«Η 6η Πλατιά Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Μάρτη 1956 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και αποτέλεσε ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας σε σχέση με την πορεία του ΚΚΕ. Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής των 6 κομμουνιστικών κομμάτων των σοσιαλιστικών κρατών που φιλοξενούσαν τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας, Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας). Η Επιτροπή συγκροτήθηκε στη διάρκεια του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (14-26 Φλεβάρη 1956).
Ως βασικό θέμα της Ολομέλειας ορίστηκε η παρουσίαση από την επιτροπή του πορίσματός της σε σχέση με εκθέσεις στελεχών του ΚΚΕ που είχαν σταλθεί στα συγκεκριμένα κόμματα, με καταγγελίες για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του ΓΓ της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη.»*
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Κώστα Πουρναρά (Μπόση) που συμμετείχε στην 6η Πλατιά Ολομέλεια**:
«Λοιπόν σύντροφοι,
Εγώ, πρώτα θα πω για το προεδρείο. Νομίζω πως παραβίασε τον κανονισμό. Τι έκανε δηλαδή. Εγώ είμαι γραμμένος απ’ την πρώτη μέρα να σας μιλήσω. Είδα τον κατάλογο, κι ήμουν μια φορά πρώτος μετά έγινα 10ος, μετά 20ος, μετά ήταν ο Φωκάς και μετά ήμουν εγώ. Μίλησε ο σ. Τρικαλινός χτες το πρωί μετά πέρασε όλη αυτή η φασαρία, ξανά ύστερα έγινε πρόταση να σταματήσουν οι συζητήσεις και αυτή δεν μπήκε στην ψηφοφορία. Μπορεί το προεδρείο σ. να’ χει το δικαίωμα να καθορίσει τη λειτουργία όλων των εργασιών εδώ μέσα. Πρέπει όμως να μας πει ότι αυτό το πράγμα θα το κάνουμε εμείς, ή να μας δώσει εξηγήσεις. Ούτε επρόκειτο να πω εγώ τίποτα καμιά σοφία, αλλά είναι ζήτημα κανονισμού. Και εφόσον παλεύουμε εδώ για τις νόρμες του κόμματος, ν’ αρχίσουμε απ’ εδώ.
Κανένας κομμουνιστής σ. και πιο πολύ κανένας Έλληνας κομμουνιστής που έζησε δυο εμφυλίους πολέμους, που ξέρει πω δεν υπάρχει σπίτι στην Ελλάδα που να μην μαυροφόρεσε, δεν μπορεί παρά να νιώσει εξαιρετική χαρά και ικανοποίηση για τη βοήθεια που δίνουν τα’ αδελφά κόμματα. Και γω θα πω και τούτο. Θα ‘ταν καλύτερα η βοήθεια των αδελφών κομμάτων και ιδιαίτερα του κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, αν θα δινόταν γρηγορότερα.
Η απουσία του Ζαχαριάδη, είτε είναι δειλία είτε είναι πρώτα περιφρόνηση να ’ρθει εδώ πέρα να μας βοηθήσει και μας, να βοηθηθεί και αυτός, έστω και την τελευταία στιγμή, είτε είναι δειλία ν’ αντιμετωπίσει τις ευθύνες, όμως ό,τι αν είναι, είναι ένα πράμα που δε θα το λησμονήσουμε. Και κατά πάσα πιθανότητα, 99% προκαθορίζει τη στάση του, τη μελλοντική. Και εμένα είναι η γνώμη μου, ότι αφήνει πισινή: να κρατήσει το κόμμα σε κρίση και για το συνέδριο. Ενώ αν ερχόταν εδώ πέρα θα ξεκαθαρίζαμε απ’ εδώ. Και η ΚΕ ας το ‘χει υπόψη.
