεται στη σκιά της Μαρασλείου – Λογοθετείου Σχολής, όπου
στεγάζονταν οι κοιτώνες των Ελλήνων χωροφυλάκων, βασανιστών
δεσμοφυλάκων.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9107a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Η Μαράσλειος - Λογοθέτειος Σχολή" border="0" class="size-full wp-image-20125 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9107a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Η Μαράσλειος – Λογοθέτειος Σχολή</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Προσεγγίζουμε από την πίσω όψη. Συντηρημένο και καλοδιατηρημένο,
αναδειγμένο, σε τίποτα δε θυμίζει το μισοερειπωμένο κτίσμα της
εμβληματικής φωτογραφίας που όλοι γνωρίσαμε, παρά μόνο στο σχήμα.
Δρασκελίζοντας το κατώφλι της εισόδου το μάτι πέφτει σε αυτή ακριβώς τη
φωτογραφία που καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι τοίχου. Απεικονίζει την
μισοερειπωμένη όψη του κτιρίου λίγα χρόνια μετά τις ανείπωτες σκηνές
φρίκης και μεγαλείου που εκτυλίχτηκαν ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους
του.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9120a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9120a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20126 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9120a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κοιτάζεις αποσβολωμένος από τη συγκίνηση και προσπαθείς να βάλεις σε
μια σειρά τις εικόνες που τόσα χρόνια αποκόμισες διαβάζοντας και
ξαναδιαβάζοντας <a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2013/04/blog-post_21.html" target="_blank"><b>το ιστορικό της μάχης με την πείνα.</b></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9113a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9113a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20129 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9113a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εδώ θα απλώνονταν οι σειρές με τα κρεβάτια, εδώ οι εξόριστοι θα
σκέπαζαν τις «βούτες», εδώ θ’ ακουμπούσαν τα λιγοστά σκεύη τους, τον
ρουχισμό, τα μικροεργαλεία τους, εδώ θα έκρυβαν τα βιβλία τους, τα
χαρτιά τους.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9114a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9114a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20130 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9114a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ψηλαφίζεις τις πέτρες του τοίχου προσπαθώντας ν’ «αγγίξεις» τη φρίκη,
τον πόνο, τα βογκητά, τις χαρακιές στα κορμιά και στα σωθικά των
έγκλειστων πεινασμένων, το χνώτο του θανάτου. Η «μυρωδιά» του θανάτου
διάχυτη. Και η αίσθηση της ελπίδας.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9123a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9123a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20154 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9123a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τόσοι θάνατοι δεν πήγαν χαμένοι. Η θυσία των κομμουνιστών εξορίστων
δεν ήταν μια έξαρση ηρωισμού από αποκοτιά, αλλά μια βαθιά
συνειδητοποιημένη απόφαση, μια παλικαρίσια επιλογή αυτοθυσίας στο βωμό
των αγώνων της εργατικής τάξης και του λαού μας, για ένα καλύτερο αύριο.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9116a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9116a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20127 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9116a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στους γύρω τοίχους πολλές φωτογραφίες και κάποια καθημερινά
αντικείμενα των εξορίστων. Ο χώρος στενός και ζεστός. Εκατοντάδες
ζευγάρια μάτια μπαίνουν, βγαίνουν, σπρώχνονται και σπρώχνουν για να
πλησιάσουν, να δουν, να διαβάσουν, να μάθουν, να παραδειγματιστούν.
Εκατοντάδες καρδιές χτυπούν διαφορετικά απ’ ό,τι κάθε μέρα…</span></div>
<blockquote>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><b>Και ένα μνημείο απανθρωπιάς και κρατικής αδιαφορίας…</b></span></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">
</span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9155a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9155a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20145 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9155a.jpg" height="240" width="320" /></a><i><b>Ανάμεσα στα μνημεία των ηρώων του Αη Στράτη κι ένα
μνημείο απανθρωπιάς και κρατικής αδιαφορίας. Στην είσοδο του Μουσείου
Δημοκρατίας, δίπλα στα σκαλοπάτια βρίσκεται η ράμπα για τα αμαξίδια των
συνανθρώπων με κινητικά προβλήματα. Κατασκευάστηκε διότι έτσι
υποχρεώνουν οι «κανονισμοί». Προφανώς δεν υπήρχε κάποιος «κανονισμός» να
υποχρεώνει και την ομαλή και απρόσκοπτη πρόσβαση στο οδόστρωμα… Όμως
αυτό δεν ήταν φαίνεται αρκετό. Παρατηρώντας κανείς προσεχτικά
διαπιστώνει ότι το σκαλοπάτι της ράμπας είναι ψηλότερο και από αυτό της
σκάλας (!) που χρησιμοποιούν όσοι έχουν γερά τα πόδια τους. Ένα τέτοιο
μνημείο απανθρωπιάς και αδιαφορίας έπρεπε να είναι και μεγαλοπρεπές…
(Ενημερωτικά, το Μουσείο Δημοκρατίας ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού,
Διεύθυνση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς).</b></i></span></div>
</blockquote>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9070a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9070a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20133 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9070a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κατηφορίζουμε προς τη «Λεωφόρο των Μπολσεβίκων» (έτσι ονόμαζαν οι
εξόριστοι τον συγκεκριμένο δρόμο του χωριού) όπου σε λίγο θα λάβει χώρα η
ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ και θ’ αποκαλυφτεί το μνημείο της ΚΕ του Κόμματος
για τους εξόριστους.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9071a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9071a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20134 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9071a.jpg" height="400" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Όμως πρώτα θα σταθούμε με σεβασμό και θ’ ακουμπήσουμε ένα λουλούδι σ’
ένα άλλο μνημείο. Στον Αη Στράτη πέθανε εξόριστος σε ηλικία 55 χρονών ο
αξέχαστος ηγέτης της αγροτιάς, ο λαϊκός αγωνιστής Κώστας Γαβριηλίδης,
ΓΓ του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας και βουλευτής (ΑΚΕ, ΕΔΑ), δήμαρχος
Κιλκίς με το Παλλαϊκό Μέτωπο πριν τη μεταξική δικτατορία, μέλος της ΚΕ
του ΕΑΜ και Υπουργός Γεωργίας στην ΠΕΕΑ, με αμέτρητους διωγμούς στην
πλάτη του και θητεία σε φυλακές και εξορίες).</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/100_9074a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="100_9074a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20135 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/100_9074a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Εκεί, στη «Λεωφόρο των Μπολσεβίκων», πάνω σ’ ένα κομμάτι λαξεμένου
βράχου βρίσκεται αποτυπωμένη σε μέταλλο η νεκρική μάσκα του, έργο των
συνεξόριστών του καλλιτεχνών Χρίστου Δαγκλή και Βασίλη Βλασίδη.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9133a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9133a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20136 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9133a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έδωσε το ιστορικό πλαίσιο μέσα
στο οποίο δημιουργήθηκαν οι τόποι εξορίας (και του Αη Στράτη),
αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον Αη Στράτη και τη συνεισφορά των εξορίστων του
στους αγώνες του λαού μας και τόνισε ότι το παράδειγμά τους φωτίζει τις
μελλοντικές γενιές γιατί τα ιδανικά τους είναι ανώτερα και εξυψώνουν τον
άνθρωπο (ολόκληρη η ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα <a href="http://www.902.gr/eidisi/politiki/99740/i-omilia-toy-d-koytsoympa-stin-ekdilosi-tis-ke-toy-kke-ston-ai-strati" target="_blank"><b>εδώ</b></a>). Στη συνέχεια έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και ακολούθησε πρσκλητήριο νεκρών και τραγούδια.</span></div>
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_20138" style="width: 810px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9144a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9144a" border="0" class="wp-image-20138 size-full no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9144a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="wp-caption-text">
<i>Ο
«κεντρικός θάλαμος» των εξορίστων (σήμερα Μουσείο Δημοκρατίας) στη σκιά
της βάσης της χωροφυλακής του νησιού (η φωτογραφία τραβήχτηκε από την
Μαράσλειο – Λογοθέτειο Σχολή που παλιά στέγαζε τους κοιτώνες των ελλήνων
χωροφυλάκων-δεσμοφυλάκων των εξόριστων)</i></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η εκδήλωση, πήραμε σιγά σιγά το δρόμο για το
λιμάνι. Οι ακτίνες του ήλιου κουρασμένες απ’ τον κάματο της μέρας
έπαιρναν τα ονόματα από το προσκλητήριο των νεκρών και τις νότες του
πένθιμου εμβατήριου και τ’ ακουμπούσαν μελαγχολικά πάνω στις σκιές που
σχημάτιζαν οι γερασμένοι τοίχοι και οι λιγοστές βάρκες στο μικρό λιμάνι.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9171a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9171a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20139 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9171a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Από τους λόφους του Αη Μηνά και του Αη Γιάννη το σούρουπο πήρε ν’
απλώνει τα δίχτυα του πάνω απ’ τον «κεντρικό θάλαμο», τη «λεωφόρο των
Μπολσεβίκων», τον «βράχο του Λένιν», τα ερείπια του παλιού οικισμού, το
καφενείο του Γερογιαννάκη (αγαπημένο των εξόριστων), τα στενά σοκάκια
του χωριού και κατηφορίζει σιγά σιγά προς το λιμάνι.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9179a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9179a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20140 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9179a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Μαζί ζυγώνει και η ώρα της επιβίβασης στο καράβι, η ώρα για το ταξίδι
της επιστροφής. Θέλεις αυτή η ώρα να καθυστερήσει, καθώς βαδίζεις δίπλα
στις βάρκες και παρατηρείς τις σκιές που αργοσβήνουν στα νερά όπως
κάποτε οι ζωές των ηρώων.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9172a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9172a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20142 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9172a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αυτός ο χρόνος! Δεν κάνει λίγο κράτει. Αδυσώπητος μέχει παγερά
αδιάφορος στο πέρασμά του, δεν χαμπαριάζει από στιγμές, δεκάρα δε δίνει
για συναισθήματα, δεν υπολογίζει τίποτα ανθρώπινο. Μόνο να μετράει
ξέρει καλά. Να βάζει στη σειρά χρόνια, αιώνες και ολόκληρες ιστορικές
περιόδους και να καταμετρά θηριωδίες και κατορθώματα, προδοσίες και
ηρωισμούς, αγωνίες και σκληρούς αγώνες, πόνο και λυτρωμό, ήττες και
νίκες και αίμα, πολύ αίμα…</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9135a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt=""...μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο"... " border="0" class="size-full wp-image-20152 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9135a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>“…μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο”…</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η συμμετοχή στην επίσκεψη-προσκύνημα στον Αη Στράτη ήταν πολύ μεγάλη
και αυτό δείχνει πολλά. Ο κόσμος έχει ανάγκη από κάπου να πιαστεί, να
εμπνευστεί, να πάρει δύναμη και κουράγιο, να παρακινηθεί. Στις αμέτρητες
δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, στο βαθύ σκοτάδι που τείνει να
σκεπάσει τα πάντα, η ιστορία του εργατικού, λαϊκού,
κομμουνιστικού-επαναστατικού μας κινήματος και οι ήρωές μας είναι ο
φάρος που αντιστέκεται και φωτίζει.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9119a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ai_straths_9119a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20131 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9119a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι σημερινοί κομμουνιστές και αγωνιστές έχουν μόνο να μάθουν και να
παραδειγματιστούν προσθέτοντας στα εργαλεία της ανάλυσης και της πάλης
τους τις διαδρομές αυτής της ιστορίας και τα μικρά και μεγάλα μονοπάτια
που βάδισαν οι γνωστοί και άγνωστοι μεγάλοι λαϊκοί αγωνιστές. Νιώθω την
υποχρέωση να σημειώσω εδώ την προσπάθεια που κάνει το ΚΚΕ να αναδείξει
και να προβάλλει αυτή την ιστορία, την ιστορία του. Τον κόπο, τα έξοδα,
την κινητοποίηση και το μεράκι των στελεχών, των μελών και πολλών φίλων
του Κόμματος στην κατεύθυνση αυτή, κόντρα στις μύριες όσες δυσκολίες του
σήμερα. Μια ανάδειξη που, όπως πρώτοι οι κομμουνιστές βροντοφωνάζουν,
δεν συνίσταται σε μια μουσειακή διαδικασία αλλά σε αιμοδότρα κατάθεση
στην αγωνιστική δράση του σήμερα.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9141a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ο λόφος του Αη Μηνά όπως φαίνεται από τον "κεντρικό θάναμο" (Μουσείο Δημοκρατίας)" border="0" class="size-full wp-image-20155 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/ai_straths_9141a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ο λόφος του Αη Μηνά όπως φαίνεται από τον “κεντρικό θάλαμο” (Μουσείο Δημοκρατίας)</i></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ας παραπονιέται ο άνθρωπος, σοφά τα έφτιαξε όλα η φύση. Και πρώτα
απ’ όλα τον ίδιο. Με τα κακά του και τα καλά του. Μια αιώνια διαπάλη
ανάμεσα στα πιο βάρβαρα ένστιχτα και στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής,
που κάνει κάποτε ακόμα και το θάνατο να υποκλιθεί. Μια μάχη που γεννά
βασανιστές-χτήνη και μάρτυρες ήρωες.</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/100_9102a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="100_9102a" border="0" class="aligncenter size-full wp-image-20156 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/06/100_9102a.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Οι ήρωες του Αη Στράτη δεν γεννήθηκαν ήρωες. «Δέθηκαν» στο καμίνι της
λευτεριάς και της ταξικής πάλης. Αν σήμερα μπορούσαν να μας ακούσουν
είναι βέβαιο ότι θα συμφωνούσαν ότι η μεγαλύτερη τιμή στον ηρωισμό και
τη θυσία τους, η καλύτερη τιμή στη μνήμη τους, είναι η καλύτερη
οργάνωση της πάλης μας, η δυνατότερη αναμέτρηση με τον ταξικό εχθρό, το
ακούραστο και πιο αποφασιστικό βάδισμά μας «στις λεωφόρους του
μέλλοντος», μέχρι τη νίκη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κείμενο - φωτογραφίες: <b>Οικοδόμος</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/oute-se-kseronisia-oute-se-fylakes-proskinima-ston-ah-strath/" target="_blank">ΑΤΕΧΝΩΣ</a> </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-3692684027882222392016-05-24T16:17:00.000+03:002016-06-18T10:17:38.206+03:00Επίσκεψη - προσκύνημα στον Άη Στράτη, μαρτυρικό τόπο εξορίας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwcTRBm0X-cF1CgGxytrl2EAJnzz0vIQdtCRu9ZG6Ly2jUTL_DrkMs02jtF6l7O0AR-YqHqZ7-Rkgdv8KxuIwN1kbh_JkmFVF908gCjBFO_x-EEIrfofmk-YVWf6eK6OisHMceAcXKWE9/s1600/aistratis11c.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOwcTRBm0X-cF1CgGxytrl2EAJnzz0vIQdtCRu9ZG6Ly2jUTL_DrkMs02jtF6l7O0AR-YqHqZ7-Rkgdv8KxuIwN1kbh_JkmFVF908gCjBFO_x-EEIrfofmk-YVWf6eK6OisHMceAcXKWE9/s320/aistratis11c.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Επίσκεψη - προσκύνημα στον Άη Στράτη οργανώνει, για το <b>Σάββατο, 11 Ιούνη</b>,
η ΚΕ του ΚΚΕ, με σκοπό <b>να τιμηθεί η θυσία μελών του ΚΚΕ και άλλων
αγωνιστών που εξοντώθηκαν από την πείνα,</b> στο νησί, την περίοδο 1941 -
1942, όντας εξόριστοι και παραδομένοι από το καθεστώς της μεταξικής
δικτατορίας στους ναζί κατακτητές.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Θα τιμηθεί, επίσης, η προσφορά
χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, που βρέθηκαν και πάλι
εξόριστοι στον Άη Στράτη από τις μετακατοχικές κυβερνήσεις, για την
προσφορά τους στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη
συμμετοχή τους στους ταξικούς αγώνες, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες
στον τόπο μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLo41ryn7dIS3xPfwBVxYurt93KQ7UUmF8MaMm11IPb5CfHKd9THttvGAswUsknqwip643KxoMag4clgCBqobvEKI_cWIfns55WN19Pak2_3aUEtKG9iDiYRimqT13BlXyvfhfN7bGXx3/s1600/kke_logo22.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYLo41ryn7dIS3xPfwBVxYurt93KQ7UUmF8MaMm11IPb5CfHKd9THttvGAswUsknqwip643KxoMag4clgCBqobvEKI_cWIfns55WN19Pak2_3aUEtKG9iDiYRimqT13BlXyvfhfN7bGXx3/s1600/kke_logo22.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η επίσκεψη γίνεται <b>στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100
χρόνια του ΚΚΕ.</b> Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, <b>Δημήτρη Κουτσούμπα</b>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><u><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η
αναχώρηση θα γίνει από το Λαύριο </span></u></i><i><u><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i><u><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">(βλ. χάρτη) </span></u></i>με πλοίο της γραμμής, στις 9 το πρωί
του Σαββάτου 11 Ιούνη. Η επιστροφή, δηλαδή η αναχώρηση από Αη Στράτη, θα
γίνει την ίδια μέρα, στις 10.30 μ.μ. και άφιξη στο Λαύριο, στις 6 π.μ.
της Κυριακής 12 Ιούνη.</span></u></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Για τη διευκόλυνση της ομαδικής μετακίνησης, θα χρειαστεί να συνταχθεί <b>λίστα συμμετοχής με ονοματεπώνυμο μέχρι τέλος του Μάη. Η τιμή συμμετοχής είναι 33 ευρώ</b>
και περιλαμβάνει το εισιτήριο του πλοίου με επιστροφή και τη μεταφορά
από το κέντρο της Αθήνας με πούλμαν προς και από το Λαύριο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Για
τις δηλώσεις συμμετοχής, έχει ανοιχτεί κατάλογος στις Τομεακές
Οργανώσεις της KΟ Αττικής, στην KNE και στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Πληροφορίες στα τηλέφωνα </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ΚΟ Αττικής: 210.5282.500</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ΚΕ: 210.2592.111</span><br />
<br />
-------------------------------------------------------------<br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<h3 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "verdana"; font-weight: normal;"><span style="color: #660000;"><u><b>Δείτε ακόμα (από την επίσκεψη-προσκύνημα):</b></u></span> </span></span></h3>
<span style="font-size: large;">
<b><span style="font-family: "verdana";"><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2016/06/blog-post.html" target="_blank">Αη Στράτης: Οδοιπορικό μνήμης και τιμής εκεί που ως κι ο θάνατος νικήθηκε</a> </span></b><span style="font-family: "verdana";"><i>(κλικ!)</i></span><b><span style="font-family: "verdana";"><br /></span></b></span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-31040309767645927062016-05-17T11:44:00.000+03:002016-05-24T16:26:45.303+03:00«Για να ζήσουν οι ερχόμενες γενιές καλύτερα…» <div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJNB0mC794SGBM5e1cgs96_F6Z_Eud2mF8UrYgtF8Okc49G26z88Z9LEEhbAVnjp_DbVT-0_tIdnKdx0o9jnqvwy8ruBviF9phDzZYUvBXwRb91w9hWhxP2tqACBqFctbr5frtLxXNHx2/s1600/bosis_hosepsi8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJNB0mC794SGBM5e1cgs96_F6Z_Eud2mF8UrYgtF8Okc49G26z88Z9LEEhbAVnjp_DbVT-0_tIdnKdx0o9jnqvwy8ruBviF9phDzZYUvBXwRb91w9hWhxP2tqACBqFctbr5frtLxXNHx2/s320/bosis_hosepsi8.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "verdana";">Άρθρο
του ιστολογίου στο περιοδικό </span></i><span style="font-family: "verdana";"><b>για Χώσεψη καλά πάμε!</b></span><i><span style="font-family: "verdana";"> («Ενημερωτικό έντυπο των
Συλλόγων Κυψελιωτών Άρτας και Αθήνας»), 14ο τεύχος, Απρίλης 2016.</span></i><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><u><span style="font-family: "verdana";">«Για
να ζήσουν οι ερχόμενες γενιές καλύτερα…»</span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Κώστας Πουρναράς (Χώσεψη 1908 – Σιμπίου, Ρουμανία 1994), δάσκαλος και σπουδαίος
λογοτέχνης (Κώστας Μπόσης το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά σχετικά άγνωστος εξ αιτίας της πολιτικής
προσφυγιάς, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>από νεαρή ηλικία στάθηκε στο
πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων, στρατεύτηκε στην υπόθεση του δίκιου
τους και αφιέρωσε την προσωπική του ζωή και το έργο του στον αγώνα για την
υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Υπηρέτησε
δάσκαλος στη Θράκη και στα καμποχώρια της Άρτας, Ανέζα και Νεοχώρι. Μέχρι
σήμερα οι κάτοικοι των περιοχών αυτών μιλούν με θαυμασμό και συγκίνηση για «το
δάσκαλο με το πλατύ χαμόγελο και τη μεγάλη καρδιά που περίμενε να πληρωθεί για
να μοιράσει το μισθό του σε φτωχούς και ανήμπορους ενώ αυτός ζούσε ασκητικά…». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
1930 ο Κώστας Πουρναράς εντάχτηκε στο ΚΚΕ. Στη διάρκεια της φασιστικής
μεταξικής δικτατορίας συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και εκτοπίζεται. Η Γερμανική
Κατοχή θα τον βρει στον Αη Στράτη. Εκεί, τον <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χειμώνα του 1941-42 θα επιζήσει από την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τρομακτική μάχη με την πείνα, που επέβαλλαν στους
εξόριστους οι δεσμοφύλακες για να τους αποσπάσουν «δήλωση μετανοίας». Από την
ασιτία θα χάσουν τη ζωή τους 33 κομμουνιστές, αρνούμενοι να προδώσουν την
ιδεολογία τους. Την εμπειρία του αυτή θα μεταφέρει αργότερα στο μνημειώδες έργο
του «Αη Στράτης, η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από
τον Αη Στράτη θα δραπετεύσει και θα ενταχτεί στον ΕΛΑΣ. Μετά τη συμφωνία της
Βάρκιζας φυλακίζεται και εξορίζεται για τη δράση του. Δραπετεύει και
ξαναβγαίνει στο βουνό για να ενταχτεί στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ). Αναδείχνεται
αντισυνταγματάρχης Πολιτικός Επίτροπος Ταξιαρχίας και παράλληλα δημοσιογραφεί σε
έντυπα του ΔΣΕ. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σε μάχη τραυματίζεται
βαριά στο κεφάλι με αποτέλεσμα να χάσει την όραση από το ένα του μάτι. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Με
τη λήξη του εμφυλίου πολέμου βρίσκεται πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη της ΕΣΣΔ.
Μεταβαίνει στη Μόσχα όπου κάνει ανώτατες σπουδές και από εκεί στη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σ.Δ. Ρουμανίας όπου τοποθετείται στο εκδοτικό
τμήμα του ΚΚΕ, στον Λογοτεχνικό Κύκλο (επιτροπή λογοτεχνών που γνωμοδοτούσαν
για τα υπό έκδοση βιβλία), στην μεταφραστική ομάδα και στον ραδιοφωνικό σταθμό.
Μέχρι το τέλος της ζωής του θα μείνει αταλάντευτα πιστός στις ιδέες και τα
ιδανικά του. Πέθανε στις 2 Απρίλη του 1994. Η τέφρα του μεταφέρθηκε με τη
φροντίδα της συζύγου του Ιλεάνα Μπιρσάν και τάφηκε, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, στον
τάφο των γονιών του, στο νεκροταφείο του Αη Θανάση. Όπως άλλωστε ολόκληρη η ζωή
του, έτσι και το λογοτεχνικό του έργο ήταν <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στρατευμένο στο πλευρό των φτωχών και
καταπιεσμένων, στην υπηρεσία του σοσιαλιστικού οράματος. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα βιβλία του:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">1)«Αη
Στράτης, η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941» (Εκδοτικό της ΚΕ
του ΚΚΕ, 1947 ― Ιστορικές Εκδόσεις, 1977 ― Αθήνα 1995.)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">2)«Εμείς
θα νικήσουμε» (Εκδοτικό «Νέα Ελλάδα», 1953) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">3)«Δύσκολες
μέρες» (Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, 1956) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">4)«Αναμνήσεις»
(Αθήνα 1978) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">5)«Ο
Θωμάς ο Καρατζάς» (Σύγχρονη Εποχή, 1978) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">6)«Ο
Κραβαρίτης» (Σύγχρονη Εποχή, 1983)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">7)«…Και
το τραίνο τραβούσε για τα ξεχερσώματα» (Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις,
1962 ― Σύγχρονη Εποχή, 1998 και β΄ έκδοση 2013).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στις
23 Γενάρη 2016 πραγματοποιήθηκε στην Ανέζα Άρτας εκδήλωση τιμής και μνήμης για
τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση), που διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών
Νομού Άρτας, ο Σύλλογος Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό περιοδικό
ΑΤΕΧΝΩΣ (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">www</span><span style="font-family: "verdana";">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">atexnos</span><span style="font-family: "verdana";">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">gr</span><span style="font-family: "verdana";">).
Συγχωριανοί, Ηπειρώτες και άνθρωποι που ταξίδεψαν από πολλές μεριές της Ελλάδας
γέμισαν ασφυκτικά τον χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου (όπου δίδαξε πριν από
ογδόντα χρόνια), δείχνοντας ότι η βαριά σκόνη της λήθης δεν κατάφερε να
σκεπάσει τα χνάρια που άφησε πίσω του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Εμείς
οι νεώτεροι Χωσεψίτες, που γνωρίσαμε τον Κώστα Μπόση κυρίως μέσα από το
λογοτεχνικό του έργο, έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε αυτά τα χνάρια και να τα
παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Πέρα από τις διαφόρων ειδών μικρότητες, που
χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, υπερνικώντας την αδιαφορία, αντικειμενικές
δυσκολίες και αθέμιτα εμπόδια, οφείλουμε να<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>προβάλλουμε το πλούσιο κοινωνικό και<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>λογοτεχνικό έργο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του συγχωριανού
μας που τίμησε τον τόπο του και τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Το
σπίτι του Κώστα Πουρναρά στέκει σήμερα σχεδόν ερειπωμένο στο κέντρο του χωριού (συμβολίζοντας
λες την ―και― μετά θάνατο εξορία του) αντί να έχει μετατραπεί από τις τοπικές
αρχές σε χώρο ιστορικής μνήμης και ανάδειξης της Εθνικής μας Αντίστασης και του
έργου του. Ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ξόφλησε
στο ακέραιο το χρέος του. Το δικό μας χρέος απέναντί του μένει αξόφλητο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Περισσότερα
για τη ζωή και το έργο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) μπορείτε να δείτε στην
ιστοσελίδα </span><a href="http://www.kostasbosis.blogspot.gr/"><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">www</span><span style="font-family: "verdana";">.kostasbosis.blogspot.gr</span></a></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-56043254267217597642016-04-20T12:28:00.000+03:002016-05-24T16:25:12.952+03:00Στις σελίδες του περιοδικού της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ “ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ”<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4QdVWZucm9IebcomSfJdjZM-hO-gNj7Z3JUDXyCY825erTi7pyrasbKY4hS8HwIGAel4cDc6mlltVBP8tqUn3cdp0UwSNp9suGTW5xciddP-kQ6nO00kVWbADUJOGKzfM1kxLCHEttNAV/s1600/periodiko_peaea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4QdVWZucm9IebcomSfJdjZM-hO-gNj7Z3JUDXyCY825erTi7pyrasbKY4hS8HwIGAel4cDc6mlltVBP8tqUn3cdp0UwSNp9suGTW5xciddP-kQ6nO00kVWbADUJOGKzfM1kxLCHEttNAV/s320/periodiko_peaea.jpg" width="221" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Με
πλούσια και ενδιαφέρουσα ύλη, όπως πάντα, κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το τεύχος
169 (Γενάρης - Φλεβάρης - Μάρτης) του περιοδικού της Πανελλήνιας Ένωσης
Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ)</span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";"> «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ»</span>.
Μεταξύ των θεμάτων του περιοδικού και <b>τρισέλιδο αφιέρωμα στην εκδήλωση τιμής
και μνήμης για τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση),</b> που πραγματοποιήθηκε στις 23 Γενάρη
2016 στην Ανέζα Άρτας.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht9NI5RVncrMnu7uy5tAehJnRGNrUT9LlHK-J4SBkTm4x41l8lQzQHO4cS0ehFmzdFnEhSrhsf4VWGzeEHzUSOoB8uL6tIUcqXdwLRm9e76tjY_vF8G1-D0xME26MgSGImIFqp3BCwl9Pv/s1600/periodiko_peaea+001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht9NI5RVncrMnu7uy5tAehJnRGNrUT9LlHK-J4SBkTm4x41l8lQzQHO4cS0ehFmzdFnEhSrhsf4VWGzeEHzUSOoB8uL6tIUcqXdwLRm9e76tjY_vF8G1-D0xME26MgSGImIFqp3BCwl9Pv/s400/periodiko_peaea+001.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στο
νέο τεύχος ξεχωρίζει το αφιέρωμα στα 70χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας,
που περιλαμβάνει άρθρο του προέδρου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Χρήστου Τσιντζιλώνη, την
Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ και εκτενές
ρεπορτάζ από την εκδήλωση του Κόμματος στη Φλώρινα, όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια
του μνημείου για τους τιμημένους νεκρούς του ΔΣΕ στη μάχη της Φλώρινας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Επίσης,
με αφορμή την επέτειο από τη στυγερή δολοφονία του ήρωα κομμουνιστή ηγέτη και
ηγετικού στελέχους του ΔΣΕ Νίκου Μπελογιάννη στις 30 Μάρτη 1952,
αναδημοσιεύεται άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Δημοκρατικός
Στρατός», τότε, με τίτλο: «Επίθεση σε κατοικημένους τόπους και η επιχείρηση της
Σπάρτης». Ενώ, για την επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών δημοσιεύεται
άρθρο για τον Κόκκινο Στρατό της ΕΣΣΔ και την προσφορά του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ρεπορτάζ
για πολλές εκδηλώσεις και δραστηριότητες των Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ στο προηγούμενο
τρίμηνο. Ανάμεσα στα άλλα: Για τη χρονιάτικη συνεστίαση της Κεντρικής Διοίκησης
της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, εκδήλωση στο χωριό «Νίκος Μπελογιάννης» της Ουγγαρίας,
εκδήλωση για την εξέγερση της Δράμας το Σεπτέμβρη 1941, από την επίσκεψη του ΓΓ
της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, σε μνημεία της Εθνικής Αντίστασης στην
Κρήτη, <b>αφιέρωμα στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση),
στις 23 Γενάρη 2016 στην Ανέζα Άρτας,</b> από την εκδήλωση τιμής στους
εκτελεσμένους του στρατοδικείου Χαλκίδας, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κ.λ.π.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ενδιαφέρουσα
ύλη δημοσιεύεται, επίσης, στις «Σελίδες για τον ΔΣΕ». Και, όπως πάντα,
ενδιαφέροντα είναι τα υλικά που δημοσιεύονται στις στήλες: «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ - ΗΡΩΕΣ
- ΜΑΡΤΥΡΕΣ» «ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ», «ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ», «ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ».</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
περιοδικό «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» μπορείτε να το προμηθευτείτε από:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>• Τα Κεντρικά Γραφεία της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ:
Μαυρομματαίων 12, Αθήνα, τηλέφωνο 210.8222.952, Φαξ: 210.8834.093.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: "verdana";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>• Τα κατά τόπους Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ -
ΔΣΕ.</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-82646054596185143832016-04-03T18:53:00.000+03:002016-04-07T22:06:44.336+03:00Το μυθιστόρημα του Κώστα Μπόση: "ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ" – Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, 60 χρόνια μετά την κυκλοφορία του στις Λαϊκές Δημοκρατίες, από την e-βιβλιοθήκη "Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) "<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1DNxC0a8Ilzc5vxwrRsFeuu20Qi8P7S17FrC7s3K_AOk4nYhBRoYK7b2GaaGVFF7cqXVrlrIuPOdvTiwOABee5YR5bQrw2z8fE146urXwORGlydyaYABBFSQwsEVga4ETp8ymdODYqdw/s1600/EIKONA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU1DNxC0a8Ilzc5vxwrRsFeuu20Qi8P7S17FrC7s3K_AOk4nYhBRoYK7b2GaaGVFF7cqXVrlrIuPOdvTiwOABee5YR5bQrw2z8fE146urXwORGlydyaYABBFSQwsEVga4ETp8ymdODYqdw/s320/EIKONA.jpg" width="212" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">22
χρόνια από τη μέρα που έφυγε από τη ζωή ο <b><i>Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</i></b> -2 Απρίλη
1994- και 60 από την έκδοσή του, έχουμε σήμερα τη χαρά και την τιμή να
προσφέρουμε στο αναγνωστικό κοινό, <b><u>για πρώτη φορά στην Ελλάδα</u></b>, </span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";">μέσω της <a href="https://www.scribd.com/user/212487593/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82" target="_blank"><b>"e-βιβλιοθήκης Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)"</b></a>,</span> το μυθιστόρημά
του <b><i>«ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ»</i></b>. </span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πρόκειται
για ένα σπάνιο, δυσεύρετο στις μέρες μας<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>βιβλίο που δεν κυκλοφόρησε ποτέ, μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα. Τυπώθηκε στη
Ρουμανία τον Σεπτέμβρη του 1956 σε 3.500 αντίτυπα και κυκλοφόρησε στις τότε Λαϊκές
Δημοκρατίες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στις
εύθραυστες και κιτρινισμένες από το πέρασμα του χρόνου σελίδες του βιβλίου <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">«(…)ο
Κώστας Μπόσης, δάσκαλος από το χωριό Χώσεψη (Κυψέλη) της Άρτας, μέλος του ΚΚΕ
από νεαρή ηλικία, εξόριστος στον Αη – Στράτη, Ελασίτης μαχητής του ΔΣΕ και στη
συνέχεια πολιτικός πρόσφυγας, αποδίδει με μεγάλη ρεαλιστικότητα, ζωντάνια και
αφηγηματική δεινότητα τις μέρες που ακολούθησαν την υπογραφή της συμφωνίας της
Βάρκιζας μέχρι και την πρώτη εποχή της οργάνωσης του δεύτερου αντάρτικου.
Αφηγείται την εποχή της τρομοκρατίας<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>κυρίως στην ύπαιθρο και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στα
ορεινά χωριά αλλά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και τη δράση των
ληστοσυμμοριών εναντίον των εαμιτών, των μελών του ΚΚΕ και όσων τους
υποστήριζαν ή τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βοηθούσαν. Ζωντανεύει
το κλίμα μιας τραγικής εποχής όπου το ΕΑΜ και το ΚΚΕ είναι τυπικά νόμιμα, αλλά
διώκονται με κάθε τρόπο όσοι συμμετείχαν και ανέπτυξαν δράση μέσα από τις
γραμμές τους.(…)».</i></b> Ένα μικρό απόσπασμα από την βιβλιοπαρουσίαση της </span><a href="http://ofisofi.blogspot.gr/" target="_blank"><b><i><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">ofisofi</span></i></b></a><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana";"> </span><span style="font-family: "verdana";">στο
ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="http://atexnos.gr/%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82/" target="_blank">(δείτε τη βιβλιοπαρουσίαση ΕΔΩ)</a>.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μέσω
της <b>"e-βιβλιοθήκης Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)"</b> μεταφέρουμε </span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";">στο διαδίκτυο </span>το σπάνιο και εξαιρετικό αυτό βιβλίο, για να γίνει κτήμα του κάθε «ανήσυχου» και ασυμβίβαστου αναγνώστη.
