Μια ζωή στην πρώτη γραμμή - Συνέντευξη του ταξίαρχου ε.α. Βασίλη Βενετσανόπουλου και της συζύγου του Μαρίας Παπαδήμα, ανθ/γού του ΔΣΕ

Ο Βασ.  Βενετσανόπουλος

[…]Με τον Κώστα Πουρναρά, Κώστα Μπόση όπως είναι γνωστός στο συγγραφικό του έργο, ζήσαμε και παλέψαμε μαζί αρκετά χρόνια μέχρι τον Αύγουστο του 1949, όπου έληξε και ο Εμφύλιος Πόλεμος. Βρεθήκαμε μαζί και στην προσφυγιά στην Τασκένδη. Εκεί ο Κώστας με τους πρόσφυγες, που ήταν κάπου είκοσι πέντε χιλιάδες, συνέχισε τη δουλειά στα καθοδηγητικά όργανα, να προστατεύσουμε και να μορφώσουμε τον κόσμο, να τον βάλουμε στις δουλειές, στα σχολεία και στη μόρφωση, έπαιξε ο Κώστας πρωταγωνιστικό ρόλο. Χιλιάδες αγωνιστές βγήκαν από τα ανώτερα ιδρύματα και τα πανεπιστήμια, επιστήμονες μηχανικοί-γιατροί και πρόκοψαν. Απ’ εκεί βρεθήκαμε μαζί στη Ρουμανία. Εκεί παλαίψαμε μαζί σ’ έναν τομέα ιδεολογικό του Κ.Κ.Ε. Μεταφράζαμε τα έργα του Λένιν. Ήταν ένας από τους καλύτερους μεταφραστές των έργων του Λένιν. Είναι αυτά που εκδόθηκαν.[…] Λόγια του Βασίλη Βενετσανόπουλου, στις 4 του Σεπτέμβρη του 1994 στην πλατεία της Χώσεψης,  στην τελετή για την ταφή της τέφρας του Κώστα Πουρναρά.

Η τελετή για την ταφή της τέφρας του Κώστα Πουρναρά στην Κυψέλη Άρτας

Από την τελετή  για την ταφή της τέφρας του Κώστα Πουρναρά

Η Γυναίκα του Ιλιάνα (Ρουμάνα), οι συγχωριανοί του, οι φίλοι του, οι πάλαι ποτέ συνάδελφοί του, οι συναγωνιστές του ήταν εκεί στην πλατεία της Χόσεψης, στις 4 του Σεπτέμβρη 1994, ώρα 10.30, για να τιμήσουν με μια απλή και λιτή τελετή, ανθρώπινη, όπως και ο ίδιος επιθυμούσε, τι άλλο από την στάχτη που είχε γίνει το ανθρώπινο κουφάρι του και ν’ αναπαυθεί εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η ζωή του.