Το παρακάτω σ., εγώ συγκεκριμένα για το Ζαχαριάδη ή για τον Μπαρτζιώτα κλπ. Δεν αναφέρω πρόσωπα, εκτός αν βρισκόμουν στην ανάγκη, όχι γιατί δε συμφωνώ μ’ αυτά τα αποκρυσταλλώματα (;) που είπαν εδώ πέρα. Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά γιατί μου φαίνεται πως τίποτα δε θα προσθέσω περισσότερο εγώ, από το τι είπαν οι άλλοι σ. και αν μέχρι τα τώρα οι σύντροφοι δεν το κατάλαβαν και από μένα δε θα το καταλάβουν. Και είναι σ. αρκετά έξυπνοι να ξέρουν τι γίνεται εδώ πέρα.
Συμφωνάω απόλυτα με τα πορίσματα της Διεθνούς Επιτροπής. Η έκθεση μιλάει για πράγματα γνωστά , που όλοι τα ζήσαμε. Και το σπουδαίο είναι τούτο, ότι πολλοί άνθρωποι, πολλά από τα μέλη του κόμματος, κατάληξαν στα ίδια συμπεράσματα, άλλος καλύτερα, άλλος χειρότερα, άλλος σε τούτο το ζήτημα, άλλος στο άλλο, πολύ παλιότερα.
Αν εμείς σ. καταλάβουμε σήμερα ότι χάσαμε την επανάσταση ο λαός ξέρει ότι την έχασε από το ’47. Και δεν τον γελάς σε καμιά περίπτωση. Μπήκαμε μέσα στο Καρπενήσι και μας έλεγαν: « μωρέ καλοί χρυσοί είσαστε, αλλά θα φύγετε πάλι, θα σας κυνηγήσουν.» Και το ’47 όταν πήγαινα εξορία μου λέει ένας αξιωματικός της ασφάλειας ναι, τι θα κερδίσετε ρε, αφού εσείς φεύγετε. Κερδίζεται η επανάσταση όταν εσείς φεύγετε;
Και αν σ. εμείς μάθαμε σήμερα για την πολιτική του Ζαχαριάδη, το ΄45 τον Αύγουστο ένα απλό μέλος του κόμματος και για να μη νομίζετε πως πρόκειται για φιλολοφική εφεύρεση δική μου, θα σας πω και ποιο είναι το όνομα, γιατί εγώ το ξέρω. Κοντοχρήστος Χριστόφορος, από την Άρτα. Μου λέει για την πολιτική του Ζαχαριάδη: «μια φορά στο καρφί, μια φορά στο πέταλο και ο θεός να μας φυλάξει». Το καρφί και το πέταλο, δηλαδή η πολιτική του Ζαχαριάδη αποδείχτηκε πέρα για πέρα, αλλά ο θεός δε μας φύλαξε.
Βλέπετε, λοιπόν, ότι ο κόσμος τα ‘ξερε αυτά τα πράγματα. Η διαφορά όμως είναι τούτη σ. ότι αυτές οι μικροδιαπιστώσεις, αυτό το κουτσομπολιό, αυτές οι διαμαρτυρίες, τα κρυφομιλήματα, δεν κατάφεραν να πάρουν την οργανωμένη αυτή δύναμη, την κομματική, να μπορέσει να επιδράσει στην κορυφή. Αυτό δεν το καταφέραμε. Πόσες φορές σ. δεν κοιμηθήκαμε μέχρι σήμερα μ’ αυτήν την υπόθεση. Όχι ένα χρόνο και δυο χρόνια και παραπάνω. Και γω πέρσι ακόμα έγραφα σε κάτι: «Εμείς πάθαμε στην επανάσταση σαν τον Παπά με δυο κλησιές.» Θέλαμε να κάνουμε και δε θέλαμε. Και φυσικά αργότερα το ‘σβησα.
Αυτό το πράγμα σ. τι αποδείχνει, ότι κάτω στη βάση, τα απλά κομματικά μέλη, και στον απλό λαό, υπάρχει η δημιουργική σκέψη. Υπάρχει η σκέψη που δε μολύνθηκε, δε χάθηκε. Και αυτό είναι η καλύτερη εγγύηση ότι μπορούμε να λύσουμε τα ζητήματά μας.