Από σήμερα ο καθένας έχει τη δυνατότητα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να το διαβάσει ή να το «κατεβάσει» δωρεάν στον υπολογιστή του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Θα
προσθέσουμε μόνο ότι παρά τις αναφορές «τόμος πρώτος» στο εσώφυλλο και «τέλος
του πρώτου τόμου» στο τέλος του βιβλίου, δεύτερος τόμος δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Επίσης από τυπογραφικό σφάλμα δεν τυπώθηκαν οι σελίδες 330 και 331 και γι’ αυτό
εμφανίζονται κενές.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="display: block; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
<a href="https://www.scribd.com/doc/306821355/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7-%CE%94%CE%A5%CE%A3%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%95%CE%A3" style="text-decoration: underline;" title="View Κώστα Μπόση: &quot;ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ&quot; on Scribd">Κώστα Μπόση: &quot;ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ&quot;</a></div>
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="undefined" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_17189" scrolling="no" src="https://www.scribd.com/embeds/306821355/content?start_page=1&view_mode=scroll&show_recommendations=true" width="100%"></iframe>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana";">Πατώντας
πάνω στη λέξη Scribd, που βρίσκεται στο κάτω αριστερά μέρος του παραθύρου, το
βιβλίο θα «ανοίξει» σε φυσικό μέγεθος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κυριακή
3 Απρίλη 2016.</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-50462879386535594672016-03-29T12:37:00.000+03:002016-03-29T12:44:05.031+03:00Έκδοση με τα υλικά της εκδήλωσης στην Ανέζα, από την e-βιβλιοθήκη “Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)”<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuLs_OMXttndVFUzbmXD0bYHIWgAiG6YSWdQptBU5hS8fdAgmLYzIa1ks9_fyHjMYnNlkpmEsrO50GIMQvM6-wmA_TRnqSzA2tlj6M_K2eFjud1KToOgPHgOyC1SWGb7yZc6V_lZNZjQfS/s1600/bosis_collect_ejofilo_anartisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuLs_OMXttndVFUzbmXD0bYHIWgAiG6YSWdQptBU5hS8fdAgmLYzIa1ks9_fyHjMYnNlkpmEsrO50GIMQvM6-wmA_TRnqSzA2tlj6M_K2eFjud1KToOgPHgOyC1SWGb7yZc6V_lZNZjQfS/s400/bosis_collect_ejofilo_anartisi.jpg" width="316" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Το
Σάββατο 23 Γενάρη 2016 πραγματοποιήθηκε στην Ανέζα Άρτας εκδήλωση τιμής και
μνήμης για τον αγωνιστή δάσκαλο και λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση). Την
εκδήλωση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων
και Νηπιαγωγών Νομού Άρτας, ο Σύλλογος Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό
περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;"><a href="http://www.atexnos.gr/">atexnos<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.</span>gr</a></span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Στην
αίθουσα εκδηλώσεων του παλιού δημοτικού σχολείου της Ανέζας, όπου πριν από 80
χρόνια δίδαξε ο Κώστας Πουρναράς, άνθρωποι όλων των γενιών και των ηλικιών
τίμησαν τον κομμουνιστή που στρατεύτηκε στο πλευρό των αδικημένων και
καταπιεσμένων και αφιέρωσε τη ζωή και το έργο του στην πάλη για το δίκιο του
λαού και το σοσιαλισμό.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">Συγκεντρώσαμε
τα υλικά της εκδήλωσης σε μια έκδοση </span><span style="font-family: "verdana";"><span style="font-family: "verdana";">70 σελίδων και την </span>προσφέρουμε στους αναγνώστες μας από
την e-βιβλιοθήκη “Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)”. Ο καθένας μπορεί να τη διαβάσει αλλά και να την "κατεβάσει" στον υπολογιστή του.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="display: block; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; margin: 12px auto 6px auto;">
<a href="https://www.scribd.com/doc/306252599/%CE%97-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%91%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B1-%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82-23-1-2016" style="text-decoration: underline;" title="View Η εκδήλωση στην Ανέζα Άρτας (23/1/2016) on Scribd">Η εκδήλωση στην Ανέζα Άρτας (23/1/2016)</a></div>
<iframe class="scribd_iframe_embed" data-aspect-ratio="undefined" data-auto-height="false" frameborder="0" height="600" id="doc_39037" scrolling="no" src="https://www.scribd.com/embeds/306252599/content?start_page=1&view_mode=scroll&show_recommendations=true" width="100%"></iframe>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-family: "verdana";">«Πατώντας»
στη λέξη </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">Scribd.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana";"> (με το γαλάζιο χρώμα) </span><span style="font-family: "verdana";">το βιβλίο ανοίγει σε φυσικό μέγεθος</span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
παρούσα συγκεντρωτική έκδοση περιλαμβάνει: Το ενημερωτικό δελτίο τύπου,
ρεπορτάζ και φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση, τις ομιλίες και τα αποσπάσματα
βιβλίων που διαβάστηκαν, τα έντυπα που διατέθηκαν καθώς και μερικά από τα
δημοσιεύματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ΜΜΕ που πρόβαλαν την εκδήλωση.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παραθέτουμε
και το σχετικό βίντεο που προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι της Άρτας </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">ART</span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana";"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "verdana"; mso-ansi-language: EN-US;">tv.</span><span style="font-family: "verdana";"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5YwokxvyYGs" width="420"></iframe>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Επίσης,
πατώντας <a href="http://atexnos.gr/tag/%CE%BA-%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B1-%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82/" target="_blank"><b>ΕΔΩ</b></a> μπορείτε να δείτε όλες τις σχετικές με την εκδήλωση αναρτήσεις του
περιοδικού <i>ΑΤΕΧΝΩΣ</i> και πατώντας <a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/search/label/%CE%95%CE%9A%CE%94%CE%97%CE%9B%CE%A9%CE%A3%CE%97%20%CE%A3%CE%A4%CE%97%CE%9D%20%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%96%CE%91%20%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%91%CE%A3" target="_blank"><b>ΕΔΩ</b></a> όλες τις σχετικές με την εκδήλωση
αναρτήσεις του ιστολογίου <i>Κώστας Πουρναράς (Μπόσης).</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Τρίτη
29 Μάρτη 2016.</span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-54971521934797588852016-03-21T12:04:00.000+02:002016-03-21T12:28:37.303+02:00Κριτική-παρουσίαση του βιβλίου του Κ. Μπόση, "...και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα" (άρθρο συνεργάτη)<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAgqJ67umrNE_TjAFr6owLI9iQSGMj70epn1_mfBe-ituRNnRWW2Cy1H5YjgIFFWPYMrFceo6rOhso6Sn77kOXbOhVr_NZz4-qlTSXAGAi_g95mV7IVaNq1bunYC4ml65p6DycF0KVCc8v/s1600/xehersomata1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAgqJ67umrNE_TjAFr6owLI9iQSGMj70epn1_mfBe-ituRNnRWW2Cy1H5YjgIFFWPYMrFceo6rOhso6Sn77kOXbOhVr_NZz4-qlTSXAGAi_g95mV7IVaNq1bunYC4ml65p6DycF0KVCc8v/s400/xehersomata1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "verdana";">Το
βιβλίο του <b>Κώστα Μπόση <i>...και το τραίνο τραβούσε για τα ξεχερσώματα</i></b> εκδόθηκε
για πρώτη φορά το 1962 στο Βουκουρέστι, από τις Πολιτικές και Λογοτεχνικές
Εκδόσεις και κυκλοφόρησε στις κοινότητες των πολιτικών προσφύγων στις τότε
Λαϊκές Δημοκρατίες. 36 χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα από τις
εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, και σε δεύτερη έκδοση το 2013.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "verdana";">
Σήμερα παρουσιάζουμε κριτική-παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε για την
ιστοσελίδα <i><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/" target="_blank">Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)</a></i> η καλή φίλη της ιστοσελίδας, διαχειρίστρια του ιστολογίου </span><span style="font-family: "verdana";"><i><b><a href="http://ofisofi.blogspot.gr/" target="_blank">ofisofi</a></b></i>, την οποία και ευχαριστούμε πολύ. Πέρασαν περισσότερο από τρία χρόνια από τότε που η Σοφία έγραψε για την ιστοσελίδα μας κριτική-παρουσίαση για το βιβλίο του <b>Κ. Μπόση <i>Ο Κραβαρίτης</i></b> </span><span style="font-family: "verdana";"><b><a href="http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5405.html" target="_blank"><span style="font-family: "verdana";">(δείτε τη εδώ)</span></a></b>. Σε αυτό το χρονικό διάστημα στήριξε την προσπάθειά μας και συνέβαλλε με διάφορους τρόπους στην έρευνα και τη διάδοση του έργου του Κώστα Πουρναρά (Μπόση). Δεν θα απείχε λοιπόν από την αλήθεια, αν τη χαρακτηρίζαμε πολύτιμο συνεργάτη της ιστοσελίδας μας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ακολουθεί
το άρθρο:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-family: "verdana"; font-size: large;">Κώστα
Μπόση: ...και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
1962 εκδίδεται στο Βουκουρέστι από τις Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το μυθιστόρημα του Κώστα Πουρναρά (Μπόση)<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b>...και το τραίνο τραβούσε για τα
ξεχερσώματα</b>. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε
μια Πολιτεία, στη Σοβιετική Ένωση,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την
περίοδο 1949-1953. Πρόκειται για ένα συνοικισμό Ελλήνων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πολιτικών προσφύγων. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«Τούτος
ο τόπος δεν μοιάζει με την πατρίδα.» </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Οι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πρωταγωνιστές του είναι άνδρες και γυναίκες, αντάρτες και αντάρτισσες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του
Δημοκρατικού Στρατού, που βρήκαν καταφύγιο εκεί μετά το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τέλος του Εμφυλίου, αλλά και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σοβιετικοί πολίτες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>με τους οποίους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συναναστρέφονται, αναπτύσσουν καλές ή κακές
σχέσεις και δημιουργούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>φιλικούς ή
προσωπικούς δεσμούς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από τις<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πρώτες κιόλας σελίδες ο Μπόσης συστήνει τους ήρωες του μυθιστορήματος
και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τους τοποθετεί μέσα στον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τόπο στον οποίο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια καινούρια, διαφορετική ζωή<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για αυτούς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>επρόκειτο να αρχίσει.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Προσφυγιά.
Η σκέψη συνεχώς στην πατρίδα που άφησαν, στα αγαπημένα πρόσωπα, στον αγώνα που
χάθηκε, στους κυνηγημένους, στους νεκρούς. Ο κάθε ένας κουβαλάει μαζί του την
προηγούμενη ζωή του, το παρελθόν του, τις συνήθειες του. Δύσκολες οι μέρες,
δύσκολη η προσαρμογή. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Αγρότες
οι περισσότεροι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b>«για πρώτη φορά στη ζωή
τους δρασκελούσαν πόρτα εργοστασίου.»</b><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η
δουλειά στο εργοστάσιο ορθώνεται βουνό. Αγράμματοι άνθρωποι ήταν, που πήραν τα
όπλα για να αντισταθούν στον κατακτητή πρώτα και μετά να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αποτινάξουν και τη δική τους τη σκλαβιά, να
φτιάξουν μια άλλη, νέα κοινωνία στηριζόμενη στην κυριαρχία του λαού και στο
σοσιαλιστικό όραμα. Βρέθηκαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ηττημένοι
και κυνηγημένοι στην χώρα που κτιζόταν ο σοσιαλισμός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Προσωπικές
αδυναμίες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και φιλοδοξίες,
αντιδικίες,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προβλήματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προσαρμογής, και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συγκρούσεις<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>δοκιμάζουν συνεχώς τους ήρωες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
τους προκαλούν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να κάνουν το βήμα προς τα
μπρος, να αποτινάξουν την παλιά τους ζωή, τις συνήθειες τους και να φτιάξουν
μια καινούρια, ταιριαστή με το όραμα τους. Οι δυσκολίες πολλές γιατί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι νοοτροπίες ήταν διαφορετικές. Οι αντάρτες
και οι αντάρτισσες ήταν απλοί άνθρωποι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>με συντηρητικές αντιλήψεις, εικόνα της κοινωνίας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που έζησαν και του περιβάλλοντος που
μεγάλωσαν. Πόσο εύκολο ήταν να απαλλαχθούν από αυτές;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Mh_mwlOPsUBU1im_bkGHMVzOj74fTwB8OhApJxEgSo0kXky-u7fzwEKVu5Yf9sMHoAdFlg-tQ9sfTg1pFKtE89iDI6lWwIDNjOp0eNmtfYITE6VnCVt-YPyXV4qdLYvKS7TYt3tquxw9/s1600/xe2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Mh_mwlOPsUBU1im_bkGHMVzOj74fTwB8OhApJxEgSo0kXky-u7fzwEKVu5Yf9sMHoAdFlg-tQ9sfTg1pFKtE89iDI6lWwIDNjOp0eNmtfYITE6VnCVt-YPyXV4qdLYvKS7TYt3tquxw9/s400/xe2.jpg" width="262" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης (1962)</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<b><span style="font-family: "verdana";">«Στην πατρίδα είχες τον εχτρό μπροστά σου, ολοζώντανο, με κόκκαλα και κρέας.
Στο μπουντρούμι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σου μαύριζε το κορμί με
το βούρδουλα, σου‘ ριχνε λάδι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καυτό
στις πληγές, σ’ έκαιγε με πυρωμένο σίδερο... Στην εξορία σ’ έλιωνε με την πείνα, τη γύμνια... το «επ’ αόριστο». Στην παρανομία τον ένιωθες να παραφυλάει
κρυμμένος πίσω από κάθε γωνιά... Στο βουνό τον έβλεπες να ’ρχεται καταπάνω σου
με το όπλο στο χέρι... Τα κουσούρια σου πήγαιναν στην πάντα. Έσφιγγες τα δόντια
και μάζευες δύναμη, γιατί σε κάθε βήμα, κάθε ώρα και στιγμή ο ένας έπρεπε να
βάλει τον άλλο κάτω. Ενώ δω ο εχτρός δε φαίνεται. Ούτε και υποψιάζεσαι πως
υπάρχει. Είναι μέσα σου. Ζει στη σκέψη , φωλιάζει στην καρδιά, στις παλιές
συνήθειες... Οι παρτιζάνοι στον τόπο τους ήταν οι πρώτοι και καλύτεροι. Ενώ
εδώ... Οι άλλοι προχώρησαν 40 τόσα χρόνια, έχτισαν καινούριο κόσμο, έπλασαν
καινούριο άνθρωπο... Ένα αίσθημα κατωτερότητας ανακατεύεται με μια δόση ζήλιας
και φθόνου και ξεσπάει σαν αντίβαρο σε εθνικές τάσεις...»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μέσα
σε αυτές τις ιδιόμορφες συνθήκες γεννιούνται<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>νέα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ζητήματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όπως αυτά της πειθαρχίας και του σεβασμού της
σοσιαλιστικής περιουσίας. Οι διαμάχες με τους Σοβιετικούς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι συχνές και κάποιοι Έλληνες<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βρίσκουν την ευκαιρία να καλλιεργήσουν το
σοβινισμό. Ο ένας κατηγορεί τον άλλο μέσα στις συνελεύσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της Κομματικής<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Επιτροπής<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>με κριτήριο την αγάπη για το σοβιετικό καθεστώς ή όχι, συχνά για να
καλύψουν προσωπικές αδυναμίες. Δεν λείπουν οι συκοφαντίες και οι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>προσπάθειες εξόντωσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των αντιπάλων .</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Μπόσης με εξαιρετικό τρόπο αποδίδει όχι μόνο<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>την εσωτερική πάλη των ηρώων για προσωπικά και ιδεολογικά ζητήματα αλλά
επιμένει ιδιαίτερα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην αντίθεση του
παλιού ανθρώπου με τον άνθρωπο μιας νέας κοινωνίας μέσα από την περιγραφή και
τη δράση των σοβιετικών αντιπροσώπων του κόμματος.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«- Δε με καταλάβατε σ. Σπύρο. Η ουσία βρίσκεται κάπου αλλού...Έχετε τους δικούς
σας συνοικισμούς, τις δικές σας οργανώσεις, τα δικά σας έθιμα...Στα σπίτια,
στους δρόμους, παντού, τον περισσότερο καιρό μιλάτε για τον τόπο σας, τους
αγώνες σας, τους συγγενείς σας, που βρίσκονται στην Ελλάδα...Αυτό, απ’ τη μια
μεριά, είναι καλό. Έτσι διατηρείτε τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τις παραδόσεις
σας...Έχει όμως και τα αρνητικά του. Μείνατε μια παροικία κλεισμένη στον εαυτό
της. Πέρα απ’ το φράχτη της δεν πάτε να δείτε τι άνθρωποι ζουν, τι όνειρα
έχουν, τι αρετές, τι ελαττώματα...Αναπνέετε τον ίδιο αέρα κι αν τύχει και
μολυνθεί... Όλες οι εκδηλώσεις σας περιορίζονται στο δικό σας, το εθνικό
περιβάλλον. Ούτε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επισκέψεις δεν κάνετε
σε οικογένειες ρούσικες ή ουζμπέκικες. Αν εξαιρέσουμε την παραγωγή και το
φουτμπόλ, σ’ όλα τα άλλα στεκόσαστε λίγο μακριά απ’τη σοβιετική ζωή...Αυτό
κλείνει κινδύνους...Ο
Σοβιετικός άνθρωπος έχει δεσμούς αίματος με τη σοβιετική εξουσία. Είναι η μάνα
του που τον γέννησε, τον ανάθρεψε τον προστατεύει με τα στήθια της και τη ζωή
της και την αγαπάει σαν τη μάνα του, έστω κι αν έχει ελαττώματα. Κι ωστόσο
βρίσκονται και σε μας άνθρωποι, από κείνους που δεν πόνεσαν για τούτο τον τόπο,
για τούτο το καθεστώς, ιδιαίτερα νέοι, που πέφτουν θύματα της ξένης
προπαγάνδας.»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
δουλειά στο εργοστάσιο απαιτεί γνώσεις και οι ήρωες μας έρχονται αντιμέτωποι με
μια ακόμη πρόκληση, το σχολείο. Είναι απαραίτητο να παρακολουθήσουν μαθήματα,
να μάθουν τη γλώσσα, να διαβάζουν, να γράφουν, να μετρούν, να μάθουν να
σκέφτονται πιο σύνθετα, αλλά και για να μπορέσουν να εξελιχθούν στον τομέα της
εργασίας και της παραγωγής και να κατανοήσουν τις αλλαγές και τα χαρακτηριστικά
του σοσιαλιστικού συστήματος. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Κάποιοι
από αυτούς κατορθώνουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και πετυχαίνουν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>όχι μόνο να διεκδικήσουν μια θέση στο
Πανεπιστήμιο, αλλά να εισαχθούν σε αυτό, αλλάζοντας εντελώς τη ζωή τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Μπόσης δείχνει τα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διάφορα προβλήματα που
αντιμετώπιζαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στις διαπροσωπικές τους
και κομματικές τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σχέσεις. Από τη μια
οι αγνοί αγωνιστές που προσπαθούν να διορθώσουν τις αδυναμίες τους από την άλλη
οι αριβίστες, οι συμφεροντολόγοι που προσπαθούν με διάφορους δόλιους τρόπους
να φέρουν το κόμμα στα μέτρα τους. Οι συγκρούσεις στο κόμμα παρουσιάζονται ως
προσωπικές αντιπαραθέσεις κυρίως και όχι<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ως αποτέλεσμα πολιτικών και ιδεολογικών διαφωνιών και αντιπαλοτήτων που
έχουν σχέση με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, τη σοβιετική εξουσία και
κοινωνία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh44SpKsPq03J-26uQvZSQimRkyiafg33HI8qhQB-iTcHAGGOdm6GUiPvuxaYxzeYK3IwJ7RC1LYVB3vpgsaMkxrpyGIRqdFLEFbIPlZQ16SUI9zOgslpvM1zZ98FBitXwN5G_FZ2V5qZ2L/s1600/xe4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh44SpKsPq03J-26uQvZSQimRkyiafg33HI8qhQB-iTcHAGGOdm6GUiPvuxaYxzeYK3IwJ7RC1LYVB3vpgsaMkxrpyGIRqdFLEFbIPlZQ16SUI9zOgslpvM1zZ98FBitXwN5G_FZ2V5qZ2L/s400/xe4.jpg" width="266" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">(1998)</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<b><span style="font-family: "verdana";">«Είναι κρίμα κι άδικο, σ. Σπύρο, να’ρθουν εδώ άνθρωποι, που στα βουνά της
πατρίδας σας έδιναν χωρίς τσιγκουνιά το αίμα τους για μια καλύτερη ζωή, και να
φύγουν έστω και ψυχραμένοι. Μιλάω για τους πολλούς, για τους καλούς, γιατί σε
τόσους θα είχατε και χαλασμένους. Δεν πρέπει να προχωρήσει το κακό, γιατί τότε
θα μπουν στη μέση τα μίση, η έχθρα, η εμπάθεια, θα βλέπουν άσπρο και θα λένε,
θα το πιστεύουν κιόλας, πως είναι μαύρο. Ποιος θα φέρνει την πολιτική ευθύνη;
Ο απλός κόσμος; Φυσικά όχι. Εσένα κι εμένα θα τραβήξουν απ’ τ’ αυτί κι όχι τον
Καστράκη και τα «παιδιά» του..</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">- Ξέρω
πως έχει αδυναμίες, σ. Τιγανένκο, αλλά δεν το χωράει ο νους μου να το πιστέψω,
πως ξεκινάει συνειδητά...</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">- Μπορεί
να ξεκινάει από μικροαστισμό και φιλοδοξία. Πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ το κόμμα και
το σοσιαλισμό βάζει τον εαυτό του και καταφεύγει, όταν συναντάει εμπόδια, σε
ενέργειες αντικομματικές, τυχοδιωκτικές, κάποτε και σε ψέματα και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σε καθαρή εξαπάτηση. Αντί να αναλάβει την
ευθύνη, πάει να τη φορτώσει σε κάποιον άλλο.»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Πρωταγωνιστικό
ρόλο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην ιστορία έχει ο Στέργιος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο Σουλιώτης<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«<b>ως τα 15-16 χρόνια ζούσε στο χωριό του» «ένα χωριό σκαρφαλωμένο στις
κακοτράχαλες πλαγιές της Λάκκας –Σούλι».</b><span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Γιδοβοσκός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που η ζωή του δεν είχε
ξεφύγει από τα όρια του χωριού του. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια, στα
χρόνια του εμφυλίου, βγήκε στο βουνό. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«Έφτασε σε τούτο τον τόπο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χωρίς ανησυχίες
και χωρίς φιλοδοξίες, με τη συνείδησή του ήσυχη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και την ελπίδα σ’ ένα χρόνο, βαριά δυο, να
γυρίσει μαζί με τους άλλους στην πατρίδα»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Από
την πρώτη στιγμή, παράλληλα με τον αγώνα του Σουλιώτη να προσαρμοστεί στο
καινούριο περιβάλλον, να δεχθεί όλες εκείνες τις αλλαγές που θα μεταμορφώσουν
τη ζωή του, παρακολουθούμε τη γέννηση του έρωτα του για τη νεαρή σοβιετική, τη
Σόνια. Πρωτόγνωρα συναισθήματα αναστατώνουν την καρδιά του ήρωα στη θέα της
νεαρής κοπέλας <b>«Όμορφη που’ ναι ο δαίμονας!» «Σα νεράιδα!...»</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
έρωτας αυτός<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που βρίσκει το αντίκρισμά
του στην καρδιά της Σόνιας κυριαρχεί με διάφορους τρόπους στο μυθιστόρημα. Δεν
ακολουθεί μια σταθερή πορεία, αλλά περνά μέσα από διάφορες φάσεις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και κακοτοπιές, έρχεται αντιμέτωπος με τα
αντίζηλα αισθήματα ενός άλλου προσώπου σημαντικού στην εξέλιξη της υπόθεσης,
του Καστράκη.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μέσα από όλα τα εμπόδια
που συναντά το ζευγάρι, ο συγγραφέας προβάλλει τα προβλήματα που δημιουργεί η
διαφορετικότητα των προσωπικοτήτων τους και των ζωών τους, οι αλλιώτικες
συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσε ο καθένας τους,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά και<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>πώς η συμπεριφορά της Σόνιας που ενσαρκώνει κατά κάποιον τρόπο το νέο
άνθρωπο τον απαλλαγμένο από τις συντηρητικές ιδέες, που αγωνίζεται για την
εδραίωση της νέας κοινωνίας,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>επιδρά στην
αλλαγή της προσωπικότητας του Σουλιώτη <b>«το γίδι’ απ’ τη Λάκκα – Σούλι...έγινε
πολιτισμένος, μορφωμένος άνθρωπος»</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Παράλληλα
με αυτό το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>διαφορετικό ζευγάρι, ένας
έλληνας και μια ρωσίδα, δρουν ο Σαράβας και η γυναίκα του η Ανθούλα, ο Κεραμής
και η Βασίλω. Ο κάθε χαρακτήρας με δική<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>του δράση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και καθοριστικό ρόλο
στην διαμόρφωση της κατάστασης στην Πολιτεία.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Πολλά τα ανώνυμα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν το πλήθος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των ελλήνων πολιτικών προσφύγων<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και των σοβιετικών εργατών και πολιτών</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Τα
χρόνια περνούν, οι έλληνες εδραιώνονται. Οι ζωές των περισσότερων αλλάζουν,
αλλά πολλές φορές<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η νοσταλγία για την
πατρίδα έρχεται να τρυπώσει στην καρδιά τους.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Ο νους τους ταξιδεύει εκεί κάτω, κάνοντας συγχρόνως<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τις αναπόφευκτες συγκρίσεις του τότε και του
τώρα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Το
πέταγμα του νου του Σουλιώτη στο χωριό του, τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς,
μπροστά στο παράθυρο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του νέου του
διαμερίσματος που σηματοδοτεί την<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλαγή
στη ζωή του δίπλα στη γυναίκα που αγαπά είναι δηλωτική της ψυχικής του
κατάστασης</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«Κι ο Σουλιώτης καθώς στεκόταν πίσω απ΄το παράθυρο, κρατώντας την κουρτίνα, και
σκεφτόταν, κι ανακάτευε τα περασμένα με τα τωρινά, τον εαυτό του με την αδερφή
του, αναστέναξε: «Μανούλα μου! Πατερούλη μου! Αδερφούλα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μου!<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Τώρα κατάλαβα πόσο φτωχοί είσαστε»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">Ο
νους του πέρασε όλα τα βουνά της Ηπείρου, πήδηξε στο Γράμμο κι ως το Βίτσι,
ήρθε σε τούτα τα μέρη. Σκέφτηκε όλο το δρόμο που περπάτησε, και στάθηκε στην
αποψινή βραδιά. Γύρισε ξανά στην πατρίδα, στο μαντρί.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είδε την αδερφή του να βγαίνει μέσα απ’ τον
πυκνό λόγγο, με τα μαλλιά ανακατεμένα. Έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό, σωριάστηκε
στο χώμα και, καθώς σήκωνε τον αγκώνα να σκουπίσει τον ιδρώτα, παραμέρισε το
χιτώνιο, είχε ξεκαρφωθεί η παραμάνα, και φάνηκαν από κάτω λερωμένα κουρέλια,
που σκέπαζαν το αδύνατο κι αχαμνό κορμί της. Γύρισε αλλού τα μάτια του από πόνο
και ντροπή κι άκουσε μια γλυκιά φωνή, όλο παράπονο:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Στέργιο! Στείλε μου ένα φουστάνι!». Κι
έσβησε η φωνή της αδερφής κι ακούστηκε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>του<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πατέρα: «Παιδί μου, τέλειωσε
το καλαμπόκι. Αν μπορείς...’ Κι έσβησε και τούτη κι ακούστηκε της μάνας: «Γιόκα μου, σε καρτερούμε. Έλα.» Κι ένιωσε μέσα του ένα αίσθημα τύψης κι ενοχής.
Και ξεχείλισε η καρδιά του από πόνο.»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Σε
όλη την ιστορία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γίνεται ένας αγώνας
αλλαγών τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και σε επίπεδο συνειδήσεων. Γι’ αυτό ο
τίτλος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μπορεί να ερμηνευθεί διπλά. Τα
ξεχερσώματα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είναι η προσπάθεια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>των σοβιετικών να κατακτηθεί η στέπα και να
κτιστούν καινούριες πολιτείες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>στηριγμένοι στην εθελοντική δουλειά των<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>σοβιετικών ανθρώπων. Μπορεί όμως<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>να είναι και η διαμόρφωση του νέου ανθρώπου μέσα από τη
διαπαιδαγώγηση<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του στις αρχές και τις
αξίες της σοσιαλιστικής ιδέας.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η
απαλλαγή από<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τα στερεότυπα και τις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντιλήψεις<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>που καλλιέργησε ο καπιταλισμός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Και
αυτό το μυθιστόρημα χαρακτηρίζεται για τις πολύ όμορφες περιγραφές του,
τους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εσωτερικούς μονολόγους των ηρώων,
τις<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις και
εσωτερικές συγκρούσεις και με τις σκέψεις<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τους να πηγαίνουν από το παρελθόν στο παρόν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα τους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Η
ιστορία τελειώνει με τον Σουλιώτη να κάνει αποτίμηση της ζωής του και να
εκθέτει την εικόνα του σοβιετικού ανθρώπου έτσι όπως αυτός την προσέλαβε και
την εξομολογείται στην<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σόνια. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«Ο Σοβιετικός άνθρωπος...έμοιαζε με τη μάνα μου, που κατάντησε μια χουφτούλα
πετσί και κόκαλο απ’ την πολλή δουλειά και τη μεγάλη στέρηση, με τον πατέρα
μου, που έχει τις απαλάμες σκληρές σαν αργασμένο δέρμα κι απ’ τα μαλλιά<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ποτέ δεν του απολείπουν τα χώματα, με την
αδερφούλα μου, που δεν έχει φουστάνι να φορέσει, και τον αγαπάς σα μεγαλύτερο
αδερφό, σα φίλο γκαρδιακό, και τον αγαπάς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ακριβώς γιατί είναι άνθρωπος<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και
όχι υπεράνθρωπος...»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEvmLf6MjPdZW70YMGz77DJVcD81kPhu5Jl-zepO4fIFck5_cerAB6uqbY6it2Vuqrzh1VzgVYfEv_AdhGeY-JEzNdMHq2tR6_Zk-5GHEF-1LTneE1pbZV72I-eQPLvCkxrQvcZIvT73yG/s1600/xehersomata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEvmLf6MjPdZW70YMGz77DJVcD81kPhu5Jl-zepO4fIFck5_cerAB6uqbY6it2Vuqrzh1VzgVYfEv_AdhGeY-JEzNdMHq2tR6_Zk-5GHEF-1LTneE1pbZV72I-eQPLvCkxrQvcZIvT73yG/s400/xehersomata.jpg" width="276" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">(β΄ έκδοση, 2013)</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "verdana";">Ο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κώστας Μπόσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ζώντας ως πολιτικός πρόσφυγας<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αρχικά στην Τασκένδη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και μετά στη Ρουμανία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είχε προσωπική εμπειρία της προσπάθειας που
έγινε στη Σοβιετική Ένωση μετά τον πόλεμο να ανασυγκροτηθεί και να μπορέσει να
σταθεί στα πόδια της. Εκείνο που έβλεπε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ήταν η προσπάθεια να προχωρήσει<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η
σοσιαλιστική ιδέα ξεπερνώντας αδυναμίες και αντιξοότητες. Το μυθιστόρημα αυτό
μπορεί να ενταχθεί στη λογοτεχνία<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που
διαπνέεται από τις αρχές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, σύμφωνα με τον οποίο ο
συγγραφέας και η λογοτεχνία πρέπει να εκφράζουν τον νέο άνθρωπο τον επηρεασμένο
από τις σοσιαλιστικές ιδέες που γκρεμίζει τον παλιό κόσμο και οικοδομεί
τον<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>καινούριο. Έτσι η λογοτεχνία
διαπαιδαγωγεί και διαμορφώνει χαρακτήρες με υψηλά ιδανικά και αξίες και βοηθάει
στην επικράτηση των προοδευτικών ιδεών και στη δημιουργία πρωτοπόρων ανθρώπων.
Οι λογοτεχνικοί ήρωες αποδίδονται στην ολότητά τους ως πρόσωπα δρώντα θετικά
και αρνητικά, αλλά οι βασικοί ήρωες αντιπροσωπεύουν την πλέον θετική εικόνα
του ανθρώπου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Ο
Κώστας Μπόσης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μέσα σε αυτή την καινούρια
κοινωνία τοποθετεί τους συντρόφους του μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού,
πολιτικούς πρόσφυγες πλέον και μέσα από τη δράση τους και την προσπάθεια
προσαρμογής τους δείχνει με καθαρό και τολμηρό τρόπο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>τις αντιφάσεις, τις συγκρούσεις ενδεχομένως και
τις απογοητεύσεις από αδυναμίες και λάθη είτε του κόμματος είτε των σοβιετικών,
που διαμορφώνουν τελικά τους χαρακτήρες τους και τους μεταπλάθουν σε ανώτερους
ανθρώπους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana";">Μέσα
από τα λόγια του Σουλιώτη αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει το Σοβιετικό
άνθρωπο για τους αγώνες του και την βοήθειά του σε όλους εκείνους που κατέφυγαν
εκεί κυνηγημένοι και τη συμβολή του στην δημιουργία νέων ανθρώπων.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "verdana";">«Κι απόψε που είμαι χαρούμενος κι η ψυχή μου εύφορη –σαν το πλούσιο οργωμένο
χωράφι- για λόγια αγάπης, απόψε που κάθε μιζέρια καταχωνιάζεται στις σκοτεινές
γωνιές σαν τις νυχτερίδες στα χαλάσματα, όταν τις χτυπάει το φως, θέλω να σας
πω ένα ευχαριστώ...»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><b><span style="font-family: "verdana";">Κώστας
Μπόσης, ...και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα
1998</span></b></i></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-27201367031751305082016-03-10T14:32:00.001+02:002016-03-21T12:36:26.669+02:00Στιγμιότυπα από την εκδήλωση για τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση) στην Ανέζα Άρτας (VIDEO)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFkW6PH85PWHlnitPjprIEvbcYU4253PSDxqzH8la5Il3AUfZY_UUGZiE0_JClu_j4wC_kmR0iTs13fItdH8XuoJIwPa6C-iAcvETIsYvpqpEWEpnSv3m9z4thgS3WvTV-PEu7hFZ3utiz/s1600/bosis_ekdhlosi_video.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFkW6PH85PWHlnitPjprIEvbcYU4253PSDxqzH8la5Il3AUfZY_UUGZiE0_JClu_j4wC_kmR0iTs13fItdH8XuoJIwPa6C-iAcvETIsYvpqpEWEpnSv3m9z4thgS3WvTV-PEu7hFZ3utiz/s400/bosis_ekdhlosi_video.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Βίντεο από την εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον αγωνιστή δάσκαλο και
λογοτέχνη Κώστα Πουρναρά (Μπόση), που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 23
Γενάρη 2016 στην Ανέζα Άρτας. Την εκδήλωση <a href="http://atexnos.gr/tag/%CE%BA-%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%B6%CE%B1-%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82/" target="_blank"><b>(αναλυτική παρουσίαση μπορείτε να δείτε εδώ)</b></a>
διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Άρτας, ο Σύλλογος
Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα εκδηλώσεων του παλιού δημοτικού
σχολείου της Ανέζας, όπου πριν από 80 χρόνια δίδαξε ο Κώστας Πουρναράς,
άνθρωποι όλων των γενιών και των ηλικιών τίμησαν τον κομμουνιστή που
στρατεύτηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων και αφιέρωσε τη
ζωή και το έργο του στην πάλη για το δίκιο του λαού και το σοσιαλισμό.</span><br />
<br />
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5YwokxvyYGs" width="420"></iframe>
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Το βίντεο που παρουσιάζουμε είναι το ρεπορτάζ που ετοίμασαν η
δημοσιογράφος Βίκυ Ευαγγελίου και ο εικονολήπτης Κώστας Μπεκατώρος και
προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό της Άρτας Art TV.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ευχαριστούμε το Art TV που ανάγγειλε και κάλυψε τηλεοπτικά την
εκδήλωσή μας και συντέλεσε, μαζί με άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και
Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στην επιτυχία της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αναδημοσίευση από το <a href="http://atexnos.gr/%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA/" target="_blank">ΑΤΕΧΝΩΣ</a> </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-39442600359144168682016-03-05T15:38:00.006+02:002016-03-21T12:35:04.821+02:00«Άμα ζήσεις να γράψεις δυο λέξεις για τον Άη Στράτη…»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgji7tSnZ2ab3gS0oJxAg34ZKqcGwKgEvcus5LHbOXrdThdhP47UiLOf9VkQ8uH_X7hP9LtSr2KxCGaA79VoNdkjrQjLffyK6tGaazeTSOGCaGZ7FbQExUTgFPwYOIGfXd3JuEXH1GXwA7c/s1600/afroditi_anartisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgji7tSnZ2ab3gS0oJxAg34ZKqcGwKgEvcus5LHbOXrdThdhP47UiLOf9VkQ8uH_X7hP9LtSr2KxCGaA79VoNdkjrQjLffyK6tGaazeTSOGCaGZ7FbQExUTgFPwYOIGfXd3JuEXH1GXwA7c/s320/afroditi_anartisi.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Προχωράμε με καλπασμό στο κέντρο της κόλασης. Οι στρόβιλοί της μας
παρασέρνουν με γληγοράδα και απειλούν να μας καταπιούν όλους μαζί.
Περάσαμε το δεύτερο δεκαήμερο του Φλεβάρη και μπαίνουμε στο τρίτο. Ο
Μπάμπης βρίσκεται στα στερνά του. Πεθαίνει ήρεμα, ήσυχα, χωρίς φασαρίες
και νεύρα, πεθαίνει ηρωικά, ακριβώς όπως και έζησε.</span><br />
<a name='more'></a></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ήταν μια όμορφη μέρα. Μια αχτίδα περνώντας απ’ το φεγγίτη της πόρτας έπαιξε με τις σκόνες του θαλάμου. Ο Μπάμπης την είδε.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Είναι καλός καιρός όξω, μου είπε. Θα ’θελα να μου κάνεις μια χάρη. Θα ’ναι η τελευταία.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/ahstraths_ex.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="Η τελευταία έκδοση, το 1995" border="0" class="wp-image-17312 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/ahstraths_ex.jpg" height="200" width="135" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η τελευταία έκδοση, το 1995</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Ν’ ακούσω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Θα ’θελα να με βγάζατε στους μύλους. Ήθελα ν’ αγναντέψω ολόγυρα. Να
δω την απέραντη θάλασσα. Να φτάσει το μάτι πάνω στη Σαμοθράκη, κάτω στη
Σκύρα και πιο μακριά ο νους. Θα ’θελα να πάρω μια εικόνα της φύσης, της
ζωής για τον άλλο κόσμο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Μπάμπη, αυτό δε γίνεται. Εδώ πεθαίνουν και δεν έχουμε ποιος να τους
σηκώσει, πώς να σε πάμε σένα και να σε φέρουμε, μάλιστα ζωντανό;
Λυπάμαι πολύ, αλλά αυτό που ζητάς είναι αδύνατο. Ύστερα σαν κι είμαι
πολύ καλύτερα εγώ από σένα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Όχι, με παρεξήγησες. Καταλαβαίνω πως αυτό δε γίνεται. Θέλω να με
βγάλετε δω απ’ όξω απ’ το θάλαμο. Μόνο δέκα βήματα. Φώναξε και δυο
άλλους να σε βοηθήσουν. Θα προσπαθήσω να στυλώσω κι εγώ τα ξυλοπόδαρά
μου.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/bosis_ekdhlosi8973.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="bosis_ekdhlosi8973" border="0" class="aligncenter wp-image-17315 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/bosis_ekdhlosi8973.jpg" height="300" width="400" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κι αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Αλλά μπορούσα να χαλάσω το χατίρι
του ετοιμοθάνατου; Με δυο άλλους, με κόπο, σβάρνα – σβάρνα τον τραβήξαμε
δέκα βήματα απ’ το θάλαμο. Στρώσαμε κάτι και τον ξαπλώσαμε, ύστερα
μάζεψα κάμποσες πέτρες και τις έβαλα πίσω του. Πάνω σ’ αυτές ό,τι
κουρέλι είχα διαθέσιμο, κι από πάνω ένα μαξιλάρι κάποιου άλλου που είχε
πεθάνει. Έτσι ήταν μισοκαθισμένος. Τώρα στο φως φάνηκε τι ήταν, χωρίς
καμιά υπερβολή, σωστό σκιάχτρο. Μόνο στις λακκούβες των ματιών του
τρεμόσβηνε μια στάλα ζωή. Αν δεν ήταν αυτή η κατάσταση, αν κάποιος
άπειρος τον έβλεπε κάπου αλλού θα ’βαζε το κεφάλι του στοίχημα πως δεν
είναι άνθρωπος ζωντανός. Κι όμως το σκιάχτρο άνοιξε τα μάτια, κοίταξε
ολόγυρα, σάλεψε τα χείλη και μίλησε.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/gia_anarthsh4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="gia_anarthsh4" border="0" class="aligncenter wp-image-17316 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/03/gia_anarthsh4.jpg" height="400" width="300" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">― Αγνάντεψε, μου είπε. Κει πέρα είναι το Άγιο Όρος. Παρακάτω η
Χαλκιδική. Πίσω η Σαλονίκη κι ο κάμπος της με τα χωριά και τις πολιτείες
του. Χαμηλότερα η Θεσσαλία και πιο πέρα, πιο βαθιά η Ήπειρος. Κάτω η
Αθήνα, η καρδιά μας. Πέρα απ’ το υγρό αυτό στοιχείο είναι ο λαός μας και
πιο μακριά οι λαοί της Οικουμένης. Κι αυτοί πεθαίνουν, μα όχι σαν εμάς,
σκοτώνουν και σκοτώνονται. Πολεμάνε. Από μας πήρανε την ανώτερη χαρά τ’
αγωνιστή να πεθαίνει πολεμώντας. Μας σκοτώνουν δολοφονικά, μπαμπέσικα.
Εγώ δε θα δω νίκη, λευτεριά, πατρίδα. Θα φυλάγω με τους άλλους
συντρόφους μου το βράχο αυτό, δείχνοντας ζωντανά, παραστατικά στις
ερχόμενες γενεές το τι θα πει τρίτος ελληνικός πολιτισμός. Σεις μερικοί,
πολύ λίγοι, ίσως να βγείτε. Αν γίνει αυτό στις μάχες ποτέ να μη
λησμονάτε τον Άη Στράτη. Πρέπει να είναι σύμβολο που θα φλογίζει τις
καρδιές σας, θα σας ατσαλώνει, θα κάνει το χέρι σας να μην τρέμει όταν
θα κτυπάει. Όταν θα θυμόσαστε τη μάχη της πείνας θα σπρώχνετε το μαχαίρι
στην καρδιά του φασισμού χωρίς οίκτο και συμβιβασμό. Η δοκιμασία τούτη
πρέπει να σας απαλλάξει και θα σας απαλλάξει από πολλές ανθρώπινες
αδυναμίες και θα βλέπετε τους φασίστες έξω από χρώμα και εθνικότητα,
γυμνούς. Και θα τους πληρώσετε όπως τους αξίζει. Αν σε κανένα σας
φυτρώσουν αδυναμίες, συμπόνια, μικροαστική φιλανθρωπία, να ’χει την
κατάρα μου και την κατάρα όλων των συντρόφων που αφήνετε εδώ. Κάθε άλλος
που δε δοκίμασε το φασισμό σαν κι εμάς μπορεί να συχωρεθεί. Μα σεις
ποτέ. Αν υποκριτικά, ιησουίτικα χτυπήσουν τη χορδή του ιπποτισμού φέρτε
στο νου σας το Βουδικλάρη, το διαβολόπαπα, το θαλασσόνερο, τα
αγριόχορτα, τα ψοφίμια και θα γίνετε βράχοι. Τραβάτε απ’ τ’ αρχείο της
μνήμης την εικόνα του κεντρικού και θα γίνετε άτρωτοι. Θα βρείτε και
κείνους που μας παράτησαν την ώρα της μάχης. Ο λαός θα τους σχωρέσει.
Εσείς ποτέ!</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Άμα θα νικήσετε βάλτε στα βιβλία σας και μια σελίδα μ’ επικεφαλίδα: «
Άη Στράτης». Όχι για να τιμήσετε εμάς. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε,
πληρώσαμε τα χρέη μας στην ανθρωπότητα, πεθάναμε και τελείωσε. Όχι για
μας. Για σας. Για τα παιδιά μας. Να μάθουν να μισούν το φασισμό τόσο που
να μην χωράει άλλο και να μη συχάσουν αν δεν τον ξεριζώσουν με τη φωτιά
και το σίδερο.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Θα πας και στην πατρίδα. Να πας σπίτι μου, σου εμπιστεύομαι τα παιδιά
μου, όχι να τα θρέψεις, αλλά να τους δείξεις το δρόμο. Θα βρεις τη
γυναίκα μου, μπορεί και να μη ζουν. Αν ζουν πες τους με τι τρόπο πέθανα.
Όχι για να κλάψουν, αλλά για να μ’ εκδικηθούν. Ίσως να μη νιώσουν την
αξία της θυσίας μου. Πρέπει και να τη νιώσουν και να μ’ αναπληρώσουν. Κι
αν πήρανε ή πάρουν στραβό δρόμο πες τους πως τους αφαιρώ τ’ όνομά μου.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Και μια χάρη ακόμα. Άμα ζήσεις να γράψεις δυο λέξεις για τον Άη
Στράτη. Πρέπει να μάθει καθένας πως η λευτεριά δεν κερδίζεται με λόγια
αλλά με θυσίες, μ’ αίμα. Σάρκες ανθρώπινες θέλει το δέντρο της λευτεριάς
να ριζώσει.» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του
Κώστα Πουρναρά (Μπόση): “ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ, η μάχη της πείνας των πολιτικών
εξορίστων στα 1941”. Διαβάστηκε στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον
Κώστα Πουρναρά (Μπόση) στην Ανέζα Άρτας, το Σάββατο 23 Γενάρη 2016 <a href="http://atexnos.gr/%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA/" target="_blank">(αναλυτικό φωτο-ρεπορτάζ ΕΔΩ)</a>.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού
Άρτας, ο Σύλλογος Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό περιοδικό
ΑΤΕΧΝΩΣ. </b>Το κείμενο διάβασε η νηπιαγωγός<b> Αφροδίτη Κατσαούνου, </b>μέλος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Άρτας.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αναδημοσίευση από το <a href="http://atexnos.gr/%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CE%B6%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CF%85%CE%BF-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84/" target="_blank">ΑΤΕΧΝΩΣ</a> </span></span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1962187934874974085.post-31362435128637914372016-03-01T14:27:00.000+02:002016-03-21T12:34:54.119+02:00«Ήταν τον καιρό που είχε παρθεί η απόφαση για τα ξεχερσώματα…»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNqgtyf9LPJNTnsFNxSWruv5M3fM1Q0AeuSQI8SutTStD1cvfxREoJdJH5r3x5e7CyuL9gbRpVfc6YqBP50coFNS8b7_01aUGe_07a2gq1upz50Xv_cTJQ7AQMo73M9Z_7bxps_fTZjEj/s1600/dyo_ekdhlosh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNqgtyf9LPJNTnsFNxSWruv5M3fM1Q0AeuSQI8SutTStD1cvfxREoJdJH5r3x5e7CyuL9gbRpVfc6YqBP50coFNS8b7_01aUGe_07a2gq1upz50Xv_cTJQ7AQMo73M9Z_7bxps_fTZjEj/s320/dyo_ekdhlosh.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Στην καρδιά του χειμώνα, καταμεσής στην ολόγυμνη στέπα, φύτρωσε ένας
μικρός συνοικισμός. Πεντακόσια – εξακόσια μέτρα δεξιότερα απ’ τη δημοσιά
έφτιαξαν κάμποσα πρόχειρα σπιτάκια στην αράδα, μια λέσχη και δίπλα στο
ποτάμι αποθήκες για τα τρόφιμα και τα εργαλεία.</span><br />
<a name='more'></a>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ο Σουλιώτης, μόλις σχόλασε, γύρισε στο δωμάτιο. Ξεντύθηκε και κρέμασε
το παλτό και την κουκούλα στο καρφί πίσω απ’ την πόρτα. Πύρωσε ψωμί,
όπως έκανε στο χωριό του, έστρωσε μια εφημερίδα στο τραπέζι, σπρώχνοντας
κατά την πάντα μολύβια, τρίγωνα, διαβήτες… όλα τα σύνεργα της δουλειάς,
πήρε κονσέρβα και τυρί και κάθισε να φάει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvB-wvY5kKVsXL400Kx2u1CZd42l2hO_iyzwiNoC0A0QQRKh2suAKGllHsCByIQkU2_bMlJsNl2ChzbvXaIoN1XfUMf3sUCmWxlD8uCBLvzMMCg9yooLFrPCDtQ7Wf6VF97LMUf07gi4lv/s1600/xehersomata.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvB-wvY5kKVsXL400Kx2u1CZd42l2hO_iyzwiNoC0A0QQRKh2suAKGllHsCByIQkU2_bMlJsNl2ChzbvXaIoN1XfUMf3sUCmWxlD8uCBLvzMMCg9yooLFrPCDtQ7Wf6VF97LMUf07gi4lv/s200/xehersomata.jpg" width="138" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Σαν απόφαγε, σκούπισε το τραπέζι, έριξε ξύλα στη σόμπα και, τραβώντας
την καρέκλα, ακούμπησε τον αγκώνα στο παραθύρι. Ολόγυρα στέπα. Κατά το
βοριά και τη δύση το μάτι δεν έβρισκε πουθενά εμπόδιο ν’ ακουμπήσει.
Χανόταν στο άπειρο. Κατά την ανατολή περισσότερο και λιγότερο κατά το
νοτιά, σκόνταφτε στα βουνά. Ο χιονιάς, που βάσταξε μια βδομάδα στις
αρχές του μήνα, σκέπασε βουνά και κάμπους με χιόνι. Ακολούθησε νοτιάς,
στα χαμηλά έλιωσαν τα χιόνια, έπεσαν βροχές δυνατές και γέμισε ο τόπος
νερό και λάσπες. Ύστερα το έφερε μαΐστρο και πάγωσαν όλα.</span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/02/bosis_ekdhlosi8962.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="bosis_ekdhlosi8962" border="0" class="aligncenter wp-image-16761 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/02/bosis_ekdhlosi8962.jpg" height="300" width="400" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Μα πιότερο σε πάγωνε η ερημιά και η γύμνια. Έβλεπες μόνο δυο
δέντρα αναιμικά και λίγα καλάμια στην όχθη του ποταμιού, που έσκουζαν τη
μοναξιά τους, καθώς τα έδερνε ο βοριάς. Τίποτε άλλο. Ούτε άνθρωποι ούτε
ζώα ούτε πουλιά. Η μονοτονία σου έσφιγγε την καρδιά και θυμόσουν άθελα
την πατρίδα και νοσταλγούσες. Να ήσουν εκεί… Ν’ ανέβαινες στ’ αγνάντια…
Να κοίταζες ολόγυρα και να χόρταινε το μάτι σχήματα, χρώματα, εναλλαγή…
Παντού, πέρα ως πέρα, βουνά, βουνά, βουνά ψηλά και χαμηλά, περήφανα,
άγρια, ντυμένα και γυμνά. Πλαγιές απότομες, πλαγιές ομαλές και οι
ασημένιες ελιές, τα πράσινα αμπέλια, τα πεύκα και τα κυπαρίσσια να
ροβολάνε στην κατηφόρα ως κάτω στις ακρογιαλιές. Να περνούσες μέσα από
ελάτια, βελανιδιές ή καστανιές το καταμεσήμερο του Αλωνάρη και να
γέμιζαν τα στήθια σου απ’ τη σιωπή και το μεγαλείο του δάσους… Να ήταν
απόβραδο και ν’ άκουγες τα πουλιά να κελαηδούν στις φυλλωσιές· τις
βρυσούλες, τις ανάβρες και τα ρεματάκια να σιγοκουβεντιάζουν με το λόγγο
και τις φτέρες· τα κοπάδια στα διάσελα και τις πολιάνες να λαλούν τα
κυπριά και τα κουδούνια· τους σκύλους να γαβγίζουν· τα τσομπανόσκυλα να
στέκονται κατάκορφα στα τσουγκάρια και να σφυρίζουν… Να γύριζες στα
λιοτόπια και τα περβόλια, να έτρεχες στους χερσότοπους και στα λιβάδια
την άνοιξη, που μοσχοβολάει ο τόπος λεμονιά κι αγράμπελη, ρίγανη,
αγριοτριαντάφυλλο… Να ξάπλωνες δίπλα στο τζάκι, να τριζοβολούν τα
κούτσουρα στη γωνιά και η χειμωνιάτικη νύχτα να φέρνει από μακριά τη βοή
της μπόρας και το μουγκρητό της κατεβασιάς, που τρέχει με ορμή στις
γκούρες… Να στεκόσουν σε μια ακτή και να ήταν μπουνάτσα – λάδι. Να
έβλεπες τα νησιά να κοιμούνται στα γαλανά νερά, τα πρωινά να χαμογελούν
στα πρώτα χάδια του ήλιου, και τα δειλινά να χάνονται μες στη γαλάζια
καταχνιά. Να περπατούσες σε μια αμμουδιά, να σ’ έδερνε το κύμα και να
ένιωθες την αρμύρα του νερού, τη μυρωδιά απ’ τα φύκη…</b></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/02/dyo_ekdhlosh0052.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="dyo_ekdhlosh0052" border="0" class="aligncenter wp-image-16762 no-display appear" src="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2016/02/dyo_ekdhlosh0052.jpg" height="300" width="400" /></a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Κι όπως είσαι μακριά στην ξενιτιά, ξεχνάς όλες τις ασχήμιες του τόπου
σου, και ντύνεις με χίλιες μορφιές τους γκρεμούς και τις σάρες και τις
κατάξερες ράχες… Ξεχνάς και τις παλιές πίκρες και μέσα σου φουντώνει η
λαχτάρα του γυρισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Έριξε μια ματιά στη σκυθρωπή φύση, έβγαλε το μολύβι αργά απ’ την
τσέπη, πήρε το διαβήτη και το υποδεκάμετρο κι έσκυψε στο σχεδιάγραμμα.
«Πέντε δρόμοι παράλληλοι… τόσο φάρδος… Εδώ το θέατρο… στη γωνιά το
σχολειό… Ένα πάρκο στο κέντρο…». Κουβέντιασε κάμποσα λεπτά με τον εαυτό
του κι ύστερα τον τράβηξε κάποια άλλη σκέψη, έγειρε το κεφάλι στην πάντα
και, καρφώνοντας το βλέμμα στους χρωματιστούς πασσάλους, που είχαν
μπήξει για σημάδια, βυθίστηκε σε συλλογή: «Μέσα σε λίγα χρόνια η στέπα
θα είναι αγνώριστη… Θα ντυθεί… θα στολιστεί… θα γεμίσει ο τόπος παλμό,
κίνηση, ζωή…». Πλημμύρισε η ψυχή του απ’ τη γλυκιά συγκίνηση, που φέρνει
το προμήνυμα της καινούργιας γέννας και κοίταξε ασυναίσθητα κατά το
βοριά, μακριά, πιο πέρα απ’ τη μεγάλη πόλη, κατακεί που δεν ξεχώριζες
παρά μόνο ένα κομμάτι ορίζοντα πιο σκοτεινό απ’ τ’ άλλα. Εκεί ακριβώς…
Πριν δέκα χρόνια σαν εδώ ήταν και κει. Και σήμερα έχει πάνω από 60
χιλιάδες ψυχές. «Πόσο γρήγορα γεννιούνται και πόσο γρήγορα μεγαλώνουν οι
πολιτείες σε τούτον τον τόπο!!».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Τράβηξε απ’ το πανωφόρι την τελευταία εφημερίδα. Ήταν τον καιρό που
είχε παρθεί η απόφαση για τα ξεχερσώματα, κι όλη η Σοβιετική ένωση
βρισκόταν σε συναγερμό. Συγκεντρώσεις, συνελεύσεις… λόγοι, συζητήσεις…
στα εργοστάσια, στους δρόμους… «Χιλιάδες νέοι και νέες, έγραφε πάνω –
πάνω με μεγάλα γράμματα, απαντώντας στην έκκληση του κόμματος και της
κυβέρνησης, ετοιμάζονται… Οι πρώτες αποστολές έφυγαν κιόλας…». Ξάπλωσε
στο κρεβάτι, ντυμένος, και κάρφωσε τα μάτια στο νταβάνι. «Αν το σκεφτεί
κανένας!…»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b>Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του
Κώστα Πουρναρά (Μπόση): …Και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα.
Διαβάστηκε στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Κώστα Πουρναρά (Μπόση)
στην Ανέζα Άρτας, το Σάββατο 23 Γενάρη 2016 <a href="http://atexnos.gr/%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%B8%CE%B7%CE%BA/" target="_blank">(αναλυτικό φωτο-ρεπορτάζ ΕΔΩ)</a>.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού
Άρτας, ο Σύλλογος Γυναικών Αμβρακικού και το ηλεκτρονικό περιοδικό
ΑΤΕΧΝΩΣ. </b>Το κείμενο διάβασαν η γυμνάστρια<b> Αναστασία Κουτσούκη </b>και ο δάσκαλος<b> Κώστας Πεπόνης,</b> μέλοι του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Άρτας.</span></div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Αναδημοσίευση από το <a href="http://atexnos.gr/%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B1/" target="_blank">ΑΤΕΧΝΩΣ</a> </span></div>
Οικοδόμοςhttp://www.blogger.com/profile/06647298917441968945noreply@blogger.com0