Κώστα Μπόση: «Μορφές Αγωνιστών - ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΡΑΦΤΗΣ (1912-1946)», "ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ", 7/1966

«Παράλληλα κάνω και δεύτερη πρόταση: Να συγκεντρωθούν από την Επιτροπή Διαφώτισης υλικά κατά φακέλλους για την Ηλέκτρα, Μπελογιάννη, Σουκαντζίδη, Παπαρήγα, Νικηφορίδη… για όποιους νομίζει ότι πρέπει, και να δοθούν στους συγγραφείς που θα ορίσει πάλι η Επιτροπή Διαφώτισης (Αδάμο, Αξιώτη, Γιαννακόπουλο, Ζωίδη, Μπόση, Πάρνη, Πιερίδη, Ρεντή, Σεβαστίκογλου, Σπήλιο, Χατζή…) με την εντολή να γράψουν ένα έργο για τον ήρωα που προτιμούν. Θα τους  αφεθεί ελευθερία εκλογής ως προς τη μορφή του έργου: δράμα, μυθιστόρημα, έπος, πεζό, ποίημα κ.λ.π. Αυτό θα δόσει αφορμή στο να γραφτεί κάτι συγκροτημένο για τους ήρωές μας και δεν αποκλείεται η πιθανότητα απ’ αυτή την προσπάθεια να βγει κάτι καλό.»  (Έλλη Αλεξίου  σε σημείωμά της προς την Επιτροπή Διαφώτισης του ΚΚΕ το 1954).[1] Αν κρίνουμε από την εκδοτική παραγωγή του κόμματος τα επόμενα χρόνια, η πρόταση αυτή δεν υλοποιήθηκε, με την μορφή τουλάχιστον που πρότεινε η Έλλη Αλεξίου. Έγινε όμως μια καταγραφή αναφορών σε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς  λαϊκούς αγωνιστές-ήρωες του ΚΚΕ, με τη μορφή άρθρων-αφιερωμάτων στο περιοδικό «ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ». Η αρθρογραφία μπήκε κάτω από τον τίτλο «Μορφές αγωνιστών», περιλαμβάνει τα ονόματα των αγωνιστών που προτείνει η Αλεξίου, και πολλούς άλλους ακόμα. Η στήλη  «Μορφές αγωνιστών» εμφανίζεται στο περιοδικό το 1965 και παραμένει μέχρι τα τελευταία τεύχη του  το 1974. Ανάμεσα στους συγγραφείς συναντάμε και τον Κώστα Μπόση, του οποίου το αφιέρωμα στον κομμουνιστή ήρωα Λεωνίδα Ράφτη παρουσιάζουμε σήμερα.

70 χρόνια από την απόδραση των εξόριστων του Αη Στράτη

ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ - Αρχείο Βασ. και Βύρ. Μανικάκη

Άη Στράτης, τόπος μαρτυρίου των εξόριστων κομμουνιστών, 17 του Ιούνη 1943. Ένα καΐκι δένει το ξημέρωμα σ’ έναν απόμερο όρμο. Από μέσα ξεπηδούν οι μαχητές του ΕΛΑΝ Θανάσης Στράντζαλης και Νίκος Χουρμούζης. Με την καθοδήγηση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ έχει οργανωθεί η απόδραση των εξόριστων που κρατούνται στο νησί από τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας. Όσων δηλαδή επέζησαν από τη μάχη με τον θάνατο από την πείνα (6 Νοέμβρη 1941- αρχές Μάρτη 1942) που τους επέβαλαν οι δεσμοφύλακές τους, συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών.

Αφήγηση Λεωνίδα Νάκου: «Με τον Κώστα Πουρναρά είχαμε γίνει το "κόκκινο πανί"…» - Το εργατικό κίνημα στο νομό Άρτας την περίοδο 1945-46. Η ίδρυση του Εργατικού Κέντρου

Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Λεωνίδας Νάκος, στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο νομό Άρτας, περιγράφει πως στήθηκε στα πόδια του το Εργατικό Κέντρο Άρτας αμέσως μετά την απελευθέρωση, πτυχές από τη δράση των σωματείων, το κυνηγητό της χωροφυλακής, την «περιποίηση» των «μαγκουροφόρων» στους αγωνιστές και την από κοινού δράση του με τον Κώστα Πουρναρά.

Η αφήγηση βρίσκεται καταγεγραμμένη στο βιβλίο του Βασίλη Θ. Σφαλτού: «Μνήμες αγώνων, η εθνική αντίσταση και τα ταραγμένα χρόνια της αριστεράς στην Άρτα», από τις εκδόσεις Συμεών, Άρτα 1997 και την αναδημοσιεύουμε από το blog Οικοδόμος.