Δεύτερο σ. πως λείπει η επαφή της καθοδήγησης με τη μάζα του κόμματος και με τα παρακάτω στελέχη και με το λαό. Αν αυτό το πράμα δεν το διδαχτούμε από τον Λένιν και δεν το εφαρμόσουμε απ΄ τη ζωή, εμείς σ. αν δεν κάνουμε στροφή κι η ΚΕ, τίποτα δε θα γίνει.
Τρίτο πράμα. Ότι εμείς οι κομμουνιστές, άλλος πολύ, άλλος λίγο φέρουμε την ευθύνη μας και ας κοιτάζουμε να τα φορτώσουμε αλλού. Γιατί δεν καταφέραμε να βοηθήσουμε τον κόσμο για να πουν τη γνώμη τους. Δε βοηθήσαμε τον κόσμο να παλέψουνε για να επιδράσουν στην καθοδήγηση.
Και το τελευταίο σ. απ’ αυτά τα πράγματα που δείχνει είναι ότι, και το σοβαρότερο, δημιουργήθηκε μέσα στην καθοδήγηση του κόμματός μας και στο κόμμα μια τέτοια ατμόσφαιρα που δε βοηθούσε την καλλιέργεια τέτοιου πνεύματος. Αυτό είναι το βασικότερο.
Εδώ σ. θα ‘θελα να τονίσω κι άλλο πράγμα. Ποιος είναι ο κομματικός δρόμος να διεκδικούμε τα ζητήματα σ.; Ο κάθε κομμουνιστής έχει υποχρέωση, όχι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να ενδιαφέρεται και για την πολιτική γραμμή του κόμματός του. Να τη σκέφτεται. Να τη μελετάει κλπ. Έχει δικαίωμα και υποχρέωση να βάζει τα ζητήματά του στο όργανο που δουλεύει, στην οργάνωση που δουλεύει, στο όργανο το παραπάνω, μέχρι και την ΚΕ. Έξω όμως απ΄ αυτόν το δρόμο σ., στους δρόμους με μαχαίρια κλπ καμιά αρχή δεν υπάρχει να την εφαρμόσουμε. Δε δικαιολογείται σε καμία περίπτωση. Πότε μπορούμε να δικαιολογηθούμε σ. με την ανώμαλη κατάσταση; Όταν μάλιστα, πάνω από το δικό μας το κόμμα υπάρχουν τ’ αδελφά κόμματα, υπάρχει η ΚΕ του Μπολσεβικικού κόμματος. Αν αυτό το πράγμα δυσαρεστεί το κόμμα, τότε ο καθένας, δικαιολογούμενος κάτω, με την έννοια ότι είναι ανώμαλη η κατάσταση θα σηκώνει παντιέρα.
Ρίχνοντας σ. μια στην όλη πορεία του κόμματος μας το πρώτο πράμα που διαπιστώσαμε, από πάνω ως κάτω, είναι η έλλειψη του αισθήματος της ευθύνης, που ξεπερνά τις πολιτικές ευθύνες. Πάμε να κάνουμε επανάσταση σ. και δεν ξέρουμε τι θα πει στρατηγική και τακτική. Γιατί την κάνουμε τότε, για να σκοτώσουμε τον κόσμο;
Αυτή η έλλειψη ευθύνης σ. όχι μονάχα… βρίσκεται και παρακάτω. Εγώ θα πάρω το σ. Τσάντη.
Ο Τσάντης ήρθε εδώ πέρα και λέει: Κανένα λάθος δεν κάναμε εμείς στην Ήπειρο. Και μέσα σ’ αυτούς που κάνανε λάθη είναι και ο Πουρναράς. Όχι για να δείξω πως είμαι μεγάλος, αλλά ότι εμείς φταίμε. Και ρωτάω τον Τσάντη: το ’46 που κρίθηκε ο αγώνας για την Ήπειρο στις 18 του Ιούνη που επιβλήθηκαν τα μέτρα τάξεως πόσους άντρες είχαμε εμείς; Είναι ζήτημα αν είχαμε 20 σ. Με 20 αντάρτες σ. μπορείς να κάνεις πόλεμο; Δεν είναι εγκληματικό αυτό, δεν είναι ασυναισθησία απέναντι στις ευθύνες που έχουμε στο λαό; Και από το ’46 μέχρι το 47’ που πιάστηκα εγώ, το Μάη, δε στείλαμε κανέναν στ’ αντάρτικο γιατί δεν μπορούσαμε.
Αντί λοιπόν να λέμε ότι έγιναν εγκλήματα στο στρατόπεδο της Θεσσαλονίκης…, να τα πούμε κι αυτά τα πράγματα αλλά να πούμε και τα άλλα. Σύντροφοι και εμείς έχουμε το μερίδιό μας. Δεν τα κάναμε καλά τα πράγματα. Και τι θα κερδίσουμε σ. νομίζεις πως είναι κουτός ο κόσμος, κι αν εγώ ξαναμπώ στην ίδια θέση εν πάση περιπτώσει που ήμουν τότε, εσύ δε θα με βγάλεις ξανά σκάρτο; ή μπορούμε να κάνουμε πειράματα και να παίζουμε σε βάρος της τύχης του λαού.
Άλλο ένα σ., έρχεται εδώ ο σ. Ζήσης και λέει: ότι η ηρωική φάλαγγα, την ονόμασαν ηρωική, γιατί ήταν ο Γούσιας επικεφαλής κλπ. Εντάξει. Κακώς έκαναν και την ονόμασαν ηρωική. Και γω σου λέω σ. Ζήση πως αν δεν ήσουν εσύ, η ηρωική φάλαγγα θα ‘ρχόταν τραγουδώντας πάνω στο Γράμμο. Εφόσον ανακινεί ο Ζήσης αυτό το πράγμα, ανακατεύει τα κάρβουνα, πες κι εσύ την αλήθεια σύντροφε.
Το αρχηγείο της Θεσσαλίας είχε την ευθύνη να κρατήσει τη Νεζερό και την Καρυά. Να περάσουμε από τη Νεζερό και την Καρυά στα Αντιχάσια. Αντί να κρατήσει το αρχηγείο της Θεσσαλίας που υπεύθυνος ήταν ο Ζήσης, με την πρώτη πίεση υποχώρησε. Πηγαίνει το πρώτο τάγμα της ηρωικής φάλαγγας στον Όλυμπο, κι όταν περάσαμε εμείς τα δύο τάγματα δεύτερα, την άλλη μέρα στην… μας λένε να γυρίσουμε πίσω, γιατί δεν υπάρχει δρόμος. Περάσαμε στο Βόρειο Όλυμπο εμείς περνάει κι ο Ζήσης στο Βόρειο Όλυμπο, και αντί να ρωτήξουνε τι γίνεται στο Βόρειο Όλυμπο, του δίνουν μια πληροφορία ότι πέρασε φάλαγγα μπουραντάδων το σκάζουνε αυτοί στο δρόμο κάτω για το Νότιο Όλυμπο πάλι. Πέσανε στο δρόμο σε ενέδρα και τότε ο Σταμάτης έκανε έκθεση και μου λέει ο Σταμάτης: Ο Ζήσης έπεσε πάλι κάτω λέει και τρόμαξε και έλεγε: τι θα κάνουμε και τι θα κάνουμε.
Και ευτυχώς σ. Ζήση, άλλο σύντροφοι, να ξεχωρίζεις τη φάλαγγα από το φαλαγγάρχη
Άλλο σύντροφοι. Ας πάρουμε σύντροφοι το σ. Βέτα.
Ο Βέτας μέσα σε 10 ανθρώπους λέει ότι ο Βλαντάς 200 κοπέλες λέει βασάνισε. Του λέει ο άλλος μήπως δε μέτρησε καλά μωρέ. Καλά ας ήταν και 185. Και μήπως δεν ήταν μόνο γυναίκες λέει ε ήταν και άντρες. Και γω πιστεύω με τον Βέτα ότι ήταν 199 και όχι 200, ένας παρακάτω. Όταν όμως ήρθε ο Παχής εδώ πέρα κι είπε αυτό κι αυτό είπε αυτός, είπε ψέματα μόνο ένας ήταν. Μπορούμε σ. να βασιστούμε στην ειλικρίνεια αυτού του σ. και να ‘ναι και ΚΕ. Είπες εδώ σ. Βέτα, εδώ πέρα σε βίασε το καθεστώς τρομοκρατίας του Ζαχαριάδη και Μπαρτζιώτα και δεν είπες την αλήθεια; Λιγάκι σύντροφοι να ‘χουμε συναίσθηση τι λέμε και τι κάνουμε.
Ο σ. Ιωαννίδης. Τόσα χρόνια ανέλαβε να διαπαιδαγωγήσει τα μέλη του κόμματος να ‘ναι τίμια, περήφανα, να ‘χουν το συναίσθημα της ευθύνης. Και έρχεται εδώ πέρα ο σ. Ιωαννίδης και λέει ότι ο Ζαχαριάδης εμένα με καταπιέζει από το ’48. Συμφωνάμε απόλυτα. Έρχονται οι άλλοι σύντροφοι και από τη μια ομάδα και από την άλλη και λένε ότι στην Τασκέντη είχε σηκώσει κι αυτός σημαία κι έλεγε υπέρ του Ζαχαριάδη. Και όταν ήρθα εγώ δεν είπα τέτοιο πράμα, λέει. Εμένα μου φαίνεται ότι αυτό το πράμα δεν είναι σωστό. Και η πονηρή σκέψη και είναι λιγάκι έξω από τα δόντια είναι τούτη: Ότι ο σ. Ιωαννίδης στην Τασκέντη έδινε εξετάσεις στον Ζαχαριάδη και ώσπου να φτάσει εδώ πέρα άλλαξε η επιτροπή της εξέτασης, η εξεταστική επιτροπή.
Ο σ. Γκρόζος λέει. Βγαίνει έξω ο σ. Γκρόζος και λέει. Ότι ο Πουρναράς έγραψε αυτό το τραγούδι (έτσι μου είπανε, μπορεί να μου λένε και ψέματα) για τον Ζαχαριάδη. Μωρέ μακάρι να ‘γινε αυτό το λάθος, ότι έγραψε τραγούδι για τον Ζαχαριάδη. Αν ήταν αυτό το ‘παιρνα όλο απάνω. Αλλά το τραγούδι του Ζαχαριάδη το ‘γραψε ο Αντωνιάδης το στιχοποίησε αλλά ο Μακαριάδης το μελοποίησε. Αλλά και πού το ξέρει ο σ. Γκρόζος ότι εγώ το ‘γραψα αφού τόσα χρόνια στο συνδικαλιστικό κίνημα και το κόμμα δεν ήξερε τι γινότανε στο κόμμα. Και στις δώδεκα παρά πέντε ήταν υπέρ του Ζαχαριάδη αρχηγού και στις 12 ακριβώς τον τοποθέτησε κάπου αλλού; είναι σ. σοβαρά πράγματα αυτά για να τους αναθέσουμε εν πάση περιπτώσει την ΚΕ να τους πούμε ότι εσείς θ’ αναλάβετε την Κεντρική Επιτροπή;
Εγώ θα ‘θελα να πω και δυο λόγια για το σ. Κολιγιάννη.
Εγώ είμαι απόλυτα σύμφωνος μ’ αυτά που είπε. Και έκανε μια παλικαρίσια αυτοκριτική και ανέλαβε ευθύνες. Αλλά θα ‘θελα ακόμη να πει και κάτι άλλο. Πότε ο σ. Κολιγιάννης είδε τα λάθη του κόμματος. Τότε που τον έθιξαν προσωπικά ή τα ‘πε και άλλη φορά. Αυτό, αν είναι αυτό σύντροφοι, αν είδε πραγματικά ότι το κόμμα δεν είχε όχι τότε που μιλούσες για τον Παρτσαλίδη και τον Μπαρτζιώτα και υπερθεμάτιζες. Και άλλοι υπερθερμάτιζαν. Αλλά όμως αν στην πορεία προτού σε θίξουνε είδες τα λάθη του κόμματος και τα έθιξες ε! μπράβο. Και μεις θα ‘χουμε εμπιστοσύνη εν πάση περιπτώσει και αύριο μεθαύριο (απαντάει ο σ. Κολιγιάννης) …είμαστε απόλυτα σύμφωνοι.
Και αν θα με ρωτήσετε σύντροφοι αυτό θα έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, προσωπικά ότι οι σ. που θα μπούνε εκεί πάνω κάτι θα κάνουν.
Γιατί τα λέω αυτά τα πράγματα σύντροφοι. Μήπως έχω προσωπικά με κανέναν, μήπως έχω φιλοδοξία. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλά πρέπει να καταλάβετε σύντροφοι ότι αλλάξανε τα πράγματα, ότι εδώ άλλος αέρας φύσηξε και από δω και πέρα εμείς δε θα στηριχτούμε τόσο πολύ στην αυτοκριτική σας τη δική σας της ΚΕ. Όσο θα στηριχτούμε στην κριτική που θα σας κάνουμε εμείς, πάρτε το απόφαση, τελείωσε η υπόθεση.
Αν περιμένεις ότι το επίπεδο του κάθε κομμουνιστή και των μελών της ΚΕ θα φτάσει μέχρι το σημείο να κάνει αυτοκριτική τότε χαθήκαμε. Και θα πάρουμε την άλλη άποψη που είναι ευκολότερη που είναι η ευθύνη η δική μας δηλ. θα σας κάνουμε κριτική δε θ’ αφήσουμε κανένα σε χλωρό κλαρί όταν θα δούμε ότι ξεφεύγετε από το βασικό δρόμο.
Άλλο ένα πράμα σύντροφοι που διαπιστώνει κανένας κοιτάζοντας την πορεία του κόμματος, ένα χαμηλότατο επίπεδο σύντροφοι ιδεολογικό. Αν θα παίρναμε έναν τόμο του Λένιν και διαβάζαμε θα ξέραμε ότι επανάσταση θα πει θα ‘χαμε μετρήσει όλα τα πράγματα απ’ όλες τις μεριές. Θα τα’ χαμε μετρήσει εκατό φορές. Δεν παίζουν με την επανάσταση. Μα μόλις την αρχίσεις την επανάσταση πρέπει να τραβάς σαν το βόδι στο λιβάδι. Δηλ. αποφασιστικά μέχρι το τέλος. Και σε ένα μέρος ξέρεις το έκανε. Μια επιτροπή ήθελε να κάνει μια τέτοια εξέγερση και τους λέει. Να πάτε και να τους πείτε ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για να κάνουν επανάσταση. Και αν δεν τους πείσετε, ο 9ος τόμος νομίζω το γράφει, και θέλουν να κάνουν την εξέγερση να τους πείτε να κάνουν την εξέγερση όσο μπορούν πιο αποφασιστικά. Εμείς, σύντροφοι, λέει πώς θα αρχίσουμε την εξέγερση.
Άλλο πράμα σύντροφοι.
Ο ίδιος ο Λένιν λέει: Σε τέτοιες καταστάσεις ο πιο μεγάλος κίνδυνος είναι οι αμφιταλαντεύσεις που θα υπάρχουν μέσα στο κόμμα. Και μεις σ. αν θα πάρετε το άρθρο που δημοσίευσε ο Ζαχαριάδης την 1η του Γενάρη του 1947, θα δείτε και ποια είναι η αποτυχία μας. Και από δω θα νικήσουμε ειρηνικά και με τον πόλεμο θα νικήσουμε και με το συνδυασμό και από δω και από κει και μπορούσε σύντροφοι όταν υπάρχουν αυτές οι αμφιταλαντεύσεις απάνω σ’ αυτά να πετύχουμε; Τελείωσα.»
*(τμήμα από την εισαγωγή της έκδοσης: «Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, Η 6Η ΠΛΑΤΙΑ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ, 11-12 Μάρτη 1956, ΠΡΑΚΤΙΚΑ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2011, 2η έκδοση.)
** (δημοσιευμένο στην ίδια έκδοση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου