ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ 1941 – Χριστούγεννα με το θάνατο

Έργο του Γ. Φαρσακίδη

Περνούμε τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Ζώα, πατάτες, σχέδια, ελπίδες, όλα κουρνιαχτός και στάχτη. Εκατόν τριάντα άνθρωποι στα χέρια δύο εγκληματιών, του καλόγηρου και του αστυνόμου. Δυο οκάδες κριθαρίσιο αλεύρι φτιάξαμε κουρκούτι τη μέρα πού γεννήθηκε η αγάπη για τους χριστιανούς και φάγαμε τόσοι άνθρωποι. Μια γραμμή από σκελετούς βαδίζουμε, άλλοι μπροστά κι άλλοι πίσω για το θάνατο. Κυλούσαμε μέσα σε μια κόλαση κι απ' τον ένα κύκλο τον άσχημο περνούσαμε στον άλλο. Το χειρότερο! Έξω διαβολόκαιρος. Κρύο φαρμάκι. Οι αγέρηδες δυνατοί και τσουχτεροί πέφτανε με δύναμη πάνω στον ξερόβραχο σαν να 'θελαν να τον ξεθεμελιώσουν.

Παραμύθι

Από μέρες έλεγε να κάμει μια επίσκεψη στο γερο-Σαλονικιό κι απόψε η ψυχική του διάθεση τον παρακίνησε. Ο γέρος τον δέχτηκε με ανείπωτη χαρά. Τον κράτησε να φάνε και να κουβεντιάσουν.

-…Είχα επιχείρηση, είχα σπίτια, είχα και λεφτά. Αλλά…

«Ήταν κάποτε, λέει ένα παραμύθι της Ανατολής, τρεις φίλοι παιδικοί. Κι ακολούθησε ο καθένας το δικό του δρόμο. Και πέθαναν κι οι τρεις την ίδια ώρα. Και ξεκίνησαν για τον άλλο κόσμο.

Ένα βιβλίο - πρόκληση (Ριζοσπάστης)

"... Και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα"

Ένα βιβλίο - πρόκληση. Για το εξαιρετικά σπουδαίο θέμα, που το πραγματεύεται διεξοδικά και για την παρρησία του. Το πρώτο, τη σπουδαιότητα του θέματος, κανένας δεν μπορεί στα σοβαρά να την αμφισβητήσει. Το δεύτερο, η έννοια της παρρησίας του λόγου, επιβάλλει εδώ, από την αρχή, μια διευκρίνιση. Παρρησία, θάρρος και εντιμότητα, δεν είναι μόνο να λες το άσπρο άσπρο και το μαύρο μαύρο. Οταν, μάλιστα, το θέμα είναι η ανατομία του "υπαρκτού σοσιαλισμού" στη Σοβιετική Ενωση, τότε δεν είναι αρκετό να απαριθμήσεις, με τρόπο λογιστικό, καταχωρίζοντάς τα σε χρέωση και πίστωση, το μαύρο και το άσπρο, τα κατά και τα υπέρ. Ενας τέτοιος "ουδέτερος" και "αθώος" χειρισμός αφήνει ανοιχτή την ευχέρεια δικολαβικής εκμετάλλευσης μιας "ομολογίας", του τύπου: "παραδέχεστε ότι δεν ήταν άσπρα;" Και παύει έτσι ο χειρισμός να είναι ουδέτερος, αφού μάλιστα μπορεί και να μην είναι αθώος.

Κώστας Πουρναράς (Μπόσης): «Για τον δρόμο που πήρα δεν το μετάνιωσα» - Όψεις της ζωής και του έργου του

 Ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης) πολιτικός 

επίτροπος του ΔΣΕ στις κορφές του Γράμμου

Α΄ Μέρος – Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

«Για το δρόμο που πήρα δεν το μετάνιωσα καθόλου. Κι ο πατέρας μου κι ο πατέρας σου, […] όλοι οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο πάλεψαν να ζήσουν αφτοί, τα παιδιά τους και τ αγγόνια τους και πιο πολύ οι ερχόμενες γενιές καλύτερα.»(1) Ο Κώστας Πουρναράς (Κ.Π.) πάλεψε από διάφορα μετερίζια, απ’ όταν μικρό παιδί κατάλαβε  την κοινωνική αδικία, μέχρι το τέλος της ζωής